Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: Εμείς ζούμε στην περίοδο της χάριτος

Στον περικαλλή Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Λυκαβηττού στην Λευκωσία χοροστάτησε κατά την ακολουθία της Δ΄ Στάσης των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος.

Ο Μακαριώτατος έψαλλε τον κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου και στη συνέχεια απήγγειλε τους συγκινητικούς οίκους της τελευταίας στάσης των Χαιρετισμών, με τους οποίους ολοκληρώνεται η τμηματική απαγγελία τους στις ορθόδοξες εκκλησίες μας.

Στη συνέχεια κήρυξε στο πολυπληθές εκκλησίασμα τον Θείο Λόγο και επικεντρώθηκε στην ενάρετη βιοτή της Παναγίας μας, η οποία έζησε σε περίοδο όπου κυρίαρχος ήταν ο Νόμος. Αντίθετα, είπε ο Μακαριώτατος, εμείς ζούμε στην περίοδο της Χάριτος και ο δικός μας αγώνας για την αρετή και τον αγιασμό είναι πολύ πιο εύκολος απ’ ότι ήταν της Κυρίας Θεοτόκου.

Η Παναγία ήταν «ἐκ κοιλίας μητρός» ηγιασμένη, ακριβώς γιατί ήταν καρπός πολλής προσευχής των γονέων της, του Ιωακείμ και της Άννης και αφιερώθηκε στον Θεό από βρεφικής ηλικίας. Εκεί στο ναό μένει η Παρθένος επί χρόνια, εκεί τρέφεται με τροφή Αγγέλου, και, όταν φθάνει σε μια ώριμη ηλικία και έχει ως μνηστήρα τον Ιωσήφ, δέχεται τον αρχαγγελικό ασπασμό, και είναι πια ικανή να πει «ναι» στο μήνυμα του Αγγέλου, να πει «γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου», να δεχθεί να γίνει το θέλημα του Θεού σ᾿ αυτή. Κι από τότε και στο εξής, να γίνει εκείνη η οποία, δια της όλης υπάρξεώς της, σαρκοποιεί τον Υιό και Λόγο του Θεού. Και έτσι, γίνεται η «εὐρυχωροτέρα τῶν οὐρανῶν», η βασίλισσα των Αγγέλων, και αυτή που πράγματι αξιώνεται να κάνει τη γη ουρανό.

Η Θεοτόκος δεν είχε ούτε συγγνωστά αμαρτήματα. Είχε τέλεια αναμαρτησία σε ό,τι άφορα τα έργα, τους λόγους και την κατά διάνοια αμαρτία. Αυτό πραγματοποιήθηκε, γιατί από την γέννηση ως την κοίμηση της είχε αδιάλειπτη και αισθητή κοινωνία με την θεία Χάρη. «Ολόκληρη η ζωή της υπήρξε μία αδιάκοπη υπέρβαση της κλίσεως προς το κακό, μία διαρκής πορεία ανόδου και προόδου στην αρετή. Η Παναγία με τον άγιο βίο της υπερέβη το στάδιο της ασκήσεως και της καθάρσεως». Ο άγιος Σιλουανός γράφει αποκαλυπτικά: «Ἡ Θεομήτωρ οὐδέποτε ἀπώλεσε τὴν Χάριν», γι’ αυτό «οὐδέποτε ἡμάρτησεν, οὐδὲ διὰ λογισμοῦ».

Η Παναγία μας είναι το «μεθόριον μεταξύ κτιστής και ακτίστου φύσεως», η «μετὰ Θεὸν θεός, ἡ τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἔχουσα», η «τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξότερα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ», η «ἁγία ἁγίων μείζων», αυτή πού «δύναται πάντα ὅσα θέλει» και μόνο σε αυτήν οφείλουμε «δουλική προσκύνηση, λατρευτική βέβαια προς τον Θεό και τιμητική προς τους αγίους».

Ιεροδ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου,

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου