†Μαρία: “Αν μια νταλίκα πέσει πάνω μου και σκοτωθώ τι θα πείτε στα μικρότερα; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι πήγε στον ουρανό;”
Ομολογία “αμφοτεροδέξιου & των συν αυτώ”:
Στα 4 σχεδόν χρόνια, που ασχολούμαστε με αυτό το ιστολόγιο (Αμφοτεροδέξιος) οφείλουμε να ομολογήσουμε πως σε καμιά από τις 7000 και πλέον αναρτήσεις, που έχουνε περάσει μπροστά από τα μάτια μας, δεν έχουμε συγκλονιστεί τόσο…Τα στοιχεία που βγαίνουν 2 μονάχα μέρες μετά τον (προσωρινό…) αποχαιρετισμό της Μαρίας είναι τόσο απρόσμενα ωφέλιμα για όλους μας… Η “συνέντευξή” της στο τέλος της ανάρτησης, 2 εβδομάδες πριν, θεωρούμε πως είναι μακράν η καλύτερη που έχει περάσει απ΄ αυτήν εδώ την “γειτονιά”…
Η Μαρία μας (* πλέον είναι και δική μας η Μαρία…) και η οικογένειά της ανέβασε τόσο ψηλά το επίπεδο, που είμαστε πλέον όλοι εμείς οι υπόλοιποι (κυρίως όσοι από εμάς Ο Θεός παραχώρησε οικογένεια…) “υποχρεωμένοι” να τους έχουμε ως υπόδειγμα στην ζωή και στον θάνατο…
Πριν μια εβδομάδα συζητώντας η Μαρία με τα παιδιά της τους έλεγε:
“Να έχετε διάκριση όταν μιλάτε με τους ανθρώπους για θέματα πίστης, ανάλογα με τα βιώματα που έχουν. Για παράδειγμα, αν μια νταλίκα πέσει πάνω μου και σκοτωθώ τι θα πείτε στα μικρότερα; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι πήγε στον ουρανό;”
Παραθέτουμε τον εξής διάλογο μεταξύ μιας κυρίας και του Πορφύριου. για να χαιρόμαστε και να μην απελπιζόμαστε…
Λέει η κυρία:
“Ο Θεός πήρε τη μαμά σας..”
Και απαντά ο Πορφύρης:
“Όχι μόνο δεν πήρε τη μαμά μας, αλλά μας έδωσε και τη Δική Του ακόμα!”
***
Μερικές από τις ερωτήσεις μας προς την Μαρία ( πριν από δύο εβδομάδες) σας τις παραθέτω όχι για να καταλάβετε ποια ήταν η Μαρία, αλλά γιατί εμένα με ωφέλησαν (Στην καταγραφή αυτού του διαλόγου κάποιος πολύ κοντινός στην οικογένεια ιερέας…Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το όνομά του…):
– Μαρία ανησυχείς για τα παιδιά σου τώρα που μεγάλωσαν;
-Δεν υπάρχει καλύτερος πατέρας και παιδαγωγός από τον ίδιο τον Θεό. Κι όμως τα παιδιά του οι πρωτόπλαστοι αποφάσισαν να τον παρακούσουν καθώς και τις εντολές του και να φύγουν μακριά του… Εγώ δεν μπορώ παρά να αγωνίζομαι μόνο για μένα, για τα παιδιά μου απλά προσεύχομαι…
-Δεν τα νουθετείς;
-Αν το ζευγάρι ζει αγαπημένο δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω. Αυτό από μόνο του αρκεί. Εγώ προχωρώ μέσα στο σπίτι και αισθάνομαι τα παιδιά μου σαν τα παπάκια, παντού με ακολουθούν για να συζητήσουμε…Αφού τους το λέω, παιδιά με κάνετε να αισθάνομαι σαν την πάπια, αφήστε με και λίγο μόνη…
– Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η πολυτεκνία σώζει;
– Όταν γνώρισα τον Σπύρο αποφασίσαμε να κάνουμε έως 5 παιδιά, το θεωρούμε ιδανικό αριθμό, αλλά πάντα χαιρόμασταν με το κάθε παιδί που θέλαμε άλλο ένα… Για να καταλάβεις πόσο το χαίρομαι που ακόμα και το τελευταίο (το δέκατο) δεν το αφήνω να το αλλάζουν τα παιδιά. Τους λέω αυτό είναι δικό μου παιδί, όταν κάνετε δικό σας, εσείς θα το αλλάζετε…. Τώρα στο έκτο όταν είχα ρωτήσει τον παππού τον Δαμασκηνό σε δική μου αγωνία σε σχέση με τα πνευματικά… αν ο Θεός την πολυτεκνία την προσμετρά και ως αγώνα, γιατί μου είχανε πει ότι πάνω από 6 ότι Ο Θεός το βλέπει ως σταυρό….είχε συμφωνήσει!
***
“…Αυτό που μου έκανε εντύπωση και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας είναι η στάση του πατέρα και των μεγάλων παιδιών της οικογένειας της Μαρίας…”
“Αυτές είναι κάποιες φωτογραφίες από την κηδεία στο Μοναστήρι του αγίου Πορφυρίου της Μαρίας, μιας μανούλας δέκα παιδιών, που σκοτώθηκε σε τροχαίο προχθές, καθώς επέστρεφε στο σπίτι της…
Την γνωρίζουμε την οικογένεια πολλά χρόνια. Εκατοντάδες άνθρωποι συμμετείχαν προσευχόμενοι με δάκρυα στα μάτια. Δεν έχω ξαναδεί κάτι αντίστοιχο.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας είναι η στάση του πατέρα και των μεγάλων παιδιών της οικογένειας.
Μπροστά σε γεγονότα τραγικά, που δοκιμάζουν πολλές φορές την πίστη μας, υπάρχουν άνθρωποι που γαντζώνονται ακόμα περισσότερο στον Χριστό δείχνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα Του. Υπάρχουν τέτοιοι, τους είδα σήμερα μπροστά μου.
Ειδικά ο Βασίλης, το παλικάρι με το άσπρο πουκάμισο (γιος της Μαρίας…), που διάβασε με πνιγμένη φωνή τον Απόστολο…(Μας “διέλυσε”…Εκείνος “έσπασε” τελευταίος…:
Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ… καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.
Πηγή:Αμφοτεροδέξιος και immorfou.org.cy
