Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες - Κηρύγματα 30 Ιανουαρίου-2 Φεβρουαρίου 2022

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 30 Ιανουαρίου-2 Φεβρουαρίου 2022

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2022, θα προστεί του Μνημοσύνου των Ιδρυτών, Ευεργετών, Σχολικών Εφόρων, Υπουργών Παιδείας, Εκπαιδευτικών και Σχολικών Υπαλλήλων των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων της Κύπρου στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2022, θα λειτουργήσει στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία. Την Τρίτη, 1η Φεβρουαρίου 2022, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσαλινιωτίσσης στη Λευκωσία. Την Τετάρτη, 2 Φεβρουαρίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αναστάσεως Σωτήρος Χριστού στην Αλάμπρα.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην Ιερά Μονή Θεοτόκου στα Καμπιά. Την Τρίτη, 1η Φεβρουαρίου 2022, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελιστρίας στην Παλλουριώτισσα, όπου οι εκτοπισμένοι Κυθρεώτες θα εορτάσουν την Υπαπαντή του Κυρίου. Την Τετάρτη, 2 Φεβρουαρίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο Ιερό Ναό.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μετοχίου Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου, την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νέο κοιμητήριο Λευκωσίας.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

27 Ιανουαρίου 2022

******************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Εβρ. ιγ΄ 7-16

⁷ Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν. ⁸ Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. ⁹ διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν, οὐ βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησαν οἱ περιπατήσαντες. ¹⁰ ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες· ¹¹ ὧν γὰρ εἰσφέρεται ζῴων τὸ αἷμα περὶ ἁμαρτίας εἰς τὰ Ἅγια διὰ τοῦ ἀρχιερέως, τούτων τὰ σώματα κατακαίεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς· ¹² διὸ καὶ Ἰησοῦς, ἵνα ἁγιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν, ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε. ¹³ τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν ἔξω τῆς παρεμβολῆς τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες· ¹⁴ οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν. ¹⁵ δι’ αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως διὰ παντὸς τῷ Θεῷ, τοῦτ’ ἔστι καρπὸν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. ¹⁶ τῆς δὲ εὐποιίας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός.

Νεοελληνική Απόδοση

⁷ Να ενθυμήσθε πάντοτε τους πνευματικούς σας ηγέτας και προεστούς, οι οποίοι σας εδίδαξαν τον λόγον του Θεού. Να φέρνετε στον νουν σας και να μελετάτε με ευλάβειαν το κατά Θεόν τέλος του βίου και της εναρέτου συμπεριφοράς των και να μιμήσθε την πίστιν. ⁸ Αλλ’ εάν οι άνθρωποι έρχωνται και παρέρχωνται, ο Ιησούς Χριστός και χθες και σήμερον και στους αιώνας των αιώνων είναι ο ίδιος και αναλλοίωτος, και η διδασκαλία του είναι αιωνία και αληθής. Κρατήσατέ την σταθερά, ⁹ και μη αφίνετε τον εαυτόν σας να παρασύρεται και να παραπλανάται από λογιών-λογιών διδασκαλίας, ξένας και διαφορετικάς από την διδασκαλίαν του Χριστού. Διότι είναι καλόν, οικοδομητικόν και ασφαλές, να στερεώνεται η καρδία εις την ορθήν διδασκαλίαν με την χάριν του Κυρίου και όχι εις τας ψευδοδιδασκαλίας των Εβραίων, περί φαγητών καθαρών και ακαθάρτων, από την οποίαν τίποτε δεν ωφελήθησαν, όσοι επρόσεχαν εις τας διακρίσεις αυτάς των φαγητών. ¹⁰ Ημείς οι Χριστιανοί, έχομεν ιερώτατον θυσιαστήριον, την αγίαν Τράπεζαν, επάνω εις την οποίαν παρατίθεται ουράνιος και ανεκτίμητος τροφή, το σώμα και το αίμα του Κυρίου, από το οποίον θυσιαστήριον δεν έχουν το δικαίωμα να φάγουν όσοι εξακολουθούν να λατρεύουν και να υπηρετούν τον Θεόν εις την παλαιάν σκηνήν του μαρτυρίου, (δηλαδή ούτε οι ιερείς και οι αρχιερείς της Π. Διαθήκης). ¹¹ Συμβολικώς δε εικονίζετο αυτή η απαγόρευσις εις την Π. Διαθήκην. Διότι τα σώματα των ζώων εκείνων, που εθυσιάζοντο κατά την ημέραν του εξιλασμού και το αίμα των εφέρετο από τον αρχιερέα εις τα άγια των αγίων, ως θυσία περί αμαρτίας, δεν ετρώγοντο από τους ιερείς, αλλά εκαίοντο εξ ολοκλήρου έξω από το στρατόπεδον του Ισραήλ. ¹² Δι’ αυτό, σύμφωνα με τον προφητικόν αυτόν συμβολισμόν, και ο Ιησούς, δια να αγιάση με το ιδικόν του αίμα τον νέον λαόν της χάριτος εσταυρώθη έξω από την πύλην της Ιερουσαλήμ. ¹³ Λοιπόν, κόπτοντες και ημείς κάθε δεσμόν προς τας παλαιάς αυτάς και συμβολικάς διατάξεις, ας εξερχώμεθα προς τον Χριστόν έξω από την ιουδαϊκήν θρησκείαν και νοοτροπίαν, και ας πάρωμεν επάνω μας τον χλευασμόν και τον εμπαιγμόν, που πρώτος υπέμεινε δι’ ημάς ο Χριστός. ¹⁴ Ας μη δενώμεθα με τα παλαιά σχήματα και τα πράγματα γενικώς του κόσμου. Διότι δεν έχομεν εδώ μόνιμον πατρίδα και κατοικίαν, αλλά με ενδιαφέρον και πόθον ζητούμεν να κερδήσωμεν την μέλλουσαν και αιωνίαν, δηλαδή την ουράνιον βασίλειαν του Κυρίου. ¹⁵ Δια μέσου, λοιπόν, του Κυρίου μας, ως αρχιερέως και μεσίτου, ας προσφέρωμεν προς τον Θεόν πάντοτε θυσίαν δοξολογίας και ευχαριστίας· δηλαδή θυσίαν, η οποία σαν καρπός και έκφρασις θερμής ευγνωμοσύνης και λατρείας προς τον Θεόν, θα βγαίνη από τα χείλη μας, τα οποία θα δοξολογούν το άγιον όνομα του. ¹⁶ Μη λησμονείτε την αγαθοεργίαν και το καθήκον σας να κάμνετε και τους άλλους μετόχους των αγαθών, που σας δίδει ο Θεός, διότι στοιαύτας θυσίας ευχαριστείται ο Θεός και όχι εις θυσίας ζώων.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. ε΄ 14-19

¹⁴ Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· ¹⁵ οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. ¹⁶ οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ¹⁷ Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι. ¹⁸ ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. ¹⁹ ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Νεοελληνική Απόδοση

¹⁴ Σεις με το φωτεινόν σας παράδειγμα και τα λόγια του Ευαγγελίου είσθε το πνευματικόν φως της ανθρωπότητος. Οπως δε μία πόλις που είναι κτισμένη επάνω στο όρος, δεν ημπορεί να κρυφθή, έτσι και ο ιδικός σας βίος θα υποπίπτη, είτε το θέλετε είτε όχι, εις την αντίληψιν των ανθρώπων. ¹⁵ Και όταν ανάπτουν λύχνον οι άνθρωποι, δεν τον θέτουν κάτω από τον κάδον, αλλά επάνω στον λυχνοστάτην, ώστε να φωτίζη όλους εκείνους που ευρίσκονται μέσα στο σπίτι. ¹⁶ Το φως λοιπόν (που επήρατε από εμέ και είναι τώρα ιδικόν σας) έτσι ας λάμψη εμπρός στους ανθρώπους, δια να ίδουν τα καλά σας έργα και δοξάσουν τον Πατέρα σας τον ουράνιον, που έχει τέτοια ενάρετα τέκνα. ¹⁷ Μη νομίσετε ότι ήλθα να καταλύσω τον νόμον του Μωϋσέως η την διδασκαλίαν των προφητών. Δεν ήλθα να καταλύσω αυτά, αλλά να τα τηρήσω, να τα εκπληρώσω και να τα ολοκληρώσω εις ένα τέλειον νόμον. ¹⁸ Διότι σας διαβεβαιώ με πάσαν επισημότητα, ότι έως ότου υπάρχη ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα η ένα κόμμα, δεν θα παραπέση από τον νόμον, μέχρι την στιγμήν που όλα θα επαληθεύσουν και θα πραγματοποιηθούν εις την ζωήν και το έργον μου. ¹⁹ Εκείνος λοιπόν, που θα παραβή μίαν από τας εντολάς αυτάς, που φαίνονται μικραί και ασήμαντοι, και διδάξη έτσι τους ανθρώπους, θα ονμασθή ελάχιστος εις την βασιλείαν των ουρανών. Εκείνος όμως που θα αγωνισθή να τηρήση όλας τας εντολάς και διδάξη την τήρησιν αυτών και στους ανθρώπους, αυτός θα ανακηρυχθή μέγας εις την βασιλείαν των ουρανών.

***************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 IΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

(Ματθ. ε΄ 14-19) (Εβρ. ιγ΄ 7-16)

Οι φωστήρες της οικουμένης

«Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων»

Οι τρεις μεγάλοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, δεν εορτάζονται μόνο χωριστά, την ημέρα της μνήμης τους, αλλά και με κοινό εορτασμό στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους, ως προστάτες των Γραμμάτων και της Παιδείας.

Πέτυχαν και οι τρεις υπέροχο συνδυασμό λόγου και έργων, θεωρίας και πράξης και άφησαν πρότυπο παράδειγμα χριστιανού, άξιο για μίμηση από κληρικούς και λαϊκούς. Έδωσαν και δίνουν ουσιώδη μηνύματα και για το σύγχρονο άνθρωπο που κυκλώνεται από τόσα αδιέξοδα. Τα μηνύματα τους αποκρυπτογραφούνται μέσα από την μελιστάλακτη διδαχή, τα πνευματοφόρα βιώματα τους και το πολυσχιδές τους έργο.

Η διδαχή τους

Έσκυψαν και οι τρεις με προσοχή στο πνευματικό μεταλλείο της Αγίας Γραφής και άντλησαν από το χρυσάφι της, δηλαδή από το λόγο του Θεανθρώπου Ιησού. Αφομοίωσαν το περιεχόμενο, κατανόησαν τα θέματα, συνέλαβαν τα μηνύματα και τα μετουσίωσαν σε πράξη στη ζωή και τις διδαχές τους. Ο λόγος τους, γραπτός και προφορικός, δεν ήταν μόνο τότε, στην εποχή και στον τόπο τους, δυνατός και πειστικός, επίκαιρος και εκφραστικός, γλαφυρός και ελκυστικός. Παρέμεινε το ίδιο ζωντανός και γλαφυρός μέχρι σήμερα. Δρασκέλισε το «μανδρότοιχο» του αιώνα τους, διαπέρασε την αλυσίδα των δεκαεπτά μέχρι σήμερα αιώνων και παρουσιάζεται πάντοτε εύστοχος, κατατοπιστικός και διδακτικός.

Η πολυμερής και άρτια μόρφωσή τους, θύραθεν και χριστιανική, κατέστησε το λόγο τους σοφό, έγκυρο και υπεύθυνο, προσγειωμένο, ορθό και καθοδηγητικό. Τα συγγράμματά τους κατέχουν αναλλοίωτη αξία και είναι επίσημες και κλασσικές πηγές για πολλά θέματα της προσωπικής και κοινωνικής ζωής. Είναι ακόμα θαυμάσιο βοήθημα για τη γνώση του Θεού και τη σωτηρία της ψυχής κάθε ενδιαφερομένου. Φρονούσαν ότι «ουδέ εαυτώ μόνον αρκείν ο Θεός βούλεται τον χριστιανόν, αλλά και ετέρους οικοδομείν» (Ιω. Χρυσόστομος).

Τα βιώματά τους

Οι τρεις μεγάλοι διδάσκαλοι, οι φωστήρες της οικουμένης, δεν φρόντισαν μόνο για την ποιότητα του λόγου τους. Ασχολήθηκαν πρώτα με το «ένδον σκάπτε», δηλαδή με τον προσωπικό τους καταρτισμό και την κατά Θεόν πολιτεία τους. Γνώρισαν καλά τον εαυτό τους και απέκοψαν κάθε στοιχείο που δεν εναρμονιζόταν με τα του Θεού. Διακατέχονταν από το αξίωμα: «Καθαρθήναι δει πρώτον και είτα καθάραι, σοφισθήναι και είτα σοφίσαι, γενέσθαι φως και φωτίσαι, εγγίσαι Θεώ και προσαγαγείν άλλους αγιασθήναι και αγιάσαι» (Γρηγόριος ο Θεολόγος).

Δούλεψαν επίμονα, για να αυξηθεί καθένας τους «εις άνδρα τέλειον», ώστε να μπορεί να αναμεταδίδει «έργω και λόγω» πάντοτε «φως Χριστού». Καλλιέργησαν τις χριστιανικές αρετές και πέτυχαν το βίωμα της πίστεως, όχι βέβαια περιστασιακά αλλά σε συνεχή και αδιάκοπη διάρκεια, «εν παντί καιρώ και τόπω». Έγιναν πρώτα οι ίδιοι ποιητές του νόμου του Θεού, ώστε με τις εμπειρίες τους να μπορούν να εμπνέουν τους γύρω, να τους υποκινούν και να τους προτρέπουν αποτελεσματικά στο να βιώνουν την πίστη και να αποφεύγουν την «ευπερίστατον» (στην οποία εύκολα κανείς παρασύρεται) αμαρτία.

Η επιτυχία τους αυτή φέρνει στο μυαλό μας την εξής διατύπωση του οσίου Μαξίμου του Ομολογητή: «Ουκ έστιν ούτε πράξις ασφαλής θεωρίας εκτός, ούτε θεωρία αληθής πράξεως άνευ». Και προσθέτει: «είναι ανάγκη η πράξη να είναι αξιόλογη και η θεωρία έμπρακτη, ώστε με τη μια να καθίσταται ανίσχυρη η κακία και με την άλλη κατορθωτή η αρετή».

Η πράξη τους

Όταν οι τρεις «ρήτορες του Λόγου» επιστρατεύθηκαν για να υπηρετήσουν την Εκκλησία από την ανώτατη έπαλξη, δόθηκαν στην πολύπλευρη αποστολή τους με όλες τους τις δυνάμεις. Επεκτάθηκαν σε πολλές δραστηριότητες με κόπο και μόχθο, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, με στερήσεις και με περιπέτειες. Σημείωσαν μάλιστα μεγάλες επιτυχίες, με τις οποίες βοηθήθηκαν οι πιστοί και τιμήθηκε η Εκκλησία και η Ορθοδοξία. Έδωσαν προτεραιότητα στο θέμα της αγάπης.. Εμπνεόμενοι από την φιλανθρωπία του θείου Διδασκάλου, ο οποίος «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας», αλλά και από τον κατηγορηματικό λόγο του αποστόλου Παύλου «αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι», εργάστηκαν με κάθε τρόπο για την προσφορά του χρέους της αρετής αυτής.

Ονομάστηκαν μεγάλοι όχι τόσο επειδή ήταν σοφοί και χαρισματικοί, αλλά διότι συνδύασαν στη ζωή τους το λόγο με την πράξη. Δεν ήταν μεγάλοι μόνο εδώ στη γη, αλλά παραμένουν και στην αιωνιότητα, όπως βεβαιώνει ο λόγος του θείου Διδασκάλου: «ός δ’ αν ποιήσει και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών».

Αγαπητοί αδελφοί, το ισχυρό παράδειγμα των Τριών Ιεραρχών άς καθοδηγεί και τα δικά μας βήματα για να μπορέσουμε κι εμείς ν’ ατενίσουμε τις υψηλές πνευματικές κορφές, στις οποίες εκείνοι στερεώθηκαν. Οι χρυσοποίκιλτες αρετές τους ας κοσμούν και τη δική μας ύπαρξη και ας αφήσουμε τα δικά τους φώτα να διαλύουν τα σκοτάδια στα οποία καθημερινά βυθιζόμαστε.

Χριστάκης Ευσταθίου,

Θεολόγος