Ιερά Αρχεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες Κηρύγματα 1-3 Φεβρουαρίου 2019

H A. M. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Παρακευή, 1^η Φεβρουαρίου 2019, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσαλινιωτίσσης στη Λευκωσία. Ακολούθως, ο Μακαριώτατος, θα προχειρίσει εις Αρχιμανδρίτη τον Ιερομόναχο Παλαμά Δημητρίου. Την Κυριακή, 3 Φεβρουαρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στα Λατσιά. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, η Α. Μ., θα χειροτονήσει εις πρεσβύτερο τον διάκονο Φανούριο Πρίμα.

O Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος το Σάββατο, 2 Φεβρουαρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσαλινιωτίσσης στη Λευκωσία. Την Κυριακή, 3 Φεβρουαρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου στα Λατσιά.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Παρακευή, 1^η Φεβρουαρίου 2019, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελιστρίας στην Παλλουριώτισσα, όπου οι εκτοπισμένοι Κυθρεώτες θα εορτάσουν την Παναγία Χαρδακιώτισσα. Την επομένη το πρωΐ, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο Ιερό Ναό. Την Κυριακή, 3 Φεβρουαρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Ευφημιανού στον Κόρνο και θα προστεί του Εθνικού Μνημοσύνου του, εκ της κωμοπόλεως Λύσης, ήρωα της ΕΟΚΑ 1955-59 Πάτροκλου Κόκκινου.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης το Σάββατο, 2 Φεβρουαρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην Ιερά Μονή Αποστόλου Βαρνάβα στη Σαλαμίνα.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
31 Ιανουαρίου 2019

**********************************************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα Β΄ Κορ. στ΄ 1-10

¹ Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· ² – λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας – ³ μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ⁴ ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ⁵ ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ⁶ ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ⁷ ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, ⁸ διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ⁹ ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ¹⁰ ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

Νεοελληνική Απόδοση

¹ Συνεργαζόμενοι δε με τον Θεόν δια να συμφιλιωθή με αυτόν ο κόσμος, σας παρακαλούμεν να προσέξετε, μήπως ματαίως και ανωφελώς δεχθήτε την χάριν του Θεού. ²Αι ευκαιρίαι της σωτηρίας παρέρχονται. Διότι η Γραφή λέγει· “εις κατάλληλον και ευπρόσδεκτον καιρόν σε ήκουσα και σε εδέχθην και εις περίοδον, που προσφέρεται προς σωτηρίαν, σε εβοήθησα”. Ιδού τώρα είναι ο κατάλληλος και ευπρόσδεκτος καιρός, ιδού τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας. ³ Τωρα και ημείς ως πρεσβευταί του Θεού μεσιτεύομεν και παρακαλούμεν να δεχθήτε την σωτηρίας, χωρίς να δίδωμεν εις κανένα ουδεμίαν αφορμήν προσκόμματος, δια να μη γίνη κατά κανένα τρόπον θέμα μομφής και εμπαιγμού η διακονία, που μας ανέθεσεν ο Κυριος. ⁴ Αλλά τουναντίον εις κάθε περίστασιν και με κάθε έργον συσταίνομεν και προβάλλομεν τους εαυτούς μας σαν γνησίους υπηρέτας του Θεού με πολλήν υπομονήν, με θλίψεις, με ανάγκας, με στενοχωρίας, ⁵ με δαρμούς, με φυλακίσεις, με συνεχείς μετακινήσεις-είτε ένεκα των διωγμών είτε ένεκα των αναγκών του έργου μας-με κόπους, με αγρυπνίας, με νηστείας, ⁶ με αγνότητα από κάθε μολυσμόν, με την άδολον γνώσιν της αληθείας, με την μακροθυμίαν, με ημερότητα και καλωσύνην, με τας δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, με αγάπην ειλικρινή και άδολον, ⁷ με το κήρυγμα, δια του οποίου εξαγγέλεται η αλήθεια, με την δύναμιν του Θεού, με τα όπλα της δικαιοσύνης τα δεξιά, σαν εκείνα που κρατούν οι επιτιθέμενοι κατά την μάχην, και με τα όπλα τα αριστερά, σαν εκείνα που κρατούν οι αμυνόμενοι με το αριστερόν των χέρι, όπως είναι η ασπίδα. ⁸ Μαρτυρούμεν και βεβαιώνομεν επάνω εις τα πράγματα ποίοι είμεθα με την δόξαν, την οποίαν ο Θεός και οι πιστοί άνθρωποι μας αποδίδουν, αλλά και με την περιφρόνησιν εκ μέρους των απίστων, με την δυσφήμησιν εκ μέρους των διαβολέων, με τον έπαινον και την καλήν φήμην εκ μέρους των πιστών, με την κατηγορίαν εκ μέρους των απίστων ότι είμεθα απατεώνες και με την ομολογίαν εκ μέρους των πιστών ότι είμεθα ειλικρινείς. ⁹ Εργάται του Ευαγγελίου ημείς ζώμεν εν μέσω του κόσμου ως άγνωστοι δια την ασημότητα ημών, αλλά και ως πολύ καλά γνωστοί από τους πιστούς δια το έργον μας, ως κινδυνεύοντες κάθε ημέραν να αποθάνωμε, αλλ’ ιδού ότι ζώμεν, ως βασανιζόμενοι και τιμωρούμενοι, αλλά και μη θανατούμενοι έως τώρα, ¹⁰ ως άνθρωποι, που είμεθα συνεχώς βυθισμένοι εις την λύπην, ημείς οι οποίοι εν τούτοις εις την πραγματικότητα πάντοτε χαίρομεν, ως πτωχοί οι οποίοι κάμνομεν πολλούς άλλους πλουσίους, ως άνθρωποι ποι δεν έχομεν τίποτε και όμως κατέχομεν τα πάντα.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. κε΄ 14-30

¹⁴ Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, ¹⁵ καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. ¹⁶ πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα· ¹⁷ ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. ¹⁸ ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. ¹⁹ μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ’ αὐτῶν λόγον. ²⁰ καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ’ αὐτοῖς. ²¹ ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. ²² προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ’ αὐτοῖς. ²³ ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. ²⁴προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· ²⁵ καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. ²⁶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! ²⁷ ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. ²⁸ ἄρατε οὖν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα· ²⁹ τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται· ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. ³⁰ καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

Νεοελληνική Απόδοση

¹⁴ Διότι η βασιλεία των ουρανών και η δευτέρα παρουσία του υιού του ανθρώπου ομοιάζει προς ένα άνθρωπον, ο οποίος, προκειμένου να ταξιδεύση, εκάλεσε τους δούλους του και παρέδωκε εις αυτούς όλα τα υπάρχοντά του, επί αποδώσει λογαριασμού. ¹⁵ Και εις μεν τον ένα έδωκε πέντε τάλαντα, στον άλλον δύο, στον τρίτον ένα, σύμφωνα με την ικανότητά που είχε ο καθένας. Και αμέσως εταξίδευσε εις μακρυνήν χώραν. ¹⁶ Εκείνος που επήρε τα πέντε τάλαντα, επήγε ειργάσθη με αυτά και εκέρδησε άλλα πέντε τάλαντα. ¹⁷ Το ίδιο και εκείνος που είχε τα δύο, εκέρδησε άλλα δύο. ¹⁸ Εκείνος όμως που επήρε το ένα τάλαντον, επήγε, έσκαψε εις την γην και έκρυψε εκεί τα χρήματα του κυρίου του. (Δεν ήτο κλέπτης και καταχραστής, αλλά αμελής και πονηρός. Δεν κατησώτευσε το τάλαντον, αλλά το αφήκε αχρησιμοποίητον, πράγμα που φανερώνει ασέβειαν και απείθειαν προς τον κύριόν του). ¹⁹Υστερα από πολύν χρόνον, ήλθε ο κύριος εκείνων των δούλων και εζήτησε από αυτούς λογαριασμόν. ²⁰ Και προσελθών εκείνος ο οποίος είχε πάρει τα πέντε τάλαντα επρόσφερε και άλλα πέντε τάλαντα λέγων· “Κυριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωκες. Ιδού άλλα πέντε τάλαντα εκέρδησα με αυτά”. ²¹ Τοτε είπε ο κύριος αυτού· “Εύγε δούλε, αγαθέ και πιστέ! Εις ολίγα υπήρξες πιστός, εις πολλά θα σε εγκαταστήσω. Είσελθε δια να λάβης μέρος εις την χαράν του Κυρίου σου”. ²² Προσελθών δε και εκείνος, που είχε λάβει τα δύο τάλαντα, είπε· “Κυριε, δύο τάλαντα μου παρέδωκες· ιδού άλλα δύο εκέρδησα επάνω εις αυτά”. ²³Είπε δε προς αυτόν ο Κυριος του· “Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ! Εις ολίγα υπήρξες πιστός, εις πολλά θα σε εγκαταστήσω. Ελα και συ μέσα, δια να απολαύσης την χαρά του Κυρίου σου”. ²⁴ Προσήλθε δε και εκείνος, που είχε λάβει το ένα τάλαντο, και είπε· “Κυριε, σε εγνώρισα ότι είσαι σκληρός άνθρωπος, που θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις από εκεί όπου δεν εσκόρπισες. ²⁵ Και επειδή εφοβήθηκα, επήγα και έκρυψα το τάλαντόν σου μέσα εις την γην. Ιδού έχεις αυτό που σου ανήκει”. ²⁶ Αποκριθείς δε ο Κυριος αυτού του είπε· “δούλε πονηρέ και οκνηρέ! Εγνώριζες ότι εγώ θερίζω εκεί όπου δεν έσπειρα και μαζεύω από εκεί όπου δεν εσκόρπισα. ²⁷ Επρεπε λοιπόν συ να καταθέσης τα χρήματά μου στους τραπεζίτας και όταν εγώ θα ερχόμουν, θα έπαιρνα με τον τόκο του αυτό που είναι ιδικόν μου. ²⁸ Παρτε, λοιπόν, από αυτόν το τάλαντον και δώστε το εις εκείνον, που έχει τα δέκα τάλαντα. ²⁹ Διότι εις εκείνον ο οποίος με την εργασίαν και την τιμιότητά του έχει αυξήσει αυτό που του εδόθη, θα του δοθούν και άλλα πολλά με το παραπάνω. Από εκείνον δε που του εδόθησαν μεν χαρίσματα, αλλά δεν τα εκαλλιέργησε, θα του αφαιρεθή, και αυτό που του εδόθη. ³⁰ Και τον άχρηστον αυτόν πονηρόν δούλον βγάλτε τον από εδώ και ρίξτε τον στο πυκνό σκοτάδι της κολάσεως· εκεί θα είναι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων”.

**********************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 03 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2019

ΙΣΤ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. κε΄ 14-30) (Β΄ Κορ. στ΄ 1-10)

Σωτήρια σαλπίσματα

«αλλ’ εν παντί συντιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν ακαταστασίαις, εν κόποις…»

Η εν Χριστώ σωτηρία συνιστά για τον άνθρωπο τη μεγαλύτερη πρόκληση στη ζωή του. Πρόκειται για το κορυφαίο γεγονός με διαστάσεις αιώνιας ακτινοβολίας που μπορεί να επισκιάζει όλα τα άλλα ως δευτερευούσης σημασίας και αξίας. Το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτό το θέμα, με προσεγγίσεις που αγγίζουν και το βαθύτερο περιεχόμενό του. Γίνεται ειδικότερα αναφορά στη σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός, όπως αυτή εκπηγάζει από τον Σταυρό και την Ανάσταση και προσφέρεται στο Σώμα της Εκκλησίας από τους αποστόλους.

Το περιεχόμενο της σωτηρίας

Το περιεχόμενο της εν Χριστώ σωτηρίας συνοψίζεται στη δυνατότητα της αποκατάστασης της κοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό, η οποία διασαλεύθηκε από την πτώση και κατ’ επέκταση από την αμαρτία. Η ίδια η λέξη αμαρτία υποδηλώνει την αστοχία του ανθρώπου να είναι μέτοχος της αγάπης του Θεού, ως δυνατότητα σχέσης και κοινωνίας. Προϋπόθεση της αποκατάστασης της σχέσης είναι η επενέργεια της χάρης του Θεού, αλλά και η συνεργία του ανθρώπου, κυρίως διά των αγίων αποστόλων και των κηρύκων του Ευαγγελίου. Η αποδοχή από τον άνθρωπο της αγάπης του Θεού στο Πρόσωπο του Χριστού, αναδεικνύει τη διάσωση της ύπαρξής του από την φθορά και τον θάνατο. Ανοίγει ταυτόχρονα τους ορίζοντες του προσώπου του κατά τρόπο που να βρίσκεται σε πραγματική κοινωνία και σχέση και με τους συνανθρώπους του. Η θεία αυτή εμπειρία διαχέεται και ακτινοβολεί σε όλους τους ανθρώπους και σε όλο τον κόσμο. Με αυτό τον τρόπο καθίσταται μια χαριτωμένη και ευλογημένη ύπαρξη. Αισθάνεται ότι η αγάπη του Κυρίου που πλημμυρίζει την ύπαρξή του, ταυτίζεται με τη σωτηρία του, γιατί ακριβώς συνιστά την κοινωνία και τη μετοχή του ανθρώπου στη ζωή του Τριαδικού Θεού.

Αντίθετα, η αντίσταση του ανθρώπου στη Χάρη του Χριστού, αποκαλύπτει την τραγικότητα του, όταν κυρίως βρίσκεται οχυρωμένος στην αυτοαξία του εγωισμού και της φιλαυτίας. Πρόκειται για μια παθογένεια που αποκαλύπτεται και στην καθημερινή μας ζωή, όταν ο άνθρωπος όχι μόνο δεν γίνεται δοχείο διάχυσης της Χάρης του Θεού, αλλά επιχειρεί να επιβάλει το εγώ του στους άλλους, με όλες τις καταστροφικές συνέπειες. Μερικές από αυτές αναφέρει και ο απόστολος Παύλος: «θλίψεις, ταλαιπωρίες, στερήσεις, αγρυπνίες, πείνα κ.α.». Ακριβώς, οι απόστολοι αντιμετώπισαν όλα αυτά τα εμπόδια με άκρα υπομονή, με αγνότητα και καθαρότητα καρδιάς, με σύνεση και διάκριση, με μακροθυμία και καλοσύνη, με την ανυπόκριτη αγάπη του Κυρίου. Ήταν εξοπλισμένοι με τα όπλα της δικαιοσύνης «τα δεξιά και τα αριστερά», όπως τα αποκαλεί. Είναι αξιοπρόσεκτη η ερμηνεία που δίνεται. Τα δεξιά όπλα είναι τα επιθετικά με την έννοια του αγκαλιάσματος των ανθρώπων με την αγάπη του Χριστού. Από την άλλη, τα αριστερά όπλα είναι τα αμυντικά. Η άμυνα εδώ αναφέρεται στην εγκόλπωση μεγάλων αρετών, όπως είναι εκείνη της αγάπης, της υπομονής, της μακροθυμίας, της παράκλησης αλλά και της συγχωρητικότητας.

Οι εναντιώσεις της ζωής

Ο απ. Παύλος δεν παραλείπει να υπογραμμίσει στη συνέχεια ότι η ζωή μας χαρακτηρίζεται από μια «διαλεκτικότητα», υπονοώντας τις λογής εναντιώσεις στη ζωή του ανθρώπου, με τις θετικές και αρνητικές πλευρές. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «διά δόξης και ατιμίας, διά δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνοι και αληθείς, ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν, ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί πολλούς πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες». Η φάση του ανθρώπου που βρίσκεται μακριά από τον Θεό προκαλεί όλες αυτές τις ακαταστασίες στη ζωή και τον εμφανίζει να είναι λαβωμένος από την αμαρτία. Γι’ αυτό και οι απόστολοι αλλά και οι ποιμένες της Εκκλησίας επιχειρούν να χορηγούν τα απαιτούμενα φάρμακα για τη θεραπεία.

Επικρατεί, δυστυχώς, κάποτε η αντίληψη ότι η Εκκλησία είναι ένα σύνολο «καθαρών» ανθρώπων, σε μια μονοφυσιτική αντίκριση των πραγμάτων. Η Εκκλησία, σύμφωνα με τη σοφία των πατέρων της, είναι κυρίως θεραπευτήριο, είναι ένα νοσοκομείο πνευματικό που λαμβάνει το νεκρό και άρρωστο άνθρωπο και τον ζωοποιεί. Είναι νοσοκομείο που χρησιμοποιεί πολλά φάρμακα για να τον θεραπεύσει.

Ο απ. Παύλος αναφερόμενος στους διωγμούς, στις φυλακίσεις και στις τιμωρίες των αποστόλων, θέλει να τονίσει ότι ενώ φαίνεται ότι πεθαίνουν, η δύναμη του Θεού τους ζωοποιεί. Ενώ οι θλίψεις προκαλούσαν στενοχώρια και λύπη, η ύπαρξή τους πλημμύριζε από την χαρά του Κυρίου. Ενώ ήσαν πτωχοί σε υλικά αγαθά, όμως σκορπούσαν πλούτο στους συνανθρώπους τους με το μήνυμα της αγάπης του Χριστού. Και αυτό γιατί κατόρθωσαν να φθάσουν στην ολική απώλεια του εγώ, δηλαδή στην υψοποιό ταπείνωση και ήταν «οι τα πάντα κατέχοντες εν Χριστώ Ιησού».

Αγαπητοί αδελφοί, το άγιο παράδειγμα των αγίων αποστόλων καλούμαστε όλοι να το αποδεχθούμε στη ζωή μας και να το ακολουθήσουμε. Η υπέρβαση της αμαρτίας δεν κατορθώνεται με οποιαδήποτε επίγεια τεχνάσματα, αλλά μόνο με την αγάπη του Χριστού και με την Χάρη που μας προσφέρει ως και που εκφράζεται στην πρόσκτηση των αρετών. Εδώ ακριβώς ανακεφαλαιώνεται και η παράκληση του απ. Παύλου ν’ ανοίγουμε τον εαυτό μας κατά τρόπο που να γίνεται δεκτικός της αγάπης του Θεού. Αυτό έπραξαν και οι άγιοι που τιμούμε σήμερα, ο Συμεών ο Θεοδόχος και η Άννα η προφήτιδα, αλλά και όλες οι αγιασμένες μορφές που κοσμούν το στερέωμα της Εκκλησίας. Αυτές οι φωτεινές μορφές δείχνουν το δρόμο για μια φωτεινή πορεία στη ζωή μας.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος