Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: Να μην εναντιωνόμαστε στο θέλημα του Θεού.

Στη γενέτειρα του Τάλα και στον νεόδμητο ιερό Ναό της του Χριστού Γεννήσεως, του οποίου υπήρξε κτήτωρ, λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος.

Στο αρχιερατικό συλλείτουργο συμμετείχαν ο αρχιμανδρίτης της Ι. Αρχιεπισκοπής π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου, ο Διευθυντής της Θεολογικής Σχολής της Εκκλησίας Κύπρου Πρωτοπ. Κυπριανός Κουντούρης, ο π. Γρηγόριος Παπαχαριδήμου και ο διάκονος του Μακαριωτάτου π. Μιχαήλ Νικολάου.

Στο κήρυγμά του, ο Μακαριώτατος ερμήνευσε το χωρίο: «ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ…» και την διττή άμεση υπακοή της αγίας οικογένειας.

«Ο άνθρωπος, είπε ο Μακαριώτατος, οφείλει να κάνει υπακοή πάντοτε στο θείο θέλημα. Και δεν πρέπει να απαιτεί από τον Θεό να υπακούει στις προσωπικές του ορέξεις. Θα μπορούσε δικαιολογημένα τόσο ο Ιωσήφ όσο και η Παναγία Μητέρα του Θείου βρέφους, να σκεφθεί: «Αφού εσύ Θεέ μου μάς έστειλες το παιδί, έλα να το προστατεύσεις. Γιατί να βασανιζόμαστε και να πηγαίνουμε στην Αίγυπτο;»

«Η υπακοή, συνέχισε ο Μακαριώτατος, είναι μεγίστη αρετή για τον άνθρωπο. Κι ο Ιωσήφ υπήκουσε αμέσως και προσφυγοποιήθηκε μαζί με την Παναγία και το θείο βρέφος. Προτού καλά καλά γεννηθεί ο Χριστός, προσφυγοποιείται, διότι έχει τεράστιο έργο να επιτελέσει για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έγινε άνθρωπος, για να θεώσει τον άνθρωπο (βλ. Μέγα Αθανάσιο). Έπρεπε να προσφυγοποιηθεί για να δώσει το μήνυμα στον άνθρωπο ότι στη ζωή του πρέπει να αγωνίζεται στις δυσκολίες και να μην περιμένει τα πάντα έτοιμα από τον Θεό. Να υπακούει στον Θεό, να ποιεί το θείο θέλημα, αλλά να εργάζεται τηρώντας και υπακούοντας στον Θεό, ούτως ώστε να υπηρετήσει και τον Θεό και τον συνάνθρωπό του.

Το γεγονός τούτο μάς προδιαγράφει την περαιτέρω πορεία του Θεανθρώπου Ιησού επί της γης. Ότι η πορεία του δεν θα ήταν ανθόσπαρτη, αλλά ένας δρόμος σταυροαναστάσιμος. Ο Χριστός αίρει τον σταυρό Του από βρέφους.

Οι δυσκολίες, τα προβλήματα, οι αντιξοότητες που παρουσιάζονται στην πορεία της ζωής όλων μας, δεν πρέπει να μας αποθαρρύνουν, όπως δεν απογοήτευσαν και την αγία οικογένεια. Όλα αυτά είναι μέσα στην ζωή μας. Είναι ο αγώνας μας. Και δεν μάς παραχωρεί ο Θεός περισσότερο από όσο αντέχουμε, από όσα μάς δίνει και την δύναμη για να τα αντέχουμε. Για αυτό πρέπει να τα δεχόμαστε, ως από Θεού και να αγωνιζόμαστε να τα υπερβαίνουμε πάντοτε με την Χάρη του Θεού. Και να είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός είναι δίπλα μας, μέσα μας, συμπαραστάτης και βοηθός, ιδιαίτερα όταν ζητούμε απ’ Αυτόν την αρωγή Του. Ας έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό, όπως είχε και τότε η αγία οικογένεια.

Κι όπως ήλθε η όραση εκείνη από τον άγγελο για να επιστρέψουν επιτέλους στην γη τους και ότι δεν διατρέχει πλέον κίνδυνο το Θείο Βρέφος, έτσι κι εμείς, όλοι μας, στην ζωή μας, αισθανθήκαμε αόρατα μεν, αλλά αισθητά το Χέρι του Θεού να μάς βοηθά να υπερβαίνουμε τις δυσκολίες και δοκιμασίες της ζωής. Προσωπικά, αδελφοί μου, είδα πολλές φορές το Χέρι του Θεού να επεμβαίνει στην ζωή μου, εκεί που οι ανθρώπινες δυνάμεις μου δεν επαρκούσαν. Και πιστεύω ότι όλοι σας έχετε γευθεί αυτή την αόρατη αλλά αισθητή θεία επέμβαση στη ζωή σας, όπως τότε η αγία οικογένεια με το νεογέννητο θείο βρέφος.

Εύχομαι πάντοτε στην ζωή σας να αισθάνεστε το Χέρι του Θεού να σας βοηθά σε όλες τις δυσκολίες, προβλήματα και αντιξοότητες που θα συναντάτε στην πορεία της επίγειας πορείας σας. Ο Θεός να είναι πάντοτε μαζί σας».

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου