Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 30 Ιουλίου – 1 Αυγούστου 2021

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 1η Αυγούστου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στην Αναφωτία.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Κυριακή, 1η Αυγούστου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας Πέρα Ορεινής. 

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Παρασκευή, 30 Ιουλίου 2021, το εσπέρας, επ’ ευκαιρία της μετακομιδής των ιερών λειψάνων του Αποστόλου Φιλίππου στην Κύπρο, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στο Όμοδος. Το Σάββατο, 31 Ιουλίου 2021, το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στον Πεδουλά. Την Κυριακή, 1η Αυγούστου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας στην Αγία Νάπα. Ακολούθως θα προστεί του ετήσιου Μνημοσύνου του αειμνήστου Εθνάρχη Μακαρίου Γ΄ και των ηρώων της Τουρκικής εισβολής του 1974 Γιαννάκη Παππουλλή και Χριστάκη Πιερή Χρίστου. 

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

        29  Ιουλίου 2021

******************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ρωμ. ιβ΄ 6-14

⁶ ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, ⁷ εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, ⁸ εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδοὺς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι. ⁹ Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, ¹⁰ τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, ¹¹ τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, ¹² τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ¹³ ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. ¹⁴ εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

Νεοελληνική Απόδοση

⁶ Εφ’ όσον δε έχομεν διάφορα χαρίσματα σύμφωνα με την χάριν, που μας έχει δοθή από το Άγιον Πνεύμα, ας επαναπαυώμεθα εις αυτά και ας εργαζώμεθα πνευματικώς δι’ αυτών. Είτε δηλαδή έχομεν προφητικόν χάρισμα, ας διδάσκωμεν την αλήθειαν ανάλογα με το χάρισμα αυτό. ⁷ Είτε έχομεν χάρισμα πνευματικής διακονίας εις την Εκκλησίαν, ας μένωμεν συνεπείς εις αυτό· εκείνος, που έλαβε το χάρισμα να διδάσκη, ας μένη εις την διακονίαν της διδασκαλίας και ας αναλύη τας αληθείας του Θεού στους πιστούς. ⁸ Εκείνος που έχει το χάρισμα να παρηγορή, να ενθαρρύνη και να προτρέπη τους πιστούς στον δρόμον της αρετής, ας μένη στο έργον αυτό της ηθικής τονώσεως· εκείνος, που έχει αγαθά και αισθάνεται την εσωτερικήν κλίσιν να τα μοιράζη στους πτωχούς, ας το πράττη με απλότητα και διάκρισιν· εκείνος που έχει ορισθή προϊστάμενος, ας διαχειρίζεται την εξουσίαν και ας επιστατή εις κάθε καλόν έργον με επιμέλειαν και δραστηριότητα· εκείνος, που ελεεί, ας προσφέρη την ελεημοσύνην του με γλυκύτητα και καλωσύνην. ⁹ Η αγάπη σας ας είναι πάντοτε ειλικρινής, απηλλαγμένη από κάθε υποκρισίαν και ιδιοτέλειαν· να αποστρέφεσθε και να μισήτε με όλην σας την δύναμιν το πονηρόν, να είσθε δε και να μένετε πάντοτε προσκολλημένοι στο αγαθόν. ¹⁰ Δια της ειλικρινούς και αδελφικής αγάπης να γίνεσθε φιλόστοργοι ο ένας στον άλλον και ο καθένας σας να αποδίδη τα πρωτεία της τιμής και του σεβασμού στους άλλους (και να μη σπεύδη να ζητή δια τον ευατόν του τιμάς και πρωτοκαθεδρίας). ¹¹ Εις τον ζήλον και την δραστηριότητα, που απαιτείται δια κάθε καλόν έργον, να μη είσθε ράθυμοι και δυσκίνητοι. Το πνεύμα σας, αι εσωτερικαί πνευματικαί δυνάμεις σας, να είναι διαποτισμέναι και πλήρεις από την φλόγα του κατά Θεόν ζήλου. Δι’ όλων δε αυτών των χαρισμάτων και αρετών να δουλεύετε με προθυμίαν και να ευαρεστήτε στον Κυριον. ¹² Εχοντες ακλόνητον την ελπίδα εις τα άπειρα αγαθά, που σας έχει ετοιμάσει ο Θεός, να χαίρετε και να αγάλλεσθε· εις την θλίψιν να δεικνύετε υπομονήν και γενναιότητα· να επιμένετε πάντοτε με προθυμίαν και ζήλον εις την προσευχήν. ¹³ Με τα δώρα της αγάπης σας να γίνεσθε συμμέτοχοι και βοηθοί εις τας ανάγκας των Χριστιανών· να επιδιώκετε την φιλοξενίαν, χωρίς να περιμένετε να σας την ζητήσουν. ¹⁴ Να εύχεσθε και να παρακαλήτε, τον Θεόν δι’ εκείνους που σας διώκουν. Να εύχεσθε και να λέγετε πάντοτε καλά λόγια δι’ όλους και ποτέ να μη καταράσθε.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. θ΄ 1-8

¹ Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. ² Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ³ καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ. ⁴ καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; ⁵ τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ⁶ ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. ⁷ καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ⁸ ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

Νεοελληνική Απόδοση

¹ Αφού εμπήκε στο πλοίον ο Ιησούς, επέρασε την λίμνην και ήλθε εις την πόλιν του, δηλαδή την Καπερναούμ. ² Και ιδού έφεραν προς αυτόν ένα παραλυτικόν, κατάκοιτον επάνω στο κρεββάτι· και όταν είδεν ο Ιησούς την πίστιν του παραλυτικού και εκείνων, που τον έφεραν, είπε στον παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί μου, μη φοβήσαι ότι αι αμαρτίαι σου θα εμποδίσουν την θεραπείαν· δια την πίστιν σου, σου έχουν ήδη συγχωρηθή αι αμαρτίαι”. ³ Και ιδού, μερικοί από τους γραμματείς που ήσαν παρόντες, εσκέφθησαν· “αυτός βλασφημεί (είναι ασεβής, διότι οικιειοποιείται την εξουσίαν του Θεού να συγχωρή αμαρτίας”). ⁴ Οταν δε ο Ιησούς, ως παντογνώστης, είδε ολοκάθαρα τας πονηράς σκέψεις των γραμματέων, είπε· “διατί κυκλοφορείτε στον νουν και την καρδίαν σας τέτοιες πονηρές σκέψεις; ⁵ Διότι, τι είναι ευκολώτερον να πη κανείς· Σου έχουν συγχωρηθή αι αμαρτίαι σου η να πη· Σηκω επάνω και περιπάτει; Το πρώτον, ως εσωτερικόν, δεν το βλέπει κανείς και επομένως δεν ημπορεί να το εξακριβώση. Το δεύτερον, ως εξωτερικόν και αισθητόν, δεν ημπορεί να το αρνηθή, όσον κακόπιστος και αν είναι. ⁶ Δια να ιδήτε δε και μάθετε καλά, ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρή αμαρτίας και να θεραπεύη ασθενείας, τότε λέγει προς τον παραλυτικόν· “σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. ⁷ Και αμέσως εσηκώθη ο παραλυτικός εντελώς υγιής και επήγε στο σπίτι του. ⁸ Οταν δε τα πλήθη του λαού είδαν αυτό που έγινε, εθαύμασαν και εδόξασαν τον Θεόν, ο οποίος έδωσεν στον Ιησούν, που τον εθεωρούσαν ως ένα εκ των ανθρώπων, τέτοιαν εξουσίαν, να συγχωρή δηλαδή αμαρτίας και να θεραπεύη ασθενείας.

***************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. θ΄1-8) (Ρωμ. ιβ΄ 6-14)

Το μυστήριο του πόνου

                                                                          «Εγερθείς άρον σου την κλίνην, και ύπαγε εις τον οίκον σου»

Ο πόνος είναι συνυφασμένος με την ύπαρξη του ανθρώπου και αποτελεί κατά κάποιο παράξενο τρόπο μυστήριο στη ζωή του. Ακριβώς, η σημερινή ευαγγελική περικοπή, ξεδιπλώνει ενώπιό μας βασικές παραμέτρους του ζητήματος αυτού. Αναδεικνύεται πιο πολύ η συνισταμένη της αντιμετώπισής του, σύμφωνα με την αλήθεια της πίστης μας

Βέβαια, κάποιες διευκρινίσεις επί του ζητήματος, είναι αναγκαίες. Ο πόνος σε καμιά περίπτωση δεν είναι κατά φύση κατάσταση, σύμφωνα με τα όσα μάς λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας. Προέκυψε στη ζωή του ανθρώπου ως αποτέλεσμα της πτώσης και έκτοτε τον συνοδεύει παντού και πάντοτε. Αποκαλύπτεται με διάφορες μορφές στην καθημερινότητα και κάνει την παρουσία του ιδιαίτερα αισθητή στο πέρασμά του. Η αγάπη του Θεού όμως και σ’ αυτή την περίπτωση δεν εγκαταλείπει το πλάσμα του. Δεν το αφήνει έρμαιο στην τραγικότητα της ασθένειας, του πόνου και της δυστυχίας. Αντίθετα, διά μέσου τους προσφέρεται η δυνατότητα να ιχνηλατηθεί το βαθύτερο νόημα της ζωής. Απαιτείται  σ’ αυτή την περίπτωση η πίστη, το στοιχείο δηλαδή εκείνο που αναδεικνύει την αυθεντικότητα του ανθρώπου στον υπέρτατο βαθμό. Είναι αυτή που ακυρώνει την τραγικότητα, όχι μόνο του πόνου και της ασθένειας, αλλά και του θανάτου, ως του έσχατου σημείου εξαθλίωσης του προσώπου.

Αυτά τα ελπιδοφόρα μηνύματα θα μπορούσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε από τη διήγηση της θεραπείας ενός παραλύτου. Η δυστυχισμένη εκείνη ύπαρξη οδηγείται μπροστά στον Χριστό, στον αληθινό ιατρό των ψυχών και των σωμάτων. Την ίδια ώρα που οι συνάνθρωποί του απολάμβαναν την υγεία τους, η παράλυτος εκείνος βρισκόταν στην κλίνη της οδύνης και του πόνου. Όλα γι’ αυτόν κυλούσαν μέσα σε μια τραγικότητα. Όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες, είχαν όλα συνθλιβεί και κατακρημνιστεί. Σε μια τέτοια κατάσταση, λοιπόν, ευρισκόμενος, ο παράλυτος, ήταν φυσικό να διερωτάται μέσα από μεγάλες δόσεις πικρίας που γευόταν, γιατί ο Θεός να επιτρέπει να υποφέρει; Να ένα μεγάλο ερώτημα, ένα μυστήριο της ζωής.  Γιατί ο πόνος και η δυστυχία να συνοδεύουν τόσο ασφυκτικά την ύπαρξή του; Και όμως, αυτό το ερώτημα έχει διαχρονικό αλλά και επίκαιρο χαρακτήρα και υψώνεται τόσο βασανιστικά και αδυσώπητα στη ζωή όλων των ανθρώπων. Ο κάθε ένας ψάχνει για να βρει μια απάντηση, η οποία να δίνει κάποιες ερμηνείες ή και εξηγήσεις. Πάντως, η οποιαδήποτε ενασχόληση με το ζήτημα δεν μπορεί να περιορίζεται σε επιφανειακές ηθικιστικές ή ακόμα και ψυχολογικές προσεγγίσεις και στείρες παραινέσεις, αλλά απαιτεί μια γενναία υπαρξιακή και βαθύτερη τοποθέτηση.

Το νόημα του

Αφετηρία για τη σωστή κατανόηση του βαθύτερου περιεχομένου των θλίψεων είναι η παραδοχή ότι η ίδια η Εκκλησία ποτέ δεν αρνήθηκε την πραγματικότητα της παρουσίας τους στη ζωή του ανθρώπου. Μάλιστα, ο ίδιος ο Κύριος διακήρυξε τόσο ξεκάθαρα: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Στις Πράξεις των Αποστόλων σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι θα πρέπει να περάσουμε από πολλές θλίψεις. Σε κάποιες περιπτώσεις, ο Θεός επιτρέπει μια αρρώστια, μια δοκιμασία, ένα πόνο, όχι βέβαια για να τιμωρήσει ή για να εκδικηθεί, αλλά για να παιδαγωγήσει και λούσει με εξαγιασμό τα αγαπημένα του τέκνα.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν εμφαντικά ότι ο άνθρωπος που δεν περνά από στάδια δοκιμασίας παραμένει άπειρος και ανώριμος στη ζωή του. Αντίθετα, εκείνος που δοκιμάζεται γίνεται όπως τον χρυσό που λαμπικάρεται μέσα στη φωτιά, από την οποία εξέρχεται πολύ πιο λαμπερός. Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός διαβεβαιώνει ότι κάθε πιστός που διαθέτει πνευματικό καρπό, κλαδεύεται όπως το κλίμα για να αποφέρει ακόμα μεγαλύτερη καρποφορία. Ακόμα, δεν είναι λίγες οι φορές που οι θλίψεις στη ζωή του ανθρώπου αποβαίνουν θετικές όταν τον ξυπνούν από ένα πνευματικό λήθαργο. Μεταβάλλονται τότε σ’ ένα γύμνασμα της ψυχής.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν θα βρεθούμε μπροστά σε θλίψεις και δοκιμασίες αλλά πώς στεκόμαστε απέναντί τους. Μπορούμε εδώ να φέρουμε στη μνήμη μας και το ισχυρό παράδειγμα του πολύαθλου Ιώβ, ο οποίος ενώ πέρασε μέσα από συμπληγάδες δοκιμασιών, όχι μόνο δεν βαρυγκώμησε εναντίον του Κυρίου, αλλά με υποδειγματική υπομονή και βαθειά πίστη, έλεγε: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον».

Απλώνουν γέφυρες

Ο πόνος και η θλίψη, από μια άλλη σκοπιά, είναι στοιχεία που ρίχνουν γέφυρες για να πλησιάζουν πιο κοντά οι άνθρωποι μεταξύ τους. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που βλέπουμε ότι υποφέρουν και πονούν στη ζωή τους, χρειάζονται σε κάθε περίπτωση και τη δική μας στήριξη. Επιβάλλεται να τους πλησιάζουμε και να τους στηρίζουμε. Να τους συμπαραστεκόμαστε με κάθε τρόπο και αφορμή. Αυτό, άλλωστε, καταλείπουν ως ισχυρό παράδειγμα οι τέσσερις συνοδοί που περιέβαλαν με υποδειγματική αγάπη τον παράλυτο, παρά τα μεγάλα εμπόδια και τις δυσκολίες που συναντούσαν όταν τον οδηγούσαν μπροστά στον Χριστό.

Αγαπητοί αδελφοί, η τραγικότητα της σημερινής εποχής εστιάζεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος φαίνεται να έχει εγκλωβισθεί στα ίδια του τα έργα, τα οποία κινούνται σε συχνότητες αυτοθεοποίησης. Μπροστά στα τραγικά αδιέξοδα στα οποία έχει βρεθεί, παραμένει αποψιλωμένος από τη δύναμη της πίστης και ανήμπορος να ψηλαφήσει την αληθινή αρχοντιά της ύπαρξής του. Μόνο όταν εμπιστευτεί τη ζωή του στη δύναμη του Κυρίου θα είναι σε θέση να αντικρίζει τον πόνο σαν μέσο που οδηγεί στην ελπίδα και τη σωτηρία του. Ο πόνος, οι θλίψεις, οι δοκιμασίες, μέσα από το μυστήριο της θείας οικονομίας προσλαμβάνουν ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο. Όταν ο άνθρωπος διαθέτει πίστη και υπομονή, αρετές που εγκολπώνεται μέσα από τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, τότε όχι μόνο δεν λυγίζει μπροστά στον πόνο, αλλά αυτός γίνεται πολλές φορές αφορμή για τη σωτηρία του. Αρκεί ν’ αντιληφθεί ότι όπως ο παράλυτος της περικοπής, θα πρέπει να επιδιώξει να συναντήσει Εκείνον που μπορεί να τον απαλλάξει από την κυριαρχία του κακού και να του προσφέρει την πιο αυθεντική γιατρειά. Κοντά σ’ εκείνον, ο πόνος αποβάλλει την τραγικότητά του και μεταβάλλεται σε δρόμο λυτρωτικής πορείας. Όπως ο Ιώβ έτσι κι εμείς ας δείχνουμε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, ο οποίος είναι ο αληθινός πατέρας μας. Ας αναφωνούμε κι εμείς «είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον» και όταν είμαστε υγιείς αλλά και όταν πονούμε «επί κλίνης οδύνης».

Χριστάκης Ευσταθίου,

Θεολόγος