Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου στον πανηγυρίζοντα ναό Αγίου Παντελεήμονος στη Λευκωσία
«Τὸν τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν δεδεγμένον, τὸν ἐξ ἀΰλων πηγῶν τοῦ σωτηρίου, τῶν θείων ἰάσεων ἀεὶ τὴν χάριν ἀντλοῦντα, καὶ δαψιλῶς ἀρυόμενον, καὶ διανέμοντα, τὸν ἐπαξίως κληθέντα Παντελεήμονα», έσπευσε ομοθυμαδόν το πλήθος των φιλέορτων πιστών για να τιμήσει με ύμνους και ωδές πνευματικές, το εσπέρας τής Δευτέρας 26ης Ιουλίου, στον νεόδμητο και περικαλλή ιερό ναό τού Αγίου Παντελεήμονος στη Μακεδονίτισσα Λευκωσίας, και για να παρακαλέσει, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που τιμάται η μνήμη του, ώστε να έρχεται σύμμαχος και συμπαραστάτης στον προσωπικό αγώνα τού καθενός ξεχωριστά.
Στον πανηγυρικό Αρχιερατικό εσπερινό μετ’ αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος, χοροστάτησε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, πλαισιούμενος από κληρικούς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.
Ο Μακαριώτατος στο κήρυγμα του θείου λόγου αναφέρθηκε στο βίο του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος και επισήμανε ότι «…ο Κύριος ζητεί από μας την ομολογία μας ενώπιον των ανθρώπων, ως έκφραση αγάπης προς τον συνάνθρωπό μας. Ο Χριστιανός Μάρτυρας ομολογεί και πάσχει, για να βοηθήσει και αυτούς που τον βασανίζουν και θανατώνουν. Όλοι οι άγιοι Μάρτυρες ομολόγησαν τον Χριστό γεμάτοι από αγάπη προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους. Η αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους έδιδε στους αγίους Μάρτυρες την παρρησία και την αφοβία.
Ιδιαίτερα, οι μάρτυρες του 3ου αιώνα, του χρυσού αιώνα της Εκκλησίας μας, οπότε η ειδωλολατρία έπνεε τα λοίσθια και βαρύς ηκούετο ο επιθανάτιός της ρόγχος, το αίμα τόσων αγίων μαρτύρων έρεε ασταμάτητα, ώστε να στερεωθεί η χριστιανική πίστη και να ενισχυθούν όλοι εκείνοι που μέχρι τότε διώκονταν από τους ειδωλολάτρες βασιλείς και αυτοκράτορες.
Ο άγιος Παντελεήμων ήταν πλήρης από την Χάρη του Θεού και δεν χρειαζόταν οτιδήποτε επίγειο, φθαρτό και πρόσκαιρο για να του καλύψει κάποιο κενό. Και αυτή ακριβώς η πληρότητά του τον κατέστησε ολοκληρωμένη προσωπικότητα, ώστε να μη διστάσει να ομολογήσει και διά του αίματός του τον Χριστό. Όταν ο άνθρωπος είναι πλήρης από τον Θεό, δεν φοβάται τίποτα και κανένα, κι ούτε μεριμνά να αποκτήσει όσο το δυνατό περισσότερες υλικές απολαύσεις, αλλά πορεύεται στη ζωή του με σταθερότητα και μονιμότητα, χωρίς να μεταβάλλεται συνεχώς, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις συγκυρίες…»
Κατά τη διάρκεια του εσπερινού αναπέμφθηκε δέηση, έγινε, σύμφωνα με το τυπικό, περιφορά της εικόνας του αγίου και τελέστηκε αρτοκλασία.
Εκ του Αρχιεπισκοπικού Γραφείου
