Εθνικό Μνημόσυνο και αποκαλυπτήρια Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων της Κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας (Κυριακή 4/10/2020)
Με εκκλησιαστική ιεροπρέπεια και σεμνότητα οι εκτοπισμένοι κάτοικοι Τραχωνίου Κυθρέας, την Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020, εκκλησιάστηκαν στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς, όπου τελέστηκε το Εθνικό Μνημόσυνο των πεσόντων και εν ψυχρώ δολοφονηθέντων κατοίκων του Τραχωνίου Κυθρέας κατά την τουρκική εισβολή του 1974.
Ο Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, πρόεδρος των κατεχόμενων Εκκλησιαστικών Επιτροπών (Διαμερίσματος Μεσαορίας), προέστη της Θείας Λειτουργίας, συμπαραστατούμενος από τους κληρικούς της ενορίας, πρωτοπρεσβυτέρους π. Μάριο Μηλιώτη και π. Σταύρο Χριστοφή και τον διάκονο π. Ανδρέα Ματέι.
Πλήθος πιστών, μεταξύ των οποίων ο Υπουργός Άμυνας κ. Χαράλαμπος Πετρίδης, μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, εκπρόσωποι της Πολιτείας, Δημοτικών και Κοινοτικών αρχών, της Αστυνομίας και της Εθνικής Φρουράς και άλλοι επίσημοι, συμμετείχαν συμπροσευχόμενοι στη Θεία Λειτουργία, τηρώντας τα καθιερωμένα πρωτόκολλα υγείας.
Ο Θεοφιλέστατος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στο αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάστηκε, ένεκα του ότι η πρώτη Κυριακή Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη σε όλους τους εν Κύπρω διαλάμψαντας Αγίους, και ιδιαίτερα στα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι» (Εβρ. ια΄ 39-40). Καταλαβαίνουμε ακόμη περισσότερο την σπουδαιότητα της θέσης που έχουμε εμείς οι Χριστιανοί επειδή, μαζί μας δικαιώνονται και καταξιώνονται, εν Χριστώ, όλοι οι δίκαιοι, οι προφήτες και μάρτυρες οι οποίοι έζησαν πριν, προσδοκώντας την έλευση του Μεσσία, του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Ο Χριστιανός βιώνει αυτό που οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης ανέμεναν για πολλά χρόνια, δηλαδή την εν σαρκί φανέρωση του Υιού και Λόγου του Θεού, του Σωτήρος Ιησού Χριστού. Μαζί με την σπουδαιότητα της θέσης που έχει, ο Χριστιανός καλείται να συνειδητοποιήσει και την ευθύνη που έχει να καλλιεργεί τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τα οποία λαμβάνει με την είσοδό του στην Εκκλησία δια του Αγίου Βαπτίσματος και Αγίου Μυρώματος. Ο Χριστιανός είναι εν δυνάμει Άγιος, γι΄αυτό και ο Κύριος στο ευαγγελικό ανάγνωσμα μάς προτρέπει: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκ. στ΄ 36) ή ακόμα «Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν» (Ματθ. ε΄ 48).
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε Δέηση για ανεύρεση των 15 αγνοουμένων του Τραχωνίου Κυθρέας και ακολούθως το Μνημόσυνο των 19 πεσόντων και των εν ψυχρώ δολοφονηθέντων κατοίκων της κοινότητας.
Μετά το πέρας της Θείας Ευχαριστίας, κατόπιν πρωτοβουλίας και πρόσκλησης του Κοινοτικού Συμβουλίου Τραχωνίου Κυθρέας με πρόεδρο τον κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, συνάχθηκαν όλοι στο προσωρινό οίκημα Τραχωνίου Κυθρέας, στην Αγλαντζιά (επί της Λεωφόρου Κυρηνείας), για να παραστούν στα αποκαλυπτήρια του σεμνού Μνημείου πεσόντων της κοινότητας. Η εκδήλωση ξεκίνησε με Τρισάγιο, το οποίο τέλεσε ο Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, ο οποίος κατέθεσε στεφάνι εκ μέρους του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου. Ακολούθησαν προσφώνηση από τον κοινοτάρχη κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, χαιρετισμός από τον Πρόεδρο των κατεχομένων κοινοτήτων της Επαρχίας Λευκωσίας κ. Λευτέρη Αντωνίου, ομιλίες από τον Επίσκοπο Μεσαορίας και τον Υπουργό Άμυνας κ. Χαράλαμπο Πετρίδη.
Διακ. Ανδρέας Ματέι
Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας
Ακολουθεί η ομιλία του έντιμου Υπουργού Άμυνας κ. Χαράλαμπου Πετρίδη…
Με ευλάβεια, δέος και συναίσθηση του ιστορικού χρέους παρευρισκόμαστε σήμερα στο μνημόσυνο των ηρωικώς πεσόντων και εν ψυχρώ εκτελεσθέντων κατά την Τούρκικη εισβολή του 1974 της Κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας.
Αποδίδουμε φόρο τιμής στους 19 πεσόντες και 15 αγνοούμενους της Κοινότητας και εκ μέρους ολόκληρης της Κυπριακής πολιτείας θα ήθελα να εκφράσω στους συγγενείς των πεσόντων και αγνοουμένων μας, τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για την προσφορά τους προς την πατρίδα.
Στις 14 Αυγούστου 1974 κατά την έναρξη της δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, τα τουρκικά στρατεύματα διέσπασαν τις αμυντικές γραμμές της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Μιας Μηλιάς και κινήθηκαν προς την περιοχή Τραχωνίου Κυθρέας.
Οι κάτοικοι του Τραχωνίου, οι μάνες με τα παιδιά τους, έτρεχαν σε απόγνωση και αγωνία, προσπαθώντας να αποφύγουν τη σύλληψη τους και να γλυτώσουν από τα φονικά πυρά των τούρκικων στρατευμάτων. Όμως ο τούρκος εισβολέας έδειξε το απάνθρωπό του πρόσωπο και εκτέλεσε εν ψυχρώ και χωρίς δισταγμό αριθμό Τραχωνιτών. Δυστυχώς, αυτή η θηριωδία, δεν ξεχώρισε ούτε βρέφη, ούτε μικρά παιδιά.
Την ίδια ώρα, οι νέοι του χωριού άφησαν τις οικογένειές τους και έσπευσαν να θέσουν τον εαυτό τους στη διάθεσή της πατρίδας και να σταθούν και πάλι στο πλευρό της, αγωνιζόμενοι ενάντια στον κατακτητή. Άνθρωποι απλοί, που μεγάλωσαν με την οικογένεια, τους φίλους και αγαπημένους τους.
Η ευρύτερη περιοχή της Κυθρέας δέχθηκε το ισχυρότερο πλήγμα από την τουρκική εισβολή, με τους περισσότερους νεκρούς και αγνοούμενους κατ’ αναλογία πληθυσμού.
Συναισθηματικά και ψυχικά είναι δύσκολο να μετρήσουμε τον πόνο, τη λύπη, την πίκρα και την οργή. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να μετρήσουμε τα συναισθήματα των συγγενών των αγνοουμένων μας, που μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουν να βρίσκονται σε αγωνία για τους δικούς τους. Bίωσαν την πιο οδυνηρή επίπτωση της τουρκικής εισβολής, το πιο τραγικό ανθρώπινο δράμα, το δράμα να αγνοείς την τύχη των αγαπημένων σου.
Εμμένουμε στο στόχο προκειμένου να μπει τέρμα στο ανθρωπιστικό πρόβλημα των αγνοουμένων που εξακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια να προκαλεί πόνο και οργή, απευθύνοντας εκ νέου την έκκληση προς την τουρκική πλευρά να συνεργαστεί αποτελεσματικά για να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το δράμα.
Αγωνιζόμαστε για να κτίσουμε μια πατρίδα, όπου θα ζούμε αρμονικά και ειρηνικά. Να δημιουργήσουμε συνθήκες, όπου θα προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες όλων μας. Αγωνιζόμαστε να μην χρειαστεί να υπάρξουν άλλες θυσίες αίματος σε αυτόν τον τόπο.
Με πρωτοβουλία του Κοινοτικού Συμβουλίου του Τραχωνίου Κυθρέας, εις μνήμην των πεσόντων και αγνοουμένων της κοινότητας, ανεγέρθηκε ένα μνημείο που συμβολίζει την αιώνια εκτίμηση των κατοίκων της κοινότητας, αλλά και των πολιτών ολόκληρης της Κύπρου. Προς αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για την υπεράσπιση της πατρίδας, αλλά και προς εκείνους που χάθηκαν στη δίνη του τραγικού εκείνου καλοκαιριού του 1974.
Το μνημείο αυτό, των πεσόντων και αγνοουμένων της Κοινότητας θα πρέπει να λειτουργεί ως άφωνο σάλπισμα εγρήγορσης και αγώνα για την ανατροπή των κατοχικών δεδομένων.
Να κρατά τις προσπάθειές μας προσηλωμένες στη διάνοιξη του δρόμου που οδηγεί στην επανένωση της πατρίδας μας, σε συνθήκες ελευθερίας ασφάλειας, ειρήνης και εθνικής αξιοπρέπειας.
Κυρίες και Κύριοι,
Σήμερα, σαράντα έξι και πλέον χρόνια, μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974, καλούμαστε να αναλογιστούμε και το δικό μας χρέος έναντι της πατρίδας μας.
Οι προσπάθειες επανέναρξης των συνομιλιών πέφτουν διαρκώς στο κενό, με την Τουρκία να προκαλεί όλο και μεγαλύτερα προβλήματα. Προβλήματα που αναδεικνύουν την έλλειψη κάθε καλής διάθεσης από μέρους της να συνεργαστεί για την επίτευξη μιας λύσης του Κυπριακού.
Προτεραιότητά μας είναι να επιλύσουμε τις διαφορές με ειλικρινή διάλογο και σε μια ακριβοδίκαιη βάση. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο η λύση να είναι βασισμένη στο Διεθνές Δίκαιο και να απαλλάσσει την πατρίδα μας από το αναχρονιστικό σύστημα των εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων και την παρουσία ξένων στρατευμάτων στο νησί.
Η Τουρκία έχει επανειλημμένα καταδικαστεί από πληθώρα Ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, καθώς και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την παράνομη εισβολή και κατοχή του 37 τοις εκατό της χώρας μας.
Εξάλλου, στη σύνοδο κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών της 1ης Οκτωβρίου, μεταξύ άλλων, καταδικάστηκαν οι παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπογραμμίζοντας ότι η οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων με καλή πίστη και με πλήρη σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Επίσης, οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποστήριξαν την ταχεία επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, στο πλαίσιο του Οργανισμού και σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάνοντας παράλληλα ξεκάθαρη αναφορά στην επιστροφή των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους.
Με το συγκεκριμένο κείμενο στέλνονται προς πάσα κατεύθυνση ξεκάθαρα μηνύματα, επιβεβαιώνοντας την πλήρη αλληλεγγύη και αποφασιστικότητα της Ευρωπαϊκής οικογένειας για στήριξη της Κύπρου και της Ελλάδας. Είναι γεγονός πως η Τουρκία τίθεται προ των ευθυνών της για τις επόμενες της ενέργειες.
Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω για άλλη μια φορά πως είναι καθήκον μας να συνεχίσουμε τον αγώνα, για τον τερματισμό της κατοχής και για την επανένωση της πατρίδας μας με μία λύση η οποία θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες του συνόλου του κυπριακού λαού.
Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή, η καλύτερη αναγνώριση της θυσίας αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για τη λύτρωση της Κύπρου μας.
Αιωνία ας είναι η μνήμη τους και είθε ο Μεγαλοδύναμος να βοηθήσει να διακριβωθεί η τύχη των αγνοουμένων μας.
Σας ευχαριστώ.
Ακολουθεί η ομιλία του Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου …
Χαιρετισμός Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων
της κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας
Προαύλιος χώρος προσωρινού Οικήματος Κοινοτικού Συμβουλίου Τραχωνίου Κυθρέας,
επί της Λεωφόρου Κυρηνείας στο Πλατύ Αγλαντζιάς,
Κυριακή, 4 Οκτωβρίου 2020
Τελούμε τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου-επιτύμβιας στήλης των Πεσόντων της Κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας, και η σκέψη μας πάει πονεμένα πίσω, εκείνο το θλιβερό, καυτό και ατελείωτο καλοκαίρι της εθνικής μας μοναξιάς και πύρινης συμφοράς, το οποίο όχι μόνο για τους πρόσφυγες και τα θύματα της τουρκικής εισβολής, αλλά και για ολόκληρο τον Κυπριακό λαό, διαρκεί 46 έτη.
Σεμνό Μνημείο-επιτύμβια στήλη:
Σύμβολο ευγνωμοσύνης και σεβασμού.
Σημείο και τόπος αναφοράς για τους επιγόνους.
Τόπος προσευχής για την ανάπαυση των ψυχών των ηρωικώς αγωνισαμένων και πεσόντων και των υπό των Τούρκων εν ψυχρώ εκτελεσθέντων.
Εδώ αναδεικνύεται, σημειολογικά, το αγκάλιασμα και η ποθητή συμφιλίωση νεκρών και επιζώντων. Το απόγειο της ενότητάς μας εφαρμόζεται, ρεαλιστικά, με τον πλέον έμπρακτο, αρμονικό τρόπο στη συμμετοχή όλων, ζώντων και νεκρών, στη Θεία Λειτουργία, στην κλάση του Άρτου, δηλ. στη συμμετοχή μας στη μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων.
Αγκάλιασμα και συμφιλίωση, απόρροια της αρετής της αγάπης. Η αγάπη είναι η πρώτη, η καινούργια εντολή του Ναζωραίου Διδασκάλου μας, του Υιού της Παναγίας Θεοτόκου μας, της Μητέρας του Φωτός.
Αυτό το Μνημείο ορθώθηκε ενώπιόν μας, για να παραμένει τεκμήριο και διαρκές παράδειγμα για τους επιγόνους, άλλοτε για έργα αποφυγής των κακοτοπιών, που αποπροσανατολίζουν, και άλλοτε για έργα και θυσίες αγαθής μίμησης, εάν οι καταστάσεις το απαιτήσουν χάριν της προσωπικής, και εν γένει της χριστιανικής και εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Συλλογιέμαι μια λιτή αναφορά στη μητέρα ενός εκάστου, του οποίου σε αυτό το λευκό ελληνικό μάρμαρο χαράκτηκε αυλακωτά το όνομά του. Είναι μια αναφορά μνήμης στη μητέρα που τους έφερε στον κόσμο τούτο. Είδαν το φως του κόσμου τούτου, έκαναν όνειρα μέχρι εκείνη την αιφνίδια ώρα και αναπάντεχη ημέρα του ολέθρου και της καταστροφής.
Μια σκέψη που τελικά αναφέρεται στη Μητέρα του κόσμου, τη Μητέρα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, που πολλά υπέφερε γι’ αυτόν για τη σωτηρία του κόσμου. Γι’ αυτό και η αγάπη των προγόνων σας αφιέρωσε σ’ αυτή ναό στο Τραχώνι Κυθρέας, και η ευλάβειά σας την έβαλε στο λάβαρο του χωριού σας.
Κοιτάζοντας αυτές τις δύο στήλες των ονομάτων ανατρέχει η δική μας μνήμη, παιδιά τότε, το καλοκαίρι του 1974, στα παραδείσια περβόλια, στις καταπράσινες πλαγιές της νερομάνας Κυθρέας και των αρχαίων Χύτρων, στην καρδιά τους το Τραχώνι στον κάμπο της Μεσαορίας. Ή στον τόπο που μας γέννησε, το Λάρνακα με τα νερά από την πέτρα του δυτικού Πενταδακτύλου που αναβλύζει γάργαρο ύδωρ μέχρι σήμερα. Νοερά ανεβαίνουμε στις κορυφές του Κόρνου και του Κυπαρισσόβουνου, στα 1024 μέτρα, στην κορυφή του Πενταδακτύλου. Τότε, παιδιά του νηπιαγωγείου ή της πρώτης τάξης του Δημοτικού.
Όλα όσα ζήσαμε,
όλα όσα αγαπήσαμε,
όλα όσα είπαμε δικά μας,
θα επαναλαμβάνουνται στην απουσία μας
μ’ άλλους να τα ζουν,
άλλους να τ’ αγαπούν,
άλλους να τα λεν δικά τους[1].
Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου,
τίποτα δεν είναι πιο πικρό[2].
Άλλοι, τότε, στην πρώτη γραμμή, με την αγωνία στην ψυχή για τα επερχόμενα δεινά. Άλλοι πληγωμένοι από τα φίλια βόλια και άλλοι από την αιμοβόρο μανία του Αττίλα. Άλλοι πληγωμένοι από την προδοσία και την ατέρμονη προσμονή οδηγιών για προάσπιση της πατρώας γης χωρίς σήμα ανταπόκρισης. Κι άλλοι μέσα στο ίδιο το σπίτι και την αυλή των παιδικών ονείρων … Όλοι τους άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ιερά χώματα της αγιασμένης νήσου μας της τουρκοκουρσεμένης.
Αλήθεια! Δηλώνουμε κι εμείς μαζί με τον Κύπριο ποιητή Κώστα Μόντη:
Πότε σας υποσχέθηκα,
πού σας ήξερα πριν;
Εδώ πέρα γνωριστήκαμε[3].
Εδώ πέρα γνωριστήκαμε. Εδώ, κοιτάζοντάς σας στα μαύρα αυλάκια του ονόματός σας, δίνουμε την υπόσχεση διατήρησης της μνήμης και της νοσταλγίας.
Μνήμης και προσευχής για εσάς τους πεσόντες. Μνήμη και προσευχή για τους επιζώντες, για να μη λησμονούμε τη στενή και τεθλιμμένη οδό αιώνων, που μας κράτησε, για να μην ξεστρατίσουμε από τις αξίες και τις αρετές της ταυτότητας του Ρωμιού, Ορθόδοξου Χριστιανού. Παράλληλα, όλοι να συμβάλουμε στη διατήρηση της πυξίδας για επιστροφή και απελευθέρωση σε συνθήκες ελευθερίας, δημοκρατίας και διασφάλισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με επίγνωση ότι εκεί που ολοκληρώνονται τα όρια των δικαιωμάτων και ελευθεριών μας, ξεκινούν του συνανθρώπου. Αυτό για να γίνει πράξη χρειάζεται αγώνας, για να παραμένει ισοστάσια και εύρυθμη η ισορροπία. Διαφορετικά είναι ουτοπία και συνθήματα προς χορτασμό ανέρειστων λόγων.
Το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν «άλλη», αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή,
όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη,
όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει[4].
Για εμάς, κέντρο αναφοράς η πίστη μας στον Παντοκράτορα Τριαδικό Θεό.
Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε
πώς έγινε τούτο το φονικό·
την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέλεια,
το στέγνωμα της αγάπης·
Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…[5].
Τελούμε τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων του Τραχωνίου και η σκέψη μας πάει πίσω σ’ εκείνο το θλιβερό, καυτό και ατελείωτο καλοκαίρι της εθνικής μας μοναξιάς και συμφοράς, το οποίο διαρκεί 46 έτη και παρατείνεται, ζούμε, πεθαίνουμε κι εκείνο ακόμη διαρκεί.
Κι αυτή η σελήνη η ματωμένη και μισή
που μας την κουβαλήσατε!
Αλήθεια πέστε μου, μετρήσατε
πόσοι άλλοι πέρασαν απ΄ το νησί
πριν από εσάς πανίσχυροι κ’ επιφανείς
κι ούτε για δείγμα καν δεν έμεινε κανείς;[6]
Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς τους παρόντες, καθώς και τους απανταχού εκτοπισμένους της κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας.
Ευχαριστώ και συγχαίρω τους εμπνευστές και συνδημιουργούς αυτού του ιερού Μνημείου ευγνωμοσύνης.
Εξαιρετικές ευχαριστίες στα μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Παναγίας Τραχωνίου Κυθρέας. Στις φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στην πινακίδα θα γνωρίσετε πτυχές του αθόρυβου έργου τους για τη διατήρηση της Εκκλησίας του Τραχωνίου κάτω από τις γνωστές συνθήκες σε όλους μας.
Τους μαστόρους και τους συνεργάτες τους που αφιέρωσαν εργατοώρες εθελοντικά, και έφτιαξαν με αγάπη, αυτό το όμορφο κόσμημα με την επιτύμβια στήλη, που σε λίγο θα αποκαλυφθεί. Κι αυτό θα το επιβεβαιώσετε μέσα από τα αναρτημένα φωτογραφικά στιγμιότυπα από το αρχείο μας.
Τον αρχιτέκτονα του έργου κ. Ανδρέα Μαϊμάρη. Τον ευχαριστούμε για το σχεδιασμό κι αυτή την αγκαλιά που μας χάρισε. Κυριολεκτικά ενώνει γη και ουρανό. Η ενότητα, τόσο πολύ απαραίτητη αυτές τις ημέρες της περιπλάνησης και του εκτοπισμού μας.
Το Κοινοτικό Συμβούλιο Τραχωνίου Κυθρέας και πρωτίστως τον ακούραστο και πάντα χαμογελαστό, τον απλό και αποτελεσματικό Πρόεδρο αυτού, κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, τη σύζυγό του κ. Νίτσα και τα παιδιά τους Αγγέλα και Ανδρέα.
Την Ιερά Αρχιεπισκοπή για την ποικιλότροπη συμπαράσταση, η οποία αντανακλάται από το πρόσωπο του Πρωθιεράρχη μας, του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, του οποίου όλοι έχουμε τις πατρικές ευχές και την αγάπη στη ζωή και τα έργα μας.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκφράζω προς εσάς κύριε Υπουργέ και τους συνεργάτες σας, πρώτα ως Δήμαρχος Αγλαντζιάς και νυν ως Υπουργός Άμυνας, για το ενδιαφέρον σας το οποίο παραμένει ζωηρό για την κοινότητά μας. Έμπρακτη έκφραση αυτού του ενδιαφέροντος σας είναι και η σημερινή σας παρουσία και ομιλία και τέλεση των αποκαλυπτηρίων. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω και το διάδοχό σας Δήμαρχο κ. Ανδρέα Κωνσταντίνου, τέκνο της Αγγαστίνας, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του είναι κοντά μας. Φίλτατέ μου Δήμαρχε, σας ευχαριστούμε μαζί με το Δημοτικό Συμβούλιο και όλους τους συνδημότες της Αγλαντζιάς.
Αυτή τη στιγμή τιμούμε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της νήσου μας. Καλούμαστε, μέσα από το έργα, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις μας, την ιδιοπροσωπεία μας, να δώσουμε την υπόσχεση μαζί με τον ποιητή:
Θα σταθούμε στη γη που μας γέννησε,
με τη μνήμην εκείνων που διάβηκαν,
την αγάπη για κείνους που θα ‘ρθούνε
και τη θεία γαλήνη στα σπλάχνα μας[7].
«Ἐὰν ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ’ ἡμῶν»[8].
[1] Κώστας Μόντης, «Στιγμές». Ανδρέας Χριστοφίδης, Κυπριακή ανθολογία. Alvin Redman Hellas, 1965, σ. 290.
[2] Γιώργος Σεφέρης, «Μέρες Γ’», Αίγινα Αύγουστος 1936 (Ίκαρος, Αθήνα 1984, σ. 33).
[3] Κώστας Μόντης, Ζωή προς Ανθρώπους, ΙΙ. Από τη συλλογή «Κύπρια Ειδώλια» (1980).
[4] Γιώργος Σεφέρης, «Μέρες Α΄», εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 1975.
[5] Γιώργος Σεφέρης, Σαλαμίνα, Kύπρoς, Νοέμβρης 1953.
[6] Κώστας Μόντης, Προς Τούρκους εισβολείς, 1974.
[7] Νίκος Κρανιδιώτης, «Σπουδές», 1951.
[8] Ὁ Κυβερνήτης της Ελλάδος Ἰ. Α. Καποδίστριας, Διάγγελμα πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαόν». Ἐν Αἰγίνῃ τῇ 20ῇ Ἰανουαρίου 1828.
Ακολουθεί η ομιλία του κοινοτάρχη Τραχωνίου Κυθρέας κ. Χαράλαμπου Αθανασίου….
Θεοφιλέστατε, έντιμε κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων, αξιότιμοι κύριοι Δήμαρχοι, φίλοι Κοινοτάρχες, αγαπημένοι συγχωριανοί, φίλες και φίλοι,
Σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ που μας τιμάτε με την παρουσία σας.
Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας φιλοξενούμε εδώ, στο προσωρινό μας οίκημα. Και εδώ θέλω να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες στη βουλευτή μας, κυρία Ειρήνη Χαραλαμπίδου, που μας βοήθησε με πολλή αγάπη και σθένος να αποκτήσουμε αυτή την προσωρινή στέγη. Χωρίς τη δική της βοήθεια θα ήταν πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να τα καταφέρουμε. Την ευχαριστώ εκ μέρους της κοινότητας μας και της εύχομαι κάθε καλό στη ζωή της.
Επίσης ευχαριστώ τον πρώην υπουργό Εσωτερικών, κύριο Σωκράτη Χάσικο, για την ανταπόκρισή του στο αίτημά μας.
Τα αισθήματα σήμερα είναι ανάμεικτα. Νοιώθω χαρά γιατί επιτέλους καταφέραμε να ολοκληρώσουμε ένα όνειρο που είχαμε ως κοινοτικό συμβούλιο εδώ και χρόνια. Η στήλη πεσόντων και αγνοουμένων Τραχωνιτών είναι μπροστά μας. Το χρωστούσαμε στους ήρωες της κοινότητάς μας που θυσιάστηκαν για την πατρίδα μας και στους συγχωριανούς μας που άνανδρα δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους εισβολείς. Όμως νοιώθω και λύπη γιατί το μνημείο μας ξυπνά τον εφιάλτη του 1974. Έρχονται στη μνήμη οι μαύρες μέρες του ξεριζωμού από το πολυαγαπημένο μας χωριό.
Για αυτό το έργο θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους όλου του χωριού, την Ιερά Αρχιεπισκοπή για τη συνεισφορά της και ιδιαίτερα ευχαριστώ τον δεσπότη μας, Επίσκοπο Μεσαορίας, κύριο Γρηγόριο, που είναι πάντα δίπλα μας και μας καθοδηγεί. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για την απέραντη βοήθειά του.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συγχωριανό μας Ανδρέα Μαϊμάρη, που εκπόνησε τα σχέδια του μνημείου.
Στο όλο έργο ανεκτίμητη είναι η συνεισφορά των συγχωριανών μας αδερφών Κώστα και Στέλιου Κανικλίδη, που δούλεψαν ατέλειωτες ώρες κάτω από αντίξοες συνθήκες με ζήλο και μεράκι για να κατασκευάσουν το μνημείο. Τους ευχαριστώ και θα τους ευγνωμονώ πάντα. Χίλια μπράβο είναι λίγα. Μπράβο σας, φίλοι μου! Η συνεισφορά σας είναι ανεκτίμητη.
Ευχαριστώ τον συγχωριανό μας Κώστα Παστελλά για την οικονομική στήριξη του έργου.
Ευχαριστώ τον συγχωριανό μας Στέλιο Κάπρο που έφτιαξε την ηλεκτρολογική εγκατάσταση.
Ευχαριστώ όλους όσους πρόσφεραν χρήματα για το έργο.
Ευχαριστώ το κοινοτικό συμβούλιο που ήταν δίπλα μου στην όλη πορεία.
Σας ευχαριστώ όλους! Η συνεισφορά όλων σας είναι ανεκτίμητη. Εύχομαι η Παναγία η Τραχωνίτισσα να σας ανταποδώσει το καλό που κάνατε στο πολλαπλάσιο.
Εύχομαι ο Θεός να μας αξιώσει να επιστρέψουμε στο αγαπημένο μας Τραχώνι και να τιμήσουμε τους ήρωές μας στα αγαπημένα χώματα του χωριού μας!
*********************************************
*********************************************
Εθνικό Μνημόσυνο και αποκαλυπτήρια Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων της Κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας (Κυριακή 4/10/2020)
Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020, τελείται εκκλησιασμός στον ιερό ναό Αποστόλου Ανδρέου, στο Πλατύ Αγλανζιάς, και Μνημόσυνο των ηρωικώς πεσόντων και εν ψυχρώ εκτελεσθέντων Τραχωνιτών, κατά τις ημέρες της τουρκικής εισβολής του 1974.
Επίσης, θα αναπευθεί δέηση για την ανεύρεση των αγνοουμένων της κοινότητας.
Της Θείας Λειτουργίας και του Μνημοσύνου θα προστεί ο Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος.
Επιμνημόσυνο λόγο θα εκφωνήσει ο Έντιμος Υπουργός Άμυνας κ. Χαράλαμπος Πετρίδης.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα πραγματοποιηθούν τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων της Κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας, το οποίο η αγάπη των Τραχωνιτών ανήγειρε στον προαύλιο χώρο έμπροσθεν του προσωρινού Οικήματος του Κοινοτικού Συμβουλίου Τραχωνίου Κυθρέας, επί της Λεωφόρου Κυρηνείας, στο Πλατύ Αγλαντζιάς.
Θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων.
Η τελετή θα ολοκληρωθεί με κέρασμα από το Κ. Σ. Τραχωνίου Κυθρέας.
Καλούνται οι συγχωριανοί και όσοι τιμούν τη μνήμη των ηρώων μας, να παραστούν και στο Μνημόσυνο και στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου.
Από το Κοινοτικό Συμβούλιο Τραχωνίου Κυθρέας
Και την Εκκλησιαστική Επιτροπή Παναγίας Τραχωνίου Κυθρέας
