Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 3-6 Δεκεμβρίου 2021

H A.M. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Παρασκευή, 3 Δεκεμβρίου 2021, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί.  Την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2021, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Λυκαβηττού στη Λευκωσία.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος το Σάββατο, 4 Δεκεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας στο Πλατύ Αγλαντζιάς. Την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο συνοικισμό Στροβόλου 3. Τη Δευτέρα, 6 Δεκεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στην Έγκωμη.  

 Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος το Σάββατο, 4 Δεκεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί. Το εσπέρας της ιδίας θα προστεί της ακολουθίας του Εσπερινού, του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας σε Αγρυπνία στην Ιερά Μονή Συμβούλου Χριστού στην Επισκοπή Λεμεσού.

  Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Παρασκευή, 3 Δεκεμβρίου 2021, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής στην Κοφίνου, όπου οι εκτοπισμένοι Βατυλιώτες θα εορτάσουν την Αγία Βαρβάρα και τον Άγιο Νικόλαο. Την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην Ιερά Μονή Παναγίας Τρικουκκιωτίσσης στον Πρόδρομο. Το εσπέρας της ιδίας θα χοροστατήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Νέου Χωριού Κυθρέας, όπου οι εκτοπισμένοι Νέου Χωριού Κυθρέας θα εορτάσουν τον άγιο Νικόλαο. Τη Δευτέρα, 6 Δεκεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Λυκαβηττού στη Λευκωσία.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου  2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μετοχίου της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου, τη Δευτέρα, 6 Δεκεμβρίου 2021, θα προστεί της Θείας Λειτουργίας στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου της στέγης στην Κακοπετριά, όπου βρίσκεται ο κατασκηνωτικός χώρος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
        2 Δεκεμβρίου 2021

 

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Προς Γαλ. ε΄22- στ΄2

²² ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, ²³ πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. ²⁴ οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. ²⁵ Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. ²⁶ μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες.

¹ Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. ² ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

Απόδοση στην Νεολληνική

²² Ο καρπός όμως, τον οποίον το Αγιον Πνεύμα παράγει εις τας καλοπροαιρέτους και πιστάς καρδίας, είναι η αγάπη προς όλους, η χαρά από την λύτρωσιν που δίδει ο Χριστός, η ειρήνη που παρέχει η αγαθή συνείδησις, η μακροθυμία προς εκείνους που πταίουν απέναντι μας, η καλωσύνη και η διάθεσις να είμεθα εξυπηρετικοί προς τους άλλους, η αγαθότης της καρδίας, η αξιοπιστία στους λόγους και τας υποσχέσεις μας, ²³ η πραότης απέναντι εκείνων, που μας φέρονται κατά τρόπον εξοργιστικόν, η εγκράτεια και η αποφυγή κάθε πονηράς επιθυμίας και πράξεως. Εναντίον των ανθρώπων, που έχουν αυτάς τας αρετάς, δεν υπάρχει και δεν ισχύει ο νόμος. ²⁴ Οι δε αληθινοί οπαδοί και μαθηταί του Χριστού έχουν σταυρώσει και νεκρώσει τον παλαιόν σαρκικόν άνθρωπον, μαζή με τα πάθη και τας αμαρτωλάς επιθυμίας του. ²⁵ Εάν πράγματι ζώμεν την ζωήν του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να πορευθώμεθα και να συμπεριφερώμεθα σύμφωνα με όσα το Πνεύμα μας διδάσκει. ²⁶ Ας μη γινώμεθα κενόδοξοι, προσκαλούντες και εξερεθίζοντες ο ένας τον άλλον εις αντιθέσεις και φιλονεικίας και φθονούντες ο ένας τον άλλον.

¹ Αδελφοί, εάν από αδυναμίαν παρασυρθή κανείς και περιπέση εις κάποιο αμάρτημα, σεις οι πνευματικώς προωδευμένοι και ισχυροί ας διορθώνετε αυτόν και ας τον καθοδηγήτε με πνεύμα πραότητος. Αλλά και συ που διορθώνστον άλλον, πρόσεχε τον ευατόν σου, μήπως και ο ίδιος περιπέσης εις πειρασμόν και παρασυρθής είτε στο ίδιον αμάρτημα, είτε στο αμάρτημα της υψηλοφροσύνης. ² Ας υπομένετε με πραότητα ο ένας του άλλου τα ελαττώματα, τα οποία, καθό αλαττώματα, είναι φορτικά και ενοχλητικά και έτσι τηρήσατε πλήρως τον νόμον του Χριστού, που διδάσκει την αγάπην. (Ανθρωπος, που δεν δείχνει τέτοιαν υπομονήν, αλλ’ οργίζεται και περιφρονεί τον παρασυρθέντα, δεν έχει την αγάπην του Χριστού).

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. ιγ΄ 10-17

¹⁰ Ἦν δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. ¹¹ καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές. ¹² ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· ¹³ καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ¹⁴ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· Ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ¹⁵ ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· Ὑποκριτά· ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; ¹⁶ ταύτην δὲ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; ¹⁷ καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ’ αὐτοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

¹⁰ Καποιο Σαββατο εδίδασκε εις μίαν από τας συναγωγάς. ¹¹ Και ιδού είχε έλθει εκεί μία γυναίκα, η οποία ένεκα μοχθηράς επιδράσεως πονηρού πνεύματος, ήτο ασθενής δέκα οκτώ χρόνια, σκυμμένη συνεχώς, χωρίς καθόλου να ημπορή να σηκώση όρθιον το σώμα και την κεφαλήν της. ¹² Οταν την είδε ο Ιησούς, της εφώναξε και της είπε· “γυναίκα, ελευθερώνεσαι από την ασθένειάν σου”. ¹³ Και έβαλεν επάνω της τας χείρας του. Και αμέσως εστάθηκε όρθια αυτή, απέκτησε δηλαδή την υγείαν της και εδόξαζε τον Θεόν. ¹⁴ Ο δε αρχισυνάγωγος αγανακτών, διότι ο Ιησούς εις ημέραν Σαββάτου εθεράπευσε, έλαβε τον λόγον και είπε στον λαόν· “εξ ημέραι είναι εκείναι, κατά τας οποίας πρέπει να εργαζώμεθα· εις αυτάς δε τας εργασίμους ημέρας να έρχεσθε και να θεραπεύεσθε και όχι κατά την ημέραν του Σαββάτου”. ¹⁵ Απεκρίθη τότε εις αυτούς ο Κυριος και είπε· υποκριτά, καθένας από σας κατά την ημέραν του Σαββάτου δεν λύει το βώδι του η τον όνον από την φάτνην του και πηγαίνει να το ποτίση; Αυτό δεν το θεωρείτε παράβασιν της αργίας του Σαββάτου, και πολύ ορθώς. ¹⁶ Αυτή δε, που είναι θυγάτηρ και απόγονος το Αβραάμ, την οποίαν ο σατανάς έδεσε δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια, δεν έπρεπε να λυθή από τον βαρύν και καταθλιπτικόν αυτόν δεσμόν κατά την ημέραν του Σαββάτου;” ¹⁷ Και ενώ ο Κυριος έλεγε αυτά, κατεντροπιάζοντο όλοι οι εχθροί του· αντιθέτως δε όλος ο λαός έχαιρε δι’ όλα τα θαυμαστά έργα που εγίνοντο απ’ αυτόν (διότι είχε ακόμη ο λαός άδολον την καρδίαν και ανεπηρέαστον από τας συκοφαντίας των Φαρισαίων).

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Ι΄ ΛΟΥΚΑ 

 (Λουκ. ιγ΄ 10-17) (Γαλ.ε΄22-στ΄2)

Ουράνιες ενατενίσεις

 

«Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»

Ο άνθρωπος στην κατά φύση κατάστασή του δεν μπορεί παρά να αναζητεί την αγάπη του Θεού. Σε μια διάσταση που αισθάνεται ότι καταξιώνεται η ύπαρξή του και αποκτά μια μοναδική πληρότητα. Και αυτό, όσο κι αν οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες της ζωής ξεδιπλώνονται καθημερινά σε κάθε βήμα και σε κάθε στιγμή. Η περίπτωση ακριβώς της συγκύπτουσας γυναίκας, την οποία μάς παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αλλά και η μεγάλη μορφή του αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτή και την αναδεικνύουν σε υψιπετείς ενατενίσεις.

Η δοκιμασία της γυναίκας

Ο Χριστός βρίσκεται σε μια Συναγωγή, όπως άλλωστε συνήθιζε να κάνει σε αρκετές περιπτώσεις. Ανάμεσα στο πολυπληθές ακροατήριό Του ξεχώριζε μια γυναίκα, η οποία ήταν βυθισμένη στον πόνο λόγω της ασθένειάς της. Την είχε κυριεύσει πονηρό πνεύμα και την ταλαιπωρούσε για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Την κρατούσε σκυφτή και αδυνατούσε να ορθώσει το κορμί της που φάνταζε τόσο πονεμένο και καταταλαιπωρημένο. Ήταν συγκύπτουσα, όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς. Η δυστυχία και η δοκιμασία της, όμως, καθόλου δεν την εμπόδισαν να επισκέπτεται ανελλιπώς κάθε Σάββατο τη Συναγωγή και να εκπληρώνει τα λατρευτικά της καθήκοντα.

Στην πιο υψιπετή όμως έκφρασή της, η γυναίκα αυτή ποτέ δεν μεμψιμοιρούσε. Όσο για το πρόβλημά της, τα έβαζε μόνο με τον εαυτό της, γιατί γνώριζε ότι από τον Θεό μόνο αγάπη πηγάζει και μάλιστα σε όλη την πληρότητά της. Η γυναίκα δεν θεωρεί σε καμιά περίπτωση υπεύθυνο τον Θεό για όσα υποφέρει. Γι’ αυτό και δεν απομακρύνεται από την κοινωνία της αγάπης Του. Ζητούσε πάντοτε τη βοήθεια του και συνειδητοποιούσε τη δική της αδυναμία. Μάλιστα, ο Χριστός, αναγνωρίζοντας το μεγαλείο που έκρυβε ο εσωτερικός κόσμος της γυναίκας αυτής, δεν διστάζει να την ονομάσει «θυγατέρα του Αβραάμ», δηλαδή παιδί του Θεού.

Οι ευεργεσίες των πειρασμών

Η ζωή όλων των ανθρώπων περνά μέσα από δοκιμασίες και θλίψεις. Ιδιαίτερα σήμερα με το πέρασμά της η πανδημία σκορπά σε όλο τον πλανήτη τον φόβο, τον τρόμο και την οδύνη. Με το σκηνικό θανάτου που στήνει, αφήνει τους ανθρώπους να βιώνουν τις αποστάσεις ως την πιο οδυνηρή εμπειρία. Η μόνη διέξοδος απ’ όλα αυτά τα εφιαλτικά αδιέξοδα είναι η επίκληση της βοήθειας του Θεού. Ο ευαγγελικός λόγος αλλά και η πατερική σκέψη τονίζουν τις πνευματικές ευεργεσίες που μπορεί ο άνθρωπος ν’ αποκομίσει από τους διάφορους πειρασμούς και τις όποιες δοκιμασίες. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι στέκεται απέναντί τους με πίστη και ελπίδα. Όταν νεκρώνει στη ζωή του το δικό του θέλημα για να φανερώνεται εκείνο του Θεού, ως πυξίδα στη ζωή του.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν κουράζονται να υπενθυμίζουν ότι ο άνθρωπος με τις δοκιμασίες και τις θλίψεις φωτίζεται, γιατί ο πόνος τον οδηγεί στην ταπείνωση και τον επαναφέρει στη φυσική ψυχική του κατάσταση. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας αναφέρει: «οι πνευματικά αδύνατοι ας γνωρίζουν ότι ο Θεός τους επισκέπτεται, όταν εμφανίζονται σωματικές ταλαιπωρίες και κίνδυνοι και εξωτερικοί πειρασμοί. Ενώ οι τέλειοι ας Τον γνωρίζουν από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και από την προσθήκη των χαρισμάτων».

Παράδειγμα αγίων

Εν μέσω θλίψεων, δοκιμασιών αλλά και του μαρτυρίου, έλαμψαν σε ύψη τελείωσης οι άγιοι που κοσμούν το Ορθόδοξο χριστιανικό στερέωμα της Εκκλησίας. Η ακτινοβολία που εκπέμπουν μέσα από τη θεάρεστη ζωή τους, τα θαύματα και το μαρτύριο τους, αποτελούν ισχυρό οδοδείκτη για την εν Χριστώ ζωή του κάθε ανθρώπου προσωπικά. Τέτοια μορφή υπήρξε και ο άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, του οποίου τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Καλούμαστε κι εμείς ν’ ακολουθήσουμε στη ζωή μας το άγιο παράδειγμά του. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι ο καλύτερος τρόπος τιμής ενός αγίου είναι η μίμησή του.

Πρόκειται για μια κορυφαία μορφή του μοναστικού κόσμου που έζησε κατά τον Ε’ και ΣΤ’ αιώνα. Γεννήθηκε στην Καππαδοκία και σε ηλικία 17 μόλις ετών γνωρίσθηκε και συνδέθηκε με τον όσιο Ευθύμιο, εγκαταβιώσας στο κοινόβιο του οσίου Θεοκτίστου. Σε ηλικία 30 ετών εγκατέλειψε το κοινόβιο και έγινε αναχωρητής, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Βηθλεέμ, όπου και άρχισε να δέχεται στο ερημητήριο του μαθητές. Αργότερα και λόγω του πλήθους των προσελθόντων μοναχών, ιδρύθηκε και κτίστηκε η μεγάλη ονομαστή Λαύρα, ως ιερά μονή του αγίου Σάββα. Λόγω της μεγάλης αρετής και αγιότητάς του, ο όσιος Ευθύμιος τον καλούσε «παιδογέροντα και προϊούσης της ηλικίας ηύξανε εις αρετήν και ειργάσατο πολλά θαύματα». Έγινε καθηγητής πολλών μοναχών και «φθάσας εις το ακρότατον της κατά Χριστόν ηλικίας, ως ετών τεσσάρων και ενενήκοντα (δηλαδή 94 ετών) προς Κύριον εξεδήμησεν».

Αγαπητοί αδελφοί, ο βίος και η πολιτεία του αγίου Σάββα του Ηγιασμένου αλλά και της στρατιάς των αγίων που ανέδειξε η Εκκλησία μας, δείχνουν την πορεία που οδηγεί σε λαμπρές τροχιές και αναβάσεις. Εκεί που μπορεί να μας απογειώνει πνευματικά η εμπειρία της αγάπης, ως καρπός του Αγίου Πνεύματος. Ο πνευματικός άνθρωπος έχει αποτάξει το σαρκικό φρόνημα και αφήνει να θρονιαστεί στην καρδιά του η ειρήνη του Χριστού. Τότε πραγματικά γίνεται ειρηνικός, γιατί η ύπαρξη του λειτουργεί αρμονικά στις οριζοντιώσεις της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, τα χαρίσματα του οποίου τον καθιστούν πραγματικά χαριτωμένη ύπαρξη. Έστω κι αν η ζωή του περνά μέσα από ένα κυκεώνα θλίψεων και δοκιμασιών, οι οποίες, όμως, με την χάρη του Θεού μεταβάλλονται σε πηγή δύναμης και ελπίδας.

Ο δρόμος που έδειξε η συγκύπτουσα γυναίκα, η οποία μετά τη θεραπεία της από τον Κύριο «παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν», αλλά και το ισχυρό παράδειγμα ζωής που εκπέμπει η μορφή του αγίου Σάββα, ας γίνουν και δική μας σταθερή πορεία στη ζωή. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τον εαυτό μας να γεύεται εμπειρικά την υπέρβαση αυτή ως μια δυνατότητα θείας ευλογίας. Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος