Ψηφιακός «Λόγος»: μια περισυλλογή περί της μετάδοσης της ζώσας εμπειρίας του Ευαγγελίου στην εικονική εποχή

Ψηφιακός «Λόγος»:
μια περισυλλογή περί της μετάδοσης της ζώσας εμπειρίας του Ευαγγελίου
στην εικονική εποχή

Επισκόπου Πατάρων Ιωσήφ

Εισαγωγή

Η διάδοση της Ορθόδοξης Πίστης στην εποχή του Διαδίκτυο δεν πρέπει να θεωρείται πλέον μια υπερβολή ή κάτι που αφορά μόνο και μόνο τις νεότερες γενιές. Σήμερα, στο Διαδίκτυο κυριαρχούν τα συστήματα επικοινωνίας με τέτοιο τρόπο που κάθε μορφή σύγχρονης κοινωνίας σχετίζεται ή εξαρτάται από εκείνο.

Η Εκκλησία πρέπει να έχει στη διάθεσή του ποιμαντικού της οπλοστασίου το Διαδίκτυο. Αυτή η πραγματικότητα, αυτή η πλέον ανάγκη, δικαιολογείται, εφόσον το Διαδίκτυο είναι το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται διάφοροι τομείς της ύπαρξής μας: διαμέσου του Διαδικτύου ο άνθρωπος ψάχνει, ερευνά, διακρίνει, σχετίζεται, δεσμεύεται, και μοιράζεται τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις του για πολλά θέματα. Και πολλές από αυτές τις ερωτήσεις και προβληματισμούς αφορούν άμεσα και έμμεσα στην Εκκλησία.

Η παροούσα εισήγηση η διαιρείται σε τρία στάδια περισυλλογής. Στο πρώτο στάδιο αναλύεται σε γενικές γραμμές η πραγματικότητα του Διαδίκτυου ως χώρου και όχι μέσου επικοινωνίας και δράσεως των ανθρώπων. Σε αυτό το πλαίσιο της περισυλλογής αναλύεται η εικονικότητα, ένα από τα κύρια συστατικά χαρακτηριστικά του Διαδίκτυου, ως μια sui generis πραγματικότητα, που επιτρέπει το Διαδίκτυο να είναι χώρος εμπειρίας μιας ενιαίας πραγματικότητας. Στο δεύτερο στάδιο περιγράφονται τα κύρια χαρακτηριστικά του σύγχρονου θρησκευτικού πολιτισμού που, αφενός μεν παρουσιάζεται, διαδίδεται και σχετίζεται στενά με τον κυβερνοχώρο, αφετέρου δε διακρίνεται ως προϊόν της σημερινής μας κοινωνίας. Αυτό το αντι-πρότυπο προβάλλεται διαμέσου διαφόρων ιδεολογικών, φιλοσοφικών κοινωνικών και θεϊστικών τάσεων και κινημάτων και βρίσκεται, τόσο στο περιεχόμενο και την πράξη, στους αντίποδες του Χριστιανισμού ως Θείας Αποκάλυψης. Τέλος, στο τρίτο στάδιο περισυλλογής ερμηνεύονται κάποιες γενικές γραμμές του «ἐν δια-δικτύῳ Εὐαγγελίζεσθαι» ως θεραπεία των προηγουμένων τάσεων αλλά και ως μια νέα έκφανση της καθόλου ζωής της Εκκλησίας.

Ασφαλώς η εισήγηση καλύπτει μερικές πτυχές του θέματος και όχι την πλήρη θεματολογία, η οποία σήμερα είναι πλέον εκτενής και περίπλοκη. Ωστόσο, οι πτυχές αυτές, αναλυμένες σε μια ανάλογη προς το σκοπό της εργασίας συνέχεια, συνοχή και ρυθμό, προσπαθούν να αποδεικνύουν ότι το Διαδίκτυο είναι μια νέα περιοχή της ζωής της Εκκλησίας, όπου δύναται να αποκαλύπτεται και επομένως να μεταδίδεται και να μοιράζεται ο «ψηφιακός Λόγος», ο οποίος παραπέμπει στο Θεάνθρωπο, ο οποίος είναι ἐν παντί καιρῷ καὶ τόπῳ δι΄ἡμῶν και δι΄ἡμᾶς ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ προσδεχόμενος καὶ διαδιδόμενος, ἄλλοστε ἀμέσως και μυστηριακῶς, ἄλλοστε ἐμμέσως ψηφιακῶς και εἰκονικῶς, αλλά πάντοτε προσωπικῶς και ὄντως και πραγματικῶς.

Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο εδώ…