Αρχιερατικό Συλλείτουργο προϊσταμένου του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Νικήτα στον Καθεδρικό Ναό Απ. Βαρνάβα (25.09.2022)
Σήμερα, Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022, τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αποστόλου Βαρνάβα Συλλείτουργο προϊσταμένου του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Νικήτα, ο οποίος κατόπιν προσκλήσεως του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, επισκέπτεται την Κύπρο από εχθές το Σάββατο 24/9/22, το εσπέρας. Τον Σεβασμιώτατο και την συνοδεία του υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο Λάρνακας ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος μαζί με τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μεσαορίας κ. Γρηγόριο. Κατόπιν, έφθασε στην Ιερά Αρχιεπισκοπή όπου κατέλυσε.
Έγινε δεκτός από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, ο οποίος παρέθεσε δείπνο στον Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και τη συνοδεία του.
Στο Συλλείτουργο συμμετέσχαν οι Πανιερώτατοι Μητροπολίτες Πάφου κ. Γεώργιος, Κυρηνείας κ. Χρυσόστομος, Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, Ταμασού κ. Ησαΐας και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Κλαυδιπόλεως κ. Ιάκωβος και Μεσαορίας κ. Γρηγόριος.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας προσφώνησε τον φιλοξενούμενο Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και τη συνοδεία του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και αντιφώνησε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων.
*******************************
Ακολουθεί η προσφώνηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου…
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣIΣ ΤΗΣ Α. Μ. ΤΟΥ ΑΡΧIΕΠIΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΥΛΛΕIΤΟΥΡΓΟΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ Α.Σ. ΤΟΥ
ΑΡΧIΕΠIΣΚΟΠΟΥ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ
κ.κ. ΝΙΚΗΤΑ
ΕΝ ΤΩι ΚΑΘΕΔΡΙΚΩι ΝΑΩι ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ
Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου 2022
Η Αγιωτάτη Εκκλησία της Κύπρου, χαίρει ιδιαιτέρως σήμερα, διότι έχει ανάμεσά της, στο λαμπρό αυτό ιερό συλλείτουργο, τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκoπo Θυατείρων καί Μεγάλης Βρεταννίας κύριο Νικήτα, ο οποίος πραγματοποιεί μαζί με την τίμια Συνοδεία του, επίσημη επίσκεψη στην παλαίφατη Εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα.
Η χαρά μας αυτή, Σεβασμιώτατε Άγιε αδελφέ, εδράζεται στο γεγονός ότι προΐστασθε μιας Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, η οποία έχει ως ιδρυτή της τον άγιο Αριστόβουλο, Απόστολο εκ των Εβδομήκοντα και κατά σάρκα αδελφό του Αποστόλου Βαρνάβα. Τοιουτοτρόπως, οι Εκκλησίες μας συνδέονται διά των ιδρυτών τους, ήδη από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους.
Επιπλέον, χαιρόμεθα διότι η Εκκλησία της Κύπρου συνδέεται στενά και διατηρεί άριστες σχέσεις αδελφικής αγάπης, αλληλεγγύης και πνευματικής αλληλοπεριχωρήσεως μετά της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων, μέσω του μεγάλου αριθμού Κυπρίων Αποδήμων. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, και κυρίως από τα μέσα του 20ου αιώνα μετανάστευσαν μαζικά χιλιάδες Κύπριοι συμπατριώτες μας, ώστε σήμερα να υπάρχει στη Μεγάλη Βρεταννία μια ακμάζουσα ελληνοκυπριακή παροικία, η οποία υπερβαίνει σε αριθμό τις τρακόσιες χιλιάδες, εξαιρουμένων των φοιτητών μας, που σπουδάζουν στα διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.
Παρόλο που με την μετανάστευση των συμπατριωτών μας αποδυναμώθηκε το ενεργές δυναμικό της νήσου μας, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε και την ανάγκη για αναζήτηση εργασίας και μόρφωσης με σκοπό τον βιοπορισμό για μια καλύτερη ζωή. Το θετικό και ευτυχές είναι ότι τόσο οι Ελλαδίτες όσο και οι Ελληνοκύπριοι ομογενείς μας ευρίσκονται συσπειρωμένοι από τα πρώτα χρόνια μέχρι τις ημέρες μας, γύρω από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Παράλληλα, υπήρξε άκρως σημαντική, αμέριστη, πολυεπίπεδη, μαχητική και ανιδιοτελής η υποστήριξη των ομογενών μας στο εθνικό θέμα της Κύπρου. Τα φιλοπάτριδα αισθήματα και ο έντονος σεβασμός προς την Ορθόδοξη πίστη μας συντέλεσαν, ώστε να ιδρύσουν πλήθος ναών, ενοριών, ελληνικών σχολείων, πνευματικών, ευαγών και φιλανθρωπικών εκκλησιαστικών ιδρυμάτων σε όλη τη Μεγάλη Βρεταννία.
Ιστορικά αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο Λονδίνο ανηγέρθη ο Ιερός Καθεδρικός Ναός της του Θεού Σοφίας το 1877, με πρώτο προϊστάμενό του τον εκ Κύπρου λόγιο Αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Μυριανθέα (1838-1898). Δεν παραλείπουμε να μνημονεύσουμε τον αείμνηστο Κύπριο προκάτοχό σας Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων κυρό Γρηγόριο, ο οποίος υπηρέτησε θεοφιλώς τους ομογενείς μας για εξήντα συναπτά έτη, εκ των οποίων τα τριάντα ένα ως Αρχιεπίσκοπος. Ωσαύτως, δεν παραβλέπουμε και την παρουσία των άλλων Κυπρίων Αρχιερέων και λοιπών κληρικών που διακόνησαν, ή συνεχίζουν να διακονούν στη Μεγάλη Βρεταννία.
Σεβασμιώτατε Άγιε Αδελφέ,
Ο Κύριός μας, Σάς ανέδειξε ως Αρχιποιμένα μιας θάλλουσας Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, η οποία διακρίνεται δια το πολυσχιδές πνευματικό, πολιτιστικό και εθνικό έργο της, παρόλο που ευρίσκεται και δρα εντός ενός ξένου πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος με όλα τα συνεπακόλουθα. Ακραδάντως δε πιστεύουμε ότι κάτω από την σοφή ποιμαντορία σας, ο λαός του Θεού, θα παραμείνει σταθερός επί των επάλξεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας και θα διατηρήσει ανόθευτα τα νάματα της πίστεως και της παραδόσεώς μας.
Σεβασμιώτατε,
Ενθέρμως Σας παρακαλούμε, όπως, τόσον στις προς τον Θεόν ικεσίες σας όσον και σ’ όλες τις δραστηριότητες της ζωής σας, να μην ξεχνάτε πως ο τάφος του Αποστόλου Βαρνάβα, Ιδρυτού και Προστάτου της Εκκλησίας της Κύπρου και αδελφού του Αγίου Αριστοβούλου, ευρίσκεται υπό την κατοχή του παράνομου Τούρκου εισβολέως από το 1974. Μη λησμονείτε ότι διακόσιες χιλιάδες Κύπριοι προσφυγοποιήθηκαν, εκατοντάδες δολοφονήθηκαν και κακοποιήθηκαν. Πέραν των χιλίων πεντακοσίων είναι οι αγνοούμενοι, και πεντακόσιοι είκοσι ιεροί ναοί, ιερές Μονές, σεβάσματα και κοιμητήρια, ευρίσκονται στην κατεχόμενη γη μας, συλημένοι, καταπατημένοι και έρημοι, προσμένοντας την ευλογημένη εκείνη ώρα της ελευθερίας και της επιστροφής.
Υπό τους θόλους του καθεδρικού ναού του Αποστόλου Βαρνάβα και έμπροσθεν της Ευχαριστιακής Τράπεζας, σάς καλούμε φιλαδέλφως, εν πνεύματι ενότητος, ομοφροσύνης και ομοψυχίας: στηρίξατε τους ομογενείς μας, ώστε, αφενός μεν να τροφοδοτούνται συνεχώς από τα ζωηφόρα ιερά Μυστήρια και αφετέρου να συνεχίσουν να αγωνίζονται σθεναρώς για την πολυπόθητη ελευθερία της ημικατεχόμενης Πατρίδας μας.
Σεβασμιώτατε, αγαπητοί εν Κυρίω Αδελφοί, ως ευ παρέστητε στη νήσο των Αγίων και των Μαρτύρων.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
25 Σεπτεμβρίου 2022
*******************************
Ακολουθεί η αντιφώνηση του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας κ. Νικήτα…
ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ κ. ΝΙΚΗΤΑ
ΚΑΤΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
(Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου 2022)
«ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ΄ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ΄ οὐκ ἀπολλύμενοι…»[1].
Μακαριώτατε Δέσποτα,
Πανιερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί καί λοιποί εὐλαβέστατοι ἱερουργοί καί διάκονοι τῶν θείων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων,
Ἐξοχώτατοι, Ἐνδοξότατοι, Ἐντιμότατοι καί ὅλοι οἱ ἀγαπητοί καί ἐκλεκτοί συνευχόμενοι κατά τήν τέλεση τῆς ἀναιμάκτου μυσταγωγίας,
Ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν πρός τήν Ἐκκλησία τῶν Κορινθίων, ὅπως καταγράφεται στήν Β’ Ἐπιστολή του, ἀποτελεῖ μία σκιαγράφηση τῶν περιστάσεων, τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων ἡμῶν τῶν χριστιανῶν, καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς μας. Ὁρισμένες μάλιστα περικοπές φαίνεται ὅτι γράφτηκαν προφητικά, ὅπως αὐτή πού ἀκούσαμε σήμερα, καθώς περιγράφει τά προβλήματα καί τά παθήματα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, ὁ ὁποῖος μέ τό πέρασμά του ἀπό ἐδῶ, κατά τόν Α’ ἤδη χριστιανικόν αἰῶνα, φώτισε μέ τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου καί τήν ὄμορφη Μεγαλόνησό μας.
Ἡ ταπεινότης μου καί οἱ συνέκδημοί της, ἀνταποκρινόμενοι εὐχαρίστως στήν τιμητική πρόσκληση τοῦ Μακαριωτάτου Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἤρθαμε ἀπό μία ἄλλη μεγάλη νῆσο, αὐτήν τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, ἡ ὁποία εἶδε καί αὐτή τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου τόν Α’ αἰῶνα, χάρις στόν Ἀπόστολο Ἀριστόβουλο, ἀδελφό τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Πρίν ἀπό 100 ἀκριβῶς χρόνια τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἵδρυσε στό μεσοδυτικό τμῆμα τῆς Γηραιᾶς Ἡπείρου μία γεωγραφικῶς μεγάλη ἐκκλησιαστική Ἐπαρχία, τήν ὁποία ὀνόμασε Ἱερά Μητρόπολη Θυατείρων καί Ἐξαρχία Εὐρώπης Δυτικῆς καί Κεντρῴας, μέ ἕδρα τό Λονδῖνο καί ἡ ὁποία ἀργότερα ἀνεδείχθη σέ Ἀρχιεπισκοπή. Ἀπό αὐτή λοιπόν τήν αἰωνόβια Ἐπαρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τό μέγιστο μέρος τοῦ ποιμνίου τῆς ὁποίας ἀποτελεῖται ἀπό χριστιανούς Κυπριακῆς καταγωγῆς, ἀφιχθήκαμε ὡς εὐλαβεῖς προσκυνητές στήν ἀρχαιοτάτη Τοπική Ἐκκλησία, μέ τήν μεγάλη καί λαμπρή ἱστορία δύο χιλιάδων ἐτῶν. Ἤρθαμε στήν Μεγαλόνησο, τῆς ὁποίας ἡ ἱστορία εἶναι συνδεδεμένη μέ τήν ἀποστολικότητα καί τήν ἁγιότητα. Ἡ Κύπρος εἶναι ἡ Ἀποστολοβάδιστος νῆσος καί ἡ νῆσος τῶν Ἁγίων! Τά βήματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί τῶν συνεκδήμων του, Βαρνάβα καί Μάρκου, εἶναι μέχρι σήμερα ἐμφανέστατα ὄχι μόνον στήν Σαλαμῖνα καί στήν Πάφο, ἀλλά σέ ὁλόκληρο τό νησί. Ὅταν, κατά τό ἔτος 487, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Ἀνθέμιος, κατόπιν ὁράματος, βρῆκε τόν τάφο καί τό ἱερό λείψανο τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, ἡ Τοπική αὐτή Ἐκκλησία τέθηκε ὑπό τήν διαρκῆ προστασία τοῦ ἱδρυτοῦ της, στόν Ἱερό Ναό τοῦ ὁποίου κλῆρος καί λαός συνεπιτελοῦμε σήμερα τό μέγα τῆς εὐσεβείας Μυστήριον. Ἡ προστασία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρνάβα εἶναι ἀνάγλυφη σέ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ λαοῦ τῆς Κύπρου. Ἑνός λαοῦ εὐσεβοῦς, φιλοτίμου, φιλοπροόδου, φιλειρηνικοῦ, γενναίου καί ἡρωϊκοῦ! Ἑνός λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἄν καί συνεχίζει «νά θλίβεται ἀπό παντοῦ, δέν κλονίζεται· ἄν καί βρίσκεται σέ ἀδιέξοδο, δέν ἀπελπίζεται· ἄν καί διώκεται, δέν ἐγκαταλείπεται· ἄν καί ὑποκύπτει, δέν χάνεται…»[2]!
Κατά τήν σημερινή μας ἱερουργία, δοξάζουμε καί εὐχαριστοῦμε «σύν τοῖς ἁγίοις πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ»[3] τῇ Κύπρῳ τόν Θεό καί Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι μᾶς ἀξίωσε κατά τό μέγα ἔλεός Του, νά σταθοῦμε ἐνώπιόν Του. Τόν παρακαλέσαμε νά «καταπέμψῃ τό Πνεῦμα Του τό Ἅγιον ἐφ΄ ἡμᾶς καί ἐπί τά προκείμενα δῶρα»[4]. Μέ τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνακαινίζεται καί ζωογονεῖται ἐν Χριστῷ ὁ ἄνθρωπος, συντηρεῖται καί φαιδρύνεται ὁ θεοΐδρυτος ὀργανισμός τῆς Ἐκκλησίας καί μεταγγίζεται μυστικά στά μέλη της ἡ χάρη τῶν θείων ἁγιασμάτων. Ἡ κοινωνία τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προϋποθέτει τήν ἑνότητα τῆς πίστεως, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ αὐτό τό ἱερό συλλείτουργο, γιά τήν κανονική τέλεση τοῦ ὁποίου εὐχαριστοῦμε εὐγνωμόνως τόν Μακαριώτατο καί Θεοπρόβλητο Ἀρχιεπίσκοπο Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου κύριο κύριο Χρυσόστομο τόν Β’. Αἰσθανόμαστε δέσμιοι τῆς μεγάλης καί ἀληθινῆς ἀγάπης Του, καθώς ἀπολαμβάνουμε τῶν πολλῶν φροντίδων καί τῶν ἐγκαρδίων περιποιήσεών Του καί τῆς ἐν γένει ὁλοπροθύμου ἀδελφικῆς φιλοξενίας Του. Φοβοῦμαι ὅτι, ἡ λέξη «εὐχαριστῶ» εἶναι ἐλαχίστη, γιά νά ἐκφράσει τόν πλοῦτο τῶν αἰσθημάτων μας πρός τήν σεβασμία Μακαριότητά Του, πρός τήν Ὁποία ἔχουμε τήν ὑψίστη τιμή καί τήν μεγίστη χαρά νά διαβιβάζουμε τόν ὁλόθερμο ἀδελφικό ἐν Κυρίῳ ἀσπασμό τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυρίου μας κυρίου Βαρθολομαίου. Ἡ ἐκ παραδόσεως ἐνσυνείδητος συμπορεία τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως καί Κύπρου εἶναι ἀπόρροια τῆς ἀποστολικῆς παρακαταθήκης, ἡ ὁποία μᾶς προτρέπει, διά στόματος τοῦ θείου Παύλου, νά εἴμαστε «σύμψυχοι, τό ἕν φρονοῦντες, […] τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχοντες ἑαυτῶν»[5]. Μέ τόν τρόπο αὐτό δοξάζεται καί μεγαλύνεται «ἔτι καί ἔτι»[6] τό ὄνομα τοῦ θείου τῆς Ἐκκλησίας Δομήτορος καί ρυθμίζονται ἀριστοτεχνικῶς καί μάλιστα κατά τρόπο ἀποστολικό τά ἐσωτερικά ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ συμπορεία αὐτή εἶναι ἐπίσης ἀποτέλεσμα τῆς ἀδελφικῆς συμπαραστάσεως τῆς μιᾶς Ἐκκλησίας πρός τήν ἄλλη, ἡ ὁποία, εἴτε ἀντιμετωπίζει «περιστάσεις καί θλίψεις καί ἀνάγκας»[7], εἴτε εὐθυδρομεῖ καί εὐημερεῖ ἐν Κυρίῳ, οὐδόλως ἀφίσταται τοῦ Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ δόξα καί τό καύχημά της! Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι, τό πολίτευμα τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο ἐμπνέει τόν Ἀπόστολο Παῦλο, καί τόν ὠθεῖ νά διδάξει, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα, τούς Κορινθίους καί δι’ αὐτῶν ὅλους μας, γιά τό πῶς πρέπει νά ζοῦμε· «πάντοτε τήν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν περιφέροντες, ἵνα καί ἡ ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ»[8].
Μακαριώτατε Δέσποτα,
Μέ αὐτά τά ἱερά αἰσθήματα τοῦ πολιτεύματος τοῦ Σταυροῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀδελφικῆς συμπορείας μας, ὅπως φάνηκε στό πέρασμα τῆς Ἱστορίας, ἤρθαμε ἀπό τήν Γηραιά Ἀλβιῶνα ὡς ταπεινοί συγκυρηναῖοι τοῦ σταυροῦ τοῦ λαοῦ τῆς Κύπρου, τό ἄχθος τοῦ ὁποίου αἴρει ὑπομονετικά ὁλόκληρος ὁ ὅπου γῆς Ἑλληνισμός. Αὐτή ἡ ἀντιπελάργησή μας ἀποτελεῖ μία ἐλαχίστη ἀνταπόδοση τῆς διαρκοῦς ἀδελφικῆς συμπαραστάσεως τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου πρός τήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Θυατείρων καί Μεγάλης Βρεταννίας· συμπαραστάσεως μεμαρτυρημένης διά πολλῶν καί ἀξιοπίστων μαρτύρων, διά λόγων καί πράξεων. Ὅλοι οἱ ἀοίδιμοι προκάτοχοί Σας Ἀρχιεπίσκοποι στήριξαν ἠθικῶς καί ὑλικῶς τό ἔργο τῆς Βιβλικῆς Ἐπαρχίας μας, ὁ καθένας μέ τόν δικό του τρόπο. Πολλοί νέοι τοῦ ποιμνίου μας, οἱ ὁποῖοι ἐπεθύμησαν νά «ἐνδυθοῦν τήν τῆς ἱερατείας χάριν»[9], ἀξιοποίησαν τήν δυνατότητα ἐκπαιδεύσεώς τους στήν Ἱερατική Σχολή τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Ἀρκετοί κληρικοί, προερχόμενοι ἀπό τήν Μεγαλόνησο, διηκόνησαν τίς ἀνάγκες τοῦ ποίμνιου μας καί τό ἀντίστροφο· σέ σημεῖο ὥστε νά χαρακτηριζόμαστε ὡς συγκοινωνοῦντα δοχεῖα! Οἱ χιλιάδες τῶν Ἑλληνοκυπρίων τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου τυγχάνουν εὐσεβῆ, πιστά καί ἀφοσιωμένα τέκνα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς μας, παραλλήλως ὅμως εἶναι πολύ στενά συνδεδεμένοι μέ αὐτή τήν «γῆ τῆς λεμονιᾶς, τῆς ἐλιᾶς, τῆς ἀγκαλιᾶς, τῆς χαρᾶς, τοῦ πεύκου, τοῦ κυπαρισσιοῦ»[10]. Εἶναι τά τέκνα καί τά ἔκγονα «τῶν παλλικαριῶν τῆς ἀγάπης»[11], τά ὁποῖα ἕλκουν τήν καταγωγή τους ἀπό αὐτό τό «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στό πέλαγο»[12]!
Γιά ὅλα αὐτά καί γιά πολλά ἄλλα, περί τῶν ὁποίων «ἐπιλείψει με διηγούμενον ὁ χρόνος»[13] ὑποβάλλουμε στήν σεβασμία Μακαριότητά Σας τά εἰλικρινῆ αἰσθήματα τῆς βαθυτάτης μας εὐγνωμοσύνης. Καί συμπορευόμενοι ἐνσυνειδήτως τόν ἀνάντη δρόμο τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ μας, εὐχόμαστε ὑπέρ μιᾶς δικαίας καί βιωσίμου ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ ζητήματος. Προσευχόμαστε ὑπέρ τῆς ταχείας ἐπανενώσεως τῆς Μεγαλονήσου. Καί κάνουμε θερμή ἔκκληση πρός ὅλη τήν πολιτισμένη ἀνθρωπότητα, νά ἀρθεῖ στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί νά μήν ἐπιτρέψει τήν συνέχιση αὐτῆς τῆς ἀδικίας. Ἔχουμε ἱερό χρέος ἔναντι τῆς Ἱστορίας, ἔναντι τοῦ αἵματος τῶν ἀθώων, ἔναντι τῶν ἀγνοουμένων, ἔναντι τῶν προσφύγων, ἔναντι τῆς δικαιοσύνης τοῦ Μεγάλου Θεοῦ τῆς ἀγάπης, τῶν οἰκτιρμῶν καί τῆς παρακλήσεως νά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε, ὥστε νά σταματήσει ἡ θλίψη· νά τερματισθεῖ ὁ κλονισμός· νά ἐξέλθουμε ἀπό τό ἀδιέξοδο καί τήν ἀπελπισία. Ζοῦμε μέ τήν προσδοκία ὅτι, θά μπορέσουν νά ξαναζήσουν οἱ δύο Κοινότητες, ὅπως καί πρίν· μέ ἀγάπη, μέ ὁμόνοια, μέ εἰρήνη, μέ ἀδελφοσύνη, μέ ἐμπιστοσύνη, μέ ἀλληλοκατανόηση, μέ συνεργασία, γιά τό καλό καί τό μέλλον τοῦ νησιοῦ…, «ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διά τῶν πλειόνων τήν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ»[14].
Πολλά καί εὐλογημένα τά ἔτη Σας, Μακαριώτατε Δέσποτα!
Καλῶς Σᾶς ηὕραμεν!
Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν!
«Ἡ ἀγάπη μου μετά πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν»[15]!
[1] Β’ Κορ. 4, 8
[2] πρβλ. ὡς άνωτέρω
[3] πρβλ. Β’ Κορ. 1, 1
[4] πρβλ. εὐχή καθαγιασμοῦ Τιμίων Δώρων Θείας Λειτουργίας Ἱ. Χρυσοστόμου
[5] Φιλιπ. 2, 2-3
[6] Μικρά Συναπτή Θείας Λειτουργίας
[7] πρβλ. Η’ Ὠδή Μεγάλου Παρακληκτικοῦ Κανόνος
[8] Β’ Κορ. 4, 10
[9] πρβλ. Εὐχή τοῦ Χερουβικοῦ τῆς Θεία Λειτουργίας
[10] Ἀπό τό ἄσμα «Χρυσοπράσινο φύλλο»
[11] πρβλ.ὡς άνωτέρω
[12] ὁμοίως
[13] πρβλ. Ἑβρ. 11, 32
[14] Β’ Κορ. 4, 15
[15] Α’ Κορ. 16, 24
