Κυριακή της Πεντηκοστής στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου (4 Ιουνίου 2017)
Την Κυριακή της Πεντηκοστής, 4 Ιουνίου 2017, τελέστηκε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Μετά τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε ο Εσπερινός της Γονυκλισίας, κατά τη διάρκεια του οποίου διαβάζονται επτά ειδικές ευχές με τις οποίες παρακαλούμε το Πανάγιο Πνεύμα να μας φωτίζει και να μας προστατεύει από τις δοκιμασίες του αντικειμένου.
Το κήρυγμα του θείου λόγου εκφώνησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Γρηγόριος Μουσουρούλης, ο οποίος αναφέρθηκε στα πλούσια δώρα του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, δηλ. του Αγίου Πνεύματος.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, πριν το εκούσιο Πάθος Του, μιλά στον αποχαιρετιστήριο λόγο Του προς τους μαθητές για το Άγιο Πνεύμα. Γνωρίζοντας ότι ο χωρισμός και όλα και όλα τα τραγικά γεγονότα που θα ακολουθούσαν θα προκαλούσαν μεγάλη ταραχή και πόνο στους μαθητές, τους υπόσχεται πως δεν θα τους αφήσει μόνους, αλλά θα τους στείλει έναν άλλο Παράκλητο, δηλ. έναν Παρήγορο. Η βασική πτυχή της παρηγοριάς του Αγίου Πνεύματος θα είναι η επίγνωση ότι η ανάληψη του Χριστού τον Πατέρα θα ισοδυναμεί όχι με την απουσία Του από τον κόσμο, αλλά με μια πιο εσωτερική και οικεία παρουσία μέσα στους μαθητές Του. Ο Παράκλητος κάνει τους μαθητές, αλλά και όλα τα μέλη της Εκκλησίας, μέτοχοι των θείων πραγματικοτήτων.
Μετά το πέρας του Εσπερινού ο Θεοφιλέστατος υπενθύμισε στο εκκλησίασμα ότι σήμερα είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας, γι΄ αυτό και όλοι οι Χριστιανοί γιορτάζουν. Ευχήθηκε όπως το Πανάγιο Πνεύμα να φωτίζει όλους εμάς και τα έργα μας και να μας προστατεύει από κάθε κακό.
Διακ. Ανδρέας Ματέι
Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας της Εκκλησίας της Κύπρου
**********************************************************************
Ακολουθεί το κήρυγμα του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Γρηγορίου Μουσουρούλη
« Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν»
Στὸ σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, Θεοφιλέστατε, ὁ Κύριος κάμνει λόγο γιὰ τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπιφοιτοῦσε στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ πῶς ἐνεργεῖ στὴ ζωή μας.
****
« Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν»
Στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, στό «πιστεύω» μας, ὁμολογοῦμε καί διακηρύσσουμε τήν πίστη μας «καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρί καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον». Ὁμολογοῦμε δηλαδή ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Θεός. Θεὸς ἀληθινός, ἅγιος, κυρίαρχος, παντοδύναμος, ἄναρχος. «Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ἦν μὲν ἀεί, καί ἐστι καὶ ἔσται», μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Πάντοτε ὑπῆρχε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει χωρὶς ἀρχή καὶ τέλος. Στίς σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐπανειλημμένως ὀνομάζεται Θεός. Καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ τό λατρεύουμε καὶ τὸ προσκυνοῦμε ὡς Θεὸν ἀληθινόν, ὡς πρόσωπο ἰδιαίτερο, τὸ τρίτο, ὅπως εἴπαμε, πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Στὸ Ἅγιο Πνεῦμα προσευχόμαστε καὶ τὸ ὀνομάζουμε, ὡς ξεχωριστὸ πρόσωπο, Βασιλέα οὐράνιο.
Κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τήν τέλεση δηλαδή τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας ὁ λειτουργός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἀρχιερεύς, ἤ ὁ ἐξ ὀνόματος τοῦ Ἀρχιερέως ποϊστάμενος τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως λειτουργός ἱερεύς, ἀπευθυνόμενος στόν οὐράνιο Πατέρα τόν παρακαλεῖ μέ τά ἑξῆς λόγια καί τοῦ λέγει: «Κατάπεμψον τὸ Πνεῦμα σου τὸ Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δῶρα ταῦτα». Στεῖλε, οὐράνιε Πατέρα, τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιο σ’ ἐμᾶς καί στά δῶρα πού βρίσκονται πάνω στό ἱερό Θυσιαστήριο, διότι ἀκριβῶς Αὐτὸ, τό τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος τελεσιουργεῖ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἁγιάζει ὅλους ἐμᾶς τούς πιστούς, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ πηγὴ ὅλων τῶν χαρισμάτων. Αὐτό ὡς Θεός ἀληθινός πού εἶναι ποτίζει τὴ ψυχή μας μὲ τὴν Χάρη Του καὶ τὴ στολίζει μὲ τὰ χαρίσματά Του. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει ὅτι «διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ δεχθοῦμε κάθε εὐλογία».
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πνεῦμα ζωῆς, «φῶς, καὶ ζωή, καὶ ζῶσα πηγὴ νοερά». Διότι χωρὶς Αὐτὸ ἡ ψυχή μας δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει. Ὁτιδήποτε γίνεται στὴν πνευματική μας ζωή, ὅποια καλή σκέψη καί ἀλλοίωση πνευματική «ὀθνεῖα καί εὐπρεπεστάτη», εἶναι δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀκόμη κι ἂν νομίζουμε πώς ἔχουμε κάποιες ἀρετές, χωρὶς τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πνευματικὴ ζωὴ, ἀδελφοί μου, δὲν ἔχουμε. Διότι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ μοναδικὴ φωτιά, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀνάψει τὸ φῶς τὸ πνευματικὸ μέσα στὴν ψυχή μας. Πῶς ὅμως, μέ ποιό τρόπο ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴ ζωή μας;
****
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ μέσα μας μὲ τρόπους μυστικοὺς καὶ ἀνεξιχνίαστους. Σὲ ἕνα πρῶτο στάδιο χαρίζει στὴν ψυχὴ μας διάθεση μετανοίας καὶ μᾶς ἀπαλλάσσει διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ἀπὸ κάθε ἁμαρτία. Μᾶς δίνει τὴ διάθεση νὰ καθαρίσουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ κάθε κηλίδα, γιὰ νὰ ἔλθει καὶ νὰ κατασκηνώσει μέσα μας. Διότι ὁ ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο κυριαρχεῖ ἡ ἁμαρτία «οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος» (Α’ Κόρ. β’ 14), δέν δέχεται τά δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀντιδρᾶ στὴν ἐξαγιαστική Του δύναμη. Ἐνῶ ἀντιθέτως στίς ψυχές πού εἶναι καθαρές, ἀπαλλαγμένες ἀπό τό μολυσμό τῆς ἁμαρτίας, βρίσκει τόν κατάλληλο τόπο γιά νά κατασκηνώσει καί νά τίς κάμει κατοικητήριό του.
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴ συνέχεια μαλακώνει τὶς σκληρὲς καρδιές μας. Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος λέγει ὅτι ὅταν ἐνδυθοῦμε τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς ἕνα νοητὸ φῶς, ἀποδιώκονται τὰ πάθη ἀπὸ τὴ ψυχή μας. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ καταπολεμήσουμε τὰ πάθη μας καὶ νὰ τὰ μισήσουμε. Μᾶς δίνει τὴ Χάρη Του, ἡ ὁποία «τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ».
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα πλέον μᾶς ἀναγεννᾶ σὲ μία νέα ζωή, ζωὴ καθαρότητας, ζωή χάριτος. Μᾶς χαρίζει θέληση ἰσχυρή καί μποροῦμε ἔτσι νά προχωρήσουμε στή λήψη νέων ἀποφάσεων γιά μιά νέα ζωή, πνευματική καί ἁγία. Ἐκεῖνο τό Πανάγιο καί Ζωαρχικό Πνεῦμα θερμαίνει τή ψυχή μας, μᾶς φιλοτιμεῖ καί μᾶς δίνει τή διάθεση νά προχωρήσουμε ἀπό τήν ἐπιφάνεια στό βάθος καί νά ζήσουμε βαθύτερα τήν πνευματική ζωή.
Μᾶς μεταμορφώνει, μᾶς κάμνει ἀνθρώπους ἀνώτερους, πνευματικούς. Μᾶς χαρίζει πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως. Μᾶς χορηγεῖ τοὺς καρπούς του, πού εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη. Φωτίζει τὸν νοῦ μας, καί μᾶς ἐνθουσιάζει μὲ ἅγιες ἐπιθυμίες. Μᾶς ἐμπνέει νὰ ἐργαζόμαστε ἔργα ἀγάπης καὶ διακονίας. Μᾶς γεμίζει μὲ ἀνεκλάλητη χαρὰ. Μᾶς ἐμπνέει ζωὴ ἁγιότητας. Μᾶς διδάσκει πῶς νὰ προσευχόμαστε, ἀκόμη μᾶς ἐμπνέει τὰ λόγια τῆς προσευχῆς μας. Δημιουργεῖ στὴ ψυχὴ μας στεναγμοὺς ἱεροὺς καὶ ἅγιους, πού μᾶς ἀνυψώνουν στὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ.
****
« Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν»
Θεοφιλέστατε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὁ Κύριός μας τό ὀνόμασε «Παράκλητο», δηλαδὴ Παρηγορητή μας. Διότι ἀπὸ τότε πού ὁ Χριστός, ὁ πρῶτος Παράκλητος τῆς ζωῆς μας, ἄφησε σωματικῶς τὴ γῆ, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα βρίσκεται συνεχῶς κοντά μας. Αὐτὸ πλέον παρηγορεῖ τὴ θλιμμένη ψυχή μας, μᾶς στηρίζει στὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς ζωῆς, μᾶς στηρίζει στὶς ἀσθένειές μας, σωματικὲς καὶ ψυχικές. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς ἐνδυναμώνει στὸν ἀγώνα μας καὶ τὴν ἀγωνία μας. Εὐχηθεῖτε, Θεοφιλέστατε, νά ἀφήνουμε τὴ ζωή μας νὰ καθοδηγεῖται ἀπὸ τὴν πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ μ’ ὅλη μας τὴ δύναμη νὰ προσευχόμαστε καί νά παρακαλοῦμε τόν οὐράνιο Πατέρα καί νά τοῦ λέμε: Πατέρα μας οὐράνιε, γεμάτε σπλάγχνα οἰκτιρμῶν: «Τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλης ἀφ’ ἡμῶν» (Ψαλ. 50, 13). Μήν ἀποσύρεις, Κύριε, ἀπό πάνω μας τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιο.
