Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 3-4 Δεκεμβρίου 2017

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017, το Εσπέρας θα χοροστατήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί. Την Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017, το πρωί, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίας Βαρβάρας στο Πλατύ Αγλαντζιάς. Την Τρίτη, 5 Δεκεμβρίου 2017, το Εσπέρας θα χοροστατήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίου Νικολάου Έγκωμης στην Λευκωσίας. Την Τετάρτη, 6 Δεκεμβρίου 2017, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο πανηγυρίζοντα ιερό Ναό.

  Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ιερό ναό Αγίου Νικολάου Έγκωμης στην Λευκωσίας. Το εσπέρας θα χοροστατήσει και κηρύξει στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής της Καρπασίτιδος, στην Κοφίνου, όπου οι εκτοπισμένοι της Βατυλής θα εορτάσουν τη μνήμη της Αγίας Βαρβάρας και του Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας. Την Δευτέρα, 4 Δεκεμβρίου 2017, το πρωί, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί.

Την Τρίτη, 5 Δεκεμβρίου 2017, το Εσπέρας θα χοροστατήσει και κηρύξει στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Χαραλάμπους στην  Αγλαντζιά, όπου οι εκτοπισμένοι των κατεχομένων κοινοτήτων Νέου Χωριού Κυθρέας και Τραχωνίου Κυθρέας θα εορτάσουν την μνήμη του Αγίου Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας. Την Τετάρτη, 6 Δεκεμβρίου 2017, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίου Νικολάου στον Λυκαβηττό.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

30 Νοεμβρίου 2017

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Προς Εφεσίους ε´ 8 – 19

⁸ ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· ⁹ ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· ¹⁰ δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. ¹¹ καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· ¹² τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ’ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· ¹³ τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. ¹⁴διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. ¹⁵Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ¹⁶ ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. ¹⁷ διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. ¹⁸ καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, ¹⁹ λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ, 

Απόδοση στην Νεολληνική

⁸ Διότι άλλοτε ήσασθε σκοτάδι εξ αιτίας της πλάνης και της αμαρτίας, που κυριαρχούσε μέσα σας. Τωρα όμως δια του Κυρίου έχετε φωτισθή και είσθε φως. Να ζήτε, λοιπόν, και να συμπεριφέρεσθε σαν άνθρωποι, που τα πάντα εις αυτούς είναι φως αληθείας και αρετής. ⁹(Εφ’ όσον ελάβετε το πνευματικόν φως πρέπει να έχετε και φωτεινήν ζωήν). Διότι ο άγιος καρπός τον οποίον παράγει το Αγιον Πνεύμα μέσα εις τας καρδίας των πιστών, εκδηλώνεται με κάθε καλωσύνην και δικαιοσύνην και φιλαλήθειαν. ¹⁰ Να ερευνάτε και να διακρίνετε πάντοτε, τι είναι ευάρεστον ενώπιον του Κυρίου, ¹¹ και να μη συμμετέχετε εις τα έργα του σκότους, που είναι άκαρπα και επιβλαβή. Ούτε καν και να τα ανέχεσθε, αλλά μάλλον να τα ελέγχετε και να τα παρουσιάζετε εις τα μάτια όλων επιβλαβή και ολέθρια. ¹²Διότι όσα από τους ασεβείς και αμαρτωλούς γίνονται κρυφά και στο σκότος είναι αισχρόν και να τα αναφέρη κανένας. (Δι’ αυτό ακριβώς και δεν είναι νοητόν, όχι μόνον να συμμετέχετε, αλλ’ ούτε και να συζητήτε μεταξύ σας δι’ αυτά. Μονον δε να τα ελέγχετε εις διόρθωσιν των αμαρτωλών και περιφρούρησιν των άλλων). ¹³ Ολα δε αυτά τα πονηρά έργα κάτω από το φως του ελέγχου, γίνονται φανερά πόσον ολέθρια είναι (ώστε οι μεν καλοπροαίρετοι αμαρτωλοί να μετανοήσουν, οι δε άλλοι να προφυλαχθούν). Διότι κάθε τι που φανερώνεται, είτε καλόν είτε κακόν, είναι σαν το φως, ώστε ο καθένας να κανονίση απέναντι αυτού την στάσιν του. ¹⁴ Ο έλεγχος εις φανέρωσιν του κακού και διόρθωσιν του αμαρτάνοντος πρέπει να γίνεται· δι’ αυτό και το Αγιον Πνεύμα ελέγχει και φωνάζει προς κάθε αμαρτωλόν· Σηκω, συ που κοιμάσαι τον ύπνον της αμαρτίας, και πετάξου ορθός ανάμεσα από τους νεκρούς της αμαρτίας και θα σε φωτίση ο Χριστός. ¹⁵ Προσέχετε, λοιπόν, εφ’ όσον έχετε φωτισθή από τον Χριστόν, πως με κάθε ακρίβειαν να συμπεριφέρεσθε, όχι σαν μωροί και ασύνετοι, αλλά σαν φρόνιμοι και συνετοί. ¹⁶ Να κερδίζετε πάντοτε και να εκμεταλλεύεσθε δια το αγαθόν τον χρόνον και τας ευκαιρίας της παρούσης ζωής, διότι αι ημέραι, εξ αιτίας της αμαρτίας που επικρατεί, είναι γεμάται πειρασμούς και πνευματικούς κινδύνους. ¹⁷ Δι’ αυτό προσέχετε να μη γίνεσθε και φέρεσθε σαν ασύνετοι, αλλά να ερευνάτε και να ενοήτε καλά ποίον είναι το θέλημα του Κυρίου. ¹⁸Και μη μεθάτε με οίνον· εις την μέθην υπάρχει πάντοτε η ασωτία και η κατάπτωσις. Αλλά γεμίζετε την ψυχήν, την καρδίαν και τον νου σας με Πνεύμα Αγιον. ¹⁹ Θα αισθάνεσθε τότε ασυγκρίτως ανώτερον και μεγαλύτερον ενθουσιασμόν από εκείνον, που δοκιμάζουν οι μέθυσοι, τον οποίον και θα εξωτερικεύετε λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες στον Κυριον με όλην σας την καρδίαν. 

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Κατά Λουκάν ιη´ 35 – 43

³⁵ Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. ³⁶ ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ³⁷ ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. ³⁸ καὶ ἐβόησε λέγων· Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με. ³⁹ καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με. ⁴⁰ σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτόν ⁴¹ λέγων· Τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. ⁴² καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. ⁴³καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ. 

Απόδοση στην Νεολληνική

³⁵ Καθώς δε επλησίαζε ο Κυριος εις την Ιεριχώ, ένας τυφλός εκάθητο δίπλα στον δρόμον και εζητιάνευε. ³⁶ Οταν δε ήκουσε τον θόρυβον του λαού που επερνούσε, ερώτησε, τι τάχα είναι αυτά, που ήκουε. ³⁷ Τον επληροφόρησαν δε ότι περνά από εκεί ο Ιησούς ο Ναζωραίος. ³⁸ Και εφώναξε με μεγάλην φωνήν και είπε· “Ιησού, απόγονε του Δαυΐδ, ελέησέ με”. ³⁹ Και αυτοί που επροπορεύοντο, τον επέπλητταν και του έλεγαν να σιωπήση, δια να μη ενοχλή τον διδάσκαλον. Αυτός όμως πολύ περισσότερο εκραύγαζε· “απόγονε του Δαυίδ, ελέησέ με”. ⁴⁰ Εστάθη δε ο Ιησούς και έδωσε εντολήν να φέρουν τον τυφλόν πλησίον του. Οταν δε αυτός επλησίασε, τον ηρώτησε ⁴¹ λέγων· “τι θέλεις να σου κάνω;” Εκείνος δε είπε· “Κυριε, θέλω να αποκτήσω και πάλιν το φως των οφθαλμών μου”. ⁴² Και ο Ιησούς του είπε· “ανάβλεψε· η πίστις, που έχεις σ’ εμένα, σε έσωσε από την τύφλωσίν σου”. ⁴³ Και αμέσως απέκτησε το φως των οφθαλμών του και γεμάτος χαράν ακολουθούσε τον Χριστόν, δοξάζων τον Θεόν. Και όλος ο λαός, όταν είδε το θαύμα, έδωσε δόξαν στον Θεόν. (Οι καλοπροαίρετοι δοξάζουν τον Θεόν και δια το καλόν, που γίνεται στους άλλους). 

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ιη΄ 35-43) (Εφεσ. δ΄ 8-19)

Ωδές ευχαριστίας

                     «Ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν· και πας ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ»

Τραγική ήταν η θέση του τυφλού της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ο πόνος του ήταν αβάστακτος και η θλίψη του ασήκωτη. Βίωνε χωρίς τέλος ένα αδιαπέραστο σκοτάδι. Όλα γύρω του είχαν καλυφθεί από το έρεβος της απελπισίας. Άκουε, αλλά δεν έβλεπε. Άγνωστη ήταν γι’ αυτόν η πολυσύνθετη αρμονία των χρωμάτων, η ποικιλομορφία των αντικειμένων. Επιπλέον ήταν βυθισμένος και στην ανέχειά του. Επαιτούσε την βοήθεια των άλλων για να μπορέσει να ζήσει.

Έρχονται όμως στη ζωή μας και οι στιγμές της μεγάλης ευκαιρίας, της λύτρωσης και της σωτηρίας. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για την παρουσία του Κυρίου, αυτή λειτουργεί ως χρόνος σωτήριος, με αιώνιες ενατενίσεις. Του χάρισε το φως, του θεράπευσε την τύφλωση, του έδωσε την όραση, ώστε να μπορεί να βλέπει καθαρά, να κινείται άφοβα και ελεύθερα. Η καρδιά του πρώην τυφλού πλημμυρίζει τώρα από ευγνωμοσύνη. Με το στόμα του αναπέμπει δοξολογία, όπως και το στόμα των άλλων ανθρώπων που είδαν το θαύμα. Ο πρώην τυφλός «ηκολούθει αυτώ δοξάζων τόν Θεόν· και πας ὁ λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ». Συντελέστηκε πραγματικά ένα μεγάλο θαύμα που συγκλόνισε την ύπαρξή του.

Η σκηνή αυτή, όπως μάς την απαθανατίζει η γραφίδα του Ευαγγελιστή Λουκά, προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Μυριόστομη η ευγνωμοσύνη που εκφράζεται και η δοξολογία που αναπέμπεται προς τον Θεό. Συνήθως εμείς οι άνθρωποι όταν βρισκόμαστε σε στιγμές θλίψης, δοκιμασίας, πειρασμού, καταφεύγουμε στον Θεό και ζητάμε την προστασία του, να μάς λυτρώσει. Αλλά μόλις εξασφαλίσουμε αυτό που ζητάμε, ξεχνάμε συνήθως τον ευεργέτη. Κρατάμε ερμητικά κλειστή την καρδιά μας σε αισθήματα και έκφραση ευγνωμοσύνης και δοξολογίας. 

Ζούμε μέσα στην ωραιότητα της δημιουργίας, βλέπουμε και απολαμβάνουμε ακατάπαυστα αυτό το θαύμα που λέγεται κόσμος. Κι όμως πολύ σπάνια υψώνουμε τον νου και την καρδιά μας προς τον Δημιουργό, για να αναφωνήσουμε μαζί με τον προφήτη Δαβίδ: «ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας» .

Όλος ο κόσμος, γη και ουρανός, διηγούνται τα μεγαλεία, τα οποία ο Πανάγαθος Θεός έχει δημιουργήσει για χάρη μας. Το ταπεινό, μικρό άνθος του αγρού με την πολύχρωμη μυρωδάτη στολή του, όμοια προς την οποία ούτε ο Σολομώντας «εν όλη τη δόξη αυτού» δεν φόρεσε, μέχρι τα αναρίθμητα τρισεκατομμύρια των αστρικών νεφελωμάτων με τα δισεκατομμύρια των ήλιων, τα πάντα προβάλλουν έντονα και δοξολογούν και ανυμνούν με τον τρόπο τους τα μεγαλεία του Θεού. Τα πάντα «διηγούνται δόξα Θεού». Είναι εδώ που μπορεί κάποιος να κατανοήσει γιατί ο προφητάνακτας Δαβίδ καλεί όλους να δοξολογούν συνεχώς τον Δημιουργό: «Αινείτε αυτόν, λέει, πάντες οι άγγελοι αυτού… Αινείτε αυτόν ήλιος και σελήνη… πάντα τα άστρα και το φως… βασιλείς της γης και πάντες λαοί, άρχοντες και πάντες κριταί γης· νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων· αινεσάτωσαν το όνομα Κυρίου» .

Αλλά και ο καθένας μας έχει προσωπικές αφορμές για να ευγνωμονεί και να δοξολογεί τον Κύριο. Αν εξετάσουμε κάπως προσεκτικά τη ζωή μας, θα δούμε πολλές περιστάσεις, φανερές και μη, κατά τις οποίες με άπειρη αγάπη και στοργή μάς βοήθησε και μάς συμπαραστάθηκε ο Κύριος. Κάθε ημέρα της ζωής είναι γεμάτη από τις ευεργεσίες του Θεού, παρόλο ότι τις περισσότερες φορές περνούν απαρατήρητες. Ζούμε κυριολεκτικά μέσα στον ωκεανό των ευεργεσιών του Θεού που μας χαρίζει καθημερινά η αγάπη του, έστω κι αν αυτό δεν το συνειδητοποιούμε.

Ο Κύριος από άπειρη αγάπη κινούμενος, χωρίς να αναγκάζεται, μάς έδωσε την ύπαρξη. Μάς προίκισε με αθάνατη ψυχή «κατ’ εικόνα» δική του και «καθ’ ομοίωσιν». Μάς χάρισε ένα οργανισμό, θαυμαστό όχι μόνο στο σύνολό του αλλά και στις επί μέρους οργανικές συνθέσεις και λειτουργίες, μολονότι κι αυτόν τον αλλοίωσε και τον έφθειρε η αμαρτία. Μάς έδωσε διάνοια, χάρις στην οποία σκεπτόμαστε, κρίνουμε, δημιουργούμε στη ζωή μας. Μάς χαρίζει υγεία, δύναμη να εργαζόμαστε, τροφές και ενδύματα για να συντηρούμαστε. Μάς προφυλάσσει καθημερινά από κινδύνους, ακούει τις προσευχές μας, κάνει θαύματα για χάρη μας. Μεταβάλλει για το καλό και το συμφέρον μας κι αυτές ακόμη τις θλίψεις και τις περιπέτειες της ζωής.

Το πλέον σπουδαίο και ανεκτίμητο είναι, ότι μάς φανερώνει το θείο Του θέλημα, μάς προσφέρει τον πλούτο της χάριτος, μάς τοποθετεί και μάς οδηγεί στο δρόμο της σωτηρίας. Ο ίδιος ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει θεό τον άνθρωπο. Έλαβε ανθρώπινη σάρκα και «τοις ανθρώποις συνανεστράφη», για να ανυψώσει τους ανθρώπους στον ουρανό, να τους χαρίσει την θεία υιοθεσία, από την οποία, εξαιτίας της αμαρτίας τους είχαν εκπέσει. Και για να προκύψουν όλα αυτά, για να μας δωρίσει την ανεκτίμητη λύτρωση, πρόσφερε για χάρη όλων εμάς των αμαρτωλών, τον ίδιο τον Εαυτό του, με την λυτρωτική θυσία Του πάνω στο Σταυρό. 

Ο Απόστολος Παύλος μπροστά στο ανεκτίμητο αυτό δώρο της αγάπης του Θεού διαπιστώνει: «συνίστησι την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών, Χριστός υπέρ ημών απέθανε» . Θαυμαστό αυτό το δείγμα της άπειρης αγάπης του Θεού. Όταν ο Χριστός πρόσφερε την θυσία αυτή, είχε, μέσα στην άπειρη σοφία του, μπροστά του τον καθένα μας προσωπικά. Και έχει ετοιμάσει για μας «από καταβολής κόσμου» τον Παράδεισο, εκεί όπου βρίσκονται τα αιώνια αγαθά, «ά οφθαλμός ουκ οίδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν» .

Επιβάλλεται, λοιπόν, για όλα αυτά και για πολλά άλλα ακόμα, αγαπητοί αδελφοί, να ευγνωμονούμε και να δοξολογούμε τον Κύριο. Όλη μας η ζωή θα πρέπει να αποβαίνει μια ακατάπαυστη δοξολογία προς τον Πανάγαθο Πατέρα μας. Εάν έχουμε αυτή την ευγνώμονα συμπεριφορά γινόμαστε άξιοι περισσοτέρων αγαθών. Ο Θεός διαβεβαιώνει ότι «τους δοξάζοντάς με δοξάσω» . Ας ανοίξουμε την καρδιά μας κι ας αφήσουμε σαν προσφορά ευχαριστίας να ανεβεί προς τον ουρανό η ευγνωμοσύνη μας. Να δείξουμε πως αναγνωρίζουμε όσα «εποίησε και ποιεί» για τον καθένα μας ο Πανάγαθος Θεός. Η ζωή μας να γίνει θυμίαμα ευάρεστο. Θυσία δεκτή από τον Κύριο. Ως ανταπόκριση στο πλήθος των ευεργεσιών Του «των φανερών και αφανών» και στην άπειρη αγάπη του. Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος