Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 29-31 Μαρτίου 2019

 Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των Γ΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Γ΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Aγίου Παντελεήμονος στη Μακεδονίτισσα. Την Κυριακή, 31 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελιστρίας στην Παλλουριώτισσα.

O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος την Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των Γ΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Γ΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Αποστόλου Μάρκου στον Αρχάγγελο.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την την Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των Γ΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Γ΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Aγίου Χαραλάμπους στην Αγλαντζιά. Την Κυριακή, 31 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής Κολοσσίου στη Λεμεσό.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των Γ΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Γ΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στο Στρόβολο. Το Σάββατο, 30 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί. Την Κυριακή, 31 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου στα Λατσιά.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των Γ΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Γ΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Παναγίας του Τράχωνα στο Στρόβολο.

Ο Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου την Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2019, θα προστεί της ακολουθίας των Γ΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Γ΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
      28 Μαρτίου 2019

 

**************************************************

Αποστολικό ανάγνωσμα: Εβρ. δ΄ 14 – ε΄ 6

¹⁴ Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. ¹⁵ οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. ¹⁶προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν. ¹ Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, ² μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· ³ καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. ⁴ καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. ⁵ οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ’ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· ⁶ καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. 

Απόδοση στα νεοελληνικά

¹⁴ Αφού, λοιπόν, έχομεν Αρχιερέα μέγαν, που έχει διαβή τους ουρανούς και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού, τον Ιησούν, τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν σφικτά την ομολογίαν της πίστεώς μας. ¹⁵ Διότι δεν έχομεν Αρχιερέα, ο οποίος-λόγω αγνοίας εκείνων που συμβαίνουν εις ημάς-δεν ημπορεί να αισθανθή συμπάθειαν προς τας πνευματικάς και ηθικάς ημών ασθενείας και αδυναμίας. Τουναντίον έχομεν Αρχιερέα, ο οποίος έχει πειρασθή και δοκιμασθή εις όλα, όσα είναι δυνατόν να πειρασθή η ανθρωπίνη φύσις, ομοίως με ημάς, χωρίς όμως να παρασυρθή εις καμμίαν απολύτως αμαρτίαν. ¹⁶ Λοιπόν ας προσευχώμεθα με θάρρος και ακλόνητος πεποίθησιν στον θρόνον της χάριτος, δια να λάβωμεν έλεον και συγχώρησιν των αμαρτιών μας και δια να εύρωμεν την θείαν χάριν, που θα μας βοηθή αποτελεσματικώς εις κάθε περίστασιν πειρασμών και κινδύνων. ¹ Διότι κάθε αρχιερεύς, που λαμβάνεται και ξεχωρίζεται από τους ανθρώπους, όπως συμβαίνει μεταξύ των Ιουδαίων, γίνεται και εγκαθίσταται αρχιερεύς υπέρ των ανθρώπων, δια να προσφέρη δώρα και θυσίας προς συγχώρησιν των αμαρτιών του λαού. ² Και ημπορεί αυτός να συμπαθή και να φέρεται με μετριοπάθειαν προς αυτούς, που παρασύρονται εις την αμαρτίαν από άγνοιαν και πλάνην, διότι και αυτός σαν άνθρωπος περιβάλλεται και διαποτίζεται και φέρει την ανθρωπίνην ασθένειαν. ³ Ακριβώς δε εξ αιτίας αυτής της ασθενείας και ενόχης του ως ανθρώπου έχει καθήκον να προσφέρη θυσίας και δια τον εαυτόν του, δια την συγχώρησιν των αμαρτιών του, όπως προσφέρει υπέρ του λαού. ⁴ Και κανείς δεν παίρνει μόνος του και αυθαιρέτως την μεγάλην τιμήν του αρχιερατικού αξιώματος, αλλά την λαμβάνει, όταν προσκαλήται από τον Θεόν, όπως είχε προσκληθή και ο Ααρών. ⁵ Ετσι και ο Χριστός, ο μέγας Αρχιερεύς, δεν εδόξασε μόνος του τον εαυτόν του στον να γίνη Αρχιερεύς, δεν απέμεινε αυτός στον εαυτόν του το αξίωμα, αλλ’ ο Θεός, ο οποίος ελάλησε προς αυτόν και του είπε· “συ είσαι Υιός μου, εγώ σε εγέννησα σήμερα, που σου έδωκα την ανθρωπίνην φύσιν”. ⁶ Καθώς και εις άλλο χωρίον της Γραφής λέγει· “συ είσαι ιερεύς στον αιώνα, έχεις αιωνίαν και ακατάλυτον την αρχιερωσύνην, σύμφωνα με τον τύπον, που προφητικώς εδόθη εν τω προσώπω του Μελχισεδέκ εις την Π. Διαθήκην”. 

 

Ευαγγελικό ανάγνωσμα: Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1

³⁴ Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ³⁵ ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. ³⁶ τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ³⁷ ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ³⁸ ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. ³⁴ Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ³⁵ ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. ³⁶ τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ³⁷ ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ³⁸ ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. 

 

Απόδοση στα νεοελληνικά

³⁴ Και αφού επροσκάλεσε τον λαόν μαζή με τους μαθητάς του, είπεν εις αυτούς· “όποιος θέλει να με ακολουθήση ως πιστός μαθητής μου, ας απαρνηθή τον αμαρτωλόν εαυτόν του με τας αδυναμίας, και τα πάθη του, ας πάρη την απόφασιν να υποστή προς χάριν μου ταλαιπωρίες και αυτόν ακόμη τον σταυρικόν θάνατον, και ας με ακολουθήση στον δρόμον, που εγώ εχάραξα. ³⁵ Διότι όποιος θέλει να σώση την επίγειον ζωή του, αυτός θα χάση την αιωνίαν και μακαρίαν ζωήν. Οποιος όμως αψηφήσει και θυσιάσει την ζωήν του προς χάριν εμού και του ευαγγελίου, αυτός θα σώση την ζωήν του εις την αιωνίαν μακαριότητα. ³⁶Διότι τι θα ωφελήση τον άνθρωπον, εάν κερδήση ολόκληρον τον υλικόν κόσμον και χάσει την ψυχήν του; ³⁷ Η, τι θα δώση άνθρωπος ως αντάλλαγμα, δια να εξαγοράση την ψυχήν του από τον Αδην, αφού ούτε ο κόσμος όλος δεν ημπορεί να αντισταθμίση την αξίαν της ψυχής; ³⁸ Διότι εκείνος, ο οποίος δια λόγους ανθρωπαρεσκείας και δειλίας θα εντραπή και θα αρνηθή εμέ και τους λόγους μου εις την γενεάν αυτήν, την αποστατημένην και αμαρτωλήν, και ο Υιός του ανθρώπου θα εντραπή αυτόν και θα τον αποκηρύξη, όταν ως κριτής των ανθρώπων έλθη ολόλαμπρος με την δόξαν του Πατρός αυτού συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους”. ¹ Και έλεγεν εις αυτούς· “Σας διαβεβαιώνω, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που ευρίσκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν τον θάνατον, προτού ιδούν την βασιλείαν του Θεού, δηλαδή την Εκκλησίαν, να εγκαθίσταται και να θεμελιώνεται εις την γην με δύναμιν κατά την ημέραν της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος”. 

 

**************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 – Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

(Εβρ. δ΄ 14 – ε΄ 6) (Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1)

Η δύναμη του Σταυρού

«Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα»

Βρισκόμαστε περίπου στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Στη σημερινή Κυριακή που είναι η τρίτη των Nηστειών και ονομάζεται της Σταυροπροσκύνησης, η Εκκλησία υψώνει τον Τίμιο Σταυρό και μάς καλεί να τον προσκυνήσουμε για να αντλήσουμε δύναμη απ’ αυτόν. Μας προτρέπει διά του Σταυρού να προσεγγίσουμε βιωματικά την Θυσία του Κυρίου, από την οποία πηγάζει η σωτηρία μας. Η βιωματική αυτή προσέγγιση πραγματώνεται με το θείο δώρο της μετάνοιας, αλλά και με τον πνευματικό αγώνα που αναλαμβάνουμε διά της νέκρωσης του εγώ και της ανάδειξης της εν Χριστώ ύπαρξής μας. Επίσης με τη σφυρηλάτηση σχέσης κοινωνίας μας με τον Θεό και με τους συνανθρώπους μας.

Τα αποστολικά αναγνώσματα της περιόδου αυτής, που διαπιστώνουμε ότι είναι παρμένα από την προς Εβραίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, ξεδιπλώνουν βαθιά και πνευματικά νοήματα, τα οποία παραπέμπουν σε ισχυρά στηρίγματα της πίστης μας. Σημείο αναφοράς η Σταυρική Θυσία του Κυρίου, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο της πορείας του πιστού για ουράνιες ενατενίσεις. Ακριβώς, στα αποστολικά κείμενα γίνεται μια καθ’ υπεροχή σύγκριση της Θυσίας του Κυρίου έναντι των νομικών και ιερατικών θυσιών, που πραγματοποιούνταν στην Παλαιά Διαθήκη. Αναμφίβολα, με τη Σταυρική Θυσία του Κυρίου, ξεπεράστηκαν οι θυσίες και η λατρεία της Παλαιάς Διαθήκης. Όλα αυτά παρέπεμπαν, άλλωστε, τους ανθρώπους στον ερχομό του Σωτήρα. Πληροφοριακά ν’ αναφέρουμε ότι παρατηρούνταν μεγάλα προβλήματα την εποχή εκείνη ανάμεσα στους Εβραίους που πίστεψαν στον Χριστό. Μετά το βάπτισμά τους συναντούσαν την αντίδραση των συμπατριωτών τους και μάλιστα δέχονταν μέχρι και οικονομικό πόλεμο. Ήταν τότε που άρχισαν να συγκρίνουν τον Αρχιερέα του Ναού με τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό. Ο απόστολος Παύλος καταδεικνύει ακριβώς την αβυσσαλέα διαφορά του νομικού αρχιερέα και του Μεγάλου Αρχιερέα. Ο Χριστός είναι Αρχιερεύς

«δυνάμενος συμπαθήσαι ταις ασθενείαις ημών» (Εβρ. 4,15). Δηλαδή είναι εκείνος που μπορεί πραγματικά να μας σώσει.

Ζωοφόρος δύναμη

Οι αναφορές του αποστολικού κειμένου στην Παλαιά Διαθήκη, σίγουρα δεν έχουν σκοπό να μας ξαναθυμίσουν την ιερή ιστορία της εποχής πριν την έλευση του Χριστού, αλλά να στηρίξουν την ύπαρξή μας στην εν Χριστώ προσφερόμενη σωτηρία, μέσα από τη σταυρική θυσία του Κυρίου. Αυτή είναι η θυσία που αποκαλύπτει την ενυπόστατη αγάπη του Θεού, ως ζωοφόρο δύναμη και πηγή ζωής. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που η Εκκλησία ανυψώνει σήμερα, την τρίτη Κυριακή των Νηστειών, τον Σταυρό του Κυρίου. Είναι ακριβώς για να στηρίξει την πίστη και τον πνευματικό αγώνα που διεξάγεται κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ο Σταυρός είναι η δύναμη που αποκαλύπτει από τη μια την έσχατη απάτη της αμαρτίας, αλλά συνάμα καταδικάζει ολοκληρωτικά το «οψώνιον της αμαρτίας», δηλαδή τον θάνατο, προσφέροντας τη θεανθρώπινη και αναστημένη ζωή του Κυρίου. Με άλλα λόγια, ο Σταυρός είναι εκείνος που αναιρεί τις φοβερές συνέπειες της αμαρτίας, με επίκεντρο το φοβερό του θανάτου.

Στο νόημα της ημέρας, εκπέμπει και η υμνολογία της Εκκλησίας. Όλοι οι ύμνοι με το θεσπέσιο άκουσμά τους, μεταγγίζουν βαθύτερα νοήματα στις καρδιές των πιστών. «Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή και ανάστασις υπάρχει τω λαώ σου», «Ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω». Πρόκειται για την χαρά της Βασιλείας του Θεού που ξεδιπλώνεται ως κοινωνία αγάπης και ζωής.

Στην αντίπερα όχθη της χαράς της Βασιλείας του Θεού βρίσκεται η απόγνωση. Ακριβώς, ο απόστολος Παύλος προτρέπει τους Εβραίους να μην αφήνουν τον εαυτό τους να καταλαμβάνεται από την απόγνωση, αλλά ν’ ανυψώνονται στο θρόνο της χάριτος του Χριστού.

Η απόγνωση

Η απόγνωση περιγράφεται ως μια οδυνηρή πνευματική κατάσταση που δεν αφήνει τον άνθρωπο που έχει πέσει σ’ ένα παράπτωμα να σηκωθεί. Στερεί από τον πιστό τα πνευματικά αγαθά που εγκολπώνεται με την πνευματική ζωή. Σύμφωνα με τον ιερό

Χρυσόστομο «εις αυτήν κατάγει της κακίας την άβυσσον». Η άβυσσος της κακίας είναι η απελπισία. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στη ζωή μας. Η απελπισία σαν καταλάβει τον άνθρωπο τον εξουθενώνει, δεν τον αφήνει να ελπίζει, βλέπει όλα να είναι μαύρα στη ζωή του. Είναι το ισχυρότερο όπλο του διαβόλου. «Ουδέν γαρ ούτως ισχυρόν όπλον τω διαβόλω ως η απόγνωσις», σημειώνει ο ίδιος πατέρας της Εκκλησίας. Επισημαίνεται και κάτι άλλο σημαντικό. Δεν τον ευχαριστούμε τόσο τον πονηρό όταν αμαρτάνουμε, όσο όταν απελπιζόμαστε. Είναι και το παράδειγμα του Ιούδα, τον οποίο ο διάβολος οδήγησε στην απελπισία και ακολούθως στην αυτοκτονία.

Αγαπητοί αδελφοί, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή που οι άνθρωποι λόγω των πολλών δυσκολιών απελπίζονται, τα λόγια του Παύλου και των πατέρων, αλλά και το παράδειγμά τους, αποκτούν ιδιαίτερη αξία. Να θυμόμαστε ότι από τον Θεό ζητάμε ένα και μας δίνει δέκα. Δεν φεύγει κανένας κατησχυμένος από την χάρη Του. Ιδιαίτερα με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας μάς χορταίνει ο ίδιος ο Χριστός με το Σώμα και το Αίμα Του. Δεν μένει χώρος για οποιασδήποτε μορφής απελπισία. Ας ελπίζουμε, λοιπόν, στο έλεος του Χριστού, που μέσα από τη Σταυρική του Θυσία κατάργησε τον έσχατο εχθρό μας, τον θάνατο και μάς μετάγγισε την αιώνια ζωή. Ας αναφωνήσουμε κι εμείς σήμερα: «Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή και ανάστασις…».

Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος