Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 16 Μαΐου 2021

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 16 Μαΐου 2021

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 16 Μαΐου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Δασούπολη. Ακολούθως, ο Θεοφιλέστατος, θα χειροθετήσει σε Πρωτοπρεσβύτερο τον π. Μαρίνο Κλαδά.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Κυριακή, 16 Μαΐου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στον Άγιο Δομέτιο.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 16 Μαΐου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στην Έγκωμη. Το εσπέρας της ιδίας, με την ευκαιρία της σύναξης των πέντε Αγίων Ιεραρχών της Κυθρέας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Λακατάμεια.  

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 16 Μαΐου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μετοχίου Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

 

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

      13 Μαΐου 2021

 

*************************

Αποστολικό ανάγνωσμα:  Πραξ. στ΄ 1-7

 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. 2 προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. 3 ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ, πλήρεις Πνεύματος ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· 4 ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. 5 καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, 6 οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. 7 καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Απόδοση στα νεοελληνικά

Κατὰ τὰς ἡμέρας δὲ ταύτας, ἐνῷ ηὔξανε ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν, οἱ Ἑβραῖοι Χριστιανοί, ποὺ ἦσαν ἀπὸ ξένα μέρη καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶχον ὡς γλῶσσαν των τὴν ἑλληνικήν, ἤρχισαν νὰ γογγύζουν ἐναντίον τῶν ἐντοπίων Ἑβραίων Χριστιανῶν, ποὺ ὡμίλουν τὴν ἀραμαϊκὴν γλῶσσαν. Καὶ ἠγέρθησαν τὰ παράπονα αὐτά, διότι αἱ χῆραι τῶν Ἑλληνιστῶν καὶ μὴ ἐντοπίων Χριστιανῶν παρημελοῦντο κατὰ τὴν καθημερινὴν περίθαλψιν καὶ ὑπηρεσίαν τῆς διανομῆς τροφῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν. 2 Κατόπιν τούτου λοιπὸν οἱ δώδεκα ἀπόστολοι, ἀφοῦ συνεκάλεσαν τὸ πλῆθος τῶν πιστευόντων εἰς Χριστὸν μαθητῶν, εἶπον· Δεν μᾶς φαίνεται σωστὸν νὰ ἀφήσωμεν ἡμεῖς τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ὑπηρετῶμεν εἰς τραπέζας φαγητοῦ. 3 Ἐξετάσατε λοιπὸν προσεκτικά, ἀδελφοί, καὶ ἐκλέξατε ἀπὸ σᾶς τοὺς ἰδίους ἑπτὰ ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι νὰ ἔχουν καλὴν ἀπὸ ὅλους μαρτυρίαν, γεμᾶτους ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ σύνεσιν, τοὺς ὁποίους θὰ ἐγκαταστήσωμεν διὰ νὰ διεξάγουν τὴν ἀναγκαίαν ταύτην ὑπηρεσίαν. 4 Ἡμεῖς δὲ θὰ ἀφοσιωθῶμεν καὶ θὰ ἀσχοληθῶμεν ἀποκλειστικῶς εἰς τὴν προσευχὴν καὶ εἰς τὴν διακονίαν τοῦ κηρύγματος. 5 Καὶ ἡ πρότασις αὐτὴ τῶν ἀποστόλων ἐφάνη ἀρεστὴ εἰς ὁλόκληρον τὸ πλῆθος τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἐξέλεξαν τὸν Στέφανον, ἄνδρα γεμᾶτον ἀπὸ πίστιν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἀπὸ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ τὸν Φίλιππον καὶ τὸν Πρόχορον καὶ τὸν Νικάνορα καὶ τὸν Τίμωνα καὶ τὸν Παρμενᾶν καὶ τὸν Νικόλαον, ὅστις ὑπῆρξεν εἰδωλολάτρης ἐξ Ἀντιοχείας καὶ προτοῦ νὰ πιστεύσῃ εἰς τὸν Χριστὸν εἶχε προσελκυσθῆ εἰς τὸν Ἰουδαϊσμόν. 6 Αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ παρουσίασαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ οἱ ἀπόστολοι, ἀφοῦ προσηυχήθησαν, ἔθεσαν ἐπ’ αὐτῶν τὰς χεῖρας, διὰ νὰ τοὺς μεταδοθῇ ἡ θεία χάρις, ἡ ἀναγκαία διὰ τὴν ἐπιτυχῆ διεξαγωγὴν τῆς διακονίας των. 7 Καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ προώδευε καὶ διεδίδετο καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἐπληθύνετο πάρα πολύ, καὶ πλῆθος πολὺ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τῶν Ἰουδαίων ἀπεδέχοντο τὰς ἀληθείας τῆς πίστεως καὶ ὑπετάσσοντο εἰς αὐτάς.

Ευαγγελικό ανάγνωσμα: Μαρκ. ιε΄ 43- ιστ΄ 8

43 ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. 1 Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 καὶ λίαν πρωῒ τς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Απόδοση στα νεοελληνικά

43 ἦλθεν ὁ Ἰωσήφ, ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν πόλιν Ἀριμαθαίαν, σεβαστὸν καὶ ἐπίσημον μέλος τοῦ ἰουδαϊκοῦ συνεδρίου, ποὺ καὶ αὐτὸς εἶχε πιστεύσει εἰς τὸ περὶ βασιλείας τοῦ Θεοῦ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐπερίμενε τὴν βασιλείαν αὐτήν, χωρὶς νὰ κλονισθῇ ἡ ἐλπίς του αὐτὴ ἀπὸ τὸν θάνατον τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ ἔλαβε τὴν τόλμην καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν Πιλᾶτον καὶ ἐζήτησε τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 Ὁ Πιλᾶτος δὲ ἐξεπλάγη καὶ ἠπόρησεν, ἐὰν τόσον γρήγορα ἀπέθανεν ὁ Ἰησοῦς. Καὶ ἀφοῦ ἐπροσκάλεσε τὸν ἑκατόνταρχον, τὸν ἠρώτησεν, ἐὰν εἶχεν ὤραν πολλὴν ποὺ ἀπέθανε. 45 Καὶ ὅταν ἔμαθεν ἀπὸ τὸν ἑκατόνταρχον, ὅτι πράγματι ἀπέθανεν, ἐχάρισεν εἰς τὸν Ἰωσὴφ τὸ σῶμα. 46 Καὶ ἐκεῖνος ἀφοῦ ἠγόρασε σινδόνα καινουργῆ καὶ ἀμεταχείριστον καὶ τὸν ἐκατέβασεν ἀπὸ τὸν σταυρόν, ἐτύλιξε τὸ σῶμα εἰς τὴν σινδόνα καὶ τὸν ἔβαλε χάμω εἰς μνημεῖον, ποὺ ἦτο σκαλισμένον μέσα εἰς τὸν βράχον· καὶ ἐκύλισε λίθον βαρὺν ἐπάνω εἰς τὸ στόμιον τοῦ μνημείου. 47 Ἡ Μαγδαληνὴ δὲ Μαρία καὶ ἡ Μαρία τοῦ Ἰωσῆ παρετήρουν προσεκτικὰ καὶ μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον ποὺ ἐτέθη τὸ σῶμα. 1 Καὶ ἀφοῦ ἐπέρασε τὸ Σάββατον, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου καὶ ἡ Σαλώμη ἠγόρασαν τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου ἀρώματα, διὰ νὰ ἔλθουν τὸ πρωῒ εἰς τὸν τάφον καὶ ἀλείψουν τὸν Ἰησοῦν. 2 Καὶ πολὺ πρωῒ τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἔρχονται εἰς τὸ μνημεῖον τὴν ὥραν, ποὺ ὁ ὑποκάτω ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα ἀνατέλλων ἥλιος ἤρχισε νὰ διαλύῃ τὸ πρωϊνὸ σκοτάδι. 3 Καὶ ἔλεγαν ἀναμεταξύ τους· Ποῖος θὰ μᾶς ἀποκυλίσῃ τὴν μεγάλην πέτραν ἀπὸ τὴν εἴσοδον τοῦ μνημείου; 4 Καὶ μόλις ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, εἶδαν, ὅτι εἶχε κυλισθῆ μακρὰν ἀπὸ τὸ μνημεῖον ἡ πέτρα. Καὶ ἔλεγαν μεταξύ τους αὐτά, διότι ἡ πέτρα αὐτὴ ἦτο πολὺ μεγάλη καὶ δὲν ἦτο εὔκολον νὰ ἀποκυλισθῇ. 5 Καὶ μόλις ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, εἶδαν, ὅτι εἶχε κυλισθῆ μακρὰν ἀπὸ τὸ μνημεῖον ἡ πέτρα. Καὶ ἔλεγαν μεταξύ τους αὐτά, διότι ἡ πέτρα αὐτὴ ἦτο πολὺ μεγάλη καὶ δὲν ἦτο εὔκολον νὰ ἀποκυλισθῇ. 6 Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε· Μὴ ἐκπλήττεσθε καὶ μὴ φοβεῖσθε. Ἠξεύρω ποῖον ζητάτε. Ζητᾶτε τὸν Ἰησοῦν τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον. Ἀνεστήθη. Δὲν εἶναι ἐδῶ. Ἰδού, εἶναι ἀδειανὸ τὸ μέρος, ὅπου τὸν ἔβαλαν. 7 Ἀλλὰ πηγαίνετε, εἴπατε εἰς τοὺς μαθητάς του καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τὸν Πέτρον, ποὺ ἔχει ἀνάγκην παρηγορίας καὶ βεβαιώσεως ὅτι συνεχωρήθη διὰ τὴν ἄρνησίν του, ὅτι πηγαίνει προτήτερα ἀπὸ σᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν. Ἐκεῖ θὰ τὸν ἰδῆτε, καθὼς σᾶς εἶπε, προτοῦ νὰ σταυρωθῇ. 8 Καὶ ἐκεῖναι, ἀφοῦ ἐβγῆκαν, ἔφυγαν ἀπὸ τὸ μνημεῖον. Τὰς κατεῖχε δὲ τρόμος καὶ ἦσαν ἐκστατικαί. Καὶ δὲν εἶπαν τίποτε εἰς κανένα, διότι ἐφοβοῦντο.

******************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΜΑΪΟΥ 2021 – ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μαρκ. ιε΄ 43- ιστ΄ 8)) (Πραξ. στ΄ 1-7)

Η ευλογημένη τόλμη

                                                                                                        

                                                   «τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο τω σώμα του Ιησού»

Χριστός Ανέστη

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρελαύνουν τα πρόσωπα που καταθέτουν προσωπική μαρτυρία για τα μεγάλα γεγονότα του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου. Πρόκειται για τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, τον από Αριμαθαίας, και τον κρυφό μαθητή του Κυρίου, Νικόδημο. Ειδική μνεία γίνεται επίσης και για τις τρεις μυροφόρες γυναίκες, την Μαρία την Μαγδαληνή, την Μαρία, την μητέρα του Ιακώβου, και την Σαλώμη, την μητέρα των υιών Ζεβεδαίου, δηλαδή του Ιωάννη και του Ιακώβου.

Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, υπήρξαν μάρτυρες της ταφής του Κυρίου και όλων των γεγονότων που την πλαισίωναν. Οι Μυροφόρες γυναίκες κατέθεσαν τη δική τους ισχυρή μαρτυρία για το γεγονός της Ανάστασης. Η παράθεση μαρτύρων ενέχει τεράστια σημασία για την Εκκλησία, αφού δίνεται με τον πιο αυθεντικό τρόπο το μήνυμα ότι η αλήθεια της δεν είναι μια μετέωρη και ξεκάρφωτη διδασκαλία, αλλά στηρίζεται σε γεγονότα που διαδραματίστηκαν μέσα στην ιστορία και αφορούν μια πραγματικότητα ζωής που την χαρακτηρίζει η αψευδής μαρτυρία.

Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος

Από την γραφίδα του Ιωάννη εξυφαίνονται με πολύ γλαφυρό τρόπο τα γεγονότα που αφορούν την μαρτυρία περί του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου. Ο Νικόδημος συντονίζεται υποδειγματικά με την πρωτοβουλία του ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, για να αιτηθούν από τον Πιλάτο το Σώμα του Ιησού. Σύμφωνα με μαρτυρία που δίνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο Ιωσήφ ήταν άνθρωπος «αγαθός και δίκαιος». Διατηρούσε περίοπτη θέση στην κοινωνία, αφού ήταν μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου των Ιουδαίων. Σίγουρα, σε καμιά περίπτωση δεν συγκατένευσε στην καταδικαστική απόφαση για τον Ιησού. Επίσης και ο Νικόδημος είχε περίοπτη θέση με οικονομική άνεση. Παρόλο ότι και οι δύο ήταν άρχοντες του λαού, δεν τους εμπόδιζε να ήταν και κρυφοί μαθητές του Κυρίου. Το χρήμα και τα αξιώματα δεν τους συνεπήραν για να διαβρώσουν τις ψυχικές διαθέσεις και συνειδήσεις τους, οι οποίες παρέμεναν πάντα αγνές και αυθεντικές. Καταξιώθηκαν μάλιστα να γίνουν αυθεντικοί μάρτυρες των πιο σημαντικών γεγονότων που εκτυλίχθηκαν στο πλαίσιο της σωτηρίας του ανθρώπου. Δεν είναι τυχαίο που η Εκκλησία προβάλλει το παράδειγμά τους. Όπου κι αν βρίσκεται ο άνθρωπος, η έμπρακτη αγάπη προς τον Κύριο είναι εκείνη που τον καταξιώνει να βρίσκεται στις κορυφογραμμές της πνευματικής προκοπής. Ειδικότερα, ο σημερινός άνθρωπος που τον συνεπαίρνουν οι θέσεις, τα αξιώματα, ο πλούτος και τα υλικά αγαθά, μπορεί να αντλήσει τα πιο αυθεντικά πνευματικά μηνύματα από το παράδειγμα του Ιωσήφ και του Νικόδημου.

Το τόλμημα

Στα πρόσωπα του Ιωσήφ και του Νικόδημου, σηματοδοτήθηκε η μεγάλη υπέρβαση. Η πίστη τους στον Χριστό δεν περιοριζόταν σε μια στείρα εγκεφαλική προσέγγιση αλλά έβγαινε εκ βάθους καρδίας. Οδηγήθηκαν σε μια προσωπική θυσία, γιατί ένιωθαν ότι έτσι εκπλήρωναν στο ελάχιστο το χρέος τους προς τον αγαπημένο τους Διδάσκαλο. Το κατόρθωμά τους καταξιώνεται ακόμα πιο πολύ, αν αναλογιστούμε ότι στους υπόλοιπους μαθητές «επέπεσε δειλία θανάτου» και διασκορπίσθηκαν στη Γαλιλαία. Γι’ αυτό, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος αποτελούν αιώνια πρότυπά μας, αφού ανταποκρίθηκαν χωρίς αναστολές στην αγάπη του Χριστού. Έσπασαν τα όποια φράγματα εγωιστικής αυτάρκειας και έδωσαν ένα από τα πιο ισχυρά και διαχρονικά μηνύματα. Ότι δηλαδή η απόκτηση οποιουδήποτε αξιώματος συνδέεται άμεσα με την υπηρεσία και τη διακονία. Τότε μόνο μπορεί ο άνθρωπος με την χάρη του Θεού να ανυψωθεί στον χώρο της θείας παρουσίας και να εγκολπωθεί τα αυθεντικότερα μηνύματα της ζωής. Σήμερα ακριβώς προβάλλει όσο ποτέ περισσότερο η ανάγκη ν’ αποκτήσει ο άνθρωπος την τόλμη, στην οποία εκβάλλει η αληθινή αγάπη. Σε μια αναστάσιμη προοπτική και τροχιά, όπως αυτή αναδύεται ιδιαίτερα την αναστάσιμη αυτή περίοδο.

 

Οι Μυροφόρες

Όπως ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, έτσι και οι μυροφόρες γυναίκες είχαν αγαπήσει με όλη την καρδιά τους τον Διδάσκαλο Χριστό. Γι’ αυτές, ο Χριστός παρόλο που πέθανε στον Σταυρό, εξακολουθούσε πάντα να είναι ζωντανή πραγματικότητα. Η πίστη τους αυτή κατέστη η κινητήρια δύναμη για να σπεύσουν στο μνημείο του Ιησού. Θέλουν να του δείξουν την αγάπη τους. Γι’ αυτό μετέβησαν «ίνα αλείψωσιν το Σώμα Του». Αυτή η ολοκληρωτική παράδοσή τους στην αγάπη του Χριστού, αποτελεί την πιο αποφασιστική κίνηση για την έξοδο από τον εγκλεισμό στον εγωισμό και την ανύψωση στον χώρο της θείας θαυματουργίας. Είναι εδώ ακριβώς που οι μυροφόρες γυναίκες μάς δείχνουν την οδό της υπέρβασης. Εστιάζεται στο άνοιγμα του «εγώ» προς το «εσύ» για ν’ αποτελέσουμε το «εμείς» σε μια κοινωνία αγάπης, όπως αυτή αναδύεται στα πλαίσια του χώρου και του χρόνου της Εκκλησίας. Η αγάπη του Χριστού, αποτελεί τον κινητήριο μοχλό για την ανάδειξη του ανθρώπου ως εικόνας του Θεού, με την ατίμητη αξία της.

Οι μυροφόρες γυναίκες, ως μάρτυρες της Ανάστασης, δοκίμασαν στην καρδιά τους μεγάλη χαρά, συνάμα όμως διακατείχε αυτές «τρόμος και έκσταση». Πλημμυρίζει την ύπαρξή τους η χαρά, όχι μόνο γιατί θα ξαναδούν τον Κύριο, αλλά γιατί κατεπόθη του θανάτου το κράτος και άνοιξε διάπλατα η θύρα της αιωνιότητας.

Στη διήγηση αναφέρεται ότι η χαρά αυτή είναι ανάμικτη και με ένα τρόμο. Η αίσθηση ότι με την Ανάσταση ξανοίγεται μια καινούργια ζωή, που υπερβαίνει το πλαίσιο της επίγειας ύπαρξης και συντονίζεται στις θείες συχνότητες της αιωνιότητας, σφραγίζει τώρα την ύπαρξη τους. Αυτή η ευλογημένη ανύψωση, ως δυνατότητα και προοπτική, ανοίγει τους ορίζοντες της φανέρωσης του Κυρίου «εν ετέρα μορφή».

Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος πλάστηκε για ν’ ανυψώνεται όχι στο επίπεδο των αξιωμάτων, του πλούτου και της ύλης, αλλά στο χώρο της θείας παρουσίας, με κυρίαρχα στοιχεία την αγάπη και την ελευθερία που προσφέρονται ως δωρεές ουράνιας εμβέλειας. Εκεί όπου υπερβαίνεται η φθαρτότητα και θνητότητά του και αποκτά αξία αιώνιας ύπαρξης. Εκεί όπου η ύπαρξή του δέχεται την καλή αλλοίωση, υπό το φως και τη δύναμη της Ανάστασης. Αυτή την πορεία μάς δείχνουν οι αυθεντικοί μάρτυρες του Πάθους, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, αλλά και της Ανάστασης, οι μυροφόρες γυναίκες. Αλλά και όλες οι αγιασμένες μορφές που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας, όπως ο Θεόδωρος ο ηγιασμένος και ο Αλέξανδρος Ιεροσολύμων, των οποίων τη μνήμη τιμούμε σήμερα. Μέσα από το παράδειγμά τους, αναδύεται το πιο αισιόδοξο μήνυμα για τον φοβισμένο και απελπισμένο σήμερα άνθρωπο. Απέναντι στα εφιαλτικά σενάρια που υψώνονται, το πιο καθάριο και ζωντανό μήνυμα ξεπροβάλλει από τον υμνολογικό παιάνα: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».   

Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος

Print Friendly, PDF & Email

Share this post