Εκδήλωση βράβευσης των αρίστων αποφοίτων Λυκείων και Τεχνικών Σχολών που κατάγονται από την Κυθρέα

Τη Δευτέρα, 18 Δεκεμβρίου 2017, πραγματοποιήθηκε στην Πύλη Αμμοχώστου τελετή βράβευσης 40 αρίστων αποφοίτων Λυκείων και Τεχνικών Σχολών που κατάγονται από την Κυθρέα. Την τελετή συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Κυθρέας και η Σχολική Εφορεία Κυθρέας και των περιχώρων.

Εκ μέρους του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου παρέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριο, ο οποίος έχει την ευθύνη των Εκκλησιαστικών Επιτροπών της κατεχόμενης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας. Προσέφερε σε όλους τους βραβευθέντες μαθητές από ένα βιβλίο δώρο-ευλογία του Μακαριωτάτου.

Ακολουθεί η αντιφώνηση του αριστεύσαντος αποφοίτου από την Κυθρέα, κ. Ανδρέα Παπασάββα, ο οποίος με την ολοκλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων στην Εθνική Φρουρά θα σπουδάσει Νομικά.

Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας της Εκκλησίας της Κύπρου

*****************************************

Θεοφιλέστατε,

Αξιότιμε κ. Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης,

Έντιμε κ. δήμαρχε Κυθρέας,

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,

Αγαπημένοι μας  γονείς,

Αγαπητοί συμμαθητές,

Θα ήθελα, αρχικά, να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες προς τον Δήμο Κυθρέας για τη διοργάνωση της όμορφης αυτής εκδήλωσης, όχι μόνο για τον προφανή λόγο της επιβράβευσης της σκληρής προσπάθειας, μα κυρίως γιατί τέτοιες συγκεντρώσεις αποτελούν μοναδικές ευκαιρίες σύσφιξης των δεσμών μεταξύ των Κυθρεωτών και παράλληλα διατήρησης της ζωογόνου επαφής μας με τις εθνικές ρίζες,  ιδιαίτερα δε για τη νέα γενιά.

Τι φοβερό πράγμα η λήθη! Αυτή είναι,  που καθιστά τον χρόνο πανδαμάτορα. Αυτή, που οδηγεί τον άφρονα στο «δις εξαμαρτείν». Γιατί να επιμένει να ξεχνάει ο άνθρωπος; Γιατί να μην τηρεί άσβεστη τη μνήμη; Ίσως ένα απ’ τα αισχρά παραφερνάλια της πτωτικής κατάστασης της σύγχρονης, εκμαυλισμένης ζωής του. Η αξιακή κρίση που έχει πλήξει την ανθρωπότητα, την έχει γονατίσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι η οικονομική ύφεση ή τα όποια άλλα διεθνή προβλήματα.  Η πνευματικότητα έχει αγγίξει πάτο. Η εθνική ταυτότητα υπονομεύεται επικίνδυνα από τον διευρυνόμενο οικουμενισμό . Η ξενομανία, ο μιμητισμός, η υπόκυψη στον πολιτισμικό ιμπεριαλισμό των διαχρονικά ισχυρότερων χωρών του κόσμου απειλούν να μας αποκόψουν από τις ιστορικές μας ρίζες. Ο νέος της σύγχρονης εποχής, θαμπωμένος  από τη λάμψη της προόδου και των τεχνολογικών θαυμάτων, αποπροσανατολίζεται. Οι θελκτικές φωνές των σειρήνων της εξέλιξης τον κάνουν να ξεχνά από πού έρχεται και προς τα πού οδεύει.

Εάν όμως καταφέρει, μέσα από αυτόν τον φοβερό κυκεώνα, να γυρίσει το κεφάλι του μια στιγμή προς τα πίσω και ατενίσει τα βουνά της ιστορίας που του κληροδοτήθηκαν ως ιερά παρακαταθήκη από τους ήρωες του παρελθόντος, θα μπορέσει να επαναπροσδιορίσει τη θέση του στο χώρο και τον χρόνο και να καθορίσει ο ίδιος το μέλλον που επιθυμεί να ζήσει, πατώντας  γερά το πόδι του στη γη, που δεν θα είναι πλέον αβέβαιη άμμος, αλλά ισχυρός βράχος, στρωμένος αιμάτινα κυκλάμινα.

Προς αυτή την κατεύθυνση μοιραία θα ωθηθεί αν στρέψει το βλέμμα του στους αγωνιστές κάθε γενιάς· τους ήρωες της αρχαίας εποχής, τους ήρωες του 1821, του 1940, του 1955-’59, του 1974, και βεβαίως τους ήρωες της σύγχρονης εποχής, τους ακάματους αγωνιστές και ακοίμητους συνοδοιπόρους του, εσάς, τους γονείς του, τους παππούδες, τις γιαγιάδες του, που δεν λυγίσατε εμπρός στα αβάσταχτα χτυπήματα της ιστορικής μας μοίρας, υψώσατε το ανάστημά σας στα πλήγματα του χρόνου, αγωνιστήκατε ενάντια στο σκληρό πρόσωπο των σκοτεινών και δύσκολων καιρών της προσφυγιάς, δεν φοβηθήκατε, ή μάλλον, πραγματοποιήσατε υπέρβαση αυτού του φόβου και τον μετουσιώσατε σε υπομονή, επιμονή και κινητήρια δύναμη για να σταθείτε σταθερά πλέον στα πόδια σας, να προστατεύσετε την οικογένειά σας, να τη στηρίξετε στο μέγιστο δυνατό και να δείτε τέλος τα παιδιά σας να διαπρέπουν στην επίδοση, στο ήθος και την κοινωνική προσφορά, φέροντας ταυτόχρονα το ατελεύτητο σπέρμα της ελπίδας, ότι η νέα γενιά θα συνεχίσει αυτόν τον αιώνιο αγώνα για ελευθερία.

Επιμένω να πιστεύω ότι οι νέοι πολίτες του σήμερα θα συνειδητοποιήσουμε τα απατηλά ιδανικά που μας υποβάλλονται, θα αντισταθούμε στη λήθη και θα αναδειχθούμε σε θεματοφύλακες των αξιών του πολιτισμού μας, αναζωπυρώνοντας τη φλόγα της ιστορικής μνήμης. Με αυτές τις σκέψεις και ελπίδες αισθάνομαι ότι μπορώ να υποσχεθώ ειλικρινά εκ μέρους της νέας γενιάς της πολύπαθης Κύπρου: θα φυλάξουμε τις Θερμοπύλες που μας παραδίδετε· θα αγωνιστούμε σθεναρά,  με αρχιστράτηγους τον Λεωνίδα, τον Μιλτιάδη και  τον Ονήσιλο· θα αντιταχθούμε στους εκάστοτε εναντίους, ακολουθώντας το φωτεινό παράδειγμα του Καραϊσκάκη, του Διάκου και του Κολοκοτρώνη· θα θυσιαστούμε, αν καταστεί αναγκαίο, στο πυρ της ελευθερίας με λαμπρούς φάρους τον Καραολή, τον Παλληκαρίδη, τον Αυξεντίου…

Έξι μήνες πριν θα έκανα ίσως μεγαλύτερη αναφορά στην σχολική εμπειρία, στους κόπους που επιτέλους επιβραβεύονται, στις ώρες που επιλέξαμε να αφιερώσουμε μπροστά στα γραφεία μας, καθισμένοι σε μια καρέκλα, θυσιάζοντας το παρόν μας για το μέλλον μας, στην περιγραφή της γλυκιάς γεύσης της επιτυχίας. Σήμερα όμως, μετά από πέντε μήνες διαρκούς στρατιωτικής εκπαίδευσης σε Ελλάδα και Κύπρο, αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη να επικεντρωθώ στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Μιας ζωής, από την οποία, στην περίπτωση της Κύπρου, αποστερήθηκαν βασικά και αναφαίρετα δικαιώματα. Η ίδια η Κυθρέα, αληθινό μαργαριτάρι, παραδόθηκε στη λύσσα των χοίρων. Οι καρδιές , τόσα χρόνια μετά, βροντοφωνάζουν πια μαζί με τον Καβάφη: «Ως πότε;», μα ο αντίλαλός τους χάνεται στην άβυσσο. Και μένουν να αιωρούνται στο κενό, δίχως απόκριση. Συχνά δε κουράζονται να καρτερούν μέρα-νύχτα ετούτη την απάντηση. Και περιορίζονται τελικά στην ελπίδα. «Θυμούνται τα λόγια του πατέρα:» λέει ο Αναγνωστάκης. «Εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες./ Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους./ Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα./ Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους».

Μα αποκρίνεται ο Σεφέρης: «Ναι· όμως ο μαντατοφόρος τρέχει/ κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει/ σ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο/ το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας./ Φωνή Κυρίου επί των υδάτων./ Νήσος τις έστι.»

Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας, εύχομαι καλά Χριστούγεννα και ο νέος χρόνος να φέρει ελευθερία.