«Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη»….

«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψη,

κανένας, γιατί σιέπει την που τ’ άψη ο Θεός μου.

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!

Σφάξε μας ούλους τζι’ ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν,

κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,

αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν

τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.

Το ‘νιν αντάν να τρώ’ την γην τρώει την γην θαρκέται,

μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται….» 

(Βασίλης Μιχαηλίδης)

Η 9η Ιουλίου είναι μια ορόσημη μέρα στην Εθνική μας ιστορία. Μέρα πένθους από τη μια, αλλά και μέρα καύχησης από την άλλη. Μέρα πένθους για τον απάνθρωπο σφαγιασμό ολόκληρης της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας, αλλά και όλων σχεδόν των προκρίτων του λαού μας, κληρικών και λαϊκών, από τους βάρβαρους Τούρκους κατακτητές της νήσου μας. Αλλά και μέρα δόξας και καύχησης, γιατί η σφαγή όλων αυτών προσφέρθηκε από μέρους της Κύπρου ως θυσία και ολοκαύτωμα στο βωμό του αγώνα της Εθνικής παλιγγενεσίας Γι’ αυτό ακριβώς και η αμνημόνευτη αυτή επέτειος δίδει την πιο γνήσια και ζωντανή νεώτερη μαρτυρία, μαρτυρία γραμμένη με αίματα και θυσίες, της συνέχειας του αδιαχώριστου του Ελληνισμού της Κύπρου από το υπόλοιπο Έθνος.

Αλλά η 9η Ιουλίου υπογραμμίζει και κάτι άλλο, που είναι απαραίτητο να τονισθεί σήμερα: Την προσφορά της Εκκλησίας στους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους. Ο απαγχονισμός του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και η καρατόμηση των άλλων Αρχιερέων και κληρικών μεγεθύνουν την τραγικότητα της επετείου, αλλά και καταγλαΐζουν το μεγαλείο της. Και πρέπει να υπογραμμίσουμε την προσφορά τούτη της Εκκλησίας ιδιαίτερα σήμερα, γιατί στα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται μια προσπάθεια παραποίησης της προσφοράς του κλήρου στους εθνικούς αγώνες. Η παραποίηση αυτή ξεκινά από εκείνους, που προσπαθούν να αλλοιώσουν το χαρακτήρα των εθνικών αγώνων και να τις παρουσιάσουν ως κοινωνικές εξεγέρσεις, δίνοντάς τους όχι εθνικό και πνευματικό αλλά υλικό περιεχόμενο. Και τούτο γιατί η συμμετοχή των κληρικών στους αγώνες του Έθνους αποδεικνύει το πνευματικό και εθνικό χαρακτήρα των τέτοιων αγώνων και κατ’ εξοχή του αγώνα του 1821, που ήταν αγώνας, όπως οι ίδιοι οι αγωνιστές του χαρακτήριζαν, όχι για τίποτε άλλο αλλά “για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία”. Αν δε τόσο ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’, όσο και ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, σε κάποιες εγκυκλίους τους ή έγγραφα τους φαίνονται να αποδοκιμάζουν την επανάσταση, για τους γνήσιους ερευνητές και σε βάθος μελετητές της ιστορίας γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τα τέτοια δημόσια έγγραφα αποτελούσαν παραπλανητικούς ελιγμούς στρατηγικής του αγώνα, για να αποφευχθεί η ολοκληρωτική σφαγή του λαού και να διαφυλαχθεί η δυνατότητα της Εκκλησίας να στηρίζει και να ενισχύει ποικιλότροπα τον αγώνα.

Γι’ αυτό και την απάντηση σ’ όλους αυτούς τους «επιπόλαιους» μελετητές ή και διαστροφείς της ιστορίας τη δίδουν οι θυ­σίες χιλιάδων Κληρικών, Ιεραρχών, Ηγουμένων, Ιερομονάχων, Ιερέων και Διακόνων. Τη δίδουν το σχοινί του Πατριάρχη και το σχοινί του Εθνομάρ­τυρα Κυπριανού. Τη δίδουν όλοι εκείνοι, τόσο οι μορφωμένοι όσο και οι αμόρφωτοι κληρικοί, που με ζήλο ιερό και με πνεύμα αυτοθυσίας καλλιεργούσαν μέσα στις ψυχές του δουλεύοντος γένους την εθνική συνείδηση και κρατούσαν με κάθε τρό­πο αναμμένη τη δάδα της ελπίδας για εθνική απελευθέρωση. Κι αν σήμερα μιλούμε Ελληνικά και αισθανόμαστε ως Έλληνες, όσοι τουλάχιστο αισθα­νόμαστε, τούτο οφείλεται κατά κύριο λόγο στην προσφορά αυτών των κληρι­κών .

Οπωσδήποτε πάνω σ’ αυτή τη νήσο γράφεται σήμερα η ιστορία του Έθνους και δοκιμάζεται η αρετή του. Συγγραφείς της είμαστε εμείς.

Μάς παρακολουθούν σ’ αυτό το έργο μας όλοι εκείνοι που θυσιάστηκαν, για να ζήσουμε εμείς ως Έλληνες. Όλοι εκείνοι που με τους αγώνες τους και την ανωτερότητα της προσφοράς τους μας έδωκαν το δικαίωμα να καυχόμαστε για την εθνική μας καταγωγή. Μας παρακολουθούν ακόμη ο Εθνομάρ­τυρας Κυπριανός και οι άλλοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας και όλοι οι κληρικοί και οι λαϊκοί, που σήμερα γιορτάζουμε την επέτειο της θυσίας τους. Και όλοι αυτοί αναμένουν από μας να γράφουμε τη σύγχρονη εθνική μας ιστορία με έργα αντάξια του μεγαλείου και της δόξας, που εκείνοι με τους αγώνες και τις θυσίες τους προσέφεραν στο Έθνος.

 

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου