Ένα γεγονός βαθιάς οδύνης Ενώ, όπως σημειώθηκε πιο πριν, μεταξύ των Χριστιανών της Ρωμαϊκής και της Ανατολικής εκκλησίας υπήρξε ενότητα πίστεως και ζωής, στην πορεία τα πράγματα έδειξαν ότι διαφορετικές αντιλήψεις μεταξύ τους προκαλούσαν διαφωνίες που έτειναν να διχάσουν το 'ενιαίο σώμα' του Χριστού, δηλαδή τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, την από περάτων έως περάτων της οικουμένης. (περισσότερα…)
Παρόλο που η διακοπή των σχέσεων μεταξύ Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας υπήρξε τελειωτική, προσπάθειες επανασύνδεσης είχαν σημειωθεί κατ' επανάληψη, με πρωτοβουλία αμφοτέρων. Μέχρι την κατάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας συγκροτήθηκαν δεκατρείς σύνοδοι επισκόπων προκειμένου να επαναφέρουν την ειρήνη και την ομόνοια μεταξύ των διασπασμένων μερών. Οι σύνοδοι αυτές κατέληγαν πάντοτε σε αποτυχία εξαιτίας πολλών παραγόντων. ΄Ενας απ' αυτούς, ο σημαντικότερος, εστιαζόταν στην προβολή εξευτελιστικών απαιτήσεων εκ μέρους των εκάστοτε πνευματικών ταγών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, οι οποίοι επιδίωκαν την υποδούλωση των ανατολικών σ' αυτούς. (περισσότερα…)
Μια θεολογία προσέγγισης του Θεού που διχάζει Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα η βυζαντινή κοινωνία, και ιδιαίτερα η θρησκευόμενη, διχάστηκε. Αφορμή είχε δώσει η συζήτηση του κατά πόσο ο άνθρωπος της πίστεως μπορεί να 'ζήσει', σε μια μυστική εμπειρία, το άκτιστο θείο φως. Οι οπαδοί της άποψης αυτής, οι οποίοι είχαν συσπειρωθεί γύρω από τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά ( 1296-1359 ) - αρχικά αθωνίτη μοναχό και μετέπειτα μητροπολίτη Θεσσαλονίκης- πρέσβευαν ότι η θέα του ακτίστου φωτός ήταν ήδη μια πραγματικότητα που βίωναν οι αγωνιστές Χριστιανοί και δη οι μοναχοί. [...]
Στα 1453, 'κρίμασιν οις οίδεν Κύριος' κατά τους βυζαντινούς ιστοριογράφους ή κατ' άλλους 'διά τας αμαρτίας ημών', το προπύργιο της Ορθοδοξίας αλώθηκε από τους Οθωμανούς. Η Εκκλησία για πολλούς λόγους αναγνωρίστηκε ως εθναρχεύουσα και ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο ανάμεσα στους ραγιάδες. ΄Ισως η πολιτική αυτή των Οθωμανών να οφειλόταν στην αναγνώριση της Εκκλησίας ως δύναμης ιεραρχικά δομημένης, γύρω από την οποία οι υπόδουλοι θα ήταν συσπειρωμένοι και υπάκουοι. (περισσότερα…)
Μια μορφή αντίδρασης στην Καθολική Εκκλησία Στην πορεία των χρόνων η Καθολική Εκκλησία, αποκομμένη πια από την Ορθόδοξη, συνέχισε να αξιώνει τη διεκδίκηση προνομίων, τα οποία ξεπερνούσαν τα όρια εντολής που είχε λάβει η αρχέγονη Εκκλησία από τον Ιδρυτή της και που είχαν ήδη καθορισθεί από τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και την παράδοση των Πατέρων της, συνοδικά εκπεφρασμένη. Μια περίπτωση που προβάλλεται προς τούτο είναι η ανάμειξη των Παπών σε ζητήματα άσκησης κοσμικής εξουσίας και η συνακόλουθη επιβολή παποκαισαρισμού. (περισσότερα…)
Η Αγγλία είχε εκχριστιανισθεί το 597μ.Χ. από τους ιεραποστόλους του Αγίου Αυγουστίνου. Στην κατήχηση των Άγγλων σημαντική υπήρξε και η συνεισφορά του Αγίου Θεόδωρου Ταρσού, Έλληνα την καταγωγή. Εξαιτίας αυτής της ιεραποστολικής του δράσης, ανεδείχθη σε Αρχιεπίσκοπο Αγγλίας, όγδοο κατά τη σειρά της διαδοχής. Το 664, μετά την ολοκλήρωση του ευαγγελισμού των κατοίκων της, όλη η Αγγλία είχε υπαχθεί εκκλησιαστικά στην κυριαρχία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας ως πνευματικό αρχηγό τον Πάπα. (περισσότερα…)
Ο Απόστολος Μακράκης υπήρξε προσωπικότητα δυναμική και πολυτάλαντη. Σπούδασε αρχικά στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και στη συνέχεια μετέβη στη Γαλλία, όπου δίδαξε ως δάσκαλος τα θεολογικά γράμματα. Στον Ελλαδικό χώρο και συγκεκριμένα στην Αθήνα κηρύσσει με θέρμη και ζήλο την ανάγκη μετάνοιας και επιστροφής στη ζωή της ευσέβειας. Με τη ρητορική του δεινότητα και την ηθικιστική απόχρωση των κηρυγμάτων του, συνεπαίρνει λαϊκούς και κληρικούς, σχηματίζοντας κύκλο φανατικών οπαδών. (περισσότερα…)
Ένα από τα σοβαρότερα ίσως προβλήματα που οδήγησε σε σχίσμα την Eλλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα ήταν η αντίδραση μεγάλου αριθμού πιστών στην αλλαγή του ημερολογίου. Συγκεκριμένα στα 1924, εξαιτίας έντονων διαφωνιών αναφορικά με το ζήτημα αυτό, ορθόδοξοι ελλαδίτες αποσχίστηκαν από την επίσημη Εκκλησία και συγκρότησαν την ομάδα των λεγόμενων «Γνήσιων Ορθόδοξων Χριστιανών». (περισσότερα…)
Ενέργειες καθορισμού αυτοσυνειδησίας μέσα στον καινούριο κόσμο του 19ου και 20ου αιώνα Στα 1870 η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία συγκρότησε την Α΄ Σύνοδο του Βατικανού, η οποία διατράνωσε την πίστη της στο αλάθητο του Πάπα και το πρόβαλε ως «θεόθεν αποκαλυφθέν δόγμα». Η αντίδραση μέρους των πιστών στις αποφάσεις αυτές συνέβαλε στη δημιουργία σχίσματος ανάμεσα στους κόλπους της Εκκλησίας, γνωστού υπό το όνομα του Παλαιοκαθολικισμού. (περισσότερα…)
Ο Προτεσταντισμός, ενώ αρχικά, από τον 15ο αιώνα ξεκίνησε ως κίνημα γνήσιας βίωσης της διδασκαλίας του Χριστού, όπως αυτή είχε αποταμιευθεί στη Βίβλο και ως αντίδραση στην αυθαιρεσία της Καθολικής Εκκλησίας, στην πορεία διασπάστηκε σε πολλές ομάδες ή Εκκλησίες, οι πεποιθήσεις των οποίων, κάποιες φορές, συγκρούονται μεταξύ τους. Στις λεγόμενες παραδοσιακές ανήκει η Λουθηρανική Εκκλησία και οι Καλβινικές ομολογίες. (περισσότερα…)