Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 7 -9 Μαΐου 2022

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος το Σάββατο, 7 Μαΐου 2022, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Παλαιό Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία. Την Κυριακή, 8 Μαΐου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας Μακεδονιτίσσης στη Μακεδονίτισσα. Το εσπέρας της ιδίας, επ’ ευκαιρία της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον Παλαιό Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία. Την επομένη, το πρωΐ, ημέρα κατά την οποία ο Θεοφιλέστατος άγει τα ονομαστήριά του θα λειτουργήσει στον ίδιο Ιερό Ναό.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Κυριακή, 8 Μαΐου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου στη Λάρνακα.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 8 Μαΐου 2022, θα λειτουργήσει στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία, όπου θα εκκλησιαστούν οι εκτοπισμένοι της Μιας Μηλιάς. Το εσπέρας της ιδίας, επ’ ευκαιρία της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στο πανηγυρίζον παρεκκλήσιον Αγίου Χριστοφόρου του Ιδρύματος Χρίστου Στέλιου Ιωάννου στη Λευκωσία. Την επομένη, το πρωΐ, θα λειτουργήσει  κηρύξει στο ίδιο πανηγυρίζον παρεκκλήσιον.

Ο Πανοσιολογιότατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης το Σάββατο, 7 Μαΐου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην Ιερά Μονή Αποστόλου Βαρνάβα στη Σαλαμίνα. Την Κυριακή, 8 Μαΐου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό  Αγίου Αντωνίου Μετοχίου Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου την Κυριακή, 8 Μαΐου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νέο κοιμητήριο Λευκωσίας.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
         5 Μαΐου 2022

******************************************************

Αποστολικό ανάγνωσμα: Πραξ. α΄ 1-7

¹ Ὃ ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ Λόγου τῆς ζωῆς· ² – καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν· – ³ ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν, ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ’ ἡμῶν· καὶ ἡ κοινωνία δὲ ἡ ἡμετέρα μετὰ τοῦ πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. ⁴ καὶ ταῦτα γράφομεν ἡμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη. ⁵ Καὶ αὕτη ἔστιν ἡ ἐπαγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ’ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία. ⁶ ἐὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν· ⁷ ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ’ ἀλλήλων, καὶ τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.

Απόδοση στα νεοελληνικά

¹ Εκεῖνο ποὺ ὑπῆρχεν, ὅταν ἤρχισεν ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου, τὸ ὁποῖον ἡμεῖς οἰ Ἀπόστολοι μὲ τὰ αὐτιά μας ἠκούσαμεν, τὸ ὁποῖον μὲ τὰ μάτια μας ἔχομεν ἴδει, τὸ ὁποῖον εἴδαμεν καλὰ καὶ αἱ χεῖρες μας ἐψηλάφησαν, θέλω δηλαδὴ νὰ εἴπω περὶ τοῦ ἐνυποστάτου Λόγου, ὁ ὁποῖος ἔχει μέσα του ζωὴν καὶ τὴν μεταδίδει καὶ εἰς τοὺς ἄλλους. ² (Καὶ ἡ ἐνυπόστατος ζωὴ ἐνηνθρώπησε καὶ ἐφανερώθη μὲ σάρκα ὡς ἄνθρωπος καὶ ἔχομεν ἴδει μὲ τὰ μάτια μας τὴν ζωὴν αὐτὴν καὶ δίδομεν μαρτυρίαν δι’ αὐτὴν καὶ σᾶς ἀναγγέλλομεν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ποὺ ἀϊδίως ὑπῆρχε πλησίον τοῦ Πατρὸς καὶ ἦτο ἐνωμένη μὲ αὐτὸν καὶ ἐφανερώθη εἰς ἡμᾶς τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς πρώτους μαθητάς). ³ Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ ἔχομεν ἴδει καὶ ἀκούσει ὡς αὐτόπται καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες, ἀναγγέλλομεν εἰς σᾶς, οἱ ὁποῖοι δὲν τὸ εἴδατε μὲ τὰ σωματικά σας μάτια καὶ δὲν τὸ ἠκούσατε μὲ τὰ σωματικά σας αὐτιά. Καὶ σᾶς ἀναγγέλλομεν τοῦτο διὰ νὰ ἔχετε συμμετοχὴν καὶ στενὸν σύνδεσμον μαζί μας. Ἐκεῖνος δέ, ποὺ ἔχει στενὴν σχέσιν καὶ συμμετοχὴν μαζί μας, ἔχει σχέσιν καὶ κοινωνίαν μὲ τὸν Πατέρα καὶ μὲ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἰησοῦν Χριστόν.Ὁ στενὸς δηλαδὴ σύνδεσμος τῶν Χριστιανῶν δὲν δημιουργεῖ μόνον στενὴν σχέσιν μεταξύ των, ἀλλὰ καὶ στενὴν σχέσιν καὶ ἐπικοινωνίαν μὲ τὸν Θεὸν καὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν. ⁴ Καὶ σᾶς γράφομεν αὐτά, διὰ νὰ εἶναι τελεία ἡ χαρά μας, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν στενὸν σύνδεσμον καὶ τὴν ἐπικοινωνίαν μὲ τὸν Θεὸν καὶ μεταξύ μας. ⁵ Διὰ νὰ ὑπάρχῃ ὅμως καὶ νὰ διατηρῆται ἡ ἐπικοινωνία αὐτή, ποὺ τόσην χαρὰν μᾶς φέρει, δὲν πρέπει νὰ ξεχάνετε, ὅτι ἡ ὑπόσχεσις, τὴν ὁποίαν ἔχομεν ἀκούσει ἀπὸ αὐτὸν τὸν Υἱὸν καὶ ἀναγγέλλομεν εἰς σᾶς, εἶναι αὕτη· ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι φῶς, ποὺ ἀκτινοβολεῖ ἁγιότητα καὶ ἀλήθειαν καὶ δὲν ὑπάρχει μέσα του κανένα ἴχνος σκότους ἀγνοίας καὶ ἁμαρτίας. ⁶ Ἐὰν λοιπὸν εἴπωμεν, ὅτι ἔχομεν στενὴν σχέσιν καὶ κοινωνίαν μὲ τὸν Θεόν, καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἡ ἐν γένει συμπεριφορά μας εἶναι σκοτεινὴ καὶ ἁμαρτωλή, ψευδόμεθα καὶ δὲν συμμορφωνόμεθα πρὸς τὴν ἀλήθειαν. ⁷ Ἐὰν ὅμως συμπεριφερώμεθα μὲ φωτεινὴν καὶ ἐνάρετον διαγωγήν, ὅπως ζῇ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς τὸ ἠθικὸν φῶς, ἔχομεν στενὴν σχέσιν καὶ κοινωνίαν μεταξύ μας, καὶ ἡ θυσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ του μᾶς καθαρίζει ἀπὸ κάθε ἁμαρτίαν.

Ευαγγελικό ανάγνωσμα: Μάρκ. ιε΄ 43-ιστ΄ 8

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ⁴⁴ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· ⁴⁵καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. ⁴⁶καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ⁴⁷ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. ¹Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. ²καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. ³καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; ⁴καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. ⁵καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ⁶ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ⁷ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. ⁸καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Απόδοση στα νεοελληνικά

43ήρθε ο Iωσήφ, μέλος ευυπόληπτο του συνεδρίου, που καταγόταν από την Aριμαθαία, ο οποίος προσδοκούσε επίσης τη βασιλεία του Θεού, και παίρνοντας το θάρρος παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Iησού. 44Kι ο Πιλάτος απόρησε που είχε κιόλας πεθάνει. Έτσι, φώναξε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πολλή ώρα που πέθανε. 45Kι αφού το διαπίστωσε από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Iωσήφ. 46Tότε εκείνος, αφού αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Iησού, τον τύλιξε στο σεντόνι και τον τοποθέτησε σε μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο. Kύλισε έπειτα μια πέτρα στο στόμιο του μνήματος. 47Στο μεταξύ, η Mαρία η Mαγδαληνή και η Mαρία, η μητέρα του Iωσή παρακολουθούσαν σε ποιο μέρος τον τοποθετούσαν.  1Kι αφού είχε περάσει πια το Σάββατο, η Mαρία η Mαγδαληνή, η Mαρία η μητέρα του Iάκωβου και η Σαλώμη αγόρασαν αρώματα για να πάνε και να τον αλείψουν. 2Έτσι, πολύ νωρίς το πρωί της πρώτης ημέρας της εβδομάδας, έρχονται στο μνήμα, την ώρα που είχε ανατείλει ο ήλιος, 3κι έλεγαν μεταξύ τους: “Ποιος θα κυλίσει για μας την πέτρα από το στόμιο του μνήματος;” 4Mα όταν κοίταξαν, βλέπουν ότι η πέτρα είχε κυλιστεί μακριά από τη θέση της! Kαι ήταν η πέτρα αυτή πάρα πολύ μεγάλη. 5Kι όταν μπήκαν στο μνήμα, είδαν έναν νέο που καθόταν στα δεξιά, ντυμένο με λευκή στολή? και καταλήφθηκαν από ένα ανάμεικτο αίσθημα έκπληξης και φόβου. 6Aλλ’ εκείνος είπε σ’ αυτές: “Mη φοβάστε. Tον Iησού ζητάτε, τον Nαζωραίο, που έχει σταυρωθεί. Aναστήθηκε! Δεν είναι εδώ! Nα, κοιτάξτε τον τόπο που τον είχαν βάλει! 7Πηγαίνετε, λοιπόν, να πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο ότι ο Iησούς πηγαίνει πριν από σας στη Γαλιλαία. Eκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε”. 8Bγήκαν τότε από το μνήμα κι έφυγαν γρήγορα, ενώ τις είχε κυριεύσει τρόμος και κατάπληξη. Kαι σε κανέναν δεν είπαν τίποτε, γιατί φοβόνταν.

******************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΜΑΪΟΥ 2022 – ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μαρκ. ιε΄ 43- ιστ΄ 8) (Α Ιωάν. α΄ 1-7)

Η ευλογημένη τόλμη

«τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο τω σώμα του Ιησού»

Χριστός Ανέστη

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρελαύνουν τα πρόσωπα που καταθέτουν προσωπική μαρτυρία για τα μεγάλα γεγονότα του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου. Πρόκειται για τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, τον από Αριμαθαίας, και τον κρυφό μαθητή του Κυρίου, Νικόδημο. Ειδική μνεία γίνεται επίσης και για τις τρεις μυροφόρες γυναίκες, την Μαρία την Μαγδαληνή, την Μαρία, την μητέρα του Ιακώβου, και την Σαλώμη, την μητέρα των υιών Ζεβεδαίου, δηλαδή του Ιωάννη και του Ιακώβου.

Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, υπήρξαν μάρτυρες της ταφής του Κυρίου και όλων των γεγονότων που την πλαισίωναν. Οι Μυροφόρες γυναίκες κατέθεσαν τη δική τους ισχυρή μαρτυρία για το γεγονός της Ανάστασης. Η παράθεση μαρτύρων ενέχει τεράστια σημασία για την Εκκλησία, αφού δίνεται με τον πιο αυθεντικό τρόπο το μήνυμα ότι η αλήθεια της δεν είναι μια μετέωρη και ξεκάρφωτη διδασκαλία, αλλά στηρίζεται σε γεγονότα που διαδραματίστηκαν μέσα στην ιστορία και αφορούν μια πραγματικότητα ζωής που την χαρακτηρίζει η αψευδής μαρτυρία.

Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος

Από την γραφίδα του Ιωάννη εξυφαίνονται με πολύ γλαφυρό τρόπο τα γεγονότα που αφορούν την μαρτυρία περί του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου. Ο Νικόδημος συντονίζεται υποδειγματικά με την πρωτοβουλία του ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, για να αιτηθούν από τον Πιλάτο το Σώμα του Ιησού. Ο Ιωσήφ ήταν άνθρωπος «αγαθός και δίκαιος». Διατηρούσε περίοπτη θέση στην κοινωνία, αφού ήταν μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου των Ιουδαίων. Σίγουρα, σε καμιά περίπτωση δεν συγκατένευσε στην καταδικαστική απόφαση για τον Ιησού. Επίσης και ο Νικόδημος κατείχε περίοπτη θέση. Παρόλο ότι και οι δύο ήταν άρχοντες του λαού, δεν τους εμπόδιζε να ήταν και κρυφοί μαθητές του Κυρίου. Το χρήμα και τα αξιώματα δεν τους συνεπήραν για να διαβρώσουν τις ψυχικές διαθέσεις και συνειδήσεις τους. Καταξιώθηκαν μάλιστα να γίνουν αυθεντικοί μάρτυρες των πιο σημαντικών γεγονότων που εκτυλίχθηκαν στο πλαίσιο της σωτηρίας του ανθρώπου. Δεν είναι τυχαίο που η Εκκλησία προβάλλει το παράδειγμά τους. Όπου κι αν βρίσκεται ο άνθρωπος, η έμπρακτη αγάπη προς τον Κύριο είναι εκείνη που τον καταξιώνει να βρίσκεται στις κορυφογραμμές της πνευματικής προκοπής. Ειδικότερα, ο σημερινός άνθρωπος που τον συνεπαίρνουν οι θέσεις, τα αξιώματα, ο πλούτος και τα υλικά αγαθά, μπορεί να αντλήσει τα πιο αυθεντικά πνευματικά μηνύματα από το παράδειγμα του Ιωσήφ και του Νικόδημου.

Το τόλμημα

Στα πρόσωπα του Ιωσήφ και του Νικόδημου, σηματοδοτήθηκε η μεγάλη υπέρβαση. Η πίστη τους στον Χριστό δεν περιοριζόταν σε μια στείρα εγκεφαλική προσέγγιση αλλά έβγαινε εκ βάθους καρδίας. Οδηγήθηκαν σε μια προσωπική θυσία, γιατί ένιωθαν ότι έτσι εκπλήρωναν στο ελάχιστο το χρέος τους προς τον αγαπημένο τους Διδάσκαλο. Το κατόρθωμά τους καταξιώνεται ακόμα πιο πολύ, αν αναλογιστούμε ότι στους υπόλοιπους μαθητές «επέπεσε δειλία θανάτου» και διασκορπίσθηκαν στη Γαλιλαία. Γι’ αυτό, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος αποτελούν αιώνια πρότυπά μας, αφού ανταποκρίθηκαν χωρίς αναστολές στην αγάπη του Χριστού.  

Οι Μυροφόρες

Όπως ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, έτσι και οι μυροφόρες γυναίκες είχαν αγαπήσει με όλη την καρδιά τους τον Διδάσκαλο Χριστό. Γι’ αυτές, ο Χριστός παρόλο που πέθανε στον Σταυρό, εξακολουθούσε πάντα να είναι ζωντανή πραγματικότητα. Η πίστη τους αυτή κατέστη η κινητήρια δύναμη για να σπεύσουν στο μνημείο του Ιησού. Θέλουν να του δείξουν την αγάπη τους. Γι’ αυτό μετέβησαν «ίνα αλείψωσιν το Σώμα Του». Αυτή η ολοκληρωτική παράδοσή τους στην αγάπη του Χριστού, αποτελεί την πιο αποφασιστική κίνηση για την έξοδο από τον εγκλεισμό στον εγωισμό και την ανύψωση στον χώρο της θείας παρουσίας. Είναι εδώ ακριβώς που οι μυροφόρες γυναίκες μάς δείχνουν την οδό της υπέρβασης. Εστιάζεται στο άνοιγμα του «εγώ» προς το «εσύ» για ν’ αποτελέσουμε το «εμείς» σε μια κοινωνία αγάπης, όπως αυτή αναδύεται στα πλαίσια του χώρου και του χρόνου της Εκκλησίας. Η αγάπη του Χριστού, αποτελεί τον κινητήριο μοχλό για την ανάδειξη του ανθρώπου ως εικόνας του Θεού, με την ατίμητη αξία της.

Οι μυροφόρες γυναίκες, ως μάρτυρες της Ανάστασης, δοκίμασαν στην καρδιά τους μεγάλη χαρά, συνάμα όμως διακατείχε αυτές «τρόμος και έκσταση». Πλημμυρίζει την ύπαρξή τους η χαρά, όχι μόνο γιατί θα ξαναδούν τον Κύριο, αλλά γιατί κατεπόθη του θανάτου το κράτος και άνοιξε διάπλατα η θύρα της αιωνιότητας.

Στη διήγηση αναφέρεται ότι η χαρά αυτή είναι ανάμικτη και με ένα τρόμο. Η αίσθηση ότι με την Ανάσταση ξανοίγεται μια καινούργια ζωή, που υπερβαίνει το πλαίσιο της επίγειας ύπαρξης και συντονίζεται στις θείες συχνότητες της αιωνιότητας, σφραγίζει τώρα την ύπαρξη τους. Αυτή η ευλογημένη ανύψωση, ως δυνατότητα και προοπτική, ανοίγει τους ορίζοντες της φανέρωσης του Κυρίου «εν ετέρα μορφή».

Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος πλάστηκε για ν’ ανυψώνεται όχι στο επίπεδο των αξιωμάτων, του πλούτου και της ύλης, αλλά στο χώρο της θείας παρουσίας, με κυρίαρχα στοιχεία την αγάπη και την ελευθερία που προσφέρονται ως δωρεές ουράνιας εμβέλειας. Εκεί όπου υπερβαίνεται η φθαρτότητα και θνητότητά του και αποκτά αξία αιώνιας ύπαρξης. Εκεί όπου η ύπαρξή του υφίσταται την καλή αλλοίωση, υπό το φως και τη δύναμη της Ανάστασης. Αυτή την πορεία μάς δείχνουν οι αυθεντικοί μάρτυρες του Πάθους, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, αλλά και της Ανάστασης, οι μυροφόρες γυναίκες. Αλλά και όλες οι αγιασμένες μορφές που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας. Σήμερα τιμούμε τη μνήμη του αποστόλου  και ευαγγελιστού Ιωάννου, του ευαγγελιστού της αγάπης του Χριστού. «Γέγονε πλήρης θεολογίας» γι’ αυτό και η αγάπη του Κυρίου διαποτίζει τόσο το Ευαγγέλιο όσο και τις τρεις Καθολικές επιστολές του. Ακόμα και στο βιβλίο της Αποκαλύψεως κεντρικός άξονας αναδεικνύεται η μετοχή «των κεκλημένων εις το δείπνον του γάμου του αρνίου» μετά της «νύμφης ψυχής» του κάθε ανθρώπου, που συνιστά την ολοκλήρωση στην κοινωνία αγάπης του Θεού. Το αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρεται ακριβώς στην κοινωνία της εν Χριστώ αγάπης που φωτίζει την κτιστή ύπαρξη του ανθρώπου και την καθιστά θεοειδή και Χριστόμορφη.

Μέσα από τα άγια παραδείγματα των μορφών που παρελαύνουν σήμερα, αναδύεται το πιο αισιόδοξο μήνυμα για τον φοβισμένο και απελπισμένο σήμερα άνθρωπο. Απέναντι στα εφιαλτικά σενάρια που υψώνονται, το πιο καθάριο και ζωντανό μήνυμα ξεπροβάλλει από τον υμνολογικό παιάνα: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».   

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος