Μνήμη των Αγίων Μεγαλομαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης (15 Ιουλίου)

Η Εκκλησία μας σήμερα, 15 Ιουλίου, τιμά τη μνήμη των Μαρτύρων Κηρύκου και της μητέρας αυτού Ιουλίττης, καθώς και του Αγίου Βλαδιμήρου, βασιλέως της Ρωσίας.

Η Αγία Ιουλίττη έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Καταγόταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Επειδή τότε κυριαρχούσε ο διωγμός κατά των χριστιανών, πήρε το γιο της Κήρυκο και πήγε στη Σελεύκεια και στη συνέχεια στην Ταρσό, όπου συνελήφθη από τον ηγεμόνα Αλέξανδρο, ο οποίος την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια μπροστά στο παιδί της.

Στη συνέχεια, ο ηγεμόνας προσπάθησε να φέρει με το μέρος του το μικρό Κήρυκο, ο οποίος όμως αρνείτο και αφού επικαλέστηκε το όνομα του Χριστού, έδωσε ένα δυνατό λάκτισμα στην κοιλιά του ηγεμόνα, με αποτέλεσμα αυτός να εξοργιστεί και να πετάξει τον Κήρυκο από τα σκαλιά, σπάζοντάς του το κρανίο. Η δε μητέρα του, αφού υπεβλήθη σε πολλά και φρικτά βασανιστήρια, παρέμεινε σταθερή στην πίστη μέχρι που παρέδωσε το πνεύμα της στον Ιησού Χριστό.

Σήμερα επίσης, συμπληρώνονται 49 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα κατά της νόμιμης Κυβέρνησης του Εθνάρχη Μακαρίου Γ΄, το οποίο έφερε τη συμφορά και την καταστροφή στο νησί μας.

Προσευχή και παράκληση στον εύσπλαχνο Ιησού Χριστό: ο κυπριακός λαός να μην ξαναζήσει ποτέ τέτοια πράξη προδοσίας και εμφύλιου σπαραγμού. Ταυτόχρονα, ενωμένοι όλοι μας, με αγάπη και συνεργασία για την πρόοδο της πατρίδας Κύπρου, και με διαρκή επαγρύπνηση και αγωνιστικότητα, να διατηρήσουμε την ιστορική μας μνήμη, αλλά και να αγωνιζόμαστε με μόνη επιδίωξη την αρετή και το καλύτερο μέλλον για την πατρίδα μας και τη νεολαία μας.       

Η διαφύλαξη της παρακαταθήκης των ηθικών αξιών, της υγείας, της οικονομίας και των υψηλών ιδανικών της Ρωμιοσύνης είναι αναμφίβολα συλλογική ευθύνη.

Ο Υμνογράφος, στην ακολουθία της σημερινής εορτής, εκφράζει τη χαρμολύπη, την πίστη και τη μεταμέλεια ως απαύγασμα της συνείδησης του λαού του Θεού.        

«Ὁ τριετὴς (δηλ. ο Άγιος Κήρυκος) τὴν Τριάδα ἐκήρυττε, καὶ γαλουχῶν τὴν μητέρα ἐστήριζε· Παῦσον ὦ μῆτέρ μου, τὸν ὀδυρμὸν τῶν δακρύων, ἄνωθεν ὁ Κτίστης βλέπει, καὶ σῴζει τὰς ψυχάς ἡμῶν» (Ἀπόστιχα. Δόξα. Ἦχος πλ. δ’).

Είναι διαρκής η παρουσία της Θεοτόκου «Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως (Καὶ νῦν. Θεοτοκίον).                      

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου