Ω ΘΥΤΑΙ ΑΙΝΑ ΤΥΘΕΝΤΕΣ ΙΔ’ ΑΛΛΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΙΡΟΙ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΠΑΤΡΗι ΔΟΤ’ ΕΛΕΥΘΕΡΙΗΝ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΟΜΗΣ
ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ
ΚΑΜΠΙΑ, ΔΕΥΤΕΡΑ, 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012
Ακολουθεί ο χαιρετισμός της Α. Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. κ. Χρυσοστόμου
Με αισθήματα βαθύτατης θρησκευτικής καύχησης και εθνικής συγκίνησης συνήλθαμε σήμερα χρεωστικώς στον ιερό τούτο χώρο για να τελέσουμε τα αποκαλυπτήρια ενός των κρατίστων εκκλησιαστικών ανδρών τής νεότερης κυπριακής ιστορίας, τού αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Κυπριανού.
Η ηρωική Του θυσία, μαζί με τη θυσία των Εθνομαρατύρων Πάφου Χρυσάνθου, Κιτίου Μελετίου, Κυρηνείας Λαυρεντίου, τού Ηγουμένου Κύκκου Ιωσήφ, τού Ηγουμένου Αγίου Νεοφύτου Ιωακείμ Μελισσοβούκα, τού οικονόμου τής Ιεράς Μονής Τιμίου Σταυρού Ομόδους Δοσιθέου και άλλων αξιωματούχων τής Εκκλησίας μας, χαράκτηκε στη συνείδηση τού Κυπριακού λαού ως φάρος καθοδηγητικού χρέους, για συνέχιση τού αγώνα τους και απελευθέρωση τής δούλης Πατρίδας.
Εκείνοι μεν φονεύθηκαν από τον Τούρκο κατακτητή και έδωσαν τη ζωή τους λύτρον αντί τής ελευθερίας των πολλών. Αλλά η Ελευθερία δεν απαγχονίζεται. Δεν σφαγιάζεται. Δεν πεθαίνει. Αντίθετα δια του ευκλεούς θανάτου των κληρικών και λαϊκών μας αυτή ανθοφορεί, καρποφορεί, και σκορπίζει την ελπιδοφόρα και ζωογόνα ευωδία της στην πολύπαθη Γη μας!
Σήμερα ολόκληρη η Κύπρος αποτίει τον οφειλόμενο φόρο τιμής και καταθέτει τις δάφνες και τις μυρσίνες τής ευγνωμοσύνης της προς τον πεπνυμένο και πολιό εθνάρχη, τον θυσιασθέντα υπέρ τής πίστεώς μας και τής ελευθερίας της πατρίδας μας. Διακηρύσσει δε, πάση ψυχή και πάση δυνάμει, ενώπιον τής ιστορικής του μορφής, την οποία ο λαός μας με ευγνωμοσύνη ανέστησε δια της προτομής αυτής, ότι θα συνεχίσει τον υπέρ της ελευθερίας αγώνα του, μέχρις ότου η χρυσόπτερος ίρις αναγγείλει το φέγγος της ποθεινής ημέρας τής δικαίωσης και τής εθνικής απολύτρωσης από τα τουρκικά στρατεύματα τής κατοχής και από τον εποικισμό τής πολύπαθης πατρίδας μας. Θα συνεχίσει απτόητος τον αγώνα του μέχρις ότου η γλυκεία αύρα τής ελευθερίας δροσίσει τις πονεμένες από την οδύνη τής ημικατεχόμενης πατρίδας μας ψυχές μας.
Η πολύπαθη ιστορική μορφή του, καθώς και οι μορφές όλων των θυσιασθέντων συναγωνιστών του, θα σελαγίζουν αθάνατες, και στο διηνεκές θα καταυγάζουν τους γαλάζιους ορίζοντες τής τλήμονος Πατρίδας μας και θα μάς υπομιμνήσκουν το χρέος μας προς αυτήν. Το πνεύμα τής θυσίας τους θα ενοικεί συνεχώς στις ψυχές μας, θα τις πλημμυρίζει με θαυμασμό, θα χαλυβδώνει τη θέλησή μας και θα οδηγεί τις σκέψεις και τα βήματα μας προς τα υψηλά ιδεώδη τής Θρησκείας, τής Πατρίδας τής Παιδείας και τής Ελευθερίας.
Η Εκκλησία Κύπρου σεμνύνεται και καυχάται μεγάλως δια την ηρωική και μαρτυρική προσωπικότητα τού αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Κυπριανού. Η ιστορική του μορφή, μαζί με τη σεπτή φυσιογνωμία τού οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου τού Ε΄, ο οποίος επίσης κρεμάστηκε από τους Τούρκους, προς χάριν τού ίδιου υψηλόφρονος ιδανικού, τής Ελευθερίας τής Πατρίδας, κατέχουν περίλαμπρη θέση στις σελίδες των Εθνικών μας αγώνων και υψώνονται στη συνείδησή μας ως τα διαχρονικά σύμβολα τού χρέους και της αυτοθυσίας.
Ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος καίτοι γνώριζε πολύ καλά τους κινδύνους που περιέκλειε ο αγώνα τής Εθνεγερσίας «ηυλόγησε το εγκυμονούμενον εγχείρημα και ενίσχυσεν αυτό χρηματικώς κατά το δυνατόν».
Έτσι το μένος των Τούρκων εξεδηλώθη εναντίον τής Εκκλησίας την 9η Ιουλίου 1821. Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, οι τρεις Μητροπολίτες, Ηγούμενοι, αξιωματούχοι και άλλοι κληρικοί και λαϊκοί, 486 συνολικά άτομα, θυσιάστηκαν, ως «αγνά και άμωμα ιερεία» στο βωμό τής πίστεως και τής πατρίδος.
Η ηρωική τους θυσία επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά την κλασσική και ιστορική ρήση τού εμβριθούς ιστορικού τής Εκκλησίας τής Κύπρου, Ιωάννη Χάκκεττ, ότι δηλαδή:
« Η Κυπριακή Εκκλησία διετήρησε τήν λυχνίαν τής Πατρίδος και τής Ορθοδοξίας σταθερά άσβεστον και εις χρόνους κατά τους οποίους, χωρίς την Εκκλησίαν η λυχνία θα είχε προ πολλών αιώνων σβεσθεί».
Ο αείμνηστος ιεράρχης ήταν βαθύτατα προετοιμασμένος για την επικείμενη θυσία. Αν ήθελε μπορούσε και να την αποφύγει. Αλλά σύμφωνα με την προτροπή τού Κυρίου « Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων αυτού» (Ιωάν. 10. 11). ή κατά την απάντηση τού ιδίου, όπως παραστατικότατα και γλαφυρότατα μάς την παρουσιάζει ο διαλεκτικός μας ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης « παρά το γαίμαν τών πολλών εν κάλλιον τού Πισκόπου».
Με τον τρόπο αυτό ο μαρτυρικός ιεράρχης πέρασε στο πάνθεο των μαρτύρων τής Πίστεως και τής Πατρίδας. Η θυσία του κληροδότησε σ’ όλους εμάς ένα ύψιστο και αδιάλειπτο χρέος που έχουμε απέναντι στην Ιστορία μας, στην Εκκλησία μας και στην Πατρίδα μας. Και είναι το χρέος τούτο ο εκούσιος γολγοθάς τής αυτοθυσίας χάριν των υψηλών ιδανικών τής φυλής μας.
Σήμερα, η μικρή μας Πατρίδα διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο στη μακραίωνη ιστορική της διαδρομή. Ο ίδιος κατακτητής επανήλθε και για τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια κατέχει ένα μεγάλο μέρος τού νησιού μας και προσπαθεί παντοιοτρόπως να αλλοιώσει την ιστορική και εθνολογική του υπόσταση. Τους ναούς μας τους έχει μεταβάλει σε τζαμιά, τα ιστορικά τοπωνύμια τα έχει αλλοιώσει κατά τρόπο εγκληματικό. Δεν εννοεί να σεβαστεί τίποτα από τις συμφωνίες κορυφής ούτε τις διεθνείς συνθήκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχει επιβάλει ένα εθνικό ξεκαθάρισμα με στόχο την τουρκοποίηση τής ελληνικότατης και χριστιανικότατης Κύπρου μας.
Όταν όμως ο Ελληνισμός βρεθεί σε τέτοιους τραγικούς κινδύνους, τότε με επικεφαλής τη Μητέρα Εκκλησία Του, ανιστά, από τα σπλάχνα του, όλες εκείνες τις ηρωικές μορφές που έπεσαν ή θυσιάστηκαν για την Ελευθερία του, όπως κάνουμε σήμερα με την ηρωική μορφή τού Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, και τις μετουσιώνει σε σύμβολα χρέους, ελπίδας, μίμησης και ακαταμάχητου αγώνα για την Ελευθερία Του.
Γι’ αυτό και η Εκκλησία τής Κύπρου, αντλούσα από τις ζείδωρες και εύχυμες πηγές της το θυσιαστικό πνεύμα τού θείου προς την ελευθερία έρωτος και εκφράζουσα τους ενδόμυχους πόθους του Ποιμνίου Της, ουδέποτε θα υποστείλει τη σημαία τού Αγώνα αλλά θα συνεχίσει το δρόμο τού ιστορικού της χρέους απέναντι στη χαλεπαίνουσα Πατρίδα μας.
Θα συνεχίσει το δρόμο τού καθήκοντος και της τιμής μέχρις ότου ροδίσει στη δύσμοιρη Πατρίδα μας η αληθινή Ελευθερία και Δικαιοσύνη, σύμφωνα με τις παραδεδεγμένες αρχές τού Ο.Η.Ε. και τής Ε. Ε.
Θα συνεχίσει το δρόμο τού χρέους και της θυσίας που χάραξαν δια μέσου τής Ιστορίας όλοι οι Κύπριοι Προκάτοχοί μου, εξαιρέτως δε ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός.
Με αυτό το πνεύμα, το πνεύμα τής θυσίας και τής αγωνιστικότητας, το πνεύμα τής πίστεως για την τελική δικαίωση τού Αγώνα μας τελώ τα αποκαλυπτήρια τής προτομής τού εθνομάρτυρος Κυπριανού και την παραδίδω στην παρούσα και στις επερχόμενες γενεές για να μάς υπομιμνήσκει το πνεύμα τής φιλοπατρίας του τής αυτοθυσίας του και το χρέος μας προς την Θρησκεία μας, την Πατρίδα μας και της Ελευθερία Της!
Ως καταληκτικό λόγο, ως λόγο παρακλήσεως και ικεσίας δεν έχω άλλον να εκφράσω, παρά τη συγκινητικότατη επίκληση που είναι γραμμένη πάνω στο Μαυσωλείο Τους, εκεί όπου αναπαύονται τα ιερά οστά τους, έμπροσθεν τού ιερού τής Φανερωμένης.
Ω ΘΥΤΑΙ ΑΙΝΑ ΤΥΘΕΝΤΕΣ ΙΔ’ ΑΛΛΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΙΡΟΙ
ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΠΑΤΡΗι ΔΟΤ’ ΕΛΕΥΘΕΡΙΗΝ.
που σημαίνει:
Ω Αρχιερείς, Σεις οι οποίοι
τόσο ένδοξα θυσιαστήκατε,
καθώς και οι άλλοι ιεροί μάρτυρες,
από τον ουρανό, όπου τώρα βρίσκεστε,
δώστε στην Πατρίδα την Ελευθερία της.
Αποκαλυπτήρια μνημείου και προτομής του Εθνομάρτυρα Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, στα Καμπιά…
