Εορτασμός της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 στο Δήμο Έγκωμης
Την Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2018, τελέστηκε θεία Λειτουργία στον ι.ν. Αγίων Πάντων Μακεδονιτίσσης, προϊσταμένου του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου συμπαραστατούμενος από τους ιερείς του ναού, Πρωτ. π. Κωνσταντίνο Βασιλείου και Οικον. π. Ξάνθος Ονησιφόρου.
Στην ιερή Ακολουθία παρέστησαν, μεταξύ άλλων, και ο Δήμαρχος Έγκωμης κ. Ζαχαρίας Κυριάκου, εκπρόσωπος της Σχολικής Εφορίας Έγκωμης, μαθητές και μαθήτριες μαζί με τους εκπαιδευτικούς των Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων των Εκπαιδευτηρίων στη περιοχή του Δήμου Έγκωμης.
Ο Θεοφιλέστατος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στο νόημα της ευαγγελικής περικοπής. Τόνισε ότι όσο είμαστε κοντά στον Θεό δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα σε αυτόν τον μάταιο κόσμο. Ο χριστιανός πρέπει να θυμάται πάντα τα λόγια του Κυρίου «Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε» (Λκ. η΄ 50).
Τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού ιερέως της ενορίας π. Νεοφύτου από την Σκυλούρα.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε η Δοξολογία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 παρουσία πλήθους πιστών, καθηγητών και μαθητών με τα λάβαρα των σχολείων τους.
Τον Πανηγυρικό λόγο εκφώνησε ο κ. Χρίστος Ζαντήρας, Διευθυντής Γυμνασίου Μακεδονίτισσας, Φιλόλογος.
Ακολούθως, το εκκλησίασμα προχώρησε εν πομπή προς το πάρκο πεσόντων και αγνοουμένων καταδρομέων του Δήμου Έγκωμης, όπου τελέστηκε Τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων.
Η τελετή ολοκληρώθηκε με τον Εθνικό Ύμνο.
**********************************************
Ακολουθεί η ο Πανηγυρικός λόγος του κ. Χρίστου Ζαντήρα…
Ομιλία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940
- Ομιλητής: Χρίστος Ζαντήρας, Διευθυντής Γυμνασίου Μακεδονίτισσας
- Ιερός Ναός Αγίων Πάντων, Έγκωμη
- Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2018
Γιορτάζουμε σήμερα την 28η του Οκτώβρη του 1940, την επέτειο του θρυλικού «ΟΧΙ» που αντέταξε ο ελληνικός λαός στη φασιστική πρόκληση.
Θυμόμαστε σήμερα όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας και χάρισαν στον κόσμο την πρώτη αντιφασιστική νίκη. Τιμάμε τους νεκρούς μας και όλους τους αγωνιστές του μεγάλου έπους του “40.
Οι ήρωες του έπους του ’’40, κάθε τέτοια μέρα, όπως η σημερινή, προβάλλουν μπροστά μας τα ιδανικά που χαρακτηρίζουν τον Έλληνα εδώ και 3 000 χρόνια, όπως είναι η αγάπη για την ελευθερία, η μεγαλοψυχία, το φιλότιμο, η αξιοπρέπεια, η συνέπεια στην εκτέλεση του καθήκοντος, το χρέος απέναντι στην Ιστορία και το σημαντικότερο: η αγάπη στον Θεό και την πατρίδα.
Την ίδια ημέρα, η Εκκλησία γιορτάζει την εορτή της Αγίας Σκέπης. Η εικόνα δείχνει την Παναγία με ανοικτή αγκαλιά πάνω από ένα σύννεφο και το απολυτίκιο αναφέρει τη φράση «σκέπεις τον λαόν Σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής». H θρησκευτική εορτή δεν υποτάσσεται βέβαια στην εθνική επέτειο, αλλά ταιριάζει με το νόημά της. Δηλαδή, ακριβώς επειδή ο αγώνας των Ελλήνων είναι αγώνας για την ελευθερία και από αγάπη στα ιδανικά, η Παναγία προστατεύει. Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη και Ελευθερία.
Βρεθήκαμε λοιπόν μπροστά σε μία πρωτοφανή πρόκληση εξαιτίας των κοσμοκρατορικών σχεδίων των ναζιστών του Χίτλερ και των κατακτητικών διαθέσεων του Μουσολίνι, που δεν μπορούσε να δεχτεί για την Ιταλία τον δεύτερο ρόλο στην κατάκτηση του κόσμου.
Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης επέδωσε το αίτημα της φασιστικής Ιταλίας στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά για άμεση και πλήρη παράδοση της Ελλάδας.
Η τότε ελληνική κυβέρνηση από καιρό είχε καταλάβει τις προθέσεις της Ιταλίας και είχε προετοιμάσει όσο καλύτερα μπορούσε τη χώρα γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Εξάλλου, η γεωγραφική θέση της Ελλάδας είναι τέτοια που, όποιος θέλει να κατακτήσει τον κόσμο, πρέπει να κατακτήσει πρώτα την Ελλάδα.
Η μικρή και φτωχή Ελλάδα ήταν έτοιμη να πολεμήσει για την ελευθερία της, ήταν έτοιμη να υπερασπίσει την τιμή της, τις αξίες και τα ιδανικά, που χιλιάδες χρόνια πριν δίδαξε σε όλους τους πολιτισμένους λαούς.
Το «ΟΧΙ» των Ελλήνων αντήχησε σε όλο τον πλανήτη!
Όλος ο κόσμος είδε με έκπληξη αλλά και θαυμασμό τη μικρή Ελλάδα να σηκώνει το ανάστημά της και να αντιστέκεται. Το φωτεινό παράδειγμα της Ελλάδας έδωσε θάρρος και σε όλους τους άλλους λαούς να μην παραδοθούν αλλά να αντισταθούν στις δυνάμεις του φασισμού και του ναζισμού, που τόσο τρομεροί κι ανίκητοι φαίνονταν σε όλους τους άλλους τότε.
Μοιραία, η ανάμνησή μας, μας οδηγεί στα ηρωικά βουνά της Πίνδου για τον αγώνα υπέρ της ελευθερίας. Ο ελληνικός λαός με την κήρυξη του πολέμου ξεχύθηκε στους δρόμους, διαδηλώνοντας το μίσος του για τους φασίστες και για τον αγώνα μέχρις εσχάτων. Αψηφώντας τους ιταλικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς πλημμύρισε τους δρόμους, τραγουδώντας και δίνοντας τη δική του απάντηση, το δικό του «ΟΧΙ». Οι επίστρατοι παρουσιάζονταν στις μονάδες κατάταξης, ντύνονταν κι αναχωρούσαν χαρούμενοι για το μέτωπο.
Με απίστευτες δυσκολίες για όσους δεν τις έζησαν και με τις γυναίκες της Πίνδου να γράφουν τη δική τους χρυσή σελίδα, ματαιώθηκε ο περίπατος που πίστευαν ότι θα κάνουν οι εχθροί, μεταβλήθηκε σε άτακτη υποχώρηση και ο πόλεμος μεταφέρθηκε στην Αλβανία.
Η ιαχή «αέρα-αέρα» έκοβε τα πόδια του εχθρού. Οι Ιταλοί στρατιώτες, συνειδητοποιώντας την καταστροφή στην οποία οδηγούσε την Ιταλία ο Μουσολίνι, δεν πολεμούσαν πια, αλλά παραδίνονταν. Χιλιάδες οι αιχμάλωτοι, ενώ η θριαμβευτική πορεία του ελληνικού στρατού συνεχιζόταν αδιάκοπα. Κορυτσά, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, οι πόλεις και τα χωριά έπεφταν διαδοχικά, η Ελλάδα σημείωνε τεράστια νίκη, αφήνοντας έκπληκτο όλο τον κόσμο.
Σε αυτή τη δύσκολη ώρα για τις δυνάμεις του Άξονα, ο Χίτλερ επενέβη, για να σώσει την κατάσταση. Εισέβαλε στα Βαλκάνια τον Απρίλη του 1941, κατόρθωσε να παρακάμψει τις ελληνικές αμυντικές γραμμές και μπήκε στη Θεσσαλονίκη. Το μέτωπο της Αλβανίας κατέρρευσε και άρχισε η τραγική οπισθοχώρηση. Η τελευταία μάχη δόθηκε στην Κρήτη, όπου οι Κρήτες άοπλοι και ακέφαλοι έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα.
Έτσι, η Ελλάδα βρέθηκε υπό Κατοχή. Όμως, ο αγώνας για την εθνική αναγέννηση συνεχίστηκε. Η Εθνική Αντίσταση κινητοποίησε τον λαό, τον οργάνωσε, του ξανάδωσε την πίστη στη νίκη και αγωνίστηκε ηρωικά και με συνέπεια κατά των κατακτητών, κατά τη διάρκεια όλης της Κατοχής της περιόδου “41-“44.
Σήμερα και πάλι είναι η εποχή του «ΟΧΙ», των μεγάλων ηχηρών και γενναίων αρνήσεων, σε ό,τι μας ευτελίζει και απαξιώνει τη ζωή μας, σε ό,τι μας μειώνει και μας κρατά προσγειωμένους σε μια ρηχή και μίζερη καθημερινότητα. Ένα «ΟΧΙ» σε ό,τι μας διχάζει και μας απομονώνει.
Το έπος του “40 έχει να μας πει πολλά όχι μόνο ως Έλληνες, αλλά και σε κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από χρώμα, έθνος, θρησκεία ή φυλή.
Οι αγωνιστές του “40 απαιτούν από μας κάτι πιο απλό: να σκύψουμε για λίγο στη θυσία τους και να αντλήσουμε από αυτή οποιοδήποτε προβληματισμό και ερέθισμα αποβεί χρήσιμο και για τη δική μας ζωή.
Απαιτούν να θυμηθούμε τις μέρες εκείνες, όχι για να επαναπαυτούμε στις δάφνες του παρελθόντος, όσο λαμπρές κι αν είναι, αλλά για να μετουσιωθούν αυτές οι αξίες και να γίνουν σπέρματα νέας ζωής.
Πρέπει να κόψουμε αποφασιστικά τα σχοινιά του αερόστατου, να πετάξουμε τα βαρίδια του βολέματος, της καλοπέρασης, της αδιαφορίας, της απραγίας και να αγωνιστούμε για επιστροφή στις ανθρώπινες και φιλικές διαπροσωπικές σχέσεις, για καλύτερες συνθήκες εργασίας , για αξιοκρατία, δικαιοσύνη, ειρήνη, για ποιότητα ζωής, για το περιβάλλον, την πνευματική καλλιέργεια, την ολοκλήρωση και την ωρίμανση.
Όλοι οι Έλληνες, ενώνουμε τη φωνή μας με όλους τους λαούς που αγαπούν και σέβονται την ειρήνη και συνεργαζόμαστε για την επίτευξη των παγκόσμιων οραμάτων, της βιώσιμης ανάπτυξης, της ειρήνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την αντιμετώπιση της φτώχιας.
Η κληρονομιά και ο αγώνας των προγόνων μας θα πρέπει να διατηρείται από όλους σαν κόρη οφθαλμού.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940.
