Μνήμη του Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, του θαυματουργού (6 Δεκεμβρίου)

Μνήμη του Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, του θαυματουργού (6 Δεκεμβρίου)

Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τον Άγιο Νικόλαο, αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας, το θαυματουργό.

Πανηγυρίζουν οι μονές Αγίου Νικολάου της Στέγης στην Κακοπετριά, Αγίου Νικολάου των Γάτων στο Ακρωτήρι και Αγίου Νικολάου στην Ορούντα. Επίσης, η Αγία Μονή των Αγίων Ευτυχίου και Νικολάου στην Πάφο.

Επίσης, πανηγυρίζουν ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου Αμμοχώστου, και αρκετές ενορίες στη Λευκωσία, τη Λεμεσό και σε όλη την Κύπρο, μεταξύ αυτών οι κατεχόμενες κοινότητες του Αγίου Νικολάου Λευκονοίκου, της Βατιλής, του Νέου Χωρίου Κυθρέας, του Τραχωνίου Κυθρέας, του Ξερού, του Συριανοχωρίου και της Πεντάγειας.

Ο Άγιος Νικόλαος διακόνησε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, στη Μ. Ασία. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη, σοφία και ταπείνωση το ποίμνιό του. Ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια κι έτσι αναδείχθηκε κυριολεκτικά σε «κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος», όπως ακούμε στο Απολυτίκιο της εορτής του Αγίου.

Ένεκα του σπουδαίου του έργου, συνελήφθη από τους ζηλόφθονες τοπικούς άρχοντες και φυλακίστηκε. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος, και εκδόθηκε το Διάταγμα της ανεξιθρησκείας, ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα, έλαβε μέρος στις εργασίες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325, στη Νίκαια της Βιθυνίας.

Αναδείχθηκε ο προστάτης των θαλασσινών, η δε Εθνική Φρουρά τον τιμά ως προστάτη του Ναυτικού.

Πέθανε ειρηνικά το έτος 330 μ.Χ., αφήνοντας παράδειγμα ενάρετου Ιεράρχη που γνωρίζει και στην εποχή των διωγμών και στην εποχή της ανεξιθρησκείας να διατηρεί ακεραία την αληθινή Ορθόδοξη Πίστη και να περιφρουρεί την ιερή παρακαταθήκη και την παράδοση της Εκκλησίας.

Κλειδί για τον κάθε Ιεράρχη για αποφυγή του κοσμικού φρονήματος είναι η απόλυτη αφοσίωση και αγάπη για την Εκκλησία και την ιερή αποστολή της.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Print Friendly, PDF & Email

Share this post