Ομιλία Μακαριωτάτου κατά την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του Ιεροδιακόνου Γρηγορίου Μουσουρούλη

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΟΥΣΟΥΡΟΥΛΗ

Προσφιλέστατε ἐν Κυρίῳ Ἀδελφέ,  Ἱερολογιώτατε  πάτερ  Γρηγόριε,Ἀπὸ σήμερα ἡ Ἐκκλησία σέ καλεῖ νά ὑπηρετήσεις τόν λαόν τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τό ἱερό Θυσιαστήριο. Ἐκεῖ ὅπου ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακῦψαι. Καλεῖσαι δηλαδὴ ὅπως « ἀναιμάκτῳ τομῇ Σῶμα καὶ Αἷμα τέμνῃς Δεσποτικόν, φωνὴν ἔχων τὸ ξίφος»   κατὰ τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο.

Αἰσθήματα βαθύτατης χαρᾶς γεμίζουν σήμερον τὶς καρδιὲς ὅλων μας, ἰδιαιτέρως δὲ ἐμοῦ, καθ’ ὅτι  ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα βρίσκει στὸ πρόσωπὸ σου «ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον» ὁ ὁποῖος ἀπό τή νεότητά του διήγαγε τὸν βίο αὐτοῦ «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας» ( Β΄Τιμ.2,15) τοῦ Κυρίου.

Χαίρομε διότι στό πρόσωπὸ σου βρίσκομε λειτουργὸ  «φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, ὅσιον, ἐγκρατῆ, ἀντεχόμενον  τοῦ  κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου» (Τιτ.1,8)  ὁ ὁποῖος  ἀνεδείχθης  «δυνατὸς καὶ παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν»        (Τίτ. 1,9).

Ἀπὸ κέντρου καρδίας, προσφιλέστατε ἐν Κυρίῳ ἀδελφέ, σοῦ ἐκφράζουμε τὰ ἐνδόμυχὰ μας συγχαρητήρια γιὰ τὴν ὑψηλὴ αὐτὴ ἱερατικὴ τιμή, τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία σοῦ προσφέρει, καί, ταυτόχρονα, ὑψώνουμε χεῖρας ἱκέτιδας πρὸς τὸν Κύριο, γιὰ νὰ σὲ καθοδηγεῖ «εἰς πάντα, οὗ ἐὰν πορεύῃ» ( Ἰησοῦ τοῦ Ναυὴ 1,9) καὶ για νὰ εὐλογεῖ τὰ ἔργα σου, ὥστε νὰ εἶναι γόνιμα, καρποφόρα καὶ εὐάρεστα ἐνώπιόν Του.

Ναὶ Ἀδελφὲ μας, καλεῖσαι ἀπὸ τὸν Θεὸ να ὑπηρετήσεις τὸ ἱερὸ Θυσιαστήριο καὶ τὴν Ἐκκλησία γενικότερα σὲ χαλεποὺς καὶ δυσχειμέρους καιρούς. Δυστυχῶς ἀλλότρια  ἰδεολογικὰ ῥεύματα εἰσήλασαν  στην πατρίδα μας καὶ αἰχμαλώτισαν τις ψυχὲς τῶν νέων μας. Διδασκαλίες  ἀδόκιμες, οἱ ὁποῖες ἀπάδουν πρὸς τὴ στοιχειώδη ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου καὶ οἱ ὁποῖες εἶναι βδελυκτὲς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διδάσκονται ἀκόμη καὶ στις εὔπλαστες ψυχὲς τῶν μικρῶν μαθητῶν μας,  τὶς ὁποῖες ὁδηγοῦν,  μὲ τὸν τρόπο αὐτό, μακρὰν τῆς σωτηριώδους διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ ὡραῖοι  ἰδεολογικοὶ ἀγῶνες  ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, καὶ  οἱ ὁποῖοι διὰ μέσου τῶν αἰώνων διέσωσαν τὸν Ἑλληνισμό, χλευάζονται  καὶ ἀντιμετωπίζονται ἀπαξιωτικά. Σκάνδαλα ἐπὶ σκανδάλων πλημμυρίζουν τὴν ἄλλοτε  ἁγιοτόκο  πατρίδα μας, τὰ ὁποῖα ὄχι ἁπλῶς βύθισαν τόν τόπο μας στὸν πόνο,  ἀλλὰ τὸ χείριστο πάντων  τείνουν να γίνουν τρόπος ζωῆς στοὺς πολλούς. Ἡ περιφρόνηση τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν χριστιανικῶν βιωμάτων συνθέτουν τὴν εἰκόνα τῆς σημερινῆς κοινωνίας καὶ ζωῆς.  «Πολλὰ τὰ κύματα καὶ χαλεπὸν τὸ κλυδώνιον».

Στο μέσο αὐτῆς τῆς ὑλιστικῆς καὶ εὐδαιμονιστικῆς  ζωῆς καλεῖσαι, ἀδελφὲ μας, να ἀναλάβεις τὸ ὑψηλὸ λειτούργημα  τοῦ Πρεσβυτέρου. Καλεῖσαι «θυσίας πέμπειν ἀναιμάκτους»   καὶ    « Χριστὸν  εἰσοικίσαι  ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ Πνεύματος».

Τὸ ἔργο σου θὰ εἶναι ἐπίπονο, δυσχερὲς καὶ ἄναντες. Ἀναλαμβάνεις τὴν ὕψιστη ἀποστολὴ  να καλλιεργήσεις Χριστό στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων καί νὰ εμπνεύσεις τήν ἐλπίδα καί τὴν πίστη γιὰ τὴν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Κυρίου.

Γι’ αὐτὸ καὶ ἀργαλέος θὰ εἶναι ὁ ἀγώνας σου. Θὰ εἶναι ἀγώνας τοῦ ὁποίου βασικὸς στόχος εἶναι  «πτερῶσαι ψυχάς, ἁρπάσαι κόσμου καὶ δοῦναι Θεῷ… καὶ Θεὸν ποιῆσαι τὸν ἄνθρωπον» κατὰ τὴ συμβουλὴ τοῦ  Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. ( Λόγος Β΄).

Εἴμεθα  βέβαιοι ὅτι οἱ ἀντιξοότητες οὐδέποτε θὰ  πτοήσουν  τὴ θεοσεβὴ  καὶ ἐμπνευσμένη χριστιανικὴ σου ψυχή. Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς συμβουλεύει μὲ τὴ γνωστὴ εὐψυχία του καὶ τὴν πίστη του πρὸς τὸν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας Κύριο. «… οὐ δεδοίκαμεν μὴ καταποντισθῶμεν ἐπὶ γὰρ τῆς πέτρας ἑστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται ἐγειρέσθω τὰ κύματα τοῦ Ἰησοῦ τὸ πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει»   («Ἐγκώμιον εἰς τοὺς Ἁγίους Πάντας», Ἅπαντα Ἁγίων Πατέρων 26, 714Α) .

Ἀγαπητὲ ἐν Κυρίῳ ἀδελφὲ Γρηγόριε.

Παιδιόθεν ἀνετράφης μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἡ ἐκκλησιαστική σου ἀνατροφή. Ἡ εἴσοδός σου στὴν Ἀδελφότητα Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» ἀσφαλέστατα συντέλεσε, ὥστε καὶ νὰ γνωρίσεις καὶ νὰ βιώσεις ἐντονότερα καί βαθύτερα τὶς οὐράνιες ἀλήθειες τῆς χριστιανικῆς μας πίστεως. Ἡ συνεχὴς μελέτη τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας σὲ βοήθησε νὰ ἀποκτήσεις μία πολὺ βαθειὰ θεολογικὴ  κατάρτιση.  Παράλληλα, ἡ θύραθεν παιδεία σου, ἡ εὐδόκιμη  εκκλησιαστική διακονία σου  στὴν  Ελλάδα και στην Κύπρο, ἡ καλλιέργεια τοῦ κηρύγματος τοῦ θείου λόγου, τὴν ὁποία ἐπὶ ἔτη πολλὰ ἄσκησες, ἐσχάτως δέ, μὲ τόση ἐπιτυχία, καὶ  ἀπὸ τὸν ἱερὸ ἄμβωνα τοῦ καθεδρικοῦ, οἱ πολλαπλὲς χριστιανικές σου ἀρετές, οἱ ὁποῖες κατακοσμοῦν τὴν προσωπικότητά σου, ἐγγυῶνται μίαν καρποφόρα καὶ  λαμπρὴ ἐκκλησιαστικὴ Διακονία.

Μὲ αὐτὴ τὴν προσδοκία καὶ μὲ αὐτὴ τὴν πεποίθηση ἀγαπητὲ ἐν Κυρίῳ ἀδελφὲ μας, καλεῖσαι  να ἀναδείξεις  τὸν ἑαυτὸ σου «τύπον τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ»  ( 1 Τιμ.4, 12). Καλεῖσαι να ἀνοίξεις τὰ φτερὰ τῶν βιωματικῶν καί θεολογικῶν σου ὁραματισμῶν καὶ τοὺς κόσμους τῆς χριστιανικῆς σου ἀγάπης  καὶ νά ὁδηγήσεις  ψυχές στό εὔδιο λιμάνι τῆς σωτηρίας. Αὐτή εἶναι ἡ ὑψιστη ἀποστολή ἑνός κληρικοῦ.

Ἱερολογιώτατε πάτερ Γρηγόριε,

Ὅπως πολὺ καλὰ γνωρίζεις ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας ἡ ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας στὴν ψυχοσύνθεση τοῦ λαοῦ μας ταυτίστηκε καὶ μὲ τὴν ἔννοια τῆς πατρίδας. Γι’ αὐτὸ καὶ  ὑπῆρξε πρωτοπόρος στοὺς ἀγῶνες τῆς φυλῆς μας για τὴν ἐλευθερία της. Ἀναδείχτηκε  ὄχι μόνο ἡ κιβωτὸς τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν τοῦ ποιμνίου της ἀλλὰ καὶ ἡ κιβωτὸς τῆς σωτηρίας τοῦ Ἔθνους μας. Τὴ διαχρονικὴ αὐτὴ ἀλήθεια μαρτυρεῖ ἡ πιὸ ἐπισημη γραφίδα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁ ἐθνικὸς μας ἱστορικὸς  Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος. Γράφει συγκεκριμένα. «Τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος δὲν διεσώθη, τοὐλάχιστον δὲν διέσωσε τὴν ἱστορικὴ αὐτοῦ ἀξίαν, εἰμὴ διὰ τῆς μετὰ τοῦ χριστιανισμοῦ συμμαχίας… διότι δι’ αὐτοῦ ἐπρωταγωνίστησεν ἐν τῷ μέσῳ αἰῶνι καὶ   δι’ αὐτοῦ ἰδίως ἀνεκαινίσθη ἐν τοῖς νεωτέροις χρόνοις». (Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Β΄ τόμος σελ. 316).

Ἡ Ἐκκλησία Κύπρου, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, διαδραμάτισε ἀκριβῶς αὐτὸν τὸν ἡγετικό καί σωστικὸ ῥόλο. Τὸ μαρτυρεῖ καί ἡ ἐμβρίθεια  τοῦ Ἱστορικοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, Ἰωάννη  Χάκκετ, ὁ ὁποῖος ἐπιγραμματικὰ ἀπεφάνθη: «Ἡ Κυπριακὴ Ἐκκλησία διετήρησε τὴν λυχνίαν τῆς Πατρίδος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας σταθερὰ ἄσβεστον καὶ εἰς χρόνους, κατὰ τοὺς ὁποίους χωρὶς τὴν Ἐκκλησίαν ἡ λυχνία αὐτὴ θὰ εἶχε πρὸ πολλῶν αἰώνων σβεσθῇ…». (Νικ.Π. Βασιλειάδη Ἐθνομάρτυρες τοῦ Κυπριακοῦ Ἔπους σελ. 275).

Σήμερα ὑπέρ ποτε ἄλλοτε καλούμεθα ὅλοι, ὅσοι ἔχουμε τὴν ὕψιστη τιμὴ να φοροῦμε τὸ τιμημένο ῥάσο, να συνεχίσουμε να καλλιεργοῦμε  στις ψυχὲς τοῦ λαοῦ μας, καὶ ἰδιαίτερα τῶν νέων μας, τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν τλήμονα πατρίδα μας καὶ τὸ χρέος  να ἀγωνιζόμεθα παντοιοτρόπως για τὴν ἀπελευθέρωσή της. Ἡ Κύπρος μας ὑπῆρξε ἑλληνικὴ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἱστορίας καὶ χριστιανικὴ για δύο χιλιάδες χρόνια. Συνεπῶς τὸ ἱστορικὸ μας χρέος εἶναι νὰ παραδώσουμε τὴ νῆσο τῶν  «Ἡρώων καὶ τῶν Μαρτύρων»  στις ἐπερχόμενες γενεὲς καὶ ἑλληνικὴ καὶ χριστιανική.

Ἰδοὺ τὸ διπλὸ μας χρέος. Ἀγώνας ἐκκλησιαστικός για τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν τοῦ ποιμνίου μας καὶ ἀγώνας ἐθνικὸς για τὴ σωτηρία τῆς  πατρίδας μας.

Καὶ νῦν,  αἰδεσιμώτατε ἅγιε ἀδελφέ, χεῖρας ἱκέτιδας  ὑψώνω πρὸς τὸν  οὐράνιο τῆς Ἐκκλησίας Δομήτορα καὶ πάσῃ καρδίᾳ δέομαι ὑπὲρ σοῦ, ὅπως ἡ  ἐκκλησιαστικὴ σου διακονία ἀποβεῖ κατὰ πάντα εὐάρεστος πρὸς τὸν Κύριο, ὥστε κατὰ τὴ μεγάλη  ἐκείνη ἡμέρα τῆς θείας μισθαποδοσίας, να ἀκούσεις τῆς εὐκταίας αὐτοῦ φωνῆς: «Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ!  Εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου».  (Ματθ.25,21).

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
25 Μαΐου 2014.

Μετ’ ευχών εγκαρδίων εν Χριστώ αναστάντι
† Ο Κύπρου Χρυσόστομος.