Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 25-28 Σεπτεμβρίου 2021
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ – ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ
H A.M. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Τρίτη, 28 Σεπτεμβρίου 2021, θα προστεί Αρχιερατικού Συλλειτούργου στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίου Νεοφύτου στην Τάλα.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος το Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2021, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα παλαιό Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία. Την Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου στα Λατσιά.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος, την Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αρσενίου του Ιδρύματος Αροδαφνούσα στη Δασούπολη.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος το Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2021, το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον προαύλιο χώρο του προσωρινού οικήματος Μιας Μηλιάς, στην Παλλουριώτισσα, όπου υπάρχει και μικρό προσκυνητάρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Την Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Προφήτου Ηλιού στην Γερμασόγεια. Ακολούθως, θα προστεί του ετησίου Μνημοσύνου του αειμνήστου Βάσου Χατζηθεοδοσίου.
Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου 2021, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας στην Αγροκηπιά.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
23 Σεπτεμβρίου 2021
******************************************
Αποστολικό Ανάγνωσμα Α’ Καθ. Ιωάν. δ΄ 12- 19
12 Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται· ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν μένει καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ τετελειωμένη ἐστὶν ἐν ἡμῖν. 13 ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν, ὅτι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἡμῖν. 14 Καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθα καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ πατὴρ ἀπέσταλκε τὸν υἱὸν σωτῆρα τοῦ κόσμου. 15 ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ. 16 καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καὶ πεπιστεύκαμεν τὴν ἀγάπην ἣν ἔχει ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν. Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. 17 Ἐν τούτῳ τετελείωται ἡ ἀγάπη μεθ’ ἡμῶν, ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστι, καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ. 18 φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ’ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ. 19 Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν αὐτόν, ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς.
Νεοελληνική Απόδοση
12 Ποῖος εἶναι εἰς τὴν φύσιν του καὶ εἰς τὴν οὐσίαν του ὁ Θεός, κανεὶς δὲν ἔχει ἴδει ποτέ. Καὶ ὅμως ὁ ἀόρατος καὶ ἀνώτερος πάσης κατανοήσεως Θεός, ἐὰν ἀγαπώμεθα μεταξύ μας, μένει μέσα μας καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἀγάπην του αἰσθανόμεθα τελείαν καὶ πλήρη εἰς τὸ ἐσωτερικόν μας. 13 Μὲ τοῦτο τὸ σημεῖον γνωρίζομεν, ὅτι μένομεν ἐν αὐτῷ καὶ αὐτὸς μένει ἐν ἡμῖν, μὲ τὸ ὅτι μᾶς ἔχει δώσει ἀπὸ τὸ Πνεῦμα του, τὸ ὁποῖον μᾶς κατέστησε ναοὺς καὶ κατοικητήριά του. 14 Καὶ ἐπὶ πλέον ἡμεῖς οἱ Ἀπόστολοι ἔχομεν ἴδει μὲ τὰ μάτια μας καὶ ὡς αὐτόπται μαρτυροῦμεν, ὅτι ὁ Πατὴρ ἔχει ἀποστείλει τὸν Υἱόν του ὡς σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ ἐξεδήλωσεν ἔτσι τὴν τελείαν του ἀγάπην πρὸς ἡμᾶς. 15 Ὁποιοσδήποτε ὁμολογήσῃ μὲ ὅλας τὰς δυνάμεις του, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς μένει ἐν αὐτῷ καὶ αὐτὸς μένει ἐν τῷ Θεῷ. 16 Καὶ ἡμεῖς ἔχομεν γνωρίσει διὰ τῆς χριστιανικῆς μας πείρας καὶ ἔχομεν πιστεύσει τὴν ἀγάπην, τὴν ὁποίαν ἔχει πρὸς ἡμᾶς ὁ Θεός, καὶ τρανὸν δεῖγμα αὐτῆς εἶναι ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Υἱοῦ του. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ ἐκεῖνος ποὺ μένει ἐν τῇ ἀγάπῃ καὶ ἀσκεῖ αὐτὴν συνεχῶς, μένει ἐν τῷ Θεῷ καὶ ὁ Θεὸς μένει ἐν αὐτῷ. 17 Σημεῖον δὲ ὅτι ἡ ἀγάπη ἔφθασεν εἰς τελειότατον βαθμὸν μαζί μας καὶ προωδεύσαμεν εἰς αὐτὴν εἰς τὸν τέλειον βαθμόν, εἶναι τὸ νὰ ἀναμένωμεν μὲ θάρρος καὶ ἀφοβίαν τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως. Καὶ θὰ ἔχωμεν τὸ θάρρος καὶ τὴν ἀφοβίαν αὐτὴν κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, διότι διὰ τῆς ἀγάπης γινόμεθα ὅμοιοι πρὸς τὸν Κριτήν, ποὺ θὰ μᾶς κρίνῃ. Ὅπως δηλαδὴ εἶναι τώρα ὁ Χριστὸς ἐν τῷ οὐρανῷ πλήρης ἀγάπης, τοιοῦτοι εἴμεθα καὶ ἡμεῖς. Γεμᾶτοι δηλαδὴ ἀγάπην μεταξὺ τοῦ κόσμου αὐτοῦ, ποὺ στερεῖται καὶ δὲν ἔχει τὴν ἀγάπην. 18 Φόβος τοῦ Κριτοῦ ἐξ αἰτίας ἐνοχῆς, διὰ τὴν ὁποίαν θὰ μᾶς δικάσῃ, δὲν ὑπάρχει εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἀγαπᾷ, ἀλλ’ ἡ ἀγάπη, ὅταν εἶναι τελεία, ἀπομακρύνει καὶ βγάζει ἔξω ἀπὸ τὴν ψυχὴν τὸν φόβον. Διότι ὁ φόβος προκαλεῖ βάσανον καὶ τιμωρίαν λόγῳ τῆς ποινῆς, τὴν ὁποίαν μετὰ τρόμου ὁ ἔνοχος περιμένει νὰ τοῦ ἐπιβάλει ὁ Κριτὴς διὰ τὰς ἁμαρτίας του. Ἐκεῖνος δὲ ποὺ φοβεῖται ἐξ αἰτίας τῆς ἐνοχῆς του, δὲν ἔχει γίνει τέλειος εἰς τὴν ἀγάπην. 19 Ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ ἀγαπῶμεν τὸν Θεόν, ἐπειδὴ αὐτὸς πρῶτος μᾶς ἠγάπησε καὶ προηγήθη ἒν τῇ ἀγάπῃ του πρὸς ἡμᾶς.
Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ιωάν. ιθ΄ 25-27, κα΄ 24-25
25 Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί αὐτοῦ· Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου, 27 εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.
24 Οὗτός ἐστιν ὁ μαθητὴς ὁ μαρτυρῶν περὶ τούτων καὶ γράψας ταῦτα, καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς ἐστιν ἡ μαρτυρία αὐτοῦ. 25 ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ’ ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία. Ἀμήν.
Νεοελληνική Απόδοση
25 Καὶ οἱ μὲν στρατιῶται ἔκαμαν αὐτά. Ἔστεκαν δὲ κοντὰ εἰς τὸν σταυρὸν τοῦ Ἰησοῦ ἡ μητέρα του καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητέρας του, ἡ Μαρία ἡ γυναῖκα τοῦ Κλωπᾶ καὶ ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 Ὁ Ἰησοῦς λοιπόν, ὅταν εἶδε τὴν μητέρα του καὶ τὸν μαθητήν, τὸν ὁποῖον ἠγάπα, νὰ στέκεται ἐκεῖ πλησίον, λέγει εἰς τὴν μητέρα του· Γύναι, ἰδοὺ ποῖος ἀπὸ τώρα θὰ εἶναι ὁ υἱός σου. 27 Ἔπειτα λέγει εἰς τὸν μαθητήν· Ἰδοὺ ἡ μητέρα σου. Καὶ ἀπὸ τὴν ὥραν ἐκείνην τὴν ἐπῆρεν ὁ μαθητὴς εἰς τὸ κατάλυμά του.
24 Ὁ μαθητὴς δὲ ἐκεῖνος εἶναι αὐτός, ποὺ ἑξακολουθεῖ καὶ τώρα νὰ δίδῃ μαρτυρίαν δι’ αὐτά, ποὺ ἱστοροῦνται εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τοῦτο, καὶ ὁ ὁποῖος κατέγραψε ταῦτα. Καὶ γνωρίζομεν, ὅτι ἡ μαρτυρία του εἶναι ἀληθής. 25 Ὑπάρχουν δὲ καὶ πολλὰ ἄλλα, ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς, τὰ ὁποῖα, ἐὰν γράφωνται λεπτομερῶς ἕνα – ἕνα, νομίζω ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ κόσμος μὲ ὅλας τὰς βιβλιοθήκας του δὲν θὰ χωρέσῃ τὰ βιβλία ποὺ θὰ γράφονται. Ἀληθῶς.
**********************************************
ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021
ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
(Ιωάν. ιθ΄ 25-27, κα΄ 24-25) (Α’ Καθ. Ιωάν. δ΄ 12- 19)
Το ανάστημα του Ιωάννη
«Ημείς αγαπώμεν αυτόν, ότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς»
Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα τον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη, τον αγαπημένο και επιστήθιο φίλο του Κυρίου, «τον επιπεσόντα επί τω στήθει του Διδασκάλου» κατά τον Μυστικό Δείπνο. Ο Ιωάννης, στον οποίο απονεμήθηκε και ο τίτλος του Θεολόγου, είναι ο κατ’ εξοχήν ευαγγελιστής της αγάπης του Θεού. Γι’ αυτό, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο ιερός υμνογράφος, «πλήρης ών της αγάπης, πλήρης γέγονε και της θεολογίας, δόξη και τιμή και πίστει θεμέλιος υπάρχων της ακραιφνούς ημών πίστεως».
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης «πλήρης ων της αγάπης, επληρώθη Πνεύματος Παναγίου», που του απεκάλυψε την Θεανδρικότητα του Κυρίου, ώστε διά του Χριστού ο άνθρωπος να οδηγείται στον Θεό – Πατέρα, την πηγή παντός αγαθού. Η μεγάλη αυτή μορφή, της οποίας την μετάσταση θυμούμαστε σήμερα, προβάλλει πολύ έντονα το απρόσιτο Φως της Ουσίας του Θεού, γι’ αυτό και διαλαλεί ότι «ουδείς πώποτε Θεόν τεθέαται». Η αγάπη όμως του Θεού που εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως βοηθά τον άνθρωπο που την αποδέχεται και ανταποκρίνεται σ’ αυτήν, να αισθανθεί στην ύπαρξη του το μεγαλείο της παρουσίας Του. Η αγάπη του Θεού τελεσιουργείται «εκ Πνεύματος αυτού, ο δέδωκεν ημίν» και είναι το κίνητρο και το κριτήριο της φανέρωσης στον άνθρωπο της «κατ’ εικόνα Θεού» δημιουργίας του. Το Άγιο Πνεύμα φανερώνει στον άνθρωπο την Θεανδρικότητα και Κυριότητα του Ιησού Χριστού.
Σε μια τέτοια προσωπική εμπειρία, ο άνθρωπος βεβαιώνεται για την αγάπη του Θεού στο Πρόσωπο του Χριστού, που «απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον, ίνα ζήσωμεν δι αυτού». Η αποδοχή αυτής της αγάπης από τον άνθρωπο λειτουργεί ως θεμελιώδης προϋπόθεση για την γνώση του Θεού. «Ο αγαπών εκ του Θεού γεγέννηται και γινώσκει τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστί». Η οικείωση αυτής της αγάπης καθιστά διάφανη την ύπαρξη του ανθρώπου και γι’ αυτό «πάσαν την ζωήν του παραθέτει Χριστώ τω Θεώ».
Εμπειρία αγάπης
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης προβάλλει πάντοτε την αγάπη του Θεού στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όταν ο άνθρωπος γευτεί μέσα του την εμπειρία της προσφερόμενης αγάπης του Θεού στο Πρόσωπο του Χριστού τότε γίνεται υψιπετής και αυτό αποτελεί ένδειξη πως κοινωνεί με την αγάπη του Θεού και μετέχει της θείας Ζωής Του. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος γίνεται δεκτικός της αγάπης του Θεού, τόσο η ύπαρξη του πλημμυρίζει από τα νάματα της αιώνιας ζωής. Αντίθετα, όταν η προσφερόμενη αγάπη αλλοιώνεται και μεταλλάσσεται, μεταποιείται σε εγωισμό που εκφράζεται με το μίσος για τους αδελφούς. Σ’ αυτή τη διάσταση ο Ιωάννης διαβλέπει την απώλεια του ανθρώπου. «Οίδαμεν ότι μεταβεβήκαμεν εκ του θανάτου εις την ζωήν, ότι αγαπώμεν τους αδελφούς. Ο μη αγαπών τον αδελφόν αυτού μένει εν τω θανάτω», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Απαλλαγή από το φόβο
Ο Ιωάννης βλέπει στη συνέχεια ότι όταν ο άνθρωπος αποδέχεται την κοινωνία της αγάπης του Κυρίου, τοποθετείται στο χώρο της υιοθεσίας του Θεού και απολαμβάνει την πατρική φροντίδα και στοργή που καμιά σχέση δεν έχει με τον φόβο. Ο άνθρωπος όμως που ενεργώντας αχάριστα απορρίπτει την αγάπη του Θεού, αισθάνεται τον φόβο ως κυρίαρχο στοιχείο μέσα του, πρόξενος του οποίου σε καμιά περίπτωση δεν είναι ο Θεός αλλά η αμετανόητη καρδιά του.
Ο αρνούμενος την αγάπη του Κυρίου είναι ο άνθρωπος που φοβάται. Γνωρίζει ότι η αγάπη του Θεού είναι διαρκής, όσο κι αν ο ίδιος την απωθεί και την παραμερίζει. Γεμίζει όμως η ψυχή του από φόβο γιατί ακριβώς αυτή η αγάπη του Θεού που προσφέρεται αδιάκοπα και αδιάλειπτα του υπενθυμίζει τον εγκλωβισμό του στον εγωισμό και αισθάνεται έτσι απομονωμένος, μια αφύσικη σίγουρα και ανεπιθύμητη κατάσταση.
«Η τελεία, όμως, αγάπη έξω βάλλει τον φόβον», γιατί ο άνθρωπος με τη συντριβή και την ταπείνωση είναι πάντοτε ανοικτός και δοσμένος στην αγάπη του Κυρίου παρόλη την αμαρτωλότητά του. Ο φόβος, ιδιαίτερα του σημερινού ανθρώπου, πηγάζει από την υπερβολική εμπιστοσύνη του στον «αυτοδύναμο» εαυτό του, όπως τον αντιλαμβάνεται, που λόγω των διαιρετικών δυνάμεων της αμαρτίας αδυνατεί να έχει βιώματα της αγάπης του Θεού. Ωστόσο, ένας φόβος που προέρχεται από την αίσθηση της αμαρτίας μπορεί να θεωρηθεί πράγματι σαν «αρχή σοφίας», γιατί ο άνθρωπος όταν δεν εμπιστεύεται απόλυτα τον εαυτό του τότε τον αφήνει να παραδίνεται στην αγάπη του Θεού και να περιλούζεται από το άπειρο έλεός του.
Αγαπητοί αδελφοί, ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, το μεγάλο αυτό πνευματικό ανάστημα που τιμά σήμερα η Εκκλησία, στέλνει τα πιο ισχυρά και τρανταχτά μηνύματα γύρω από την αγάπη του Θεού, την οποία ο άνθρωπος καλείται να μετουσιώνει σε πράξη καθημερινής ζωής. Στο πέλαγος αυτής της αγάπης, καλούμαστε όλοι ν’ αφήσουμε τον εαυτό μας να αναπαύεται. Μόνο έτσι δεν πρόκειται να καταποντιστούμε μέσα στις τρικυμίες του κόσμου, οι οποίες προβάλλουν απειλητικά σε κάθε μας βήμα. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης, με τη ζωή και τη διδασκαλία του, αποτελεί την πιο ασφαλή πυξίδα στον πνευματικό αγώνα που διεξάγουμε. Ας την αφήσουμε να είναι μόνιμος καθοδηγητής μας.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
