Δήλωση της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου για την κατάσταση στη Συρία
5 Δεκεμβρίου 2013
Με άφατο πόνο ψυχής παρακολουθούμε, ως Εκκλησία Κύπρου, τα δραματικά και τραγικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα, από πολλού χρόνου, στη γειτονική μας Συρία.
Πονούμε για κάθε οικογένεια που μένει άστεγη. Πονούμε για τους ανθρώπους που καθημερινά προσφυγοποιούνται. Πονούμε για τις χιλιάδες ψυχές που πεινούν και ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά. Και πονούμε πολύ περισσότερο για κάθε ψυχή που δολοφονείται από αδελφικά χέρια.
Όμως, πέραν τούτων, πονούμε και αγωνιούμε και για το μέλλον τής Ορθοδοξίας, στη γειτονική μας χώρα.
Η Συρία υπήρξε δια μέσου τής Ιστορίας μια αξιοθαύμαστη κοιτίδα τού χριστιανικού πολιτισμού. Η Δαμασκός και η Αντιόχεια υπήρξαν πόλεις αποστολοβάδιστες και κέντρα χριστιανικής δράσεως.
Από την Αντιόχεια ξεκίνησαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας για να έλθουν στην Κύπρο και να μάς διδάξουν το λυτρωτικό μήνυμα τού Χριστιανισμού.
Συνεπώς οι σχέσεις μας με τη Συρία είναι βαθύτατες. Γι’ αυτό και πονούμε και αγωνιούμε για όλα. Και φυσικά αγωνιούμε και για το μέλλον τού Χριστιανισμού σ’ αυτήν τη χώρα.
Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός για μια ακόμα φορά βρίσκεται, δυστυχώς, στην πλήρη του έξαρση. Θέλει να επιβάλει το Ισλάμ δια πυρός και σιδήρου.
Πριν από λίγους μήνες, όπως είναι γνωστό, συνέλαβαν δύο καταξιωμένους ιεράρχες, τους οποίους πιθανότατα δολοφόνησαν με τρόπο εγκληματικό.
Πριν από λίγες μέρες συνέλαβαν και απήγαγαν δώδεκα αθώες ορθόδοξες μοναχές, με τρόπο που μάς προκαλεί πόνο αβάστακτο. Ας σημειώσουμε ότι στο Μοναστήρι αυτό, όπου διέμεναν οι μοναχές αυτές, φιλοξενούσαν μικρά παιδιά ορφανά ή ξεριζωμένα, τα οποία φρόντιζαν σαν στοργικές μητέρες.
Και μόνο η αναπόληση τής επιδρομής τους στο χριστιανικό εκείνο κέντρο τής έμπρακτης αγάπης και θαλπωρής και η σύλληψή τους μπροστά στα έντρομα μάτια των μικρών εκείνων παιδιών, μάς προκαλεί αποτροπιασμό.
Αλλά, αν τα όσα συμβαίνουν στη γειτονική μας Συρία, μάς προκαλούν θλίψη, πόνο και βδελυγμία, τί να πούμε για την ποντιοπιλατική στάση των ισχυρών τής Γης; Τί να πούμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση που ιδρύθηκε στο όνομα τής Ειρήνης και των Ανθρωπιστικών Αξιών τής ζωής, και η οποία επαίρεται ότι τα σέβεται! Τί να πούμε για τα Ηνωμένα Έθνη, που ιδρύθηκαν επίσης στο όνομα τής Ειρήνης και καυχώνται ότι προέβησαν στη Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ότι μάχονται γι’ αυτά!
Παραμένουν – δυστυχώς – απλοί θεατές των όσων συμβαίνουν στη γειτονική μας Συρία. Όπως φυσικά παρέμειναν απλοί θεατές και το 1974, και εξακολουθούν να παραμένουν ακόμα και στο δράμα τής δικής μας Πατρίδας.
Ο όρος «ΑΙΔΩΣ» είναι πολύ ήπιος για να εξωτερικεύσει την οδύνη, που νοιώθουμε για τη δική τους ανεπίτρεπτη απάθεια.
Εγείρω, επομένως, ως Προκαθήμενος τής Εκκλησίας τής Κύπρου, κραυγή διαμαρτυρίας και πόνου για τον απαράδεκτο και βδελυκτό διωγμό των Χριστιανών τής Συρίας. Και καλώ, από τα βάθη τής ψυχής μου, τις κυβερνήσεις των χριστιανικών λαών τής Ευρώπης, τους κατέχοντες τα ανώτατα αξιώματα τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και τού Ο.Η.Ε. καθώς και τους ηγέτες τής Αμερικής να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους απέναντι στον χριστιανικό λαό τής Συρίας, απέναντι στον άμαχο πληθυσμό και απέναντι στα μικρά παιδιά, που ο εμφύλιος τα έχει καταδικάσει στον δια της πείνας θάνατο. Τούς απευθύνω θερμότατη έκκληση να δράσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο μπορούν, ώστε να επέλθει η ειρήνη στη χώρα αυτή, να γίνουν σεβαστές οι θρησκευτικές ελευθερίες του λαού και τα ανθρώπινα δικαιώματά του.
Τους καλώ ακόμη να συνειδητοποιήσουν και τούτη τη μεγάλη ιστορική αλήθεια: Όταν μία Εστία τού χριστιανικού πολιτισμού σβήνει, τότε σβήνει μια ακένωτη πηγή πνευματικού φωτός και τροφοδοσίας τής οικουμένης. Διότι το πνεύμα τού Χριστιανισμού, που είναι ουράνιο, είναι πνεύμα διαχρονικό και πνεύμα οικουμενικό. Η δροσοβόλος αύρα του έχει τη χάρη και τη δύναμη να ζωογονεί όλη την ανθρωπότητα και να τής παρέχει τις δυνατότητες να ανθοφορεί και να καρποφορεί εσαεί.
Αν σήμερα σβήσει η χριστιανική εστία στη Συρία, αύριο στην Κύπρο και μεθαύριο στην Ελλάδα, τότε το πνευματικό σκότος θα βασιλεύσει και στην Ευρώπη και στην οικουμένη ολόκληρη.
Γι’ αὐτό καί ὥρα ἐστίν ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
05 Δεκεμβρίου 2013.
=======================
ARCHBISHOP APPEALS TO WORLD LEADERS TO STOP WAR IN SYRIA . EXPRESSES CONCERN ABOUT PERSECUTION OF CHRISTIANS
Archbishop Chrysostomos has expressed grave concern about the persecution of Christians in neigbouring Syria where sectarian violence has been raging in recent years.
In a written statement, His Beatitude said the Church of Cyprus was following with indescribable pain the tragic events in Syria– with thousands killed, thousands made refugees and children starving.
\’\’We also feel great pain and anxiety about the future of Christianity in our neighbouring country\’\’, he said, and appealed to Christians throughout the world to act to restore peace to the country.
The Archbishop noted that Christian civilisation had a long history in Syria. Damascus and Antioch (from where apostles Paul and Barnabas set off to come to Cyprus to bring Christ\’s message) had been centres of Christian activity. Cyprus had very deep links with Syria.
His Beatitude said Islam fundamentalism was once again rampant and seeking to impose Islam by force. He recalled that some months ago, two senior clerics were kidnapped by militant groups and probably murdered. Recently, militants kidnapped twelve innocent nuns from an Orthodox monastery where a number of orphans or displaced children were given shelter, hospitality and protection.
\’\’The very thought of raiding a Christian centre offering love and shelter and capturing the nuns in front of the horrified eyes of the little children is causing us feelings of abhorrence\’\’.
At the same time, the head of the Cyprus Church expressed regret at the \’\’intolerable apathy\’\’ shown by the powerful of the world who looked on as Pontius Pilates at what was happening in Syria. He mentioned in particular the European Union and the United Nations which were established with the declared intention of upholding peace and human rights and values.
\’\’They unfortunately look on as mere spectators at what is happening in neighouring Syria. In the same way they were mere spectators in 1974 as our own drama unfolded \’\’.
As Primate of the Cyprus Church he raised a cry of protest and pain at the unacceptable and blatant persecution of Christians in Syria. He called on the governments of Europe\’s Christian nations ,the high ranking officials of the EU and the UNO, as well as the leaders of America to realise their responsibilities towards the Christian community of Syria, the civilian population and the starving children.
“I appeal to them most urgently to act in any way they can, so that peace prevails in this country, that religious freedoms and human rights of its citizens are respected\’\’.
He asked them to grasp the great historical truth–that if the Christian culture and light were swept away in Syria, then in Cyprus and later in Greece, then spiritual darkness would descend on Europe and the whole world.
According to the BBC, Syria\’s Christian community is one of the oldest in the world, going back to two millennia. Christians make up 10 per cent of Syria\’s 22 m. population. At the town of Maaloua, people still speak Aramaic, the language of Jesus. The Greek Orthodox Church has more than half a million members. Thousands of Christians have been displaced by the fighting in the past two years and more than one thousand have been killed, while numerous churches have been destroyed or damaged. Jihadist militant groups, calling for an Islamic state in Syria, are said to have grown in strength, and there is anxiety because the future of Christians is threatened by these fundamentalists groups.
