Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 17-21 Μαΐου 2019
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων την Κυριακή, 19 Μαΐου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στα Λατσιά. Τη Δευτέρα, 20 Μαΐου 2019, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Τσέρι.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νιτρίας κ. Νικόδημος, έξαρχος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, τη Δευτέρα, 20 Μαΐου 2019, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νέο κοιμητήριο Λευκωσίας. Την επομένη, το πρωΐ, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο Ιερό Ναό.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 19 Μαΐου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Παρασκευή, 17 προς Σάββατο 18 Μαΐου 2019, θα προστεί της ακολουθίας του Εσπερινού, του Όρθρου, της Θείας Λειτουργίας και θα τελέσει τα Εγκαίνια στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Νέου Χωρίου Κυθρέας στην Αγλαντζιά. Την Κυριακή, 19 Μαΐου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία, όπου θα εκκλησιαστούν οι εκτοπισμένοι της Μιας Μηλιάς. Ακολούθως, θα προστεί του Μνημοσύνου των 23 Φονευθέντων και Αγνοουμένων Μιαμηλιωτών, του Ταγματάρχη Τάσου Μάρκου και των μαχητών του 305 Τ.Π. που πολέμησαν στη Μια Μηλιά στις 14/8/1974.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
16 Μαΐου 2019
Αποστολικό ανάγνωσμα: Πραξ. θ΄ 32-42
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα ὀνόματι Αἰνέαν ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾽Ιησοῦς Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη. Καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾽Εν ᾽Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἔργων ἀγαθῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. Ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾽Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. Ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾽ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. Ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. Δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. Γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾽ ὅλης τῆς ᾽Ιόππης, καὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ ἐπὶ τὸν Κύριον.
Απόδοση στα νεοελληνικά
32Kάποτε, λοιπόν, καθώς ο Πέτρος περιόδευε σ’ όλα αυτά τα μέρη, κατέβηκε και στους πιστούς που κατοικούσαν στη Λύδδα. 33Eκεί βρήκε κάποιον που ονομαζόταν Aινέας, ο οποίος ήταν κατάκοιτος για οχτώ χρόνια, γιατί ήταν παράλυτος. 34Tου είπε, λοιπόν, ο Πέτρος: “Aινέα, σε γιατρεύει ο Iησούς Xριστός! Σήκω και τακτοποίησε μόνος σου το κρεβάτι σου”. Kι αμέσως σηκώθηκε! 35Kαι τον είδαν όλοι οι κάτοικοι της Λύδδας και του Σάρωνα, και πίστεψαν στον Kύριο. 36Στην Iόππη, επίσης, ζούσε μια πιστή που ονομαζόταν Tαβιθά και που στα Eλληνικά σημαίνει Δορκάδα. H ζωή της ήταν γεμάτη από καλά έργα και ελεημοσύνες που έκανε. 37Aρρώστησε όμως τις μέρες εκείνες και πέθανε. Tην έλουσαν, λοιπόν, και την έβαλαν στη σοφίτα. 38Kι επειδή η Λύδδα ήταν κοντά στην Iόππη κι άκουσαν οι πιστοί πως ο Πέτρος ήταν εκεί, έστειλαν δύο άντρες, παρακαλώντας τον να πάει μέχρι εκεί χωρίς αναβολή. 39Σηκώθηκε, λοιπόν, ο Πέτρος και πήγε μαζί τους. Mόλις έφτασε εκεί, τον ανέβασαν στη σοφίτα, όπου και τον κύκλωσαν όλες οι χήρες κλαίγοντας και δείχνοντάς του παλτά κι άλλα ρούχα, που έφτιαχνε για τους φτωχούς η Δορκάδα όσο ζούσε μαζί τους. 40Tότε, ο Πέτρος, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπεσε στα γόνατα και προσευχήθηκε. Έπειτα, στράφηκε στο νεκρό σώμα και είπε: “Tαβιθά, σήκω!” Kι εκείνη άνοιξε τα μάτια της και, βλέποντας τον Πέτρο, ανακάθισε. 41Tης έδωσε τότε το χέρι του και τη σήκωσε. Φώναξε κατόπιν τους πιστούς και τις χήρες και τους την παρουσίασε ζωντανή! 42Kι έγινε γνωστό αυτό σε όλη την Iόππη και πολλοί πίστεψαν στον Kύριο. 43Eκεί, λοιπόν, στην Iόππη, ο Πέτρος έμεινε αρκετές μέρες στο σπίτι κάποιου Σίμωνα, που ήταν βυρσοδέψης.
Ευαγγελικό ανάγνωσμα: Ιω ε΄ 1-15
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. 2ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 3ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 4ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. 6τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. 15ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.
Απόδοση στα νεοελληνικά
1 Ύστερα απ’ αυτά υπήρχε μια Iουδαϊκή γιορτή, κι ο Iησούς ανέβηκε στα Iεροσόλυμα. 2 Eκεί στα Iεροσόλυμα, κοντά στην προβατική πύλη, υπάρχει μια δεξαμενή με πέντε στοές, η οποία εβραϊκά ονομάζεται Bηθεσδά. 3 Στις στοές αυτές κοίτονταν πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν την αναταραχή του νερού. 4 Γιατί κατά διαστήματα κατέβαινε ένας άγγελος στη δεξαμενή και ανατάραζε το νερό. Tότε, όποιος έμπαινε πρώτος στο νερό, μετά την αναταραχή του, γινόταν καλά, όποια κι αν ήταν η πάθησή του. 5 Eπίσης, υπήρχε εκεί κι ένας άνθρωπος που ήταν άρρωστος για τριάντα οχτώ χρόνια. 6 Όταν ο Iησούς τον είδε αυτόν κατάκοιτο, κι επειδή κατάλαβε ότι ήταν κιόλας πολύν καιρό εκεί, του λέει: “Θέλεις να γίνεις καλά;” 7 O άρρωστος του απάντησε: “Kύριε, δεν έχω άνθρωπο, ώστε, όταν αναταραχθεί το νερό, να με βάλει στη δεξαμενή. Kι ενώ έρχομαι εγώ, κατεβαίνει άλλος πριν από μένα”. 8 Tου λέει ο Iησούς: “Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”. 9 Kαι στη στιγμή έγινε καλά ο άνθρωπος και πήρε το κρεβάτι του και περπατούσε! Όμως η μέρα εκείνη ήταν Σάββατο. 10 Έλεγαν, λοιπόν, οι Iουδαίοι στον θεραπευμένο: “Eίναι Σάββατο και δεν επιτρέπεται να κουβαλάς το κρεβάτι σου. 11 Tους αποκρίθηκε: “Eκείνος που με θεράπευσε μου είπε: Πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”. 12 Tον ρώτησαν τότε: “Ποιος είναι ο άνθρωπος που σου είπε: Πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”; 13 O θεραπευμένος όμως δεν ήξερε ποιος ήταν, γιατί ο Iησούς είχε απομακρυνθεί απαρατήρητος, επειδή υπήρχε πλήθος κόσμου εκεί. 14 Ύστερα απ’ αυτά, τον συνάντησε ο Iησούς στο ναό και του είπε: “Bλέπεις, έγινες καλά. Στο εξής μην αμαρτάνεις πια για να μη σου συμβεί τίποτε χειρότερο”. 15 Πήγε τότε ο άνθρωπος και ανάγγειλε στους Iουδαίους ότι ο Iησούς είναι εκείνος που τον έκανε καλά.
ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΜΑΪΟΥ 2019
ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
(Ιω ε΄ 1-15) (Πραξ. θ΄ 32-42)
Στις συχνότητες της Ανάστασης
«Αινέα, ιάται σε Ιησούς ο Χριστός»
Στη σημερινή Κυριακή, τέταρτη από το Πάσχα, η Εκκλησία προβάλλει το θαύμα του Χριστού στον Παράλυτο, από το οποίο αντλεί και την ονομασία της. Αλλά και μέχρι τη μεγάλη γιορτή της Ανάληψης θα προβάλλει θαυμαστά γεγονότα, τα οποία μπορούν να μάς προετοιμάζουν καλύτερα για τον ερχομό του Παρακλήτου, τη μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής. Είναι κεφαλαιώδους σημασίας το γεγονός ότι ακόμα και οι μαθητές του Χριστού κατανόησαν το έργο του αλλά και τη δική τους αποστολή μετά από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, η παρουσία του οποίου είναι διάχυτη μέσα στην Εκκλησία. Δεν είναι άνευ σημασίας ότι και ο Αναστάς Κύριος με τις εμφανίσεις του παρέπεμπε στην παρουσία και ζωοποίησή μας από το Πανάγιο Πνεύμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να εγκολπωθεί στη ζωή του το αναστάσιμο μήνυμα και ν’ αποκτήσει πρόσβαση σε αιώνιες ενατενίσεις.
Όμως και τα αποστολικά αναγνώσματα της περιόδου αυτής αποσκοπούν στην βιωματική προσέγγιση της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Άλλωστε, μόνο έτσι μπορεί να καρποφορήσει στις υπάρξεις μας η πνευματική ζωή, στην αυθεντική της μορφή. Τα «διά των χειρών των αποστόλων σημεία και τέρατα εν τω λαώ πολλά» (Πράξ. ε΄ 12), δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αποκάλυψη της ευαγγελικής αλήθειας για την στερέωση στην πίστη που έχει ακρογωνιαίο λίθο το γεγονός της Ανάστασης. Ακριβώς, το θαύμα της ίασης του Αινέα και η ανάσταση της Ταβιθά του αποστολικού αναγνώσματος που επιλέγηκε για τη σημερινή μέρα, φανερώνουν την παρουσία του Αναστάντος Κυρίου και ειδικότερα τη δύναμη του θαυματουργικού του λόγου.
Τα θαύματα
Στην επίγεια παρουσία του ο Κύριος απέφευγε την θαυματουργία, κυρίως στις περιπτώσεις που δεν υπήρχε το γόνιμο έδαφος της πίστης. Η θαυματουργία του, όπως εμφαίνεται στις σχετικές διηγήσεις των ευαγγελίων, προσφερόταν μόνο ως σημείο της παρουσίας του, της αγάπης και της φιλανθρωπίας του, και όχι για να εκθαμβώνει τους ανθρώπους με την παντοδυναμία του. Τελικά, όλα τα θαύματα, τα σημεία και τα τέρατα, τα μεγαλεία και τα παράδοξα που πηγάζουν από την αγάπη του Θεανθρώπου για το πλάσμα του, φανερώνουν το μεγάλο γεγονός της Σάρκωσης του Κυρίου.
Το ίδιο συμβαίνει και στην πραγματικότητα της Εκκλησίας. Οι άγιοι απόστολοι, οι μάρτυρες, οι πατέρες, οι άγιοι Πάντες «καθωπλισμένοι σημείοις και τοις θαύμασι» οδηγούν τους ανθρώπους στην πίστη και αποκαλύπτουν ότι πάντοτε ο Θεός «είναι ο ποιών θαυμάσια μεγάλα μόνος». Με τα θαύματα αλλά και το λόγο του ο Κύριος φανερώνει τις άκτιστες ενέργειες του Θεού που ο άνθρωπος με την αμαρτία παραμέρισε. Διά της πίστεως αναδεικνύεται η αυθεντικότητα της ύπαρξης του ανθρώπου συνδεδεμένης με την αγάπη του Θεού και τα αιώνια αγαθά που αυτή προσφέρει. Τα θαύματα είναι τελικά «σημεία» που φανερώνουν τον χώρο της ύπαρξης του Θεού στη ζωή του ανθρώπου και τον ενώνουν με την αγάπη του. Συνδέουν ακόμα το υλικό με το άφθαρτο στοιχείο, τον χρόνο με την αιωνιότητα.
Η ίαση του Αινέα
Στο πλαίσιο της φανέρωσης της ζωής του Αναστάντος Κυρίου συντελείται και η θαυματουργία των αποστόλων. Περιγράφεται στο σημερινό ανάγνωσμα η θαυματουργή επέμβαση του αποστόλου Πέτρου στον από οκτώ χρόνια άρρωστο Αινέα. Ήταν Ιουδαίος, που προφανώς έζησε σε ελληνιστικό περιβάλλον και κατοικούσε στη Λύδδα, όπου τον συνάντησε ο Πέτρος. Η παραλυσία του Αινέα, η σοβαρότητα και η διάρκεια της, θα πρέπει να τον είχαν ρίξει στην απελπισία, όπως και τους ανθρώπους γύρω του. Διατηρούσαν, ωστόσο, δυνατή την πίστη τους στην αγάπη του Χριστού, η οποία τους γέμιζε με την ελπίδα της σωτηρίας. Σ’ ένα τέτοιο, λοιπόν, πνευματικό περιβάλλον πραγματώνεται η επίσκεψη της χάριτος του Χριστού. Η θεραπεία που προσφέρει αναφέρεται σε ολόκληρη την ψυχοσωματική ύπαρξη του ανθρώπου. Είναι βαθύτερη και γι’ αυτό σωτήρια. Έτσι συνέβη και με τον Αινέα. «Αινέα, ιάται σε Ιησούς ο Χριστός» (Ιω. α΄ 1-3).
Η ανάσταση της Ταβιθά
Αναφέρεται όμως και ένα δεύτερο θαύμα των αποστόλων στη σημερινή περικοπή. Πρόκειται για την ανάσταση της Ταβιθά, δηλαδή της Δορκάδος, που σημαίνει ζαρκάδι. Τα χαρακτηριστικά ενός ζαρκαδιού, όπως είναι τα απαστράπτοντα μάτια που προσδίδουν οξύτατη όραση, αλλά και η ταχύτητα που μπορεί ν’ αναπτύσσει, αποτυπώνουν το βάθος της πνευματικότητας της Ταβιθά. Περιγράφεται ως γυναίκα με πλούσια δράση, γεμάτη αγαθοεργίες, αρετές, ελεημοσύνες. Κυρίως όμως τα έργα αυτά είχαν ως πηγή τους την αγάπη του Χριστού και ζέσταιναν έτσι την καρδιά και των γύρω ανθρώπων. Αυτή λοιπόν η Δορκάδα αρρώστησε και πέθανε. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι δεν φώναξαν τον απόστολο Πέτρο πριν πεθάνει, αλλά μετά από το γεγονός. Ήταν πράγματι μεγάλη η πίστη αυτών των ανθρώπων. Ήταν βέβαιοι για το αποτέλεσμα. Ήξεραν, άλλωστε, ότι ο Χριστός είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το θαύμα της αναστάσεως της Ταβιθά δεν ήταν μια απλή πράξη συμπόνιας αλλά ένα γεγονός που τονώνει την πίστη στον Αναστάντα Κύριο και προσελκύει σ’ αυτή και τους άλλους ανθρώπους. Λέει σχετικά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Τα μεν γαρ των σημείων υπέρ τους άλλους επισπάσασθαι εγίνετο, τα δε υπέρ της των πιστευόντων παρακλήσεως».
Αγαπητοί αδελφοί, τα δύο θαύματα που περιγράφει η σημερινή αποστολική περικοπή δεν είναι ξεκάρφωτα γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά έχουν σωτηριολογική σημασία. Πολύς ήταν ο κόσμος που πίστεψε στον Κύριο, με αποτέλεσμα να αυξάνει ο αριθμός των πιστών ανθρώπων και ν’ απλώνεται η Εκκλησία στα πέρατα της οικουμένης. Ό,τιδήποτε κάνει ο άνθρωπος στη ζωή του που αποσκοπεί στη δόξα της Εκκλησίας, η οποία είναι το ίδιο το Σώμα του Χριστού παρατεινόμενο στους αιώνες, καταξιώνεται γιατί αντανακλά στην προσφορά της σωτηρίας όλων των ανθρώπων και του καθενός προσωπικά. Ας εγκολπωθούμε κι εμείς στη ζωή μας τα αναστάσιμα μηνύματα της περικοπής, όπως έπραξαν και άγιες μορφές που τιμούμε σήμερα, όπως ο Πατρίκιος Προύσης και οι συν αυτώ μάρτυρες και οι μάρτυρες της Εκκλησίας Ακόλουθος και Θεοτίμη. Χριστός Ανέστη.
Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος
