Πανήγυρις Ιερού Ναού Αγίου Κασσιανού στην παλαιά Λευκωσία (25-26 Φεβρουαρίου 2016)
Φέτος, με τις ευλογίες της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, η μνήμη του Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου τιμήθηκε 25-26 Φεβρουαρίου 2017. Ένας από τους λόγους της μεταθέσεως της εορτής είναι ότι ο Άγιος τιμάται κανονικά στις 29 Φεβρουαρίου μόνο κατά τα δίσεκτα έτη, δηλαδή μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Ο δεύτερος λόγος αφορά την επιθυμία των πιστών να τιμήσουν με λαμπρότερο τρόπο τον Άγιό τους, προσφέροντας στην πανήγυρη κι έναν αναστάσιμο χαρακτήρα.
Το Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου 2017, τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και την Κυριακή της Τυρινής, 26 Φεβρουαρίου 2017, τελέστηκε Όρθρος και Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα ι.ν. Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου. Των ιερών Ακολουθιών προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος.
Στο κήρυγμά του ο Θεοφιλέστατος αναφέρθηκε στο νόημα της ευαγγελικής περικοπής, την οποία η Εκκλησία, μέσα στη σοφία και την παιδαγωγικότητά της, όρισε να αναγινώσκεται πάντοτε κατά την Κυριακή της Τυρινής, δηλαδή πριν να αρχίσει η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η περικοπή ξεκινά με μια προϋπόθεση, την οποία τοποθετεί ενώπιόν μας ο Κύριος. Αν θέλουμε να μας συγχωρεί ο επουράνιος Πατέρας μας, τότε θα πρέπει κι εμείς να κάνουμε το ίδιο για τον συνάνθρωπό μας. Κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι αγαπά τον Θεό αν δεν αγαπά πρώτα τον συνάνθρωπό του. Αυτό ακριβώς μας εξηγεί και ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος: “ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν; ” (Α΄ Ιω. 4, 20). Άρα, η συγχώρεση, ως έκφραση της αληθινής αγάπης, αποτελεί ένα από τα σημαντικά μηνύματα της σημερινής Κυριακής, η οποία ονομάζεται και Κυριακή της συγγνώμης, κατά τη διάρκεια της οποίας – και μάλιστα κατά τον κατανυκτικό Εσπερινό – ο καθένας ζητά συγγνώμη από τον κάθε αδελφό του.
Κατόπιν, στην ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός αναφέρεται στη νηστεία, η οποία βασικά αποτελεί μια άσκηση προσωπικής θυσίας. Στη νηστεία θυσιάζουμε την προσωπική μας ηδονή ή ευχαρίστηση, η οποία μπορεί να έρχεται είτε από το φαγητό είτε από άλλους παράγοντες τις ζωής μας. Άρα, η νηστεία είναι μια άσκηση αυτοελέγχου και όχι αυτοσκοπός. Όμως η νηστεία έχει κι ένα ρίσκο, για το οποίο μας μιλά το σημερινό ευαγγελικό απόσπασμα: αφενός μεν της περηφάνιας και της ικανοποίησης του νηστεύοντος ότι έφτασε σε έναν υψηλό πνευματικό επίπεδο και αφετέρου δε της επιθυμίας όπως αυτή η επίδοσή του να γνωστοποιηθεί από τους γύρω ανθρώπους. Το σημερινό Ευαγγέλιο τονίζει το κίνητρο και την προαίρεση του νηστεύοντος. Εαν νηστεύουμε για να μας βλέπουν οι άνθρωποι τότε ήδη ελάβαμε τον μισθό μας, σύμφωνα με τον Κύριο. Σε αυτή την περίπτωση η νηστεία είναι απλά μια επένδυση για μια καλύτερη εξωτερική εικόνα. Αλλά ο Χριστός μας προτρέπει να επενδύσουμε στον Θεό. Να νηστεύουμε όχι για να μας βλέπουν οι άνθρωποι αλλά εν τω κρυπτώ, για να μας βλέπει μόνο ο Θεός.
Ο σκοπός της νηστείας είναι από τη μια να τελειοποιήσουμε τον μηχανισμό του αυτοελέγχου μας και από την άλλη να μετέχουμε στη ζωή της Εκκλησίας δια της προσωπικής αυτοθυσίας μας. Η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής σχετίζεται προφανώς με τη Σταύρωση, το θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού. Νηστεύουμε, ο καθένας από τη θέση του και σύμφωνα με τις δυνατότητές του, επειδή στο τέλος αυτής της περιόδου είναι η λαμπρή εορτή της Αναστάσεως, ενώ πριν προηγούνται τα Πάθη του Κυρίου.
Τέλος, ο τιμώμενος Άγιος Κασσιανός παρουσιάζει ακόμα μια πτυχή της νηστείας. Στον πρώτο τόμο της Φιλοκαλίας ο Άγιος γράφει ότι η νηστεία μας βοηθά να καταλάβουμε ότι η ύπαρξή μας δεν περιορίζεται μόνο στη σωματική επιβίωση, αλλά ο άνθρωπος, ως ψυχοσωματική οντότητα, πρέπει να καλλιεργήσει ταυτόχρονα και το σώμα αλλά και την ψυχή του αφού “οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος” (Λκ. 4, 4). “Πρέπει λοιπόν όχι μόνο στη σωματική νηστεία να βάζομε όλη την επιμέλειά μας, αλλά και στην προσοχή των λογισμών και στην πνευματική μελέτη, χωρίς τα οποία είναι αδύνατο να ανέβομε στο ύψος της αληθινής αγνείας και καθαρότητας” (Άγιος Κασσιανός, Φιλοκαλία Α΄).
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Θεοφιλέστατος τέλεσε τα μνημόσυνα των κληρικών, ιεροψαλτών, ευεργετών, επιτρόπων και πάντων των διακονησάντων εν τω ι.ν. Αγίου Κασσιανού Λευκωσίας.
