Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 11-15 Αυγούστου 2019
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Πέμπτη, 15 Αυγούστου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσορρογιατίσσης στην Παναγιά της Πάφου.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 11 Αυγούστου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην Ιερά Μονή Παναγίας Τροοδιτίσσης.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Κυριακή, 11 Αυγούστου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Λαμπαδιστή στο Πελένδρι. Την Πέμπτη, 15 Αυγούστου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στις Πλάτρες.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 11 Αυγούστου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου του ομώνυμου συνοικισμού στα Λατσιά, όπου θα προστεί του Μνημοσύνου των πεσόντων της Βατυλής. Την Τετάρτη, 14 Αυγούστου 2019, θα χοροστατήσει και κηρύξει, κατά την ακολουθία του Εσπερινού, στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Τρικουκκιωτίσσης στον Πρόδρομο. Ανήμερα της εορτής την Πέμπτη, 15 Αυγούστου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην ίδια πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Τρικουκκιωτίσσης στον Πρόδρομο.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
7 Αυγούστου 2019
********************************************************
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. α΄ 10-17
Ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα· ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. Ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. Λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ᾽Εγὼ μέν εἰμι Παύλου, ᾽Εγὼ δὲ ᾽Απολλώ. ᾽Εγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. Μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν, ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε; εὐχαριστῶ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον, ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. Ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. Οὐ γὰρ ἀπέστειλέν με Χριστὸς βαπτίζειν ἀλλ’ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.
Απόδοση στη Νεοελληνική
10Σας παρακαλώ, λοιπόν, στο όνομα του Kυρίου μας Iησού Xριστού, αδελφοί, την ίδια πίστη να ομολογείτε όλοι και να μην υπάρχουν σχίσματα μεταξύ σας. Nα είστε μάλιστα έτσι εξασκημένοι, που να σκέφτεστε με τον ίδιο τρόπο και να καταλήγετε στην ίδια γνώμη. 11Γιατί, πληροφορήθηκα για σας, αδελφοί μου, από ανθρώπους της Xλόης, ότι υπάρχουν διαμάχες μεταξύ σας. 12Kαι το λέω αυτό, γιατί άλλος από σας λέει: “Eγώ είμαι του Παύλου οπαδός”, άλλος λέει: “Eγώ είμαι του Aπολλώ”, άλλος: “Eγώ είμαι του Kηφά” κι άλλος: “Eγώ είμαι του Xριστού”! 13Έχει, λοιπόν, χωριστεί σε κομμάτια ο Xριστός; Mήπως είναι ο Παύλος, που σταυρώθηκε για σας; Ή μήπως στο όνομα του Παύλου βαφτιστήκατε; 14Eυχαριστώ το Θεό που δε βάφτισα κανέναν από σας, παρά μόνο τον Kρίσπο και το Γάϊο. 15Tο λέω αυτό, για να μην ισχυριστεί κανείς πως βάφτισα στο δικό μου όνομα. 16Ναι, βάφτισα επίσης και την οικογένεια του Στεφανά. Λοιπόν, πέρα απ’ αυτούς δε θυμάμαι να βάφτισα κανέναν άλλο. 17Γιατί βέβαια, δε μου ανέθεσε ο Xριστός την αποστολή να βαφτίζω, αλλά να κηρύττω το Eυαγγέλιο, όχι όμως με φιλοσοφικά επιχειρήματα, για να μη χάσει ο σταυρός του Xριστού το νόημα και τη δύναμή του.
Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ.ιδ΄ 14-22
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ Ἰησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. 15ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. 16ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. 17οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. 18ὁ δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτούς ὧδε. 19καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 20καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 22Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
Απόδοση στη Νεοελληνική
14Kι όταν αποβιβάστηκε ο Iησούς, είδε πολύν κόσμο και τους σπλαχνίστηκε και θεράπευσε όσους απ’ αυτούς ήταν άρρωστοι. 15Kι όταν πια πήρε να βραδιάζει, τον πλησίασαν οι μαθητές του και του είπαν: “Eίναι ερημικός ο τόπος και η ώρα έχει περάσει πια. Aπόλυσε τα πλήθη, ώστε να πάνε στα χωριά και ν’ αγοράσουν φαγώσιμα για να φάνε”. 16Aλλ’ ο Iησούς τους είπε: “Δε χρειάζεται να φύγουν. Δώστε τους εσείς να φάνε”. 17Kαι του λένε: “Δεν έχουμε εδώ παρά μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια”. 18Tότε εκείνος τους είπε: “Φέρτε τα εδώ, σε μένα”. 19Kι αφού πρόσταξε τα πλήθη να καθίσουν πάνω στο χορτάρι, πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια και υψώνοντας το βλέμμα του στον ουρανό τα ευλόγησε. Έπειτα, αφού τα έκοψε, έδωσε στους μαθητές του και οι μαθητές στα πλήθη. 20Kι έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Mάζεψαν έπειτα τα κομμάτια που περίσσεψαν, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. 21Kι εκείνοι που είχαν φάει ήταν σχεδόν πέντε χιλιάδες άντρες χωρίς γυναίκες και παιδιά. 22Aμέσως κατόπιν ο Iησούς ανάγκασε τους μαθητές του να μπουν στο πλοίο και να πάνε πριν απ’ αυτόν στην απέναντι όχθη, ώσπου ν’ απολύσει τα πλήθη.
*************************************
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
Η΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
(Α΄ Κορ. α΄ 10-17) (Ματθ.ιδ΄ 14-22)
Αφθαρσίας ψηλαφήσεις
«διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτή γνώμη»
Η ενότητα των ανθρώπων στο Θεανθρώπινο Σώμα της Εκκλησίας, αποτελεί το θεμέλιο για την ψηλάφηση της εν Χριστώ σωτηρίας. Ο απόστολος Παύλος εκφράζει την ευαισθησία του στο θέμα αυτό όταν παρακαλεί τους πιστούς «ίνα το αυτό λέγητε πάντες και μη ή εν υμίν σχίσματα». Η ενηλικίωσή τους στο εκκλησιαστικό φρόνημα που έχει σαν αυθεντική πηγή τον ίδιο τον Χριστό, αναχαιτίζει τις όποιες διαιρετικές τάσεις, φατρίες και φιλονικίες. Η υπέρβασή τους έγκειται στους καρπούς της σταυρικής Θυσίας του Κυρίου, από την οποία πηγάζει η πνευματική αναγέννηση με τα μυστήρια της Εκκλησίας και ειδικότερα με εκείνα του Αγίου Βαπτίσματος και του Αγίου Χρίσματος.
Οι διαιρετικές δυνάμεις του κακού
Ο Παύλος ελέγχει τους Κορινθίους γιατί προκάλεσαν σχίσματα, φατρίες και διαιρέσεις στην Εκκλησία. Πρόκειται για μια εκτροπή που δεν εκδηλώθηκε μόνο τότε στην Εκκλησία της Κορίνθου, αλλά δηλητηριάζει πάντοτε τις ανθρώπινες κοινωνίες. Έφθασαν μάλιστα στο σημείο οι Κορίνθιοι να χωριστούν σε παρατάξεις και μάλιστα αισθάνονταν ότι ανήκουν στην ομάδα συγκεκριμένων ατόμων και όχι στον Χριστό και την Εκκλησία του. Οι διαιρέσεις μέσα στην Εκκλησία αναιρούν τον ίδιο τον χαρακτήρα και τον σκοπό της που συνίστανται στην ενότητα που εκφράζεται ως ζωντανή σχέση με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Ο πόλεμος που εξαπολύει ο διάβολος στους ανθρώπους συνίσταται στη διάσπαση της κοινωνίας με τον Χριστό. Γνωρίζει πολύ καλά ότι στη βάση αυτής της ευλογημένης κοινωνίας σχέσης και ζωής διασώζεται τελικά η ύπαρξη του ανθρώπου από την φθορά και τον θάνατο. Ο απόστολος Παύλος δεν δυσκολεύεται να διαπιστώσει ότι αυτό το θανατηφόρο για την πνευματική ζωή σαράκι της διχόνοιας και της διαίρεσης έχει σαν πηγή και αιτία του την αμαρτία. Αυτή η εκτροπή είναι ουσιαστικά μια έκπτωση από την ίδια την ανθρώπινη φύση. Είναι παρά φύση κατάσταση. Δεν είναι , άλλωστε, τυχαίο αυτό που λέμε ως μεγάλη αλήθεια ότι ο άνθρωπος πλάστηκε για να είναι κατ’ εξοχή κοινωνικό ον.
Ο υπαρξιακός χαρακτήρας της ενότητας
Η ενότητα των ανθρώπων σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να έχει επιφανειακό χαρακτήρα στο φόντο ενός στείρου καθωσπρεπισμού, αλλά υπαρξιακό και οντολογικό. Χαρακτηριστικά ο απόστολος Παύλος παρακινεί τον άνθρωπο να εγκεντρίσει τον εαυτό του στο Θεανθρώπινο Σώμα της Εκκλησίας, ώστε να είναι «κατηρτισμένος εν τω αυτώ νοϊ και τη αυτή γνώμη».
Ο άνθρωπος σήμερα, δυστυχώς, έχει προσδέσει τη ζωή του σ’ ένα σύγχρονο δήθεν μοντερνισμό που τον οδηγεί από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Οι νεότερες αντιλήψεις για την ελευθερία τάχα της σκέψεως και της γνώμης, καθώς επίσης και οι απόψεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οδηγούν μόνο σε διχασμούς και διαιρέσεις τις ανθρώπινες κοινωνίες. Κατάντησαν να είναι τόσο ανάλγητες και ακοινώνητες με τα φθοροποιά στοιχεία που παρεισφρέουν στους ιστούς τους. Για τον απόστολο Παύλο όμως, όπως και για τους αγίους που λάμπουν στο φωτεινό στερέωμα της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων ο Νήφωνας Κωνσταντινουπόλεως και ο Εύπλος ο μεγαλομάρτυρας, που τιμούμε σήμερα τη μνήμη τους, η αληθινή ελευθερία του ανθρώπου διασφαλίζεται μόνο όταν είναι ενωμένος με τον Χριστό και την Εκκλησία του, σε μια κοινωνία αγάπης, με αιώνια εμβέλεια. Στην Εκκλησία, ο άνθρωπος υπερβαίνει την ατομικότητα και την φιλαυτία του και μεταστοιχειώνεται σε αληθινό πρόσωπο, σ’ ένα φόντο ανώτερης πνευματικής αρχοντιάς.
Όταν ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει «διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτή γνώμη», ξεκαθαρίζει τα πράγματα για την ποιότητα της κοινωνίας της εν Χριστώ αγάπης, από την οποία και εκπηγάζει η αληθινή ελευθερία του προσώπου. Ο διχασμός και οι διαιρέσεις οφείλονται στην προσωπολατρία, η οποία αποτελεί σοβαρή εκτροπή από το πνεύμα της Εκκλησίας. Ο σκοπός δεν είναι οι χριστιανοί να προσκολλούνται σε ανθρώπινα πρόσωπα, όπως τον Παύλο, τον Απολλώ, τον Κηφά κ.α. Η αγάπη του ανθρώπου εκπηγάζει από το Πρόσωπο του Χριστού και απευθύνεται σ’ αυτόν που ενώνει όλους τους ανθρώπους σε μια κοινωνία πραγματικής αγάπης και ομόνοιας. Η διαμαρτυρία του αποστόλου Παύλου υψώνεται έντονα όταν βλέπει τις διαιρέσεις να απειλούν να κομματιάσουν το ίδιο το Σώμα του Χριστού.
Αγαπητοί αδελφοί, το ξεκάθαρο μήνυμα του αποστόλου Παύλου είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται ότι ανήκει στον Χριστό. Στην αγάπη του να παραδίδει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του. Η σταυρική Θυσία του επιφέρει την ποθούμενη κοινωνία αγάπης, η οποία διασφαλίζει και την ενότητα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι εκείνη που μάς ενώνει και μάς σώζει γιατί είναι ο ίδιος ο Χριστός. Στον αγιασμένο χώρο της σφυρηλατείται η πραγματική ενότητα που παραπέμπει στις συχνότητες της αιώνιας ζωής. Η συμμετοχή ιδιαίτερα του ανθρώπου στο Ευχαριστιακό Δείπνο τον ανεβάζει στις κορυφογραμμές της πνευματικής τελείωσης και τότε γεύεται την ενότητα ως δυνατότητα και πραγματικότητα θείας ζωής. Γένοιτο.
Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος
