Σύναξη των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης (9 Σεπτεμβρίου)

Σήμερα, η Εκκλησία μέσα στη χαρά της εορτής του Γενεσίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, επιτελεί Σύναξη των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, και τιμά τη μνήμη των Μαρτύρων Σεβηριανού  και Χαρίτωνος και του Οσίου Θεοφάνους του ομολογητού.

Η σύναξη των δικαίων γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική παράδοση, ορίστηκε την επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου, για το λόγο ότι αυτοί έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας χαράς της σωτηρίας με τη γέννηση της κόρης τους.

Ο Ιωακείμ καταγόταν από τη φυλή του Ιούδα και ήταν απόγονος του Δαβίδ. Νυμφεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν Ιερέως από τη φυλή του Λευΐ και της Μαρίας, γυναικός αυτού, από τη φυλή του Ιούδα. Το ζεύγος Ιωακείμ και Άννας πέρασαν τη ζωή τους θεάρεστα, ο μεν Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της Θεοτόκου στο ναό, σε ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες αργότερα, σε ηλικία 83 ετών (Τη Θεοτόκο απέκτησαν θαυματουργικά, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ και 70 η Άννα).

Ο άγιος Μάρτυρας Σεβηριανός, που τιμά επίσης σήμερα η Εκκλησία μας, ήταν ευσεβής πλούσιος χριστιανός, ο οποίος έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Λικινίου και διακρινόταν για τη φιλανθρωπία και τη χριστιανική του διδασκαλία. Με τη φλόγα της πίστεως και τον ένθεο ζήλο του, ενεθάρρυνε πολλούς χριστιανούς να υποστούν με καρτερία τα βάσανα και τα μαρτύρια. Ο άρχοντας Λυσίας μεταχειρίσθηκε πολλούς τρόπους και διάφορες υποσχέσεις, για να αποτρέψει τον γεμάτο ανδρεία και αυταπάρνηση Σεβηριανό από τη χριστιανική πίστη.

Τότε, χολωμένος ο άρχοντας από τις αλλεπάλληλες αποτυχίες στις μάταιες προσπάθειές του, διέταξε στο τέλος να τον βασανίσουν ανελέητα. Τα φρικτά βασανιστήρια συνεχίστηκαν έως ότου το μάρτυρα Σεβηριανό βρήκε ο θάνατος, δεχόμενος με τον τρόπο αυτό το στεφάνι της δόξης του Υιού της Παρθένου Μαριάμ, και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου