Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 16-17 Ιουνίου 2019

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Κυριακή, 16 Iουνίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό της του Χριστού Γεννήσεως στην Τάλα. Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας, θα προστεί του Μεγάλου Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος  και θα αναγνώσει τις ευχές της Γονυκλισίας.  

O Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 16 Iουνίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου του ομώνυμου Ιδρύματος στην Αγλαντζιά. Ακολούθως, θα προστεί του Μεγάλου Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος  και θα αναγνώσει τις ευχές της Γονυκλισίας.  Τη Δευτέρα, 17 Ιουνίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στην Αγία Τριάδα Καρπασίας.  

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 16 Iουνίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην Ιερά Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Αναλυόντα. Ακολούθως, θα προστεί του Μεγάλου Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος  και θα αναγνώσει τις ευχές της Γονυκλισίας.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 16 Iουνίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μετοχίου Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία. Ακολούθως, θα προστεί του Μεγάλου Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος  και θα αναγνώσει τις ευχές της Γονυκλισίας.

 

 

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
      13 Ιουνίου 2019

*****************************************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Πραξ. β΄ 1 – 11

Ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. Ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· Οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; Καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ ᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, ᾿Ιουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες ῾Ρωμαῖοι, ᾿Ιουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ ῎Αραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ; 

Απόδοση στην Νεολληνική

 

Και καθώς συμπληρωνόταν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν όλοι μαζί στο ίδιο μέρος. Και έγινε ξαφνικά από τον ουρανό ήχος όπως ακριβώς φυσά βίαιος άνεμος και γέμισε όλο τον οίκο όπου κάθονταν. Και φάνηκαν να διαμερίζονται σ’ αυτούς γλώσσες σαν φωτιάς και κάθισε καθεμιά πάνω σε καθέναν ξεχωριστά από αυτούς,  και γέμισαν όλοι Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να λαλούν άλλες γλώσσες καθώς το Πνεύμα τούς έδινε να εκφράζονται.  Τότε στην Ιερουσαλήμ κατοικούσαν συνεχώς Ιουδαίοι, άντρες ευλαβείς από κάθε έθνος που είναι κάτω από τον ουρανό.  Όταν έγινε λοιπόν η βοή αυτή, συγκεντρώθηκε το πλήθος και κυριεύτηκε από σύγχυση, γιατί άκουγαν καθένας ξεχωριστά στη δική του διάλεκτο να μιλούν αυτοί.  Έμεναν λοιπόν εκστατικοί και θαύμαζαν, λέγοντας: «Ιδού, όλοι αυτοί που μιλούν δεν είναι Γαλιλαίοι; Και πώς εμείς τους ακούμε, καθένας στη δική μας διάλεκτο, στην οποία γεννηθήκαμε;  Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίτες και όσοι κατοικούν στη Μεσοποταμία, στην Ιουδαία και στην Καππαδοκία, στον Πόντο και στην επαρχία της Ασίας, στη Φρυγία και στην Παμφυλία, στην Αίγυπτο και στα μέρη της Λιβύης που είναι κοντά στην Κυρήνη, και όσοι Ρωμαίοι παρεπιδημούν,  Ιουδαίοι και προσήλυτοι, Κρητικοί και Άραβες, ακούμε να μιλούν αυτοί στις δικές μας γλώσσες τα μεγαλεία του Θεού».

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ιωάν. ζ΄37-52, η΄12

Tῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύσαντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· οἱ δὲ ἔλεγον· Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλέεμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν. Τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας. Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· Διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. Ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· Μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! Λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτὸν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· Μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ’ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται. Πάλιν οὖν αυτοίς ο Ιησούς ελάλησε λέγων· Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτία, ἀλλ΄ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς.

Απόδοση στην Νεολληνική

Την τελευταία μέρα της γιορτής, την πιο λαμπρή, στάθηκε ο Ιησούς μπροστά στο πλήθος και φώναξε: «Όποιος διψάει, να ’ρθεί σ’ εμένα και να πιει. Μέσα από κείνον που πιστεύει σ’ εμένα, καθώς λέει η Γραφή, ποτάμια ζωντανό νερό θα τρέξουν». Αυτό το είπε ο Ιησούς εννοώντας το Πνεύμα που θα έπαιρναν όσοι πίστευαν σ’ αυτόν. Γιατί, τότε ακόμα δεν είχαν το Άγιο Πνεύμα, αφού ο Ιησούς δεν είχε δοξαστεί με την ανάσταση. Πολλοί άνθρωποι από το πλήθος, που άκουσαν αυτά τα λόγια, έλεγαν: «Αυτός είναι πραγματικά ο προφήτης που περιμένουμε». Άλλοι έλεγαν: «Αυτός είναι ο Μεσσίας». Ενώ άλλοι έλεγαν: «Ο Μεσσίας θα ’ρθεί από τη Γαλιλαία; Η Γραφή δεν είπε πως ο Μεσσίας θα προέρχεται από τους απογόνους του Δαβίδ και θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ, το χωριό καταγωγής του Δαβίδ;» Διχάστηκε, λοιπόν, το πλήθος εξαιτίας του. Μερικοί απ’ αυτούς ήθελαν να τον πιάσουν, κανείς όμως δεν άπλωνε χέρι πάνω του. Γύρισαν, λοιπόν, πίσω οι φρουροί στους αρχιερείς και στους Φαρισαίους, κι αυτοί τους ρώτησαν: «Γιατί δεν τον φέρατε;» Οι φρουροί απάντησαν: «Ποτέ άνθρωπος δεν μίλησε όπως αυτός». Τους ξαναρώτησαν τότε οι Φαρισαίοι: «Μήπως παρασυρθήκατε κι  εσείς; Πίστεψε σ’ αυτόν κανένα μέλος του συνεδρίου ή κανείς από τους Φαρισαίους; Μόνον αυτός ο όχλος πιστεύει, που δεν ξέρουν τον νόμο του Μωυσή και  γι’ αυτό είναι καταραμένοι». Τους ρώτησε τότε ο Νικόδημος, που ήταν ένας απ’ αυτούς, εκείνος που είχε πάει στον Ιησού νύχτα λίγον καιρό πριν: «Μήπως μπορούμε σύμφωνα με τον νόμο μας να καταδικάσουμε έναν άνθρωπο, αν πρώτα δεν τον ακούσουμε και δεν μάθουμε τι έκανε;» Αυτοί του είπαν: «Μήπως κατάγεσαι κι εσύ από τη Γαλιλαία; Μελέτησε τις Γραφές και θα δεις πως κανένας προφήτης δεν πρόκειται να έρθει από τη Γαλιλαία». Τότε ο Ιησούς τους μίλησε πάλι και τους είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου∙ όποιος με ακολουθεί δεν θα πλανιέται στο σκοτάδι»., αλλά θα έχει το φως που οδηγεί στη ζωή».

 

*****************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019

ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ιωάν. ζ΄37-52, η΄12) (Πράξ β΄ 1 – 11)

Πνεύματος επιδημία

«και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου»

Η σημερινή Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Το Άγιο Πνεύμα «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Ειδικότερα στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας περιγράφονται τα αισθητά σημεία της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος: «φερομένης βιαίας πνοής», «γλωσσαι ωσεί πυρός» (δείχνουν τις άκτιστες ενέργειες στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος). Η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους καταδεικνύεται με το χάρισμα της «γλωσσολαλίας», συμβολικό μάλιστα προμήνυμα για τη διάδοση του Ευαγγελίου από αυτούς στα πέρατα της οικουμένης.

«Προ πάντων των αιώνων»

Η οικονομία του μυστηρίου της Εκκλησίας είναι «αποκεκρυμμένη από των αιώνων εν τω Θεώ τω τα πάντα κτίσαντι διά Ιησού Χριστού· ίνα γνωρισθή νυν ταις αρχαις και ταις εξουσίαις εν τοις επουρανίοις διά της εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού». Εδώ βλέπουμε να αποκαλύπτονται πολύ βασικές αλήθειες: α) Η Εκκλησία υπάρχει «προ πάντων των αιώνων» στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, β)είναι αποκεκρυμμένη, γιατί ακόμα δεν είχε δημιουργηθεί ο κόσμος και έπρεπε ο Θεός Λόγος να σαρκωθεί εν χρόνω, γ) τα πάντα εκτίσθησαν διά Ιησού Χριστού, που είναι «εικών του Θεού του αοράτου» και ο τελικός προορισμός της ύπαρξής μας και δ) εγνωρίσθη διά της Εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού. Σήμερα πραγματοποιείται η μεγάλη υπόσχεση της Καινής διαθήκης, που είναι ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος. Η Παλαιά Διαθήκη ήταν η υπόσχεση για τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο. Μάς αποκάλυψε με ανθρώπινο τρόπο την παρουσία του Θεού σ’ αυτόν. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος απεκάλυψε το πλήρωμα του αυθεντικού ανθρώπου σε σωτηριολογική διάσταση και ουράνια ενατένιση.

Το «ύδωρ το ζων» Ο Χριστός χρησιμοποιεί το στοιχείο του νερού για να μάς παραπέμψει στη ζωτική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Το «ύδωρ το ζων», δηλαδή αυτό που χορηγεί τη ζωή στον άνθρωπο, είναι το Άγιο Πνεύμα. Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του κόσμου «πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος». Το Άγιο Πνεύμα συνέχει ολόκληρο τον κόσμο. Με την πνοή του ζωοποιεί τα πάντα. Ακόμα και στη δημιουργία του ανθρώπου γίνεται αναφορά για «πνοή ζωής», με την οποία ο Θεός ενεφύσησε σ’ αυτόν το Άγιο Πνεύμα. Χωρίς την παρουσία και επενέργεια του Αγίου Πνεύματος ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αληθινή και ζωντανή ύπαρξη. Παραμένει εγκλωβισμένος στις τραγικές ωσμώσεις του θανάτου. Το Άγιο Πνεύμα ανυψώνει τον άνθρωπο από το βιολογικό επίπεδο στο χώρο της ζωής του Θεού, της θείας παρουσίας. Η Πεντηκοστή σήμερα Το πνεύμα της εποχής μας δεν είναι συμβατό με τα βαθύτερα μηνύματα και νοήματα που τόσο εναργώς αναδύονται από την εορτή της Πεντηκοστής. Η σημερινή κοινωνία, δυστυχώς, υιοθετεί στηρίγματα που αντιστρατεύονται την πνευματική ζωή. Ενθαρρύνει τη διάσπαση της ανθρώπινης φύσης και εγκλωβίζει τον άνθρωπο στο ατομικό εγώ. Τον εγκαταλείπει στον εφιάλτη της εγωκεντρικότητάς του, με όλες τις φοβερές συνέπειες, όπως τις ζούμε και τις βιώνουμε καθημερινά. Η τραγωδία του σημερινού ανθρώπου είναι ότι πιστεύει πως με τη μοναξιά του αμύνεται και διασώζει την ανθρωπιά του, ενώ στην πραγματικότητα την απαξιώνει και την συνθλίβει. Το Άγιο Πνεύμα αποκαθιστά την κοινωνία της αγάπης ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι διαλύεται η σύγχυση και η διάσπαση (Βαβέλ) και αποκαθίσταται η ποθούμενη ενότητα (Πεντηκοστή). Το Άγιο Πνεύμα μάς χαρίζει το ζωοποιόν ύδωρ (Άγιο Βάπτισμα). Από αυτό ρέει η χρηστότητα, η καλοσύνη, η αγαθοσύνη, η αγάπη και όλα τα άλλα χαρίσματα και αρετές. Έτσι ζωοποιεί τα ανθρώπινα πρόσωπα το Άγιο Πνεύμα και τα καταξιώνει να φτερουγίζουν σε ανώτερες πνευματικές τροχιές. Αγαπητοί αδελφοί, ο Κύριος είναι εκείνος που διαλύει τα αβάσταχτα σκοτάδια της ζωής μας. Ο ίδιος διαβεβαιώνει: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Το φως,

που χαρίζει και προάγει τη ζωή, είναι η κοινωνία της χρηστότητας και της αγάπης. Μάς την προσφέρει ο Κύριος με το Άγιο Πνεύμα, που «συγκροτεί όλον τον θεσμό της Εκκλησίας». Γι’ αυτό και η Εκκλησία είναι «το στερέωμα, η καταφυγή και η σωτηρία μας». Ας αφήσουμε τη ζωή και τον εαυτό μας ν’ αναπαύεται ευλογημένα στους κόλπους της. Το μήνυμα της Πεντηκοστής ας καρποφορήσει και στις δικές μας καρδιές για να επιδημήσει και σ’ αυτές η χάρη και η ευλογία του Αγίου Πνεύματος.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος