Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 16-17 Ιουλίου 2022

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος το Σάββατο, 16 Ιουλίου 2022, το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας, Αποστόλου Λουκά και Αγίου Θύρσου στο συνοικισμό Αγίου Αθανασίου στη Λεμεσό. Την Κυριακή, 17 Ιουλίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην κατασκήνωση της ενορίας Αγίου Νικολάου Έγκωμης στο Φιλάνι.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Κυριακή, 17 Ιουλίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος το Σάββατο, 16 Ιουλίου 2022, το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίου Πολυδώρου στο Καϊμακλί, όπου οι εκτοπισμένοι της ευρύτερης περιοχής Κυθρέας θα εορτάσουν την Αγία Μαρίνα. Την Κυριακή, 17 Ιουλίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στο πανηγυρίζον παρεκκλήσιον Αγίας Μαρίνης στο Στρόβολο. Το εσπέρας της ιδίας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης της κατεχόμενης Κυθρέας.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 17 Ιουλίου 2022, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μετοχίου Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.

 

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
            14 Ιουλίου 2022

*****************************************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Γαλ. δ΄ 22-27

²² γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ²³ ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας δι’ ἐπαγγελίας. ²⁴ ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἄγαρ· ²⁵ τὸ γὰρ Ἄγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ²⁶ ἡ δὲ ἄνω Ἰερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. ²⁷ γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.

Νεοελληνική Απόδοση

²² Διότι εκεί έχει γραφή, ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο παιδιά, ένα παιδί από την δούλην του, την Αγαρ, και ένα παιδί από την ελευθέραν, από την Σαρραν. ²³ Αλλ’ ο μεν πρώτος υιός, ο από την δούλην, έχει γεννηθή, όπως συνήθως, κατά τους βιολογικούς νόμους της σαρκός, χωρίς καμμίαν ειδικήν εύνοιαν και υπόσχεσιν του Θεού. Ο δε άλλος, από την ελευθέραν, την Σαρραν, εγεννήθη σύμφωνα με την υπόσχεσιν, που έδωκεν ο Θεός στον Αβραάμ. ²⁴ Αυτά είναι αλληγορίαι, που προδιατυπώνουν άλλα γεγονότα. Διότι αι δύο αυταί γυναίκες εικονίζουν τας δύο διαθήκας. Η μεν μία διαθήκη είναι η του όρους Σινά, η οποία γεννά τα παιδιά της εις την δουλείαν του Νομου και η οποία εικονίζεται από την ‘Αγαρ. ²⁵ Διότι, όπως είναι γνωστόν, το όρος Σινά λέγεται και Αγαρ. Υπάρχει εις την Αραβίαν, αντιστοιχεί δε και προτυπώνει την επίγειον Ιερουσαλήμ. Αυτή δε η επίγειος Ιερουσαλήμ μαζή με τα τέκνα της είναι δούλη, όπως δούλη υπήρξε και η Αγαρ. ²⁶ Η δε επουράνιος Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα. Αυτή ακριβώς είναι η μητέρα όλων ημών των Χριστιανών. ²⁷ Εχει άλλωστε γραφή προφητικώς εις την Π. Διαθήκην· “γέμισε με χαράν και ευφροσύνην συ η Εκκλησία, η οποία πριν έλθη ο Χριστός ήσουν στείρα και δεν εγεννούσες τέκνα. Κραύγασε με αγαλλίασιν και βόησε χαρμόσυνα συ, η οποία έως τώρα δεν είχες γεννήσει τέκνα και δεν είχες γνωρίσει τας ωδίνας του τοκετού. Διότι τα παιδιά σου, που ήσουν έρημη από άνδρα, θα είναι πολλά, περισσότερα από όσα είχεν αποκτήσει, η επίγειος Ιερουσαλήμ, η οποία, επειδή εγνώριζε τον αληθινόν Θεόν, εφαίνετο σαν να έχη άνδρα”.

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. ε΄ 14-19

¹⁴ Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· ¹⁵ οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. ¹⁶ οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ¹⁷ Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι. ¹⁸ ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. ¹⁹ ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Νεοελληνική Απόδοση

¹⁴ Σεις με το φωτεινόν σας παράδειγμα και τα λόγια του Ευαγγελίου είσθε το πνευματικόν φως της ανθρωπότητος. Οπως δε μία πόλις που είναι κτισμένη επάνω στο όρος, δεν ημπορεί να κρυφθή, έτσι και ο ιδικός σας βίος θα υποπίπτη, είτε το θέλετε είτε όχι, εις την αντίληψιν των ανθρώπων. ¹⁵ Και όταν ανάπτουν λύχνον οι άνθρωποι, δεν τον θέτουν κάτω από τον κάδον, αλλά επάνω στον λυχνοστάτην, ώστε να φωτίζη όλους εκείνους που ευρίσκονται μέσα στο σπίτι. ¹⁶ Το φως λοιπόν (που επήρατε από εμέ και είναι τώρα ιδικόν σας) έτσι ας λάμψη εμπρός στους ανθρώπους, δια να ίδουν τα καλά σας έργα και δοξάσουν τον Πατέρα σας τον ουράνιον, που έχει τέτοια ενάρετα τέκνα. ¹⁷ Μη νομίσετε ότι ήλθα να καταλύσω τον νόμον του Μωϋσέως η την διδασκαλίαν των προφητών. Δεν ήλθα να καταλύσω αυτά, αλλά να τα τηρήσω, να τα εκπληρώσω και να τα ολοκληρώσω εις ένα τέλειον νόμον. ¹⁸ Διότι σας διαβεβαιώ με πάσαν επισημότητα, ότι έως ότου υπάρχη ο ουρανός και η γη, ούτε ένα γιώτα η ένα κόμμα, δεν θα παραπέση από τον νόμον, μέχρι την στιγμήν που όλα θα επαληθεύσουν και θα πραγματοποιηθούν εις την ζωήν και το έργον μου. ¹⁹ Εκείνος λοιπόν, που θα παραβή μίαν από τας εντολάς αυτάς, που φαίνονται μικραί και ασήμαντοι, και διδάξη έτσι τους ανθρώπους, θα ονμασθή ελάχιστος εις την βασιλείαν των ουρανών. Εκείνος όμως που θα αγωνισθή να τηρήση όλας τας εντολάς και διδάξη την τήρησιν αυτών και στους ανθρώπους, αυτός θα ανακηρυχθή μέγας εις την βασιλείαν των ουρανών.

*****************************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 630 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΑΡΙΝΗΣ

(Ματθ. ε΄ 14-19) (Γαλ. δ΄ 22-27)

Ακτινοβόλος εμπειρία

«Εγώ ειμί το φως του κόσμου»

 

 

 Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα, τη μνήμη των αγίων 630 Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνήλθε το 451 μ.Χ. στην Χαλκηδόνα. Στη Σύνοδο αυτή έγινε κατορθωτή η διατύπωση του Χριστολογικού Δόγματος, κατά τρόπο που διασφαλιζόταν ο σωτηριολογικός χαρακτήρας της Εκκλησίας και αναδεικνυόταν η αιώνια αλήθεια της.  Συγκεκριμένα, με αφορμή τις διάφορες αιρέσεις που διαστρέβλωναν την αλήθεια της Εκκλησίας γύρω από το πρόσωπο του Κυρίου, η Σύνοδος της Χαλκηδόνας διατράνωσε την πίστη της Ορθοδοξίας ότι ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος. Η ένωση των δύο φύσεων στο Πρόσωπό του είναι πραγματική. Έτσι το ανθρώπινο προσλαμβάνεται πραγματικά από το θείο και ανυψώνεται στην προοπτική της αιωνιότητας σε μια οντολογική και σωτηριολογική θεώρηση των πραγμάτων.  Με αυτή την ομολογία πίστεως, ο Χριστός είναι ο πραγματικός Σωτήρας και Θεός μας και επομένως καθοδηγητής των ανθρώπων που δείχνει το δρόμο προς το πραγματικό φως, προς τον Πατέρα των φώτων.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η Εκκλησία μας σήμερα που τιμά τη μνήμη των αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, επέλεξε το συγκεκριμένο ευαγγελικό ανάγνωσμα που είναι παρμένο από την «Επί του όρους ομιλία» του Κυρίου και στο οποίο ο Χριστός παρομοιάζει τους μαθητές Του με φως του κόσμου, με πόλη κτισμένη πάνω σε βουνό που φαίνεται από παντού. Ακόμα με λυχνάρι που καίει επάνω στο λυχνοστάτη.

Το φως της ζωής

Μπορούμε να επιμείνουμε λίγο στον παραβολικό λόγο του Χριστού, με τον οποίο οι μαθητές παρουσιάζονται να είναι το «φως του κόσμου».  Όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης, αληθινό φως του κόσμου είναι μόνο ο Θεός.  Στο Θεανδρικό Πρόσωπο του Χριστού, οι άνθρωποι είδαμε το απρόσιτο φως της Θεότητας («εγώ ειμί το φως του κόσμου») και μας καταυγάζει «το φως της ζωής».
Εκείνος, λοιπόν, είναι «το φως των ανθρώπων»,  «το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Τόσο οι μαθητές του Κυρίου όσο και οι πιστοί γενικότερα, επειδή ακριβώς δέχονται το φως το αληθινό, μπορούν να καταστούν και οι ίδιοι φως.  Ο Χριστός είναι ο ίδιος το φως και πηγή του φωτός. Οι πιστοί είναι ετερόφωτοι γιατί αντλούν φως από την πηγή Εκείνου.  Παίρνουν το θείο φωτισμό «εκ του πληρώματος αυτού» και έτσι γίνονται «τέκνα» και «υιοί φωτός». Η εν Χριστώ ζωή, όπως υπογραμμίζει ο Γρηγόριος Νύσσης, είναι τελικά μια πορεία μέσα στο φως του Χριστού και ταυτόχρονα μια ακτινοβολία του φωτός αυτού μεταξύ των ανθρώπων.
Έτσι, στο βαθμό που φωτιζόμαστε από το φως του Χριστού και υπακούμε στα κελεύσματα του ευαγγελικού λόγου του, γινόμαστε κι εμείς φως του κόσμου.  Αποτελούμε επίσης την «πόλιν», η οποία «επάνω όρους κειμένη ου δύναται κρυβήναι», κατά το λόγο του Κυρίου.
Η θέση μας ως μαθητών του Χριστού μέσα στον κόσμο είναι περίοπτη.  Όλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους πάνω μας.  Οι χριστιανοί ως άλλα λυχνάρια, αναμμένα από το φως του Χριστού, καλούμαστε να εκπέμψουμε το νοητό φως της πίστεως, τόσο με τα λόγια όσο και με τα καλά μας έργα, αλλά και εν γένει με την όλη ζωή μας.

Η λάμψη της αγίας Μαρίνας

Σε αυτή ακριβώς την προοπτική του φωτός έλαμψε και η προσωπικότητα της αγίας Μαρίνας της μεγαλομάρτυρος, της οποίας όχι μόνο το τέλος αλλά και η όλη βιωτή της αποκαλύπτεται ως μια αυθεντική μαρτυρία Χριστού. Η Αγία Μαρίνα καταγόταν από την Πισιδία και ήταν κόρη του Αιδεσίου, ο οποίος ήταν ιερέας των ειδώλων. Η Μαρίνα όταν ήταν δώδεκα ετών έχασε την μητέρα της και την μεγάλωσε μια άλλη γυναίκα. Στη χριστιανική πίστη κατηχήθηκε από χριστιανούς συμπολίτες της. Έτσι όταν έγινε δεκαπέντε ετών ήταν πλέον έτοιμη να εγκολπωθεί τον αγώνα του μαρτυρίου. Το γεγονός αυτό, μαθεύτηκε αμέσως και έτσι ο ηγεμόνας της περιοχής διέταξε να την συλλάβουν και να την φέρουν μπροστά του. Αμέσως θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Την ρώτησε ποια είναι και ποια είναι η πίστη της και αυτή του απάντησε ότι ονομάζεται Μαρίνα και είναι χριστιανή και ότι είναι γέννημα θρέμμα της Πισιδίας. Τότε ο ηγεμόνας προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Η αγία όμως δεν δέχτηκε. Για το λόγο αυτό ο τύραννος πρόσταξε και την υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια και αφού τις κατέσχισαν τις σάρκες, την έριξαν στην φυλακή. Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη τον ταπείνωσε. Στη συνέχεια ο ηγεμόνας διέταξε και την έφεραν πάλι μπροστά του. Παρά τις πιέσεις του, η αγία παρέμεινε ακλόνητη. Έτσι υποβλήθηκε σε νέα βασανιστήρια μέχρι που αποκεφαλίστηκε λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου.

Αγαπητοί αδελφοί, η συνειδητοποίηση του ιερού μας χρέους απέναντι στην αγάπη του Κυρίου και Θεού μας, θα έχει σαν αποτέλεσμα την αγαθοεργό καρποφορία και τη φωτεινή δραστηριότητα μας, κατά το πρότυπο των τιμωμένων σήμερα αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά και της Μαρίνας της μεγαλομάρτυρος και των Σπεράτου και Βερονίκης, των οποίων επίσης τη μνήμη τιμούμε. Τα πρόσωπα τους έλαμψαν ως φως του κόσμου, που φωτίζει το δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού γι’ αυτό και κατέστησαν ως οι πιο αυθεντικοί οδοδείκτες στη ζωή μας.

 

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος