Ιερά Αρχιεπίσκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 25-28 Ιουλίου 2019

Ιερά Αρχιεπίσκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 25-28 Ιουλίου 2019

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. την Πέμπτη, 25 Ιουλίου 2019, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Λακατάμεια. Την Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Λευκωσία (πλησίον Χίλτον). Το εσπέρας της ιδίας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος στη Μακεδονίτισσα.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Πέμπτη, 25 Ιουλίου 2019, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Λευκωσία (πλησίον Χίλτον). Την Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Λακατάμεια. 

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος το Σάββατο, 27 Ιουλίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος στη Μακεδονίτισσα. Την Κυριακή, 28 Ιουλίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Λακατάμεια, όπου οι εκτοπισμένοι της Αγκαστίνας και του Στρογγυλού θα συνεορτάσουν την Αγία Παρασκευή.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 28 Ιουλίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μετοχίου Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου το Σάββατο, 27 Ιουλίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νέο κοιμητήριο Λευκωσίας. Την Κυριακή, 28 Ιουλίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό της του Χριστού Γεννήσεως στην Τάλα.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

              23 Ιουλίου 2019

 

****************************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ρωμ. ιβ΄ 6-14

Ἀδελφοί, ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι. Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ· τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. Εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε. 

Απόδοση στη Νεοελληνική

 Ἔχοντες δὲ χαρίσματα διαφορετικά, σύμφωνα μὲ τὴν χάριν ποὺ μᾶς ἐδόθηκε, ἂς τὰ χρησιμοποιήσωμεν, ἐὰν προφητείαν, ἀνάλογα μὲ τὴν πίστιν μας, ἐὰν ὑπηρεσίαν, εἰς τὸ ἔργον τῆς ὑπηρεσίας, ὁ διδάσκαλος, εἰς τὴν διδασκαλίαν, ἐκεῖνος ποὺ παρηγορεῖ, εἰς τὴν παρηγορίαν, ἐκεῖνος ποὺ δίνει κάτι, ἂς τὸ κάνῃ μὲ γενναιοδωρίαν, ἐκεῖνος ποὺ εἶναι προϊστάμενος, ἂς ἐργάζεται μὲ ζῆλον, ἐκεῖνος ποὺ ἐλεεῖ, ἂς ἐλεῇ μὲ χαράν. Ἡ ἀγάπη νὰ εἶναι εἰλικρινής. Μισεῖτε τὸ κακὸν καὶ προσκολᾶσθε εἰς τὸ καλόν. Ὡς πρὸς τὴν ἀδελφικὴν ἀγάπην, νὰ εἶσθε γεμᾶτοι στοργὴν ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον· νὰ μὴ εἶσθε ὀκνηροὶ ὡς πρὸς τὸν ζῆλον, νὰ εἶσθε κατὰ τὸ πνεῦμα θερμοί,  νὰ ὑπηρετῆτε τὸν Κύριον, νὰ χαίρετε διὰ τὴν ἐλπίδα σας, νὰ ἔχετε ὑπομονὴν εἰς τὴν θλῖψιν, νὰ ἐπιμένετε εἰς τὴν προσευχήν, νὰ συμμετέχετε εἰς τὰς ἀνάγκας τῶν χριστιανῶν, τὴν φιλοξενίαν νὰ ἐπιδιώκετε. Εὐλογεῖτε ἐκείνους ποὺ σᾶς διώκουν, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε. 

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. θ΄1-8

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐμβὰς ὁ Ἰησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ. καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις. 

Απόδοση στη Νεοελληνική

Καὶ ἐμπῆκε εἰς πλοιάριο, ἐπέρασε ἀπέναντι καὶ ἦλθεν εἰς τὴν δική του πόλιν. Καὶ τοῦ ἔφεραν ἕνα παράλυτον, ξαπλωμένον σὲ ἕνα κρεββάτι. Ὁ Ἰησοῦς ὅταν εἶδε τὴν πίστιν τους, εἶπε εἰς τὸν παράλυτον, «Ἔχε θάρρος, παιδί μου. Σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι σου». Καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους, «Αὐτὸς βλασφημεῖ». Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ἐπειδὴ κατάλαβε τὰς σκέψεις των, , εἶπε, «Γιατὶ σκέπτεσθε πονηρὰ μέσα στὴν καρδιά σας; Τὶ εἶναι εὐκολώτερον νὰ πῶ «Σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι σου» ἢ νὰ πῶ «Σήκω ἐπάνω καὶ περπάτει»; Ἀλλὰ διὰ νὰ μάθετε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσίαν νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς», – τότε λέγει εἰς τὸν παράλυτον, «Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου». Αὐτὸς ἐσηκώθηκε καὶ ἐπῆγε εἰς τὸ σπίτι του. Ὅταν εἶδεν αὐτὸ ὁ κόσμος, ἐθαύμασε καὶ δόξασε τὸν Θεόν, ποὺ ἔδωσε τέτοιαν ἐξουσίαν εἰς τοὺς ἀνθρώπους.

 

********************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019 – ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 (Ματθ. θ΄ 1 -8) (Ρωμ. ιβ΄ 6-14)

Αυθεντική κοινωνία

                                                                                                     «τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι»

Η αναφορά του Παύλου στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα περιστρέφεται γύρω από ένα θέμα που φαντάζει τόσο σύγχρονο αλλά και επίκαιρο. Πρόκειται για τις διαπροσωπικές σχέσεις. Ένα κομμάτι από το οποίο εξαρτάται η ποιότητα μιας κοινωνίας, οι θεσμοί που την διέπουν και γενικότερα η εύρυθμη λειτουργία της. Ιδιαίτερα η Εκκλησία έχει σαν βασικό χαρακτηριστικό της την κοινωνία προσώπων, δηλαδή την σχέση και επικοινωνία που αναπτύσσονται στους κόλπους της. Μάλιστα η σχέση αυτή έχει σταυρόσχημη μορφή, σύμφωνα με την πατερική γραμματεία, δηλαδή την κάθετη και την οριζόντια διάσταση. Η κάθετη αφορά στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και η οριζόντια στη σχέση του με τον συνάνθρωπό του. Δεν μπορεί να υπάρξει η μια δίχως την άλλη. Ο Ιωάννης είναι πολύ κατηγορηματικός με μια κατηγορηματική επισήμανσή του. Όποιος λέει ότι αγαπά τον Θεό και μισεί τον συνάνθρωπό του, τότε είναι ψεύτης. Γιατί ούτε και η πρώτη εκδοχή συμβαίνει.

Ειδικότερα, στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, ο απόστολος Παύλος συνιστά, μεταξύ άλλων, πως οφείλουμε να συναγωνιζόμαστε ποιος θα δείξει τη μεγαλύτερη τιμή και εκτίμηση προς τον άλλο· «τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι» (Ρωμ. 12,10). Εξετάζοντας ευρύτερα το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων, βλέπουμε ότι αυτές ανάλογα με την ποιότητά τους αναδεικνύουν το πρόσωπο ή το ακυρώνουν. Ο άνθρωπος μπορεί να υπάρχει ως πρόσωπο, με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, και να συνεισφέρει με την παρουσία του και προς τους συνανθρώπους του. Με άλλα λόγια, να μην αφομοιώνεται στα διάφορα συστήματα και να λειτουργεί ως ένας στείρος αριθμός, χωρίς την ιδιαίτερη αξία και την έννοια του προσώπου. Διασφαλίζεται η αξία του όταν διατηρεί τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του στοιχεία και όχι όταν ταυτίζει τον εαυτό του με τους άλλους. Ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλό νούμερο στη μάζα των ανθρώπων, αλλά ένα πρόσωπο με τους θείους χαρακτήρες διά παντός εγχαραγμένους στην φύση του. Σύμφωνα με την πατερική σοφία, μόνο ο άνθρωπος πλάστηκε για να δοξολογεί τον Πλάστη και Δημιουργό του. Σ’ αυτόν αποκλειστικά ο Θεός έδωσε το προνόμιο να είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα» του. Προσδίδεται μάλιστα τόση μεγάλη τιμή στην ανθρώπινη φύση ώστε με την Σάρκωσή του ο Θεός την προσλαμβάνει και την θεώνει. Δεν υπάρχει τιμιότερο πλάσμα από τον άνθρωπο στην κτίση «και θνητού μένοντος», κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην προς Κολοσσαείς επιστολή του ο απόστολος Παύλος μάς συμβουλεύει να ντυθούμε τον Χριστό. Λέει συγκεκριμένα: «Και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν» (Κολ. 3,10).

Το πρόσωπο

Η λέξη πρόσωπο στην Ορθόδοξη παράδοση έχει πολύ βαθιά έννοια και περιεχόμενο. Χρησιμοποιήθηκε εύστοχα από τους πατέρες για να δηλωθεί ο αΐδιος τρόπος ύπαρξης της Αγίας Τριάδας. Έχουμε τρία πρόσωπα και μία ουσία. «Εν τω Ευαγγελίω τα τρία παραδέδοται, πρόσωπά τε και ονόματα», τονίζει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Ο Χριστός μάς αποκάλυψε την Τριάδα. Έχουμε μία ουσία, αλλά ταυτόχρονα και τις διακρίσεις των προσώπων. Το αγένητο του Πατέρα, το γεννητό του Υιού και το εκπορευτό του Αγίου Πνεύματος. Τα διακριτικά αυτά συνιστούν και τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Η νόηση, ο λόγος και το πνεύμα του ανθρώπου, η χρησιμοποίηση στις διαπροσωπικές του σχέσεις της αντωνυμίας εγώ, εσύ, αυτός, το μυστήριο του γάμου με την ενότητα του άνδρα, της γυναίκας και των παιδιών, παραπέμπουν ακριβώς στην ύπαρξη του ανθρώπου ως προσώπου. Είναι πρόσωπο ο άνθρωπος με τον προσωπικό του αγώνα, αλλά και με τη βοήθεια της χάριτος του Θεού γίνεται προσωπικότητα ανεπανάληπτη και μοναδική. Αναλαμβάνει την ευθύνη της στάσης ζωής που διαμορφώνει στην πορεία του βίου του, σκέπτεται και ενεργεί ελεύθερα. Όλοι βέβαια οι άνθρωποι έχουμε κοινά χαρακτηριστικά, αλλά και ο καθένας διατηρεί τα ιδιαίτερα προσωπικά του γνωρίσματα. Διακρινόμαστε από τους άλλους. Δεν είμαστε μια άμορφη μάζα, εντός της οποίας συγχωνεύονται οι πάντες και τα πάντα. Ο καθένας από εμάς έχει τα ιδιαίτερα χαρίσματα που του πρόσφερε η αγάπη του Θεού. Έχουμε κοινή την φύση αλλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει άνθρωπος απόλυτα όμοιος με τον άλλο. Έτσι, με την τιμή που μάς πρόσφερε ο Θεός ο καθένας μας είμαστε πρόσωπο, με όλη την πνευματική αρχοντιά του.

 

Μορφές σχέσεων

Η πιο συνήθης μορφή σχέσης μεταξύ των ανθρώπων είναι σίγουρα η φιλία. Φέρνει τους ανθρώπους κοντά και τους συνδέει στενά. Είναι η βάση για την ύπαρξη και της κοινωνίας, η οποία διαποτίζεται και διαμορφώνεται ανάλογα από την ποιότητα αυτής της σχέσης. Άλλη ανθρώπινη σχέση είναι η συναισθηματική και ερωτική. Υπάρχει ακόμα και η επαγγελματική σχέση, ο ρόλος της οποίας είναι επίσης σημαντικός. Ξεχωρίζει όμως και η πνευματική σχέση, όπως είναι εκείνη μεταξύ πνευματικού και εξομολογούμενου. Όλες αυτές οι σχέσεις καταξιώνονται και αναδεικνύονται στην αυθεντική τους μορφή μόνο όταν διαποτίζονται από την χάρη και την ευλογία του Θεού. Σε αντίθετη περίπτωση καταντούν να είναι πληγές και καρκινώματα που γκρεμίζουν θεσμούς και κοινωνίες και αφήνουν τον άνθρωπο να καταντά τραγική ύπαρξη.

Αγαπητοί αδελφοί, μόνο στην χάρη του Θεού οι όποιες σχέσεις του ανθρώπου, ανοίγουν τους ορίζοντες για ανώτερα πνευματικά φτερουγίσματα. Τότε μόνο τα ευγενή στοιχεία της ανθρώπινης φύσης σφραγίζουν μια ευλογημένη πορεία προς ουράνιες πτήσεις και αιώνιες κατακτήσεις. Ειδικότερα, ο λόγος του αποστόλου Παύλου «τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι», ας καταστεί ασφαλής πυξίδα στη ζωή μας, όπως συνέβη και στην περίπτωση όλων των αγίων που λάμπουν εκτυφλωτικά στο αιώνιο οικοδόμημα της Εκκλησίας. Σήμερα τιμούμε τη μνήμη του Πρόχωρου, του Νικάνορα, του Τίμωνα και του Παρμενά των αποστόλων και διακόνων και της Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου της οσίας. Με τις πρεσβείες τους ας βαδίσουμε μια ευλογημένη πορεία στη ζωή μας που να μάς καταξιώνει ως πρόσωπα, με όλη την πνευματική εμβέλεια και αρχοντιά τους. Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

Print Friendly, PDF & Email

Share this post