Χαιρετισμός Α. Μ. στην παρουσίαση του βιβλίου «Π. Ανάργυρος Σταματόπουλος 1916-94»

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΠΑΤΗΡ ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ 1916-1994»

Με αισθήματα βαθύτατης χαράς, συγκίνησης και χρέους χαιρετίζομε την αποψινή εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στη ζωή και το έργο τού πατρός Ανάργυρου Σταματόπουλου, μέσω τής παρουσίασης τού βιβλίου « ΠΑΤΗΡ ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ  1916-1994. ΟΛΩΝ ΠΑΤΕΡΑΣ…ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ» των εκπαιδευτηρίων ΜΑΙΡΗΣ ΡΑΠΤΟΥ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.Η χαρά και η συγκίνηση προέρχονται από το γεγονός ότι μάς παρέχεται η δυνατότητα να τιμήσουμε και να μιμηθούμε  έναν ακάματο εργάτη τού αμπελώνος τού Κυρίου και τής πατρίδας, που ανάλωσε τη ζωή του για να καλλιεργήσει ψυχές και να τις οδηγήσει στο εύδιο λιμάνι τής σωτηρίας.

Παράλληλα, ως Εκκλησία Κύπρου, αισθανόμαστε και ένα βαθύ χρέος τιμής προς τον αοίδιμο πατέρα Ανάργυρο Σταματόπουλο, γιατί υπήρξε στενός συνεργάτης τού αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και πρώτος Διευθυντής τού Γραφείου Θρησκευτικής Διαφωτίσεως• με την ιδιότητά του αυτή συνέβαλε μεγάλως τόσο στην οργάνωση και ανάπτυξη τής θρησκευτικής κινήσεως όσο και στην προετοιμασία τού απελευθερωτικού μας αγώνα τού 55-59.

Η καλλιέργεια των ψυχών των νέων τής Κύπρου με τα μεγάλα ιδανικά τής πίστεως και τής πατρίδας θεωρείτο από τους Άγγλους πολύ επικίνδυνη ενέργεια. Ήξεραν πολύ καλά ότι  ο πατήρ Ανάργυρος πέραν από τους αγώνες του για να μορφώσει Χριστό στις ψυχές των νέων, πέραν από την καλλιέργεια τής εν Χριστώ ελευθερίας, καλλιεργούσε και τον πόθο για μια ελεύθερη πατρίδα. Για μια Κύπρο ενωμένη με τη Μητέρα Ελλάδα.  Και αυτό δεν μπορούσε να παρέλθει απαρατήρητο αφού όλα τα στελέχη τής ΕΟΚΑ προήρχοντο από τα κατηχητικά και την Εκκλησία.

Ο πατήρ Ανάργυρος έγινε τόσο γνωστός για τη λαμπρή πνευματική και εθνική του δραστηριότητά  στην Κύπρο, ώστε το θέμα του συζητήθηκε ακόμη και στην Αγγλική Βουλή, όπου ο τότε Άγγλος υφυπουργός των Αποικιών Χένρι Χόπκισσον απεκάλεσε τον πατέρα Ανάργυρο « επικίνδυνο άνθρωπο» και  επέμενε στην απέλαση του  διότι, καθώς είπε « ο κυβερνήτης  σερ Ρόμπερτ Αρμιτεϊτζ πιστεύει ότι ο Αρχιμανδρίτης θεωρείται επικίνδυνος ταραξίας και υποκινητής τής νεολαίας τής Κύπρου εις βιαιοπραγίας».

Έτσι ο αείμνηστος πατήρ Ανάργυρος, παρά τις έντονες αντιδράσεις τού Μακαρίου, των θρησκευτικών ορθοδόξων ιδρυμάτων και αυτής ακόμη τής αγγλίδας βουλευτού Barbara Castle, απηλάθη από την Κύπρο στις 18 Αυγούστου 1955. Η απέλασή του συνοδεύτηκε από συγκινητικότατες εκδηλώσεις αγάπης τού κυπριακού λαού προς το πρόσωπό του.

Για τους ανθρώπους βέβαια τού χριστιανικού πνεύματος και τής προσφοράς οι αντιξοότητες στο έργο τους, οι απελάσεις και οι φυλακίσεις αποτελούν εφαλτήρια για περαιτέρω δράση. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τον πατέρα Ανάργυρο.

Μετά από την Κύπρο άπλωσε τις φτερούγες τής  χριστιανικής του αγάπης και δράσεως  στη Λάρισα πρώτα, όπου η παρουσία του έδωσε μια πολυδιάστατη ώθηση στα χριστιανικά δρώμενα, και στην Αθήνα αργότερα.

Η προσωπικότητά του ήταν τόσο εμπνευσμένη και καθοριστική ώστε τα Μέλη τής Αδελφότητας « Η ΖΩΗ » τού ανέθεσαν την πνευματική και οργανωτική  της καθηγεσία. Από την περίοπτη, αλλά και εξόχως υπεύθυνη εκείνη θέση επιδόθηκε με ένθεο ζήλο, ώστε ο λόγος τού Κυρίου να φτάσει και στην τελευταία ελληνική ψυχή, είτε δια του προφορικού λόγου είτε δια τού γραπτού.

 Ήταν πολυγραφότατος και γλαφυρότατος αλλά πουθενά δεν θα βρούμε το όνομά του γραμμένο στο γνωστό περιοδικό «Ζωή» τού οποίου ήταν η ψυχή και ο ιθύνων νους. Ακολουθώντας  κατά γράμμα τη συμβουλή τού Κυρίου « άρατε τον ζυγόν μου εφ’ ημάς και μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» ( Ματθ. 11,29) επεδίωξε συστηματικά να παραμείνει στην αφάνεια. «Απέβλεπε γάρ εις την μισθαποδοσίαν». ( Εβρ. 11,26), την οποία πιστεύουμε ολοψύχως ότι η αγάπη τού Κυρίου θα του χαρίσει και το όνομά του θα γραφεί αιωνίως « εν βίβλω ζωής» ( Φιλιπ. 4, 3).

Συγχαίρω θερμά τους πρωτεργάτες τής αποψινής εκδήλωσης και τους ευχαριστώ για τη χαρά που μάς προσφέρουν, ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τη λαμπρή χριστιανική φυσιογνωμία τού πατρός Ανάργυρου Σταματόπουλου.

Ευχόμεθα δε ολόψυχα, όπως το φωτεινό και χριστιανικό του παράδειγμα καθοδηγεί τις σκέψεις και τις πράξεις όλων μας για το καλό τής Εκκλησίας και τής Πατρίδας μας.