Η Κύπρος θυμάται τη μαύρη επέτειο και καταδικάζει το Ιουλιανό Πραξικόπημα του 1974

Με τον ήχο των σειρήνων στις 8.20 το πρωί, ώρα που εκδηλώθηκε το προδοτικό πραξικόπημα, η Κυπριακή Δημοκρατία θυμάται και καταδικάζει τη μαύρη επέτειο του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, 1974.

Μέσα στα πλαίσια των εκδηλώσεων με αφορμή τη συμπλήρωση 44 χρόνων από το προδοτικό πραξικόπημα, τελέστηκε επίσημο μνημόσυνο στον Ιερό Ναό Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία, με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, της πολιτικής, πολιτειακής, στρατιωτικής και θρησκευτικής ηγεσίας του τόπου, οι οποίοι τίμησαν σήμερα τη μνήμη εκείνων που έπεσαν ηρωικά την αποφράδα ημέρα της 15ης Ιουλίου 1974, υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.

Το μνημόσυνο τελέστηκε στις 8.30 το πρωί, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, της οποίας προεξήρχε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος, εκπροσωπώντας τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο, συλλειτουργούντος του Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου της Ι. Μ. Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμ. κ. Ιωάννου Ιωάννου, κληρικών και διακόνων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής και της Μητροπόλεως Πάφου.

Εν συνεχείᾳ, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πάφου προέστη του μνημοσύνου. Τον επιμνημόσυνο εκφώνησε ο Ευρωβουλευτής κ. Κώστας Μαυρίδης.

Κόμματα και οργανώσεις, αυτή την ημέρα, με ανακοινώσεις τους καταδικάζουν το προδοτικό πραξικόπημα και οργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τους πεσόντες κατά το πραξικόπημα.

Στην ομιλία του, ο κ. Μαυρίδης ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι “με βαθιά περίσκεψη και επίγνωση του χρέους μας, σαράντα τέσσερα χρόνια μετά το 1974, με νωπές ακόμα τις μνήμες και ανεπούλωτα τα τραύματα του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, τιμούμε σήμερα τη μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία της πατρίδας”.

Τόνισε, επίσης, ότι “έχοντας πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας και των κινδύνων του απαράδεκτου status quo, οφείλουμε να εργαστούμε με σύμπνοια για την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού στη γη των πατέρων του και να πάρουμε ιστορικές αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον μας. Σε αυτή την πορεία, καλούμαστε να χαλυβδώσουμε την πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας και παράλληλα να διαφυλάξουμε την ιστορική μας ταυτότητα, την ελληνική μας γλώσσα και παιδεία, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό μας”.

“Οφείλουμε, επίσης, να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, να παραδειγματιστούμε από τις αποτυχίες και τα αποτελέσματα της διχόνοιας, να παραμερίσουμε έριδες και μικρότητες. Λαός και ηγεσία να πορευθούμε με συλλογικότητα, συναίνεση, και με σεβασμό στην ιστορία και στη συντήρηση της ιστορικής μνήμης”, κατέληξε.

Ακολούθησε τρισάγιο που τελέστηκε από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Πάφου κ. Γεώργιο στους τάφους των πεσόντων στο κοιμητήριο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και κατάθεση στεφάνων από τους παρευρισκόμενους.

Τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και έγινε ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.

Έπειτα, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος τέλεσε τρισάγιο στο μνήμα του μακαριστού οικονόμου π. Παναγιώτου Τσέστου και της συζύγου του Ερμιόνης, καθότι ο μακαριστός παπα-Παναγιώτης, ο οποίος χρημάτισε επί σειρά πολλών ετών εφημέριος του κοιμητηριακού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, υπήρξε φλογερός υπερασπιστής της Κυπριακής Δημοκρατίας και υπέστη πάμπολλες πιέσεις κατά την περίοδο του επαράτου πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου του 1974.

Ιεροδ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

***************************************

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επιμνημόσυνος λόγος για τους φονευθέντες υπό της παρανομίας και πεσόντες υπέρ της Δημοκρατίας και Ελευθερίας στο πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου 1974

Σήμερα 15/7/2018, ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Προέδρου της Βουλής, του Μητροπολίτη Πάφου, του Υπουργού Άμυνας, του Πρέσβη της Ελλάδας, αρχηγών κομμάτων, του Αρχηγού της Ε.Φ., του Διοικητή της ΕΛΔΥΚ, του Αρχηγού της Αστυνομίας και εκπροσώπων σωμάτων ασφαλείας, σωματείων καθώς και πολλών συγγενών και συναγωνιστών των πεσόντων και φονευθέντων προς προάσπισην της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας στο πραξικόπημα του 1974, ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης εκφώνησε τον επιμνημόσυνο λόγο και μεταξύ άλλων τόνισε:

«Τελούμε σήμερα το μνημόσυνο των φονευθέντων υπό της παρανομίας και των πεσόντων προς προάσπιση της νομιμότητας, της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας στη διάρκεια του πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου του 1974. Αποδίδουμε τις πρέπουσες τιμές και την ευγνωμοσύνη μας στους πεσόντες προασπιστές της Δημοκρατίας, πριν το πραξικόπημα, αλλά και τις μέρες που ακολούθησαν.

Επιπλέον, θυμόμαστε:

– τους θλιβερούς συνωμότες, το φοβερό έγκλημα, την προδοσία με το άνοιγμα της κερκόπορτας στον Αττίλα και τη συνεχιζόμενη κατοχή.

…

Θεωρώ ύψιστη τιμή μου να εκφωνώ επιμνημόσυνο λόγο σε ανθρώπους που έπεσαν προασπιζόμενοι τη Δημοκρατία και την Ελευθερία της πατρίδας, με αποτέλεσμα να υπάρχει σήμερα κράτος και κάποιοι να έχουμε δημόσια αξιώματα.

…

Οι σημερινοί πεσόντες ήταν συμπατριώτες μας με οικογένειες, συζύγους, με παιδιά, ανάμεσα τους βρέφη, είχαν γονείς και αδέλφια, ορισμένοι ήταν έφηβοι, όλοι θύματα της παρανομίας. Έχουν όμως μια τραγική διαφορά από άλλους πεσόντες της ίδιας εποχής του 1974. Αυτοί σκοτώθηκαν από αδελφικά ελληνικά χέρια.

…

Από τη στιγμή όμως που δρασκέλισαν στην αθανασία, δεν ανήκουν μόνο στους δικούς τους. Πλέον, στην εθνική συλλογική μας μνήμη, είναι δικά μας παιδιά, πατεράδες και αδέλφια γιατί προασπίστηκαν τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον εκλελεγμένο Εθνάρχη και Πρόεδρο Μακάριο και τον κυπριακό λαό, ενάντια στις συνωμοσίες και την προδοσία της Χούντας και της ΕΟΚΑ Βήτα.

Τιμούμε σήμερα ιδιαίτερα τους ανθρώπους της ένοπλης αντίστασης κατά του πραξικοπήματος που στην κρίσιμη ώρα της Ιστορίας βρέθηκαν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Αλλά, δεν τρέφουμε ίχνος εκδίκησης ή μίσους. Συγχωράμε όσους σήκωσαν τα όπλα και έβαλλαν εναντίον αδελφών τους. Συγχωράμε όσους λάθεψαν. Συγχωράμε όσους ενέδωσαν στους λωτούς της αμνησίας. Αλλά, δεν ξεχνάμε την προδοσία και την κατοχή. Γιατί οι λέξεις έχουν τη σημασία τους.

Ο προφητικός λόγος ενός Κύπριου ποιητή το 1977 είναι συγκλονιστικός στο ποίημα «Λέξεις»:

«Ξερίζωσε από μέσα μου όλες τις λέξεις

δώσε τους μια όποια σημασία

κι ύστερα προσπάθησε να τις βάλεις πάλι

με μια δική σου τάξη μέσα μου.

Ωστόσο εγώ θα επιμένω να λέω /

την ελευθερία ελευθερία

τον φόνο φόνο

την ενοχή ενοχή

μ’ ένα πείσμα τρελού που σκαλίζει

στον τοίχο τ’ όνομά του

με τα νύχια.»