Χαιρετισμός του Μακαριωτάτου στην εκδήλωση καταδίκης της τουρκικής εισβολής

            Με ιδιαίτερη ικανοποίηση χαιρετίζουμε την αποψινή εκδήλωση, την οποία διοργανώνει ο Ενιαίος Φορέας Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων, και η οποία γίνεται για καταδίκη της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

            Μπορεί να πέρασαν τριάντα τέσσερα χρόνια από τότε. Όμως οι σκέψεις και οι καρδιές μας βρίσκονται διαρκώς εκεί, στις σεβάσμιες Ιερές Μονές του Αποστόλου Βαρνάβα, Ιδρυτή και προστάτη τής Εκκλησίας μας, και του Αποστόλου Ανδρέα. Βρίσκονται, ακόμη, στην αγαπημένη μας Κερύνεια, στη θαλασσοφίλητή μας Αμμόχωστο, στην αξέχαστή μας Καρπασία, στην προσφιλή μας Μόρφου, και σε όλη γενικά τη σκλαβωμένη μας γη.

            Χαιρόμαστε, γιατί με τις αγωνιστικές σας αυτές κινητοποιήσεις, αγαπητοί μας φοιτητές, κρατείτε αποφασιστικά ζωντανό τον πόθο του λαού μας για εκδίωξη του Τούρκου εισβολέα από το κατεχόμενο σήμερα βόρειο τμήμα της νήσου μας, απελευθέρωση της σκλαβωμένης μας γης, επιστροφή των προσφύγων μας στα χωριά και στις πόλεις τους, διακρίβωση της ζωής όλων των αγνοουμένων μας και εφαρμογή και στην Κύπρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιγαντώνετε, ακόμη, την πίστη και συντηρείτε τις ελπίδες για την τελική νίκη, την απελευθέρωση και τη δικαίωση.

            Ευθύνη και χρέος όλων μας είναι να σφυρηλατήσουμε μέσα στις καρδιές μας το απαραίτητο πνεύμα τής ομόνοιας και της ενότητας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτάσουμε και στη δικαίωση του αγώνα μας. Το χρωστούμε σ’ όλους τους πρόσφυγές μας, στις χαροκαμένες μάνες και στους άλλους συγγενείς των νεκρών και των αγνοουμένων μας, αλλά και στους εγκλωβισμένους μας, που καρτερικά προσδοκούν την άγια ημέρα της απελευθέρωσης και της επανένωσης της πατρίδας μας.

            Ο αγώνας μας δεν στρέφεται ενάντια στους Τουρκοκυπρίους. Άλλωστε, μαζί τους ζήσαμε φιλικά, ειρηνικά και αρμονικά τόσα χρόνια. Το ίδιο μπορεί να γίνει και στο μέλλον. Αρκεί, η Τουρκία να φύγει από την Κύπρο και να τους αφήσει να αποφασίσουν ελεύθεροι για το μέλλον τους. Λέμε τούτο, γιατί δυστυχώς, σήμερα πίσω από τους Τουρκοκυπρίους βρίσκεται η Άγκυρα. Γι’ αυτό και ο δήθεν «διαλλακτικός» και «φιλειρηνιστής» Ταλάτ είναι υποχρεωμένος, εκών άκων, να συμμορφώνεται πάντοτε με τις υποδείξεις της Τουρκίας και να εκτελεί πιστά τις οδηγίες της. Και σε αυτό δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες.

Οπωσδήποτε, η Εκκλησία ουδέποτε θα αποδεχθεί τη διαγραφή οποιουδήποτε μέρους της νήσου μας, ούτε και θα αναγνωρίσει ποτέ χαμένες Πατρίδες. Αντίθετα, θα συνεχίσει να βρίσκεται στην πρωτοπορία του αγώνα, προς απελευθέρωση κάθε σπιθαμής της σκλαβωμένης σήμερα γης μας. Και δεν αμφιβάλλουμε ότι θα φτάσουμε στη δικαίωση. Αρκεί να παραμείνουμε όλοι   σταθεροί και αμετακίνητοι στους στόχους και στα δίκαια του αγώνα μας. Αρκεί, παρά τις οποιεσδήποτε πιέσεις, να μη συμβιβασθούμε με την αδικία, ούτε και να αποδεχθούμε τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής με την υπογραφή μας.

            Ευχόμαστε όπως, με τη βοήθεια του Θεού, σύντομα εορτάσουμε όλοι μαζί και τα κυπριακά ελευθέρια.