Ομιλία Μακαριωτάτου στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής Β.Γεν.Διευθυντή της Ελληνικής Τράπεζας

Την Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης ζωγραφικής του Βοηθού Γενικού Διευθυντή της Ελληνικής Τράπεζας κ. Νίκου Χατζηνικολάου, κατά τα οποία ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος απηύθυνε τον εξής χαιρετισμό:

Αγαπητοί μας,

Με αισθήματα πολλής χαράς τελούμε τα εγκαίνια της Ατομικής Έκθεσης Ζωγραφικής του Βοηθού Γενικού Διευθυντή της Ελληνικής Τράπεζας και αγαπητού μας κ. Νίκου Χατζηνικολάου.

Λέχθηκε ότι «κάθε πίνακας ζωγραφικής, που βρίσκεται μπροστά μας, είναι και ένα παράθυρο, μέσα από το οποίο μπορούμε να ταξιδεύσουμε στην απεραντοσύνη της τέχνης, για να θαυμάσουμε την ομορφιά και το ωραίο»!

Με όλους αυτούς τους πίνακές του, ο καλλιτέχνης ανοίγει μπροστά μας όχι ένα, αλλά πολλά παράθυρα, για να συνταξιδεύσουμε μαζί του και να συμμετάσχουμε στη χαρά που προσφέρει η τέχνη, στη θέα αυτού που ονομάζουμε όμορφο και ωραίο.

Θερμά συγχαίρουμε τον κ. Νίκο Χατζηνικολάου, γιατί, με τη διοργάνωση της Ατομικής του αυτής Έκθεσης Ζωγραφικής, ο ίδιος από τη μια μεριά καταθέτει την προσωπική του συμβολή στα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου μας, και από την άλλη συντηρεί τη γόνιμη και αναγκαία καλλιτεχνική και πνευματική ανησυχία, που ισοδυναμεί και με αντίσταση προς όλα, όσα μειώνουν τον πολιτισμό,  εξευτελίζουν τον άνθρωπο, μηδενίζουν τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά, και υποβιβάζουν το επίπεδο της ζωής.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου γεννήθηκε, από γονείς γεωργούς, στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Άγιος Βασίλειος της Επαρχίας Λευκωσίας. Επρόκειτο για πολύ δύσκολα χρόνια και ο μικρός τότε Νίκος, βίωνε και συμμετείχε στο μόχθο και στις αγωνίες της σκληρής αγροτικής ζωής. Το όργωμα, η σπορά, το θέρος και το αλώνισμα ήταν τα καθημερινά του βιώματα. Όλα αυτά διαμόρφωσαν, στη συνέχεια, τον χαρακτήρα του και σημάδευσαν τη ζωή του.

Επειδή εκ φύσεως είναι άνθρωπος παρατηρητικός και, προπάντων, συναισθηματικός, γι’ αυτό και δέκτηκε πολύ νωρίς τα κεντρίσματα της φύσης και της ζωής και αισθάνθηκε την ανάγκη να τα μετουσιώσει σε καλλιτεχνική δημιουργία. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ως μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο ξεχώρισε για τις όμορφες ζωγραφιές του. Γι’ αυτό και έργα του επιλέγηκαν και στάληκαν σε παιδικές εκθέσεις στο εξωτερικό. Θέματά του ήταν η αγροτική ζωή, οι ανθρώπινες φιγούρες, αλλά και χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την καθημερινότητα και τα ήθη του χωριού.

Αργότερα, στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, ευτύχησε να έχει ως δάσκαλό του τον καταξιωμένο ζωγράφο Τηλέμαχο Κάνθο. Ο μεγάλος αυτός δάσκαλος και παιδαγωγός τον ξεχώρισε και τον ενέταξε σε ομάδα μαθητών, που είχαν ιδιαίτερα χαρίσματα στην Τέχνη, και στους οποίους παρέδιδε δωρεάν ιδιαίτερα μαθήματα.

Τότε ήταν που ο αγαπητός μας Νίκος καλλιέργησε ιδιαίτερα το ταλέντο του και ανέπτυξε ζηλευτές  επιδόσεις τόσο στο σχέδιο, όσο και στη ζωγραφική. Το Παγκύπριο Γυμνάσιο του απένειμε δύο φορές το καθιερωμένο Βραβείο Τέχνης. Έτσι, η ζωγραφική έγινε πλέον γι’ αυτόν όνειρο ζωής και επαγγελματικός προσανατολισμός.

Όταν αργότερα πήγε σε Σχολή Καλών Τεχνών, στη Γαλλία, διαπίστωσε, προτού ακόμη αρχίσει τις σπουδές του, ότι, λόγω έλλειψης των αναγκαίων οικονομικών πόρων, θα έπρεπε να δώσει τέλος στα όνειρά του. Έτσι, ακολούθησε εντελώς διαφορετικές ακαδημαϊκές και επαγγελματικές κατευθύνσεις, για να πληρωθεί, κατά κάποιον τρόπο, ο παρηγορητικός λόγος του Δασκάλου του … «δεν πειράζει, γιέ μου…, τώρα θα βρίσκεις και κανένα κομμάτι ψωμί να τρώεις»!

Αφοσιωμένος στα επαγγελματικά του καθήκοντα και υποχρεώσεις, αλλά και πικραμένος από τη μεγάλη ανατροπή στα όνειρά του, για ολόκληρες δεκαετίες ο κ. Χατζηνικολάου δεν ασχολήθηκε καθόλου με την Τέχνη. Παρά ταύτα, τόλμησε κάποιες προσπάθειες πολύ αργότερα. Ήταν τα χρόνια κατά τα οποία υπηρέτησε ως Περιφερειακός Διευθυντής στην Πάφο, οπότε και η ομορφιά του τοπίου, αλλά και τα έντονα χρώματα της θάλασσας και του ουρανού, ξύπνησαν μέσα του τα καλλιτεχνικά του ένστικτα. Όμως και πάλι η πίεση των επαγγελματικών του υποχρεώσεων και η έλλειψη χρόνου δεν του επέτρεψαν να ασχοληθεί πιο ενεργά με τη ζωγραφική.

Μόλις πρόσφατα, κατά τα τελευταία δύο χρόνια, ξαναπήρε το πινέλο και έκτοτε ζει με μεγάλο ενθουσιασμό το παιδικό του όνειρο.

Γνήσιος μαθητής του Τηλέμαχου Κάνθου, ο κ. Χατζηνικολάου ζωγραφίζει κυρίως όσα έχουν σχέση με το Κυπριακό τοπίο, τη φύση και τα αγροτικά του βιώματα στη σκιά του Πενταδάκτυλου.

Φαίνεται να είναι βιαστικός, αφού θέλει να κερδίσει ό,τι άφησε πίσω του, στα χρόνια της καλλιτεχνικής αδράνειας. Γι’ αυτό και ζωγραφίζει καθημερινά σχεδόν, για να προλάβει. Αν και θεωρεί ότι τα καλύτερα υλικά είναι οι λαδομπογιές, όμως προτιμά τα ακρυλικά, που στεγνώνουν και τελειώνουν γρήγορα.

Οι πίνακές του, όπως θα δούμε σε λίγο, χαρακτηρίζονται από τη φωτεινότητα των χρωμάτων, το διάχυτο καλοκαιρινό φώς, τη σωστή προοπτική και την καθαρή έκφραση.

Αγαπητέ μας κ. Νίκο Χατζηνικολάου, τελώντας απόψε τα εγκαίνια της Έκθεσής σου, σού εκφράζουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια για την αξιέπαινη αυτήν προσφορά σου. Θερμά σε ευχαριστούμε, ακόμη, και για τη χαρά που μας έδωσες να εγκαινιάσουμε την Ατομική σου Έκθεση.

Ευχόμαστε, ο Θεός να σου χαρίζει πλούσιες τις ευλογίες και την ενίσχυσή Του, ώστε να συνεχίσεις και στο μέλλον την ωραία αυτήν καλλιτεχνική σου παραγωγή, με τη δημιουργία και άλλων Εκθέσεων Ζωγραφικής.

Τελειώνοντας, ευχαριστούμε και όλους εσάς, που με την εδώ παρουσία σας τιμάτε τον Καλλιτέχνη. Δεν αμφιβάλλουμε ότι θα εκφράσετε εμπράκτως την εκτίμησή σας προς τον αγαπητό μας κ. Νίκο Χατζηνικολάου, αλλά και τη στήριξή σας προς τα έργα του, που εκθέτει. Ευχαριστούμε.

                                                                       Ευχέτης προς Κύριον
+ Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
3 Νοεμβρίου 2010.