Τελετή βράβευσης του 10ου Παγκύπριου Μαθητικού Διαγωνισμού

Την Παρασκευή, 17  Μαρτίου 2017, έλαβε χώρα στην αίθουσα τελετών του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ΄, η τελετή βράβευσης του 10^ου μαθητικού διαγωνισμού.

Ο διαγωνισμός αυτός διοργανώνεται από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού τα τελευταία 10 χρόνια. Το θέμα του διαγωνισμού για τον Γυμνασιακό Κύκλο ήταν: «Οι νέοι χρειάζονται περισσότερα πρότυπα παρά κριτικές». Τα γνωρίσματα ζωής των αγίων της εκκλησίας ως πρότυπα ήθους στην εποχή μας», και για τον Λυκειακό Κύκλο: «Αν τυχόν κάπου συναντήσω αγγέλους θα τους μιλήσω ελληνικά επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική». Η ελληνική γλώσσα ως όχημα διάδοσης της χριστιανικής διδασκαλίας και ο κίνδυνος αποξένωσης απ’ αυτήν με τη χρήση των greekglish». Οι εργασίες που υποβλήθηκαν είχαν τη μορφή:

1. Έκθεσης ιδεών για τον Γυμνασιακό κύκλο και για τον Λυκειακό κύκλο η εργασία να έχει τη μορφή ανάπτυξης επικοινωνιακού λόγου.
2. Εικαστικής δημιουργίας.
3. Δημιουργίας ενημερωτικών μέσων.

Κατά τη σημερινή τελετή βράβευσης απηύθυναν χαιρετισμό ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος και εκ μέρους του έντιμου Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού κ. Κώστα Καδή, ο Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης κ. Κυπριανός Λούης. Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα διανθίστηκε με εκκλησιαστικούς ύμνους από τη Βυζαντινή Χορωδία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου «Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός» και το Μουσικό Λύκειο Λευκωσίας.

Νίκος Κασσής

*******************************************************

Ακολουθεί ο Χαιρετισμός της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΤΟΥ 10^ΟΥ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

17 Μαρτίου 2017

Η Εκκλησία  προβάλλει ως αιώνιο πρότυπο στα πιστά μέλη της τον Κύριο Ιησού Χριστό.  Μαζί με τον Ευαγγελιστή επαναλαμβάνει ότι «εις εστίν ο πατήρ και εις ο καθηγητής ο Χριστός». ( Ματθ. 23,9-10). Στοιχώντας στο πρότυπο του Κυρίου οι πιστοί ανακαινίζονται «ημέρα και ημέρα» (Β Κολ.  4,16 )  και αποκτούν « νουν Χριστού» (Α Κορινθ. 2,16). Και «τα μέλη τους γίνονται μέλη Χριστού και ο Χριστός γίνεται μέλη τους» σύμφωνα με τον Άγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο.

Πρόσθετα η γρηγορούσα συνείδηση του πιστού δεν λησμονεί ότι  η Εκκλησία, καθώς το μελωδεί ο υμνωδός,  είναι ουρανός πολύφωτος.  Και ακολουθώντας τον Παύλο αναγνωρίζει ότι  «άλλη δόξα ηλίου και άλλη δόξα σελήνης, και άλλη δόξα αστέρων. Αστήρ γαρ αστέρος διαφέρει εν δόξη» ( Α Κορινθίους 15,41). Αστέρες εν προκειμένω είναι οι άγιοι. Και ο πιστός καλείται να μιμηθεί την ζωή τους, τις αρετές και τους αγώνες τους, κατά τον Άγιο Νικόδημο Αγιορείτη. Έτσι οι άγιοι δείχνουν το Χριστό ως τον Κύριο της δόξας  αποτελούν όμως ταυτόχρονα  και υποδείγματα βίου για τον κάθε άνθρωπο.

Στην εποχή μας, λόγω της πνευματικής σύγχυσης που επικρατεί,  η στόχευση  αυτή της Εκκλησίας δεν βρίσκει εύκολα έδαφος στις ψυχές ιδιαίτερα των νέων  ανθρώπων. Οι νέοι στρέφονται προς άλλες κατευθύνσεις και υιοθετούν διαφορετικά πρότυπα. Κάποιες φορές τους συναρπάζουν όσοι προβάλλονται στο χώρο του θεάματος ως μεγάλοι καλλιτέχνες, όσοι μεσουρανούν στον οικονομικό τομέα ως επιτυχημένοι επαγγελματίες, όσοι κερδίζουν εντυπώσεις για ικανότητες και δεξιότητες που τους χαρακτηρίζουν. Τις περισσότερες φορές τα πρότυπα αυτά  δεν ικανοποιούν τις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες τους. Οι νέοι αναζητούν πρότυπα ικανά να τους οδηγήσουν σε μια πορεία ζωής με όραμα και αληθινές αξίες. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί που βρίσκονται ψηλά στις προτιμήσεις των νέων απογοητεύουν κάποιες φορές  ή και αποπροσανατολίζουν, ιδίως όταν η ζωή τους είναι κίβδηλη. Στον αντίποδα αυτής της πραγματικότητας  η Εκκλησία προβάλλει διαχρονικά ως πρότυπα τους  αγίους της και το θαυμαστό τους βίο. Αυτοί με την πίστη που έδειξαν στο Θεό άνοιξαν δρόμους. Αγάπησαν τον άνθρωπο και τον διακόνησαν ταπεινά σε όλες του τις ανάγκες ∙ πνευματικές και υλικές. Απαίτησαν δικαιοσύνη και θυσιάστηκαν εμμένοντας στις αρχές τους όταν μανιώδεις άρχοντες αποφάσισαν να τους φιμώσουν. Κήρυξαν την αλήθεια και δεν φοβήθηκαν.  Και όταν ακόμη  τους κατασπάρασσαν άγρια θηρία σε εποχές διωγμών, εκείνοι ομολογούσαν με όλη τη θέρμη της πίστης  τους τον Κύριο της δόξας, τον Χριστό. Έτσι μαρτυρούσαν ότι πάνω από όλα μετράει το ήθος, το νόημα και η αξιοπρέπεια της ζωής.  Να γιατί συναρπάζουν σε κάθε εποχή ως πρότυπα. Θέλοντας λοιπόν η Εκκλησία να προβληματίσει τους μαθητές του Γυμνασιακού κύκλου  γύρω από το θέμα αυτό  προκήρυξε το φετινό διαγωνισμό με τίτλο  «Οι νέοι χρειάζονται περισσότερα πρότυπα παρά κριτικές∙ τα γνωρίσματα της ζωής των αγίων μας ως πρότυπα ήθους στην εποχή μας».

Απ’ την άλλη η Εκκλησία επαγρυπνεί και για τη γλώσσα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος στην Ομιλία του «Πρόσεχε σ’εαυτώ» «Την του λόγου χρήσιν δέδωκεν ημίν ο κτίσας Θεός, ίνα τας βουλάς των καρδιών αλλήλοις αποκαλύπτωμεν ». Επομένως ο λόγος, είτε προφορικός είτε έγγραφος, ενεργεί ως  μέσο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και είναι δώρο του δημιουργού στα έμψυχα πλάσματά του. Βέβαια θα πρέπει εμφαντικά να τονιστεί ότι για την Εκκλησία καμιά γλώσσα δεν είναι ιερή. Όλες υπηρετούν το σκοπό για τον οποίο δόθηκαν. Όμως δεν μπορεί  να αγνοηθεί το γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα, αποτέλεσε το όργανο δια μέσου του οποίου διαδόθηκε ο λόγος του Θεού, το ευαγγέλιο της σωτηρίας στον άνθρωπο. Όντας σε  χρήση η κοινή ελληνιστική αποτέλεσε το ένδυμα της θείας διδασκαλίας. Έτσι η Καινή Διαθήκη χρησιμοποίησε τον ελληνικό λόγο για να διατυπώσει τα θεία της νοήματα. Αλλά και η Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε πολύ ενωρίς στα Ελληνικά για να γίνει κτήμα όλου του κόσμου της εποχής που ήταν εξοικειωμένος με τη χρήση της.  Στη συνέχεια  η Πατερική διδασκαλία, τουλάχιστον μεγάλο μέρος της, χρησιμοποίησε τον ελληνικό  λόγο  για να περιγράψει και να διασώσει την εν Χριστώ εμπειρία. Παράλληλα και η Θεία Λειτουργία καθώς και  η υμνολογία χρησιμοποίησε ως ένδυμα την ελληνική  γλώσσα για να υμνήσει και δοξολογήσει το Θεό.

Ειδικά για μας που κατοικούμε σ’ αυτό  το Νησί, που βρίσκεται στις ανατολικές εσχατιές της Ευρώπης και δίνει συνεχείς αγώνες  για την εθνική και θρησκευτική του επιβίωση,  η γλώσσα,  είναι ο πολιτισμός και η ταυτότητά μας.  Ο  τρόπος με  τον οποίο, μεταξύ άλλων,  αντιστεκόμαστε σε κάθε τι που κινδυνεύει να αλλοιώσει την ιδιοπροσωπία μας. Για αυτό θα πρέπει ιδιαίτερα να τη διαφυλάξουμε. Μα κυρίως να τη μεταδώσουμε στη νέα γενεά. Προς την κατεύθυνση αυτή το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να προτάξει ως προτεραιότητα την εκπαίδευση στη χρήση της γλώσσας. Να βοηθήσει τους νέους να συνειδητοποιήσουν την αξία και τη σημασία της για τη διατήρηση της πολιτισμικής μας αυτοσυνειδησίας. Η ίδια ανησυχία διακατέχει, πρέπει να ομολογήσω, και την Εκκλησία η οποία με εγκυκλίους της Ιεράς Συνόδου επισήμανε την ανάγκη να διαφυλαχθεί η ελληνική γλώσσα και να αναβαθμισθεί μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας. Να γιατί το αντικείμενο του διαγωνισμού που απευθύνεται στα παιδιά του Λυκείου στράφηκε  γύρω από αυτό το θέμα.