Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 20 Αυγούστου 2017.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Κυριακή, 20 Αυγούστου 2017, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων στο Φικάρδου.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 20 Αυγούστου 2017, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ Τρυπιώτου στη Λευκωσία.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
17 Αυγούστου 2017.

***************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Προς Α’ Κορινθίους θ’ 2 – 12

Ἀδελφοί, εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ. Ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστί. Μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν; Μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς; Ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι; Τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; Τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; Ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει; Μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ; Ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει; Ἐν γὰρ τῷ Μωυσέως νόμῳ γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. Μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ; Ἢ δι᾿ ἡμᾶς πάντως λέγει; Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ᾿ ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ᾿ ἐλπίδι. Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν; Εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; Ἀλλ᾿ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομε, ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.

Απόδοση στην Νεολληνική

Αδελφοί, κι αν ακόμα άλλοι αρνούνται να με αναγνωρίσουν ως απόστολο, για σας οπωσδήποτε είμαι· γιατί η ίδια η ύπαρξη της εκκλησίας σας είναι η απόδειξη πως είμαι απόστολος. Να πως απολογούμαι σ’ αυτούς που αμφισβητούν και συζητούν την αυθεντία μου ως αποστόλου: Δεν έχω τάχα δικαίωμα να συντηρούμαι με δαπάνη της εκκλησίας που υπηρετώ; Μήπως δεν έχω δικαίωμα να έχω μαζί στα ταξίδια μου αδερφή χριστιανή ως σύζυγο, όπως κάνουν και οι άλλοι απόστολοι και τα αδέρφια του Κυρίου και ο Κηφάς; Ή μήπως είμαστε οι μόνοι, εγώ κι ο Βαρνάβας, που δεν έχουμε δικαίωμα συντηρήσεως, αλλά πρέπεινα ζούμε με την εργασία μας; Ποιος πάει ποτέ στρατιώτης στον πόλεμο με δικά του έξοδα; Ποιος φυτεύει αμπέλι και δεν τρώει από τον καρπό του; Ή ποιος βόσκει πρόβατα και δεν τρώει από το γάλα του κοπαδιού; Μήπως αυτά που λέω είναι σύμφωνα μόνο με την ανθρώπινη καθημερινή πείρα; Κι ο νόμος δε λέει τα ίδια; Πράγματι, στο Μωσαϊκό νόμο είναι γραμμένο: Μη βάλεις φίμωτρο στο βόδι που αλωνίζει. Μήπως για τα βόδια νοιάζεται ο Θεός; Μήπως αυτά που λέει αναφέρονται πραγματικά σ’ εμάς; Ασφαλώς αυτά γράφτηκαν για μας. Αυτός που οργώνει κι αυτός που αλωνίζει πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους με την ελπίδα της συμμετοχής στη συγκομιδή. Εμείς σπείραμε ανάμεσά σας πνευματικό σπόρο· σας φαίνεται πάρα πολύ αν θερίσουμε από σας τα υλικά, που είναι αναγκαία για τη συντήρησή μας; Αν άλλοι κάνουν χρήση αυτού του δικαιώματος απέναντί σας, δε θα ταίριαζε να το κάνουμε περισσότερο εμείς; Εμείς όμως δεν κάναμε χρήση του δικαιώματος αυτού, αλλά υπομένουμε κάθε στέρηση, για να μη δημιουργήσουμε κανένα εμπόδιο στη διάδοση του ευαγγελίου τoυ Χριστού.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Κατά Ματθαίον δ΄ 12-17

Εἶπεν ὁ Κύριος την παραβολήν ταύτην· Ωμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. Ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. Μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι. Πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. Ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγε λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. Πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι. Ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. Ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. Τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με. Οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα; Καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ. Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

Απόδοση στην Νεολληνική

«Γι΄ αυτό η βασιλεία των ουρανών μοιάζει μ΄ ένα βασιλιά, που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι του. Μόλις άρχισε να κάνει το λογαριασμό, του φέρανε κάποιον που όφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να τα επιστρέψει, ο κύριός του διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του κι όλα τα υπάρχοντά του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Ο δούλος τότε έπεσε στα πόδια του, τον προσκυνούσε κι έλεγε: δείξε μου μακροθυμία και θα σου τα δώσω όλα τα χρέη μου πίσω. Τον λυπήθηκε λοιπόν ο κύριός του εκείνον το δούλο και τον άφησε να φύγει· του χάρισε μάλιστα και το χρέος. Βγαίνοντας έξω ο ίδιος δούλος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια· τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει λέγοντάς του: ξόφλησέ μου αυτά που μου χρωστάς. Ο σύνδουλός του τότε έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: δείξε μου μακροθυμία, και θα σου τα ξεπληρώσω. Εκείνος όμως δε δεχόταν, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να ξεπληρώσει ότι του χρωστούσε. Όταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν. Τότε ο κύριος τον κάλεσε και του λέει: κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρακάλεσες· δεν έπρεπε κι εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σπλαχνίστηκα εσένα; Και οργισμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όσα του χρωστούσε. Έτσι θα κάνει και σ΄ εσάς ο ουράνιος Πατέρας μου, αν ο καθένας σας δε συγχωρεί τα παραπτώματα του αδερφού του μ΄ όλη του την καρδιά».

***************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017 – ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιη΄ 23-35) (Α΄ Κορ. θ΄ 2-12)

Συγγνώμης αναβάσεις

«Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν»

Η συγγνώμη αποτελεί κορυφαία συνιστώσα και ζωτικής σημασίας έκφραση στο κεφάλαιο της πνευματικής ζωής. Γι’ αυτό και η Ορθόδοξη παράδοση την προβάλλει σε διαστάσεις που καταξιώνουν τον άνθρωπο ως αυθεντική εικόνα του Θεού και της ανάβασής του σε ουράνιους ορίζοντες. Τη σημασία της συγγνώμης τονίζει και ο ίδιος ο Κύριος μέσα από το περιεχόμενο της παραβολής που προβάλλει σήμερα η Εκκλησία στο ευαγγελικό ανάγνωσμα. Μοιάζει, λέει, η Βασιλεία των Ουρανών με ένα βασιλιά, ο οποίος θέλησε να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του με τους υπηρέτες του. Πρώτος παρουσιάστηκε ένας υπηρέτης, ο οποίος του χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν είχε να τα ξεχρεώσει, ο κύριός του διέταξε να πουληθούν η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα του τα υπάρχοντα, ώστε να αποπληρωθεί το χρέος. Εκείνος πρόσπεσε στα γόνατα του και τον εκλιπαρούσε να επιδείξει επιείκεια απέναντί του: “κάνε λίγη υπομονή και θα εξοφλήσω όσα χρωστώ”. Τότε ο άρχοντας έδειξε πράγματι συμπόνια και του χάρισε το δάνειο. Φεύγοντας ο δούλος αυτός, συνάντησε ένα άλλο υπηρέτη, ο οποίος του χρωστούσε εκατό δηνάρια. Στριμώχνοντάς τον με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, απαίτησε να του αποδώσει τα λεφτά που του χρωστούσε. “Δώσε μου αμέσως αυτά που μου οφείλεις”. Εκείνος τον παρακαλούσε να επιδείξει λίγη συμπόνια και να κάνει υπομονή έως ότου βρει την ευκαιρία για να τον ξεχρεώσει. Εκείνος όμως, έμπλεος σκληροκαρδίας, δεν δίστασε να τον στείλει στην φυλακή. Βλέποντας, λοιπόν, οι υπόλοιποι υπηρέτες τα όσα εκτυλίχθηκαν, στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ και έτρεξαν στον κύριό τους για να τον ενημερώσουν για τη στάση του υπηρέτη του. Εκείνος, τον κάλεσε αμέσως και του είπε: “ δούλε πονηρέ, σού χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρεκάλεσες. Δεν έπρεπε και συ να ελεήσεις τον συνυπηρέτη σου, όπως κι εγώ σε ελέησα;” Και θυμωμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, μέχρι να αποδώσει όλο το χρέος του. Ο Χριστός κλείνει την παραβολή λέγοντας: “αυτό ακριβώς θα κάνει σε σας και Πατέρας μου ο Ουράνιος, αν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τον αδελφό του μέσα από την καρδιά του”.

Η θέση μας απέναντι στον Θεό

Απέναντι στον Θεό σίγουρα όλοι είμαστε δούλοι και οφειλέτες. Είμαστε κτίσματά Του, δημιουργημένα με προορισμό να έχουμε μέθεξη στην αγάπη του, να την αντιπροσφέρουμε στην μεταξύ μας κοινωνία με τον συνάνθρωπό μας και να την αναπέμπουμε δοξολογικά προς Αυτόν. Είμαστε όμως και μεγάλοι οφειλέτες, γιατί καθημερινά στη ζωή μας αστοχούμε να αξιοποιήσουμε τις μεγάλες πνευματικές δωρεές που μάς χάρισε η αγάπη Του και με τις οποίες μάς προίκισε για να πορευθούμε από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωση», να φθάσουμε στη θέωση. Ωστόσο, η φιλανθρωπία του Θεού είναι απύθμενη. Περιμένει καρτερικά το πλάσμα του για να έλθει κοντά του. Τείνει “ευήκοον ούς” στις προσευχές και τις παρακλήσεις μας και όταν Τον παρακαλέσουμε με ταπείνωση και μετάνοια, να μας συγχωρέσει, να παραγραφεί κάθε οφειλή μας προς Αυτόν, τότε η ανταπόκρισή του είναι άμεση. Γι’ αυτό, η όποια σκληροκαρδία εκ μέρους μας αποβαίνει ασύμβατη με το μέγα έλεος που προσφέρει η αγάπη του Θεού σε όλες τις φάσεις της ζωής μας. Οφείλουμε κι εμείς να είμαστε φιλάνθρωποι, να βλέπουμε τον πλησίον μας με αγάπη και όχι σαν εχθρό μας και να τον συγχωρούμε κι εμείς με τη σειρά μας. Άλλωστε, αυτά τα οποία μάς χρωστούν οι συνάνθρωποί μας μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό της δικής μας οφειλής προς τον Θεό. Για το λόγο αυτό, όταν ο Κύριος διαπίστωσε την σκληροκαρδία και τη μοχθηρία του ευεργετηθέντος υπηρέτη, άλλαξε την απόφασή του και δεν τον έβαλε απλά στη φυλακή, αλλά τον οδήγησε στα βασανιστήρια. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί εκ μέρους του Θεού πράξη εκδικητικότητας, αλλά γίνεται για να κατανοήσει ο μοχθηρός δούλος το μέγεθος της ευεργεσίας που αρχικά είχε απολάβει, αλλά στην ουσία απέρριψε με την πονηρή συμπεριφορά του.

Η παραβολή του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος, αποτελεί μια σημαντική αφορμή και ευκαιρία για να αναθεωρήσουμε την στάση μας έναντι του Θεού και των συνανθρώπων μας. Συχνά θεωρούμε ότι η πνευματική ζωή είναι ατομική μας υπόθεση, ότι δεν έχει καμία σχέση με τους συνανθρώπους μας. Κι όμως, τίποτα από όσα γράφει το Ευαγγέλιο, καμία από τις εντολές του Θεού δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε από μόνοι μας. Γιατί η φιλανθρωπία, η συγγνώμη, η μακροθυμία, η υπομονή, η πραότητα, η ελεημοσύνη, η κάθε αρετή, προϋποθέτει την παρουσία του πλησίον, γιατί αποτελεί απάντηση της καρδιά μας προς αυτόν και απόδειξη της αγάπης την οποία οφείλουμε να καλλιεργούμε προς τους συνανθρώπους μας, αν πράγματι θέλουμε να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε και τον Θεό. Γι αυτό και τονίζει στο τέλος ο Χριστός, ότι και ο Επουράνιος Πατέρας μας, τότε μόνο μας συγχωρεί, όταν κι εμείς δείχνουμε την ίδια διάθεση προς τους ανθρώπους που τυχόν μας έχουν βλάψει ή μας έχουν θίξει.

Αγαπητοί αδελφοί, δεν μπορεί κάποιος να είναι εκδικητικός και παράλληλα να ζητά συγχώρεση από τους άλλους, πολύ δε περισσότερο από τον ίδιο το Θεό. Αυτό άλλωστε παρακαλούμε και επιβεβαιώνουμε όταν στο “Πάτερ ημών” λέμε: “και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών”. Ο λόγος αυτός που απορρέει από την Κυριακή Προσευχή συνιστά την κορωνίδα της πνευματικής ζωής. Αυτό έδειξαν με τη ζωή τους και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας, για τους οποίους η αρετή της συγχώρησης, απετέλεσε την κορωνίδα της ανάβασής τους σε δυσθεώρητα πνευματικά ύψη. Ειδικότερα, αυτό επιβεβαίωσαν οι αγιασμένες μορφές που τιμά σήμερα η Εκκλησία, οι μεγαλομάρτυρες Ρηγίνος και Ορέστης, ο Σαμουήλ ο Προφήτης, ο Λούκιος ο μάρτυρας, ο Θεοχάρης ο νεομάρτυρας κ.α. Τον ευλογημένο δρόμο της συγχώρησης που ακολούθησαν ας τον βαδίσουμε κι εμείς. Γένοιτο.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.