ΑΦΕΡΙΜ, ΕΦΕΝΤΗ Μ’
Οι δηλώσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού στα κατεχόμενα, που έγιναν στη διάρκεια της πρόσφατης παράνομη επίσκεψής του στο νησί μας δεν εξέπληξαν κανένα. Ήταν οι αναμενόμενες. Το περιεχόμενό τους δε διαφέρει από εκείνο που μας συνήθισαν όλοι οι Πρόεδροι και πρωθυπουργοί της Τουρκίας, από την εισβολή κι εδώ και που στηρίζεται αποκλειστικά στη δύναμη των όπλων. Να θυμηθούμε μόνο τι μας είπε ο αλήστου μνήμης Τσακλαγιαγκίλ: «Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν αποσύρονται από μέρος που μπήκαν με τη ξιφολόγχη». Έκπληξη δεν ήταν, οργή μόνο προκάλεσαν σε όλους μας. Γιατί, για μια ακόμη φορά η Τουρκία μας λέει κατάμουτρα πως πρέπει να ξεχάσουμε τα εδάφη μας που στενάζουν κάτω από τον κατοχικό ζυγό, πως κανένας πρόσφυγας δεν πρόκειται να επιστρέψει στον τόπο του και στην περιουσία του, πως οι τόποι μας που ποτίστηκαν με τον ιδρώτα και με το αίμα μας θα μείνουν για πάντα κάτω από την τουρκική μπότα. Μας είπε, ακόμα, πως θα μπορούμε να επισκεφτούμε τα θρησκευτικά μας μνημεία ως τουρίστες. Έτσι, ωμά, προκλητικά και νεοσουλτανικά βρόντηξε την πόρτα στο πρόσωπό μας και αγριοφώναξε πως με κανένα τρόπο δε θα πάμε πίσω στην Καρπασία και στη Μόρφου. Για την Κερύνεια μας δεν έκανε κανένα λόγο. Αυτήν την έχει κλείσει για καλά μέσα στη σιδερένια γροθιά του. Μας ειρωνεύτηκε, μας χλεύασε, μας μαστίγωσε και νόμισε πως μας εξουθένωσε. Αυτή είναι η πολιτική της σημερινής Τουρκίας. Μας το είπε με άλλα λόγια και ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ο πολύς Νταβούτογλου, ο νοσταλγός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ότι η Κύπρος είναι απαραίτητη για τη μεγάλη Τουρκία. Και οι συνομιλίες, διερωτάται ο αφελής Κερυνειώτης (μην ξεχνάμε: είμαστε όλοι Κερυνειώτες), γιατί διεξάγονται; Για να δεχτούμε με τη δική μας υπογραφή τα τετελεσμένα της Άγκυρας και όλα αυτά που με τόσο θράσος μας εκστόμισε, εδώ στον τόπο μας, ο Τούρκος Πρωθυπουργός;
Πόσοι ατέλειωτοι γύροι συνομιλιών έγιναν για να δοθεί μια λύση στο ατέλειωτο δράμα μας; Πόσες οδυνηρές υποχωρήσεις έγιναν από την πλευρά τη δική μας, για να φτάσουμε στην ειρήνη και στη συμφιλίωση; Και η Τουρκία τι έπραξε ως τώρα για να επέλθει η επανένωση του νησιού μας; Τίποτε απολύτως. Να θυμηθούμε τι παραδεχόταν ο αείμνηστος Α. Γ. Παπανδρέου, τρία χρόνια μετά τη συνάντηση στο Νταβός (1988) : «Στη νομική είναι το do ut des, δίδω και δίνεις. Όταν, όμως, οι Τούρκοι προτείνουν διάλογο, μιλάνε μόνο για do! Δηλαδή, απλά, τι δίνουμε εμείς». Η Τουρκία εξακολουθεί, για τριάντα επτά χρόνια, να κρατεί ένα μεγάλο μέρος ενός ανεξάρτητου ευρωπαϊκού κράτους, μέλους του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, του οποίου η ίδια όχι μόνο αποτελεί μέλος, αλλά συμμετέχει και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του. Η Κύπρος, την οποία ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας δεν αναγνωρίζει ως κράτος, είναι ενεργό μέλος της και στο δεύτερο εξάμηνο θα προεδρεύει της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν αναμένουμε καταδίκη των απαράδεκτων δηλώσεων του Τούρκου Πρωθυπουργού από κανένα επίσημο διεθνές όργανο. Η θέση της Τουρκίας είναι τέτοια που η Μεγάλη Δύναμη που κυβερνά σήμερα τον κόσμο, δίνει στη χώρα αυτή πολύ μεγάλη σημασία. Η Τουρκία έχει αποκτήσει τέτοια δύναμη εξαιτίας της υποστήριξης αυτής, που θέλει την Ευρώπη θεραπαινίδα και υποτακτική στους εκβιασμούς και στο θράσος της.
Ας γνωρίζει, ωστόσο, ο νέος τύραννος που θέλει να αλυσοδέσει ολόκληρη την Κύπρο, όπως και ο παλιός Πέρσης, που ήθελε να αλυσοδέσει τον Ελλήσποντο, πως θα ακούσει και αυτός, αργά ή γρήγορα, το «φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας». Αυτός ο τόπος βίωσε πολλές και φοβερές δοκιμασίες στο πέρασμα των αιώνων, μερικές από τις οποίες ήταν μακροχρόνιες: κατακτητές, επιδρομές, σεισμοί, ακρίδες, ανομβρίες. Κάποτε, μάλιστα, αναγκάστηκε να μετοικήσει. Και, όμως, επέζησε. Έτσι θα συμβεί και τώρα, πολυχρονεμένε νεοσουλτάνε της Άγκυρας. Γιατί ο λαός αυτός οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο του, απαλλαγμένο από τα τουρκικά στρατεύματα και τους κουβαλητούς της Ανατολίας. Και γνωρίζει ο λαός αυτός πως εκείνο που οραματίζεται μπορεί και να το πραγματοποιήσει.
Αντρέα Κ. Φυλακτού.
Λευκωσία, 14. 8. 2011.
