Επικήδειος που εκφωνήθηκε στην εξόδιο ακολουθία του μακαριστού Οικονόμου Χρυσόστομου Πατάτσου

Ο Οικονόμος Χρυσόστομος Πατάτσος εκοιμήθη τη 25η Μαΐου 2018. 

Η εξόδιος ακολουθία εψάλλη στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στον Άγιο Δομέτιο χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου.

*******************************************

Επικήδειος για τον Οικονόμο Χρυσόστομο Πατάτσο

που κοιμήθηκε στις 25 Μαΐου 2018

Η νεκρώσιμος ακολουθία ψάλληκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου

 στον Άγιο Δομέτιο χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου

Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου

Μακαρία η οδός ην οδεύει σήμερον ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως.

Αγαπημένε μας Πατέρα,

Με χαρμόσυνο μέλος ο υμνωδός μας θυμίζει ότι μετέστης προς την αιωνιότητα όπου θα αναπαυθείς.  Εμείς εδώ όμως λυπούμεθα γιατί θα μας λείπεις, γιατί δεν θα είσαι εκεί να μας συμβουλεύεις, να μας ευλογείς, να μας εύχεσαι.

Τι να πρωτοθυμηθώ ή να προτοϊστορήσω από τη ζωή σου.  Από τον ωραίο Καραβά ορμώμενος όπως συνήθιζες να λες, απόφοιτος της Αγγλικής Σχολής όπου σπούδασες με υποτροφία.  Έφυγες στην Αθήνα για σπουδές σε ένα από τους πιο φημισμένους οίκους ραπτικής της Ευρώπης και πήρες το Δίπλωμα Κοπτικής Ραπτικής.  Παράλληλα σπούδασες ευρωπαϊκή μουσική και πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών.

Πολύ φιλόμουσος, καλλίφωνος, συνέχισες τις μουσικές σου σπουδές στη βυζαντινή μουσική.  Επιστρέφοντας στην Κύπρο, ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανός σε διορίζει σε νεαρή ηλικία, πρωτοψάλτη στη Μητρόπολη.  Μεταφέρεσαι στην Κερύνεια όπου άνοιξες εμποροραφείο με οκτώ υπαλλήλους, εμπορευόμενος κασμήρια και έχοντας πελάτες για bespoke made-to-measure ραπτική την υψηλή κοινωνία της αγγλικής αποικιοκρατίας.

Οι καιροί αλλάζουν και ο κυπριακός λαός ξεκινά την αντίσταση εναντίον των αποικιοκρατών.  Η οικογένεια Πατάτσου με πρωτοστάτη το ξάδελφο σου ήρωα Ιάκωβο Πατάτσο εντάσσεται στους κόλπους της αντίστασης.  Εσύ αρνείσαι συνεργασία με τους κατακτητές και επικηρύσσεσαι.

Ένας από τους προορισμούς είναι ο Άγιος Δομέτιος όπου σου συστήνουν τη μικρότερη κόρη της οικογένειας Κούτα την Αλεξάνδρα την οποία και νυμφεύεσαι.  Η Λευκωσία και ο Άγιος Δομέτιος γίνονται πια η μόνιμη σου κατοικία.

Ο Άγιος Δομέτιος εκτιμώντας το ήθος, την προσωπικότητα αλλά και την μουσικότητα σου σε τιμούν με τη ψήφο τους και σε προτείνουν να ενταχθείς στους κόλπους του ιερού κλήρου.  Αφήνεις τη νεαρή σου οικογένεια και φοιτάς οικότροφος στην Ιερατική Σχολή.  Χειροτονείσαι Διάκονος από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και διορίζεσαι στον Άγιο Αντώνιο Λευκωσίας όπου υπηρετείς για οκτώ χρόνια.  Μετά μεταφέρεσαι στον Άγιο Δομέτιο όπου και χειροτονείσαι Ιερέας, και πάλιν από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.  Μετά την αποδημία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο διάδοχός του Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ο Α΄ σε διορίζει Ιερέα του Καθεδρικού Ναού Αγίου Ιωάννου, όπου και υπηρετείς τα υπόλοιπα χρόνια της ενεργητικής του κληρικής ζωής.  Στις 8 Μαΐου 2000 ημέρα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου έλαβες από τον Μακαριότατο το οφίκιο του Οικονόμου.

Δεν ήσουν μόνο φιλόμουσος, ήσουν και φιλομαθής.  Δεν σταμάτησες ποτέ να μελετάς και να σπουδάζεις.  Αγαπούσες τα γράμματα.  Φοίτησες στην Ανωτέρα Ιερατική Σχολή και μετά αποφάσισες να σπουδάσεις Θεολογία στην Αθήνα.  Αυτό εξυπακούει ότι έπρεπε να παρακολουθήσεις μαθήματα στο Νυχτερινό Γυμνάσιο γιατί το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν αναγνώριζε το απολυτήριο της Αγγλικής Σχολής.  Αυτό όμως δεν σε πτόησε, δεν σε σταμάτησε.  Τελειώνοντας τη Θεολογική Σχολή ξεκινάς σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών γιατί πίστευες ότι αυτό θα σε βοηθούσε στις υποθέσεις που αντιμετωπίζατε στο εκκλησιαστικό δικαστήριο στο οποίο υπηρετούσες.  Μας αφήνεις μια μεγάλη συλλογή βιβλίων τα οποία όχι απλώς διάβασες και μελέτησες αλλά με προσωπικές σημειώσεις, παραπομπές και παρατηρήσεις.

Σαν παιδιά σου και οικογένειά σου ήθελα να αναφερθώ στις παρακαταθήκες που μας άφησες.  Να μη θυμώνουμε τα παιδιά μας αλλά να τα συμβουλεύουμε, και να υπερπερισσεύει η αγάπη.  Όπου Πίστης – Ελπίς, όπου Ελπίς – Αγάπη.  Η αγάπη τα νικά όλα τα κακά μας έλεγες.  Όταν μικρά παιδιά κάνατε αταξίες η μητέρα σου δεν σας μάλωνε αλλά σας έλεγε «παιδί μου να έχεις την ευχή μου μην το ξανακάνεις».

Παρακαταθήκη για μας είναι η ίδια σου η ζωή.  Ήσουν αυστηρός μα και μειλίχιος.  Ήσουν πιστός στις παραδόσεις αλλά είχες προοδευτικό πνεύμα.  Πράος, με γλυκύτητα, χαμόγελο και καρτερία αντιμετώπιζες τις δυσκολίες.  Ήσουνα πάντα περήφανος που φορούσες το ράσο και πίστευες ότι όλοι οι Ιερείς πρέπει να είναι περήφανοι που φορούν το ράσο.  Την ευχή σου να έχουμε.

Καλό Παράδεισο και καλή αντάμωση με την αγαπημένη σου πρεσβυτέρα Αλεξάνδρα και τον υιό σου Ανδρέα.

Εκ μέρους της οικογένειας

Δρ Μαρία Παπαχρυσοστόμου-Ευγενικού

Θυγατέρα του Μεταστάντος