Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 13-15 Σεπτεμβρίου 2024

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ – ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Γεώργιος την Παρασκευή, 13 Σεπτεμβρίου 2024,  το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στο Στρόβολο. Την Κυριακή, 15 Σεπτεμβρίου 2024, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Παύλου στη Λευκωσία. Ακολούθως, ο Μακαριώτατος, θα προστεί του Μνημοσύνου του ήρωα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ Στέλιου Μαυρομμάτη.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος το Σάββατο, 14 Σεπτεμβρίου 2024, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στο Στρόβολο.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος την Παρασκευή, 13 Σεπτεμβρίου 2024, το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στο Ακρωτήρι. Το Σάββατο, 14 Σεπτεμβρίου 2024, θα λειτουργήσει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στο Όμοδος. Την Κυριακή, 15 Σεπτεμβρίου 2024, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στη Λευκωσία. Ακολούθως, θα προστεί του Μνημοσύνου πάντων των πεσόντων κληρικών και λαϊκών, κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 καθώς και των εν ειρήνη τελειωθέντων Μικρασιατών Προσφύγων του 1922.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 15 Σεπτεμβρίου 2024, θα λειτουργήσει και κηρύξει  στην Ιερά Μονή Αποστόλου Βαρνάβα στη Σαλαμίνα.

 

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

    12 Σεπτεμβρίου 2024

***************************************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Γαλ. β΄ 16-20

¹⁶ εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. ¹⁷ Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. ¹⁸ εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. ¹⁹ ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. ²⁰ Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

¹⁶ Επειδή όμως εγνωρίσαμεν καλά ότι ο άνθρωπος δεν γίνεται δίκαιος, δεν αποκτά την δικαίωσιν ενώπιον του Θεού από τας τυπικάς διατάξστου μωσαϊκού Νομου, αλλά μόνον δια της φωτισμένης ενεργείας και ενεργού πίστεως στον Ιησούν Χριστόν, και ημείς επιστεύσαμεν στον Χριστόν Ιησούν, δια να γίνωμεν δίκαιοι από την πίστιν και με την πίστιν στον Χριστόν και όχι από τα έργα του μωσαϊκού Νομου. Διότι, όπως άλλωστε έχει γραφή και εις την Παλαιάν Διαθήκην, “δεν θα δικαιωθή ποτέ κανείς από τα έργα του Νομου”. ¹⁷ Εάν δε ημείς, αφήσαντες τον Νομον και ζητούντες να επιτύχωμεν την δικαίωσίν μας δια της πίστεως και επικοινωνίας μας με τον Ιησούν Χριστόν, ευρεθήκαμεν στο κεφαλαιώδες αυτό θέμα αμαρτωλοί, τότε έρχεται στο στόμα το παράλογον ερώτημα· άρα γε ο Χριστός που μας εκάλεσεν εις αυτόν τον δρόμον, μας ηπάτησε και είναι υπηρέτης αμαρτίας; Μη γένοιτο να σκεφθώμεν ποτέ τέτοιαν βλασφημίαν. ¹⁸ Διότι, εάν εκείνα τα οποία έχω καταργήσει ως άχρηστα, δηλαδή τα τυπικά έργα του μωσαϊκού Νομου, αυτά πάλιν επαναφέρω εις την ισχύν και τα τηρώ, αποδεικνύω τον ευατόν μου παραβάτην, διότι έτσι ομολογώ, ότι η προηγουμένη παραμέλησις των τυπικών διατάξεων του Νομου ήτο αμαρτία. ¹⁹ Αυτό όμως δεν είναι αληθινό, διότι εγώ δια του Νομου, τον οποίον κατήργησα και ο οποίος καταδικάζει εις θάνατον κάθε παραβάτην, έχω πλέον αποθάνει δι’ αυτόν, δια να ζήσω πλέον εν τω Θεώ, χάρις εις την πίστιν μου προς τον Χριστόν. ²⁰ Εγώ έχω σταυρωθή μαζή με τον Χριστόν και δεν ζω πλέον εγώ, ο παλαιός φυσικός άνθρωπος, αλλά ζη μέσα μου ο Χριστός. Αυτήν δε την ζωήν που ζω μέσα στο σώμα μου τώρα, την ζω με την χάριν και την δύναμιν της πίστεως στον Υιόν του Θεού, ο οποίος με έχει αγαπήσει και παρέδωκε τον ευατόν του εις σταυρικόν θάνατον, δια την σωτηρίαν μου.

 

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Μαρκ. η΄ 34- θ΄ 1

³⁴ Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ³⁵ ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. ³⁶ τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ³⁷ ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ³⁸ ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

¹ Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Νεοελληνική Απόδοση

³⁴ Και αφού επροσκάλεσε τον λαόν μαζή με τους μαθητάς του, είπεν εις αυτούς· “όποιος θέλει να με ακολουθήση ως πιστός μαθητής μου, ας απαρνηθή τον αμαρτωλόν εαυτόν του με τας αδυναμίας, και τα πάθη του, ας πάρη την απόφασιν να υποστή προς χάριν μου ταλαιπωρίες και αυτόν ακόμη τον σταυρικόν θάνατον, και ας με ακολουθήση στον δρόμον, που εγώ εχάραξα. ³⁵ Διότι όποιος θέλει να σώση την επίγειον ζωή του, αυτός θα χάση την αιωνίαν και μακαρίαν ζωήν. Οποιος όμως αψηφήσει και θυσιάσει την ζωήν του προς χάριν εμού και του ευαγγελίου, αυτός θα σώση την ζωήν του εις την αιωνίαν μακαριότητα. ³⁶ Διότι τι θα ωφελήση τον άνθρωπον, εάν κερδήση ολόκληρον τον υλικόν κόσμον και χάσει την ψυχήν του; ³⁷ Η, τι θα δώση άνθρωπος ως αντάλλαγμα, δια να εξαγοράση την ψυχήν του από τον Αδην, αφού ούτε ο κόσμος όλος δεν ημπορεί να αντισταθμίση την αξίαν της ψυχής; ³⁸ Διότι εκείνος, ο οποίος δια λόγους ανθρωπαρεσκείας και δειλίας θα εντραπή και θα αρνηθή εμέ και τους λόγους μου εις την γενεάν αυτήν, την αποστατημένην και αμαρτωλήν, και ο Υιός του ανθρώπου θα εντραπή αυτόν και θα τον αποκηρύξη, όταν ως κριτής των ανθρώπων έλθη ολόλαμπρος με την δόξαν του Πατρός αυτού συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους”.

¹ Και έλεγεν εις αυτούς· “Σας διαβεβαιώνω, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που ευρίσκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν τον θάνατον, προτού ιδούν την βασιλείαν του Θεού, δηλαδή την Εκκλησίαν, να εγκαθίσταται και να θεμελιώνεται εις την γην με δύναμιν κατά την ημέραν της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος”.

***************************************************   

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

(Μαρκ. η΄ 34- θ΄ 1), (Γαλ. β΄ 16-20)

Σωτήρια απάρνηση

«Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού…»

Η εφιαλτική κρίση που ζώνει σε όλα τα επίπεδα τη ζωή του σημερινού κόσμου και η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως ηθική και πνευματική, όπως καθημερινά διαπιστώνουμε στο βάθος της, αφήνει ένα παγερό αίσθημα ανασφάλειας να περιλούζει το σημερινό άνθρωπο. Με αποτέλεσμα να αισθάνεται φοβερά αδύναμος και προδομένος από κοσμικά συστήματα και ιδεολογίες, που τόσο ασφυκτικά τον κυκλώνουν, τον εξουθενώνουν και τον συνθλίβουν. Η κρίση αυτή αποκαλύπτει τελικά την αδυναμία του. Και ας νόμιζε για τόσα χρόνια ότι μπορούσε να είναι παντοδύναμος, με το αίσθημα της υπερηφάνειας και της αλαζονείας να είναι διάχυτο σε όλες τις δραστηριότητές του, αλλά και γενικότερα στη στάση που διαμόρφωνε σε όλο το πλέγμα των σχέσεών του: με τον Θεό, το συνάνθρωπο, αλλά και με την κτίση ολόκληρη. Αρκούσε η επέλαση ενός ιού με τόσες μεταλλάξεις για να νιώσει μπροστά του εντελώς αδύναμος και να τον ζώνουν από παντού οι λογής ανασφάλειές του. Αρκούσε, επίσης, ένα λογισμικό πρόβλημα για να αισθανθεί ότι καταρρέει ο κόσμος ολόκληρος με τα περιβόητα συστήματά του. Μπροστά ακόμα από την επέλαση της κλιματικής αλλαγής και τις φοβερές συνέπειές της που νιώθει τόσο έντονα στις μέρες μας, αρκείται να υψώνει τα χέρια του. Ακριβώς μέσα από την αίσθηση της παντοδυναμίας του, αποκαλύπτεται πόσο αδύναμος και ανήμπορος είναι να ελέγξει ακόμα και τα ίδια τα έργα και τις ημέρες του. Αποδεικνύεται, λοιπόν, περίτρανα με τη σημερινή οδυνηρή πραγματικότητα και την αδιέξοδη πορεία στην οποία εισήλθε η ανθρωπότητα, ότι τα στηρίγματα του ανθρώπου στον πλούτο και την υλική ευμάρεια, μόνο ψευδαισθήσεις και απογοήτευση τον αφήνουν να δοκιμάζει. Αυτό, άλλωστε, μαρτυρεί και η γενικότερη κρίση, αλλά και η ηθική κατάπτωση που ταλανίζει τον πλανήτη. Το πιο φοβερό όμως είναι η διαπίστωση ότι το ανεκτίμητης αξίας πρόσωπο του ανθρώπου ως «εικόνα του Θεού», συνθλίβεται μέσα από τη χρεοκοπία και την κατάρρευση συστημάτων και δεικτών. Αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες του ανθρώπου που στηρίχθηκε στη βάση του «υπερανθρώπου» και αρνήθηκε στη ζωή του τον Θεάνθρωπο, τον Σωτήρα Χριστό.

Τα απατηλά στηρίγματα

Απαντήσεις γύρω από τα αμείλικτα σήμερα ερωτήματα και προβληματισμούς, δεν μπορεί παρά να δίνει η ευαγγελική αλήθεια. Ρέουν μάλιστα τόσο κρυστάλλινα από την γραφίδα των ευαγγελιστών τα αληθινά μηνύματα, ώστε θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν ισχυρό δείκτη για έξοδο από τα πολλαπλά αδιέξοδα.

Ειδικότερα, το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το οποίο ακούγεται επίσης και την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ως προς το πού θα πρέπει να στραφεί ο άνθρωπος για ν’ αναζητήσει τη σωστή πορεία στη ζωή του. Ιδιαίτερα με το ρηθέν υπό του Κυρίου «τι γαρ ωφελήσει τον άνθρωπο εάν κερδίση τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;», δίνεται ο αυθεντικός προσανατολισμός που καταξιώνει την ύπαρξη του στην αιώνια αρχοντιά της, ως εικόνας του Θεού. Πραγματικά, όλα τα πλούτη του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με τη ζωή, έστω ενός και μόνο ανθρώπου. Αυτό κι αν συνιστά ελεγκτικό και μαστιγωτικό λόγο απέναντι στο σημερινό σκηνικό, στη δίνη του οποίου θυσιάζεται το ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο αφήνεται τόσο άσπλαχνα να βιώνει τον εξευτελισμό και τη μιζέρια. Η επιμονή κάθε φορά στην επιβολή των οποιωνδήποτε απάνθρωπων μέτρων, δεν φανερώνει τίποτε άλλο παρά την άγνοια της πραγματικότητας, ότι όσο περισσότερο ο άνθρωπος επιθυμεί να έχει και να κατέχει, τόσο παύει να είναι αυτός που θα έπρεπε να είναι. Παύει να είναι όπως τον έπλασε ο Θεός, με το μεγαλείο που του προσέδωσε όταν του ενεφύσησε πνοή ζωής. Αλλοτριώνεται και αποξενώνεται από την αληθινή του φύση. Γίνεται άλλος άνθρωπος, απάνθρωπος και αγνώριστος. Ξένος προς την εικόνα του Θεού, με την οποία προικίστηκε η φύση του.

Η δύναμη του Σταυρού

Στον αντίποδα της κατρακύλας και της απογοήτευσης, που γνωρίζει ο σημερινός άνθρωπος, προβάλλει ως μοναδική δύναμη και ελπίδα ζωής, ο Σταυρός του Κυρίου. Προσκύνησε μόλις χθες την Ύψωση του η Εκκλησία. Προσκάλεσε όλους να τον εγκολπωθούν ως μόνιμο στήριγμά τους. Ας γνωρίζει, λοιπόν, ο σημερινός άνθρωπος ότι ο Χριστός πάνω στο Σταυρό δεν είχε απολύτως τίποτε. Πρόβαλε μόνο τη γυμνότητά του. Ακόμα και ο ιματισμός του έγινε αντικείμενο κλήρωσης. Και όμως, ακριβώς εκείνη τη στιγμή αποκαλύφθηκε το μεγαλείο της ύπαρξης στην πιο σημαντική παράμετρο της θεϊκής αγάπης. Στην προσφορά της θυσίας που αναδείχθηκε ως η κατ’ εξοχήν δύναμη και ζωή.
Αγαπητοί αδελφοί, ο Σταυρός, το αήττητο τρόπαιο της ζωής, η δύναμη και το καύχημα της Εκκλησίας, μας απευθύνει συνεχώς πρόσκληση να ανταποκριθούμε στη θυσιαστική αγάπη του Χριστού. Στη δύναμή του, ο άνθρωπος μπορεί να ιχνηλατήσει και ν’ ανιχνεύσει το χαμένο εαυτό του και να τον αφήσει να ακτινοβολεί στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές. Αξίζει ένα τέτοιο τόλμημα.

 

Χριστάκης Ευσταθίου,

Θεολόγος