Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 15 Μαΐου 2016. Κυριακή των Μυροφόρων.

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, την Κυριακή, 15 Μαΐου 2016, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Αθαλάσσα.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 15 Μαΐου 2016, θα λειτουργήσει και κηρύξει στην Ιερά Μονή Παναγίας Τροοδιτίσσης.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 15 Mαΐου 2016, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Έξω Μετοχίου.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
11 Μαΐου 2016

****************************************

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα (Κατά Μάρκον ιε’ 43 – ιστ’ 8)

ΙΕ΄.Τῷ καιρῷ ἐκείνω, 43 ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

ΙΣΤ´. Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος·
ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εκείνο τον καιρό, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, βουλευτής και άνθρωπος με υπόληψη, πού και αυτός περίμενε τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε και παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε να πάρει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος θαύμασε ότι απέθανε κιόλας ο Ιησούς, και αφού προσκάλεσε τον αξιωματικό, τον ρώτησε αν είχε πολλή ώρα πού πέθανε. Και όταν βεβαιώθηκε από τον αξιωματικό χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. Και ο Ιωσήφ αφού αγόρασε σάβανο και κατέβασε τον Ιησού από το σταυρό, τον τύλιξε στο σάβανο, τον ενταφίασε σ’ ένα μνημείο πού ήταν σκαμμένο μέσα σε βράχο, και έσυρε μια πέτρα μπροστά στη θύρα του μνημείου. Όταν γίνονταν αυτά, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ίωση παρακολουθούσαν και έβλεπαν που ενταφιάζεται ο Ιησούς. Και όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη αγόρασαν αρώματα για να έλθουν και να αλείψουν τον Ιησού.
Και την αυριανή, πού ήταν η πρώτη ήμερα της εβδομάδας, ξεκίνησαν πολύ πρωί και έρχονταν στο μνημείο, και έφτασαν εκεί με την ανατολή του ήλιου. Και έλεγαν μεταξύ τους· Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από τη θύρα του μνημείου;

Και καθώς σήκωσαν τα μάτια τους, είδαν πώς ήταν αποκυλισμένη η πέτρα, και ήταν μια πέτρα πολύ μεγάλη. Και όταν μπήκαν στο μνημείο, είδαν ένα λευκοφορεμένο νέο να κάθεται στα δεξιά και από το φόβο τους τα έχασαν.
Και ο νέος τους λέγει· μη τα χάνετε από φόβο· το ξέρω πώς ζητάτε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, πού τον σταύρωσαν αναστήθηκε δεν είναι εδώ· να ο τόπος πού τον έβαλαν. Άλλα πηγαίνετε και πέστε στους μαθητές του και μάλιστα στον Πέτρο πώς πηγαίνει μπροστά από σας στη Γαλιλαία’ εκεί θα τον δείτε, καθώς σας είπε. Και οι γυναίκες βγήκαν και έφυγαν από το μνημείο κατατρομαγμένες και κατασαστισμένες, και από το φόβο τους δεν είπαν σε κανένα τίποτα.

Αποστολικό Ανάγνωσμα (Πράξ. στ΄1-7)

Πρωτότυπο κείμενο

Εν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις, πληθυνόντων τῶν μαθητῶν, ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν, εἶπον, Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς, καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, διακονεῖν τραπέζαις. Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις πνεύματος ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσωμεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης. Ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρης πίστεως καὶ πνεύματος ἁγίου, καὶ Φίλιππον, καὶ Πρόχορον, καὶ Νικάνορα, καὶ Τίμωνα, καὶ Παρμενᾶν, καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. Καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ηὔξανεν, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Απόδοση στη Nεοελληνική

Και κατά τις ημέρες αυτές, ενώ πλήθαιναν οι μαθητές, έγινε γογγυσμός των Ελληνιστών κατά των Εβραίων, γιατί παραβλέπονταν στη διακονία την καθημερινή οι χήρες τους. Αφού προσκάλεσαν, λοιπόν, οι δώδεκα το πλήθος των μαθητών, είπαν: «Δεν είναι αρεστό εμείς να εγκαταλείψουμε το λόγο του Θεού και να διακονούμε σε τραπέζια. Σκεφτείτε, λοιπόν, αδελφοί, εφτά άντρες από εσάς με καλή μαρτυρία, πλήρεις Πνεύματος και σοφίας, τους οποίους θα καταστήσουμε για την ανάγκη αυτή, ενώ εμείς θα επιμείνουμε καρτερικά στην προσευχή και στη διακονία του λόγου». Και άρεσε ο λόγος μπροστά σε όλο το πλήθος, και εξέλεξαν το Στέφανο, άντρα πλήρη από πίστη και Πνεύμα Άγιο, και το Φίλιππο και τον Πρόχορο και το Νικάνορα και τον Τίμωνα και τον Παρμενά και το Νικόλαο, προσήλυτο Αντιοχέα, τους οποίους έστησαν μπροστά στους αποστόλους και, αφού προσευχήθηκαν, επέθεσαν σ’ αυτούς τα χέρια. Και ο λόγος του Θεού αύξανε, και πλήθαινε ο αριθμός των μαθητών στην Ιερουσαλήμ πάρα πολύ, και πολύ πλήθος των ιερέων υπάκουε στην πίστη.

****************************************

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2016
ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
(Μάρκ. Ιε΄43-ιστ΄8) (Πράξ. στ΄1-7)
Άρωμα αγάπης και πίστης
«Ίνα ελθούσαι αλείψωσιν το σώμα του»

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία στις Μυροφόρες γυναίκες, οι οποίες πάντοτε παρέμεναν κοντά στον Ιησού και τον ακολουθούσαν. Τρεις από τις πολλές μυροφόρες γυναίκες ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη, η μητέρα των υιών Ζεβεδαίου Ιωάννου και Ιακώβου. Τιμά η Εκκλησία επίσης τη μνήμη του εξ Αριμαθαίας Ιωσήφ, κρυφού μαθητή του Κυρίου και του ευσχήμονα βουλευτή Νικοδήμου, νυκτερινού μαθητή του Χριστού, όπως ονομάζεται. Όλα αυτά τα πρόσωπα δίνουν αυθεντική μαρτυρία για το θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου και θεμελιώνουν έτσι την πραγματικότητα  της Εκκλησίας, ως του κατ’ εξοχήν γεγονότος στην ανθρώπινη ιστορία.

Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος υπήρξαν μάρτυρες της ταφής του Κυρίου και οι Μυροφόρες γυναίκες τής  Αναστάσεως. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ιερός Συναξαριστής «η του Θεού Εκκλησία ταύτας παρέλαβεν  εορτάζειν ως ιδούσας πρώτας Χριστόν εκ νεκρών, τοις πάσι καταγγειλάσας το σωτήριον κήρυγμα και την κατά Χριστόν πολιτείαν μετελθούσας αρίστως και μαθητευθείσαις Χριστώ».

Η τόλμη

Ενώ στους άλλους μαθητές του Κυρίου, πληροφορούμαστε ότι «επέπεσε δειλία θανάτου επ’ αυτούς», ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος οδηγήθηκαν με τόλμη σε μια προσωπική θυσία ως εκπλήρωση του χρέους απέναντι στο νεκρό διδάσκαλό τους. Φάνηκε ότι πίστευαν στον Χριστό όχι μόνο με το μυαλό τους αλλά και με την καρδιά τους. Άφησαν τον εαυτό τους να γίνει για όλους μας υπόδειγμα του ανθρώπου που ανταποκρίνεται στην αγάπη του Θεού και συμμετέχει στην κοινωνία μαζί του. Έσπασαν το φράγμα της οποιασδήποτε εγωιστικής αυτάρκειας και ανέδειξαν στην αυθεντική της μορφή τη σημασία της επιτέλεσης του χρέους.

Επειδή τα συγκεκριμένα πρόσωπα κατείχαν και αξιώματα, δείχνουν με την τόλμη τους ότι η απόκτηση της οποιασδήποτε θέσης έχει να κάνει με την προσφορά, τη θυσία και τη διακονία. Σ’ αυτή ακριβώς τη διάσταση οι οποιεσδήποτε υπηρεσίες καταξιώνονται στο βαθμό που βοηθούν τον άνθρωπο να εξυψωθεί στο χώρο της θείας αγάπης. Η τόλμη έτσι της θυσιαζόμενης αγάπης συνδεδεμένης με το μεγάλο γεγονός της Ανάστασης, βλέπουμε ότι καταξιώνει τις οποιεσδήποτε πράξεις και ενέργειες του ανθρώπου και τις αναδεικνύει με άρωμα αιώνιο.

Μυροφόρες

Οι Μυροφόρες γυναίκες ήταν απαγκιστρωμένες από τις οποιεσδήποτε στείρες εγκεφαλικές και νοησιαρχικές διαδικασίες για την αναζήτηση της κοινωνίας με τον Χριστό. Είχαν δεχθεί πρώτα στην καρδιά τους την αγάπη του Διδασκάλου. Αυτή ακριβώς η αγάπη χάρασσε στην καρδιά τους τη βεβαιότητα και την απόλυτη πίστη για το μεγάλο γεγονός της παρουσίας του Αναστάντος Κυρίου. Γι’ αυτό και χωρίς οποιεσδήποτε αναστολές σπεύδουν στο μνημείο του Ιησού. Την αγάπη τους θέλουν να την δείξουν με αρώματα. «Ίνα ελθούσαι αλείψωσιν το σώμα του». Η παράδοσή τους στην αγάπη του Χριστού συνιστούσε ταυτόχρονα και την υπερύψωσή τους στις κορυφογραμμές της θείας κοινωνίας.

Η πίστη των Μυροφόρων γυναικών αποδεικνύεται ακόμα πιο ρωμαλέα από το γεγονός ότι δεν στερούνταν της αίσθησης της αδυναμίας τους. «Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;». Η λογική την οποία επιστρατεύει ψυχρά πολλές φορές ο άνθρωπος βεβαίωνε το αδύνατο μιας τέτοιας ενέργειας. Η αγάπη όμως προς το Διδάσκαλο τοποθέτησε τις Μυροφόρες στο χώρο της θείας θαυματουργίας και τις κατέστησε αιώνιο πρότυπο και παράδειγμα.

Ένα από τα ελλείμματα ζωής του σημερινού ανθρώπου είναι η απουσία αυτής της τόλμης που διέθεταν οι Μυροφόρες γυναίκες. Γι’ αυτό και τα εμπόδια και οι δυσκολίες της ζωής προβάλλουν ως ανυπέρβλητες καταστάσεις. Είναι γι’ αυτό το λόγο που οι γυναίκες αυτές μάς δείχνουν το δρόμο της υπέρβασης. Στο άνοιγμα του εγώ μας και στη δυνατότητα προβολής του εαυτού μας ως εικόνας του Θεού.

Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος καλείται μέσα από τα μηνύματα της σημερινής μέρας να ξεπεράσει τον ανούσιο τρόπο ζωής του με τους συνεχείς εγκλωβισμούς στα αδιέξοδά της και ν’ αφήσει τον εαυτό του να αλλοιωθεί με το φως και τη δύναμη της Ανάστασης.

Αυτήν ακριβώς την πορεία μάς δείχνουν με το ισχυρό παράδειγμά τους οι Μυροφόρες γυναίκες, αλλά και ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος. Τα πρόσωπα αυτά αξιώθηκαν να είναι οι πρώτοι μάρτυρες της Ανάστασης. Μυροφόροι, άλλωστε, στη ζωή και την παράδοση της Εκκλησίας δεν είναι μόνο οι γυναίκες εκείνες αλλά και όλη η ανθρώπινη φύση μετά την Ανάσταση του Κυρίου.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος