Χαιρετισμός Μακαριωτάτου στο Φιλολογικό Μνημόσυνο του Εθνάρχη Μακαρίου 13/8/1913-3/8/1977
Με την ευκαιρία της ημέρας των γενεθλίων του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχη Μακαρίου Γ´, την Τετάρτη, 13 Αυγούστου 2014, η γενέτειρά του Παναγιά της Πάφου πραγματοποίησε Φιλολογικό Μνημόσυνο.
Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του η Α. Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. κ. Χρυσόστομος. Παρέστησαν ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος και ο Πανοσιολογιώτατος Ηγούμενος της Ι. Μ. Χρυσοριογιατίσσης, Αρχιμ. κ. Διονύσιος. Επίσης παρέστησαν εκπρόσωποι της πολιτείας, της Επαρχιακής Διοίκησης Πάφου και πολλοί άλλοι προσκεκλημένοι που τιμούν τη μνήμη του Εθνάρχη Μακαρίου 101 έτη μετά τη γέννησή του.
Ο Μακαριώτατος χαιρέτησε την εκδήλωση. Παραθέτουμε στη συνέχεια το κείμενο του Χαιρετισμού.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Β΄ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ.
ΠΑΝΑΓΙΑ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014
Συνήλθαμε απόψε εδώ για να τιμήσουμε για μια ακόμη φορά τον αλήστου μνήμης Αρχιεπίσκοπο και Εθνάρχη τής Κύπρου Μακάριο τον Γ΄.
Η αποψινή σεμνή τελετή είναι αφιερωμένη στη γενέθλια ημέρα αυτού. Ήδη μπήκαμε στη δεύτερη εκατονταετία από τής γεννήσεώς του. Και ανατρέχοντας τη ζωή τού αείμνηστου Πρωθιεράρχη ευρισκόμεθα σε αμηχανία. Τι πρώτον και τι ύστερον να εξωτερικεύσουμε εκ των πλημμυρούντων την καρδία ημών αισθημάτων! Τιμής, σεβασμού, υπερηφανείας ή πόνου, οδύνης και αγανακτήσεως;
Τιμής γιατί αξιωθήκαμε να έχουμε έναν πρωθιεράρχη, που παρά το άσημο τής καταγωγής του και της σμικρότητας της πατρίδας μας, της οποίας για τρεις δεκαετίες υπήρξε Ηγέτης, ξεπέρασε αυτά τα όρια και αναδείχτηκε ένας πνευματικός και εθνικός ταγός παγκόσμιας εμβέλειας.
Αυτόν τον Ηγέτη τον σεβάστηκαν οι μεγαλύτερες προσωπικότητες τού κόσμου, ανάμεσα στους οποίους ο πρόεδρος της Αμερικής αείμνηστος Τζιών Κέννεντυ, ο ηγέτης των Ινδιών Παντίτ Νεχρού, ο στρατάρχης Τίτο, ο Πρόεδρος τής Αιγύπτου Νάσσερ και πολλοί άλλοι.
Μάς εντυπωσιάζει το γεγονός που αναφέρεται στην επίσκεψη τού Μακαρίου στην Αμερική. Ο Κέννεντυ γεμάτος θαυμασμό και σεβασμό για τον μεγάλο μας Ηγέτη θρυμματίζει κάθε καθιερωμένο πρωτόκολλο και σπεύδει να τον υποδεχθεί προσωπικά και με βαθειά εγκαρδιότητα, στην κλίμακα τού αεροπλάνου. Εις δε την προσφώνησή του είπε χαρακτηριστικά: «Σάς αναγνωρίζομε και Σάς θαυμάζομεν Μακαριώτατε, ως θαρραλέον μαχητήν τής Ελευθερίας».
Και πέραν τούτου ο Μακάριος εδέσποζε των αρχηγών, κρατών και κυβερνήσεων τού αναδυόμενου τότε στο ιστορικό προσκήνιο τρίτου Κόσμου των Αδεσμεύτων.
Παράλληλα όμως αισθανόμεθα και οδύνη βαθειά διότι ο λαοπρόβλητος αυτός Ηγέτης που τόσο πολύ αγαπήθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία τού κυπριακού λαού μισήθηκε και τόσο άδικα από μια ελεεινή μειοψηφία, η οποία δυστυχώς κατάφερε να φέρει μια τόσο μεγάλη καταστροφή στην πατρίδα μας. Ας μού επιτραπεί στο σημείο αυτό να πω την αποκρυσταλλωμένη μου άποψη για τον Μακάριο. Εκείνοι που τόν μίσησαν ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Ήταν πρώτα εκείνοι που τον ζήλευαν και κατά δεύτερον λόγο εκείνοι που δεν τον γνώριζαν. Εκείνοι που τον ζήλευαν αισθανόντουσαν πολύ μικροί απέναντί του και αντιλαμβάνονταν ότι ποτέ δεν θα φθάσουν στο ύψος εκείνου. Και πίστευαν ότι κατηγορώντας τον θα τον μειώσουν και θα μπορέσουν να τον φθάσουν. Εκείνοι πάλιν που δεν τον γνώρισαν δεν μπορούσαν να φανταστούν τον ιπποτισμό του, την προσήνειά του, τη διορατικότητά του, τη λεπτότητα τού χαρακτήρα του και γενικά το θησαύρισμα των αρετών που κοσμούσαν την προσωπικότητά Του. Γιατί ήταν αδύνατο να γνωρίσεις τον Μακάριο και να μην τον θαυμάσεις για τις πολλαπλές του αρετές.
Για όλα, όσα πιο πάνω αναφέραμε, ο αείμνηστος Μακάριος διαισθανόμενος την εχθρότητα των ισχυρών της Γης προσπαθούσε με πολλή δεξιότητα να χειρίζεται το εθνικό μας θέμα. Και παρ’ όλο που διερχόταν εν μέσω υφάλων και σκοπέλων και συμπληγάδων πολλών πάντοτε τα κατάφερνε, ως δεξιός πηδαλιούχος, να ξεφεύγει από τα αδιέξοδα. Και αγωνιζόταν συνεχώς να επιτύχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για το εθνικό μας θέμα. Αυτά που θα εξασφάλιζαν στον λαό του, που τάχθηκε να υπηρετήσει, την εθνική του επιβίωση, την προκοπή του και την ευτυχία του.
Αλλά – αλίμονον – μια δράκα αφρόνων στρατιωτικών, παρασυρθείσα και αυτή από ψεύτικες υποσχέσεις, κατέστρεψε τη μικρή μας πατρίδα, παρ’ όλες τις σαφείς και σοφές προειδοποιήσεις του, ότι θα καταστούν νεκροθάπτες τής ενώσεως και θα επιφέρουν τη διχοτόμηση και τελικά την τουρκοποίηση τής πατρίδας μας. Δυστυχώς η στάση τους εκείνη συντέλεσε, ώστε να συντομευθεί η επίγεια ζωή του και να μάς φύγει τόσο πρόωρα από τη ζωή, τη στιγμή που τον είχαμε τόσο μεγάλη ανάγκη.
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι ο Μακάριος ήταν μια φωτισμένη και πολυδιάστατη προσωπικότητα, πλημμυρισμένη από υψηλόφρονες ιδεολογικούς οραματισμούς. Στην συνείδησή μας βρίσκεται στο ίδιο ύψος με τους Πατέρες τής Εκκλησίας μας και τους Ήρωες τής Φυλής μας! Γι’ αυτό και πάντοτε τον νοιώθουμε ως τον πνευματικό μας Πατέρα και τον εμπνευσμένο μας Καθοδηγητή και Ηγέτη.
Ήταν ο σημαιοφόρος των πόθων και των ελπίδων μας. Πρότυπο συνειδητού εκκλησιαστικού ανδρός. Πρότυπο εθνικού και χαρισματικού ηγέτη. Πρότυπο ευψυχίας και αγωνιστικότητας. Πρότυπο χρέους και προσήλωσης προς την Εκκλησία και την Πατρίδα.
Ας είναι αιωνία η μνήμη Του.
