Ηγούμενος Ιωάννης: «Άνθρωπος που κρίνει αυστηρά τους άλλους και επιεικώς τον εαυτό του, δεν γνώρισε ακόμη τον Χριστό!»

Ηγούμενος Ιωάννης: «Άνθρωπος που κρίνει αυστηρά τους άλλους και επιεικώς τον εαυτό του, δεν γνώρισε ακόμη τον Χριστό!»

Στο Καθολικό της κατεχόμενης από τους Τούρκους Σταυροπηγιακής Μονής του Αποστόλου Βαρνάβα, στη Σαλαμίνα Αμμοχώστου, τελέσθηκε σήμερα Κυριακή 20 Οκτωβρίου Θεία Λειτουργία υπό του Καθηγουμένου της Αρχιμ. Ιωάννη Ιωάννου.

Πολλοί πιστοί προσήλθαν κι αυτή τη φορά, για να προσευχηθούν στον Ιδρυτή και προστάτη της αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου.

Ο Καθηγούμενος κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας κήρυξε το θείο λόγο. Στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά του δαιμονιζόμενου της ευαγγελικής περικοπής πριν και μετά τη θεραπεία του, ερμηνεύοντας επαγωγικά και σύγχρονες μορφές ανθρώπων με τέτοια χαρακτηριστικά.

«…Ο δαιμονιζόμενος της περικοπής «οὐκ ἐνεδιδύσκετο ἱμάτιον», δηλαδή η ψυχή του ήταν γυμνή και εστερημένη της στολής της αφθαρσίας που προσφέρει η Χάρις του Θεού. Επίσης «οὐκ έμενεν ἐν τῇ οἰκίᾳ»· πολλές φορές όμως, ο χωρίς τον Χριστόν άνθρωπος μένει σε οικία αλλά χωρίς υγιή επικοινωνία με τους συνοικούντας, απομονωμένος στο εγώ του. Ακόμη, «ἠλαύνετο εἰς τὰς ἐρήμους», είχε μία ψυχική ερημιά, όπως πολλοί σύγχρονοι, που ενώ έχουν όλα τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης στη διάθεσή τους, εντούτοις βιώνουν μέσα τους μία έρημο, άγονη και άνυδρη πνευματικά. «Ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσιν καὶ πέδαις φυλασσόμενος», δεμένος σφιχτά από τις αλυσίδες των παθών του που τού προκαλούν ψυχική ασφυξία και ακαμψία, και «ἔμενεν ἐν τοῖς μνήμασι». Ήταν από μόνος του ένας τάφος κινητός, ένα μνήμα. Ζούσε μόνον κατ’ όνομα, ζούσε την ζωή χωρίς την Ζωή…

…Για να βιώσει κάποιος την όντως Ζωή, τον Χριστό, πρέπει απαραίτητα να αποβάλει το κεφαλαιώδες πάθος του εγωισμού και της φιλαυτίας. Να διαγράφει καθημερινά τον εαυτό του και πριν τη δικαιοσύνη να προκρίνει την ευσπλαγχνία στους άλλους. Άνθρωπος που κρίνει αυστηρά τους άλλους και επιεικώς τον εαυτό του, δεν γνώρισε ακόμη τον Χριστό πραγματικά και παιδεύεται δεμένος με τις αλυσίδες της οιήσεώς του. Αληθινά «ἱματισμένος» άνθρωπος είναι εκείνος που με την μετάνοια απεκδύεται τον παλαιό του άνθρωπο και βιώνει το «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ένεδύσασθε». Και τέλος, αφού ενδυθεί τον Χριστό, είναι και σωφρονών και κηρύσσει με την ζωή του «ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς». Είδες ἀνθρωπο που θεωρεί τον εαυτό του της Εκκλησίας και που συνεχώς παραπονιέται για τους άλλους ότι δεν είναι σωστοί ή ότι δεν τον καταλαβαίνουν; Αυτός ο άνθρωπος μοιάζει με το νεογέννητο γατάκι που ακόμη προσπαθεί να βρει το φως και ακόμη δεν ανέβλεψεν!»   

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

Print Friendly, PDF & Email

Share this post