Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 22-23 Ιουνίου 2019

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Κυριακή, 23 Iουνίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Πάντων στη Μακεδονίτισσα.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος το Σάββατο, 22 Ιουνίου 2019, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Πάντων στη Μακεδονίτισσα. Την Κυριακή, 23 Iουνίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο συνοικισμό Στροβόλου 3. Ακολούθως, θα προστεί του Μνημοσύνου των πεσόντων στις μάχες της Τουρκοανταρσίας του 1964 και κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής του 1974 και όσων απέθαναν πριν και μετά την προσφυγιά κατοίκων του προαστίου της Λευκωσίας Νεαπόλεως – Κωνσταντίας.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου την Κυριακή, 23 Iουνίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νέο κοιμητήριο Λευκωσίας.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
20 Ιουνίου 2019

*****************************************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Εβρ. ια΄33 – ιβ΄2

Αδελφοί, οι άγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροὶ εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων• έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών• άλλοι δε ετυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν• έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής• ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης. Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεου περὶ ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρὶς ημών τελειωθώσι. Τοιγαρούν και ημείς, τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων, όγκον αποθέμενοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτίαν, δι’ υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγὸν και τελειωτὴν Ιησούν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αδελφοί, οι άγιοι Πάντες με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν το δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τη σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχτηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα, γυναίκες ξαναπήραν πίσω στη ζωή τους ανθρώπους τους, κι άλλοι βασανίστηκαν ως το θάνατο, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν να αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή. Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μάχαιρα, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν σε στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες ο κόσμος δεν ήταν άξιος να ’χει τέτοιους ανθρώπους. Πλανήθηκαν σ’ ερημιές και βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης. Όλοι οι παραπάνω, παρά την καλή μαρτυρία της πίστης τους, δεν πήραν ό,τι τους υποσχέθηκε ο Θεός, ο οποίος είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας, έτσι ώστε να μην φθάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς. Έχοντας λοιπόν γύρω μας τόσο μεγάλη στρατιά Μαρτύρων, ας τινάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο και την αμαρτία που εύκολα μας εμπλέκει, κι ας τρέχουμε με υπομονή το αγώνισμα του δύσκολου δρόμου που έχουμε μπροστά μας. Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. ι’ 32-33, 37-38, ιθ’ 27-30

Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς όστις δ΄ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς. Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν η θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. Τότε αποκριθείς ο Πέτρος είπεν αυτώ· ιδου ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήσαμέν σοι· τι άρα έσται ημίν; ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· αμήν λέγω υμίν ότι υμείς οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθίση ο υιός του ανθρώπου επί θρόνου δόξης αυτού, καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ. και πας ος αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματός μου, εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει. Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

«Όποιος ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους ότι ανήκει σ΄ εμένα, θα τον αναγνωρίσω κι εγώ για δικόν μου μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος όμως με απαρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον απαρνηθώ κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου». «Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μάνα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Επίσης όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Μίλησε τότε ο Πέτρος και του είπε: «Να, εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε. Τι θα γίνει μ΄ εμάς;» Κι ο Ιησούς τους απάντησε: «Σας βεβαιώνω πως εσείς που με ακολουθήσατε, όταν θα καθίσει ο Υιός του Ανθρώπου στο μεγαλόπρεπο θρόνο του, στον καινούριο κόσμο, θα καθίσετε κι εσείς σε δώδεκα θρόνους, για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Κι όποιος άφησε σπίτια ή αδερφούς ή αδερφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για χάρη μου, θα πάρει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Πολλοί θα βρεθούν από πρώτοι τελευταίοι, κι άλλοι από τελευταίοι πρώτοι».

*****************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Εβρ. ια΄ 33- ιβ΄2) (Ματθ. ι΄ 32-33)

Σύνταξη στην αγάπη του Χριστού

«Οι μαρτυρηθέντες διά της πίστεως Άγιοι»

Με την Πεντηκοστή που εορτάσαμε την περασμένη Κυριακή είδαμε ότι οι απόστολοι έγιναν μάρτυρες της αλήθειας του Χριστού για τη σωτηρία του ανθρώπου «έως εσχάτου της γης» (Πραξ. α΄8). Αυτή ήταν η ευλογημένη πορεία που ακολούθησαν και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας. Τη μνήμη όλων «των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων αγίων» εορτάζουμε σήμερα, την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

Το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας είναι γνωστό και από άλλες δύο φορές που διαβάζεται, την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως και την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Την Κυριακή των Αγίων Πάντων μάς μιλά για τα θαυμαστά κατορθώματα των αγίων μορφών της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και για την αρετή που τους χαρακτήριζε κατά τους πολυσχιδείς αγώνες τους. Όλη η προσπάθειά τους εστιαζόταν στην απομάκρυνσή τους από την αμαρτία και στην πρόσκτηση της αρετής. Η αμαρτία ως κατάσταση θανάτου και νέκρωσης από την πνευματική ζωή έχει οντολογικό χαρακτήρα. Συνιστά την απομάκρυνση του ανθρώπου και την αδυναμία μετοχής του στην κοινωνία του με τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Επομένως δεν έχει ένα στείρο ηθικό περιεχόμενο αλλά ένα βαθιά υπαρκτικό χαρακτήρα. Δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να έχει μια ζωντανή και πραγματική σχέση με τον Θεό και να μετέχει της αγάπης του. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος καταληκτικά θα προτρέψει ν’ αποφεύγουμε την αμαρτία και ν’ αγωνιζόμαστε πνευματικά. «Αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν» (Εβρ. ιβ΄, 2).

Ανυπόφορος τύραννος

Η αμαρτία είναι ο μεγαλύτερος τύραννος στον κόσμο. Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να αισθάνεται ελεύθερη προσωπικότητα. Τίποτε δεν αποβαίνει τόσο βάρος για την ψυχή του, τίποτε δεν καθιστά τόσο ανάπηρη τη διάνοια του και δεν την εξουθενώνει «ως αμαρτίας συνειδός», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Βέβαια, πριν να διαπράξει κάποιος την αμαρτία, δεν είναι σε θέση ν’ αντιληφθεί την απαίσια όψη της. Η μέθη της ηδονής συγκαλύπτει το βδελυρό της πρόσωπο. Δεν περνά πολύς χρόνος μετά από τη διάπραξή της για να αρχίσει το μαστίγωμα της συνείδησης, με τη μορφή των τύψεων, οι οποίες είναι τόσο βασανιστικές. Αφήνει τον άνθρωπο να αισθάνεται κουρελιασμένος και χωρίς αξιοπρέπεια. Τον σπρώχνει να σέρνεται δέσμιος του κακού και να νοιώθει εξευτελισμένος. Βέβαια, τα συμπτώματα επεκτείνονται σ’ ένα

πολύ ευρύτερο πεδίο. Ο άνθρωπος που αφήνει τη ζωή του να είναι συμβιβασμένη με την αμαρτία καταλαμβάνεται από λογής φοβίες και καχυποψίες και τον περιλούζει η αγωνία στην πιο εφιαλτική της μορφή. «Πάντα αυτοίς δέους και αγωνίας εστί μεστά, πάντα περιβλέπονται, πάντα φοβούνται», θ’ αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος. Μετά από τον τοκετό σταματάνε οι πόνοι, ενώ στην περίπτωση της αμαρτίας, όταν αυτή γεννιέται στην καρδιά του ανθρώπου, τότε από παντού ζώνουν ατελείωτες οδύνες. Τόσο πολύ περισφίγγει στραγγαλιστικά η αμαρτία τον άνθρωπο, ώστε αποκομίζει την αίσθηση ότι οδεύει προς τον θάνατο. «Περιέσχον με ωδίνες θανάτου», αναφέρει ο ψαλμωδός (Ψαλμ. Ιζ΄, 5), δηλαδή με περίζωσαν οι πόνοι και οι ωδίνες του θανάτου.

Μαρτυρία γεγονότων

Μπορούμε όμως να θυμηθούμε και μερικά παραδείγματα που έχουν να κάνουν με την θλιβερή όψη της αμαρτίας. Η περίπτωση του Κάιν που αναφέρεται στο βιβλίο της Γενέσεως, είναι χαρακτηριστική. Όταν φόνευσε τον αδελφό του τον Άβελ, οι φοβερές τύψεις της συνείδησής τον κυνηγούσαν μέχρι τέλους. Ο ίδιος είπε για τον εαυτό του: «Έσομαι στένων και τρέμων επί της γης» (Γεν. δ΄, 14). Δεν υπάρχει πιο φοβερό πράγμα σ’ αυτή τη ζωή από τον χωρισμό του ανθρώπου από τον Θεό. Είναι τότε που αντί ν’ απολαύει της αγάπης και της φιλανθρωπίας του, τρέμει μπροστά στην παρουσία του, γιατί ο ίδιος τον αντιλαμβάνεται ως τιμωρό και εκδικητή. Αδειάζει η καρδιά του από αγάπη και δηλητηριάζεται από την έχθρα και το μίσος. Ανάλογα αντικρίζει και τις εικόνες της ζωής και εκδηλώνεται αρρωστημένα σ’ όλες τις εκφάνσεις της. Όταν ο Δαβίδ περιέπεσε στο διπλό αμάρτημα της μοιχείας και του φόνου και τον ήλεγξε ο προφήτης Νάθαν, η στεναχώρια του ήταν αβάστακτη. Η κατάσταση της αμαρτίας περιέσφιγγε από παντού την ύπαρξή του. Τότε εκ βάθους καρδίας, αναφώνησε: «Ημάρτηκα τω Κυρίω» (Β΄ Βασιλ. ιβ΄, 12,13). Συνέγραψε μάλιστα και τον 50ο ψαλμό. Ανάμεσα σ’ άλλα ομολογούσε: «…η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός» (στιχ. 5). Δεν μπορούσε με τίποτε ν’ απαλλαγεί από τον ασφυκτικό κλοιό της. Η συνείδηση τον έτυπτε βασανιστικά και τον έκανε να υποφέρει αφάνταστα. Τραγικότερη όμως περίπτωση ήταν εκείνη του Ιούδα. Όταν οι τύψεις συνειδήσεως τον έζωναν από παντού και η φάση της αμαρτίας τον άφηνε να περιπέσει σε απόγνωση, αναφώνησε: «Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον». Μάλιστα προχώρησε και στο πιο απονενοημένο διάβημα: «απελθών απήγξατο» (Ματθ. κζ΄ 5). Δεν διέθετε την τόλμη και το θάρρος να μετανοήσει. Προτίμησε να βαδίσει την οδό της απώλειας. Αυτό το φοβερό σφίξιμο της αμαρτωλής κατάστασης ·μάς καταλαμβάνει όλους.

Μετάνοια και εξομολόγηση

Η μητέρα μας Εκκλησία ξεδιπλώνει όλη την αγάπη της. Παρέχει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να μετανοήσει πραγματικά και να περάσει από το μυστήριο της Εξομολόγησης. Σ’ αυτή τη διάσταση εισέρχεται στο χώρο της ανακαίνισης. Το φως της θείας παρουσίας πλημμυρίζει την ύπαρξή του. Είναι τότε που υπερβαίνεται ο ασφυκτικός κλοιός της αμαρτίας που λειτουργεί στραγγαλιστικά και εισέρχεται στο πεδίο της χάριτος του Θεού. Αντί να τον καταλαμβάνει ο φόβος του ολέθρου και της καταστροφής λειτουργεί ως παιδί του Θεού. Αισθάνεται αληθινά ελεύθερος. Το διακηρύσσει, άλλωστε, ο απόστολος Παύλος: «τη ελευθερία ημάς Χριστός ηλευθέρωσεν· στήκετε και μή πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε (Γαλ. ε΄ 1). Μάς απάλλαξε ο Κύριος με το ίδιο το αίμα του από τις αλυσίδες της αμαρτίας. Δεν είναι τυχαίο που η μετάνοια στην αληθινή της διάσταση επέχει θέση δεύτερου βαπτίσματος. Εξαλείφει και τις πιο σοβαρές αμαρτίες. Χαρίζει στον άνθρωπο την αυθεντική ελευθερία. Πρόκειται για ένα μεγάλο δώρο του Θεού.

Αγαπητοί αδελφοί, οι άγιοι Πάντες, μεταξύ των οποίων η Αγριππίνη και οι Κύπριοι μάρτυρες Αριστοκλής ο πρεσβύτερος, Δημήτριος ο διάκονος και Αθανάσιος ο Αναγνώστης, των οποίων τη μνήμη τιμούμε σήμερα, είναι το μεγάλο κόσμημα της Εκκλησίας, γιατί ακριβώς βάδισαν στη ζωή τους το θεάρεστο δρόμο της αρετής και απέταξαν την κακία. Ακολούθησαν την μετάνοια ως τρόπο ζωής και ήταν αληθινά ελεύθερες και χαριτωμένες υπάρξεις. Ας ακολουθήσουμε κι εμείς το δικό τους παράδειγμα, σύμφωνα και με τα όσα συμβουλεύει ο Παύλος. «Τοιγαρούν και ημείς τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων, όγκον αποθέμενοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτίαν, δι’ υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχητόν και τελειωτήν Ιησούν».

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος