Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα (2 – 4 Νοεμβρίου 2018)

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα (2 – 4 Νοεμβρίου 2018)

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος την Κυριακή, 4 Νοεμβρίου 2018, θα προστεί Αρχιερατικού Συλλειτούργου και θα κηρύξει τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας στο Στρόβολο, συλλειτουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλοχίου.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την  Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου 2018, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίου Κασσιανού, όπου θα εορταστεί ο Άγιος Γεώργιος για τους κατοίκους της παλαιάς Λευκωσίας. Την επομένη, το πρωΐ, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στον Άγιο Δομέτιο. Την Κυριακή, 4 Νοεμβρίου 2018, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου του ομώνυμου συνοικισμού στα Λατσιά, όπου οι εκτοπισμένοι από τις Γούφες θα εορτάσουν τον Άγιο Γεώργιο.

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης το Σάββατο, 3 Νοεμβρίου 2018, θα λειτουργήσει στην Ιερά Μονή Αποστόλου Βαρνάβα στη Σαλαμίνα.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου το Σάββατο, 3 Νοεμβρίου 2018, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στα Λατσιά.

 

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

      1η Νοεμβρίου 2018

                                                                ************************************************

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Εφεσ. 2, 4-10

Ἀδελφοί, Ἰησοῦς Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι’ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. Ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, ο Ιησούς Χριστός πραγματικά είναι για μας η ειρήνη. Αυτός έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους ένα λαό και γκρέμισε με το σταυρικό του θάνατο ότι σαν τείχος τους χώριζε και προκαλούσε έχθρα μεταξύ τους. Κατήργησε δηλαδή τον ιουδαϊκό νόμο των εντολών και των διατάξεων, για να δημιουργήσει με το έργο του από τα δύο εχθρικά μέρη, από τους Ιουδαίους και τους εθνικούς, μία νέα ανθρωπότητα, φέρνοντας την ειρήνη. Κι αφού θανάτωσε με το σταυρό του την έχθρα, ένωσε τους δύο πρώην εχθρούς σε ένα σώμα και τους συμφιλίωσε με το Θεό. Έτσι, ο Χριστός ήρθε κι έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης σ’ εσάς τους εθνικούς, που ήσασταν μακριά από το Θεό, και σ’ εσάς τους Ιουδαίους, που ήσασταν κοντά του. Πραγματικά δια του Χριστού μπορούμε μ’ ένα πνεύμα και οι δύο, εθνικοί και Ιουδαίοι, να πλησιάσουμε τον Πατέρα. Δεν είστε, λοιπόν, πια ξένοι και χωρίς δικαιώματα, αλλά ανήκετε στο λαό του Θεού, στην οικογένεια του Θεού. Προστεθήκατε κι εσείς στο οικοδόμημα που έχει θεμέλιο τους αποστόλους και τους προφήτες κι ακρογωνιαίο λίθο αυτόν τον ίδιο το Χριστό. Μ’ αυτόν ολόκληρο το οικοδόμημα δένεται και μεγαλώνει, ώστε να γίνει ναός άγιος για τον Κύριο. Ο Κύριος οικοδομεί κι εσάς μαζί με τους άλλους, για να γίνετε πνευματική κατοικία του Θεού.

 

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. 16, 19-31

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. Καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. Εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. Εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. Λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωυσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. Ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. Εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωυσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Νεοελληνική Απόδοση

Είπε ο Κύριος: Κάποιος άνθρωπος ήταν πλούσιος, φορούσε πολυτελή ρούχα και το τραπέζι του κάθε μέρα ήταν λαμπρό. Κάποιος φτωχός όμως, που τον έλεγαν Λάζαρο, ήταν πεσμένος κοντά στην πόρτα του σπιτιού του πλουσίου, γεμάτος πληγές, και προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Έρχονταν και τα σκυλιά και του έγλειφαν τις πληγές. Κάποτε πέθανε ο φτωχός, και οι άγγελοι τον πήγαν κοντά στον Αβραάμ. Πέθανε κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. Στον άδη που ήταν και βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και είδε από μακριά τον Αβραάμ και κοντά του τον Λάζαρο. Τότε φώναξε ο πλούσιος και είπε: «πατέρα μου Αβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δάχτυλού του και να μου δροσίσει τη γλώσσα, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φωτιά». Ο Αβραάμ όμως του απάντησε: «παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις. Κι εκτός απ’ όλα αυτά, υπάρχει ανάμεσά μας μεγάλο χάσμα, ώστε αυτοί που θέλουν να διαβούν από ‘δώ σ’ εσάς να μην μπορούν∙ ούτε οι από εκεί να περάσουν σ’ εμάς». Είπε πάλι ο πλούσιος: «τότε σε παρακαλώ, πατέρα, στείλε τον στο σπίτι του πατέρα μου, να προειδοποιήσει τους πέντε αδερφούς μου, ώστε να μην έρθουν κι εκείνοι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο των βασάνων. Ο Αβραάμ του λέει: «έχουν τα λόγια του Μωυσή και των προφητών· ας υπακούσουν σ’ αυτά». «Όχι, πατέρα μου Αβραάμ», του λέει εκείνος, «δεν αρκεί∙ αλλά αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σ’ αυτούς, θα μετανοήσουν». Του λέει τότε ο Αβραάμ: «αν δεν υπακούνε στα λόγια του Μωυσή και των προφητών, ακόμη κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς, δεν πρόκειται να πεισθούν».

                                                                  *****************************************

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 NOEMΒΡΙΟΥ 2018 – E΄ ΛΟΥΚΑ 

 (Λουκ. ιστ΄ 19-31) (Εφεσ. β΄ 4-10)

 

                                           Ο πλούτος και η φτώχεια
 
                                                    «ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς»

Η διήγηση της παραβολής του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου μέσα από τις πολύ παραστατικές και ζωντανές εικόνες που ξεδιπλώνει ενώπιον μας, αποκαλύπτει βασικές αλήθειες τόσο για την παρούσα ζωή όσο και για την μέλλουσα.  Θα μπορούσε κάποιος να διακρίνει τρία μέρη στη διήγηση: α) ο πλούσιος και ο φτωχός σ’ αυτή τη ζωή, β) ο θάνατος που επέρχεται και για τους δύο και γ) η αντιστροφή των πραγμάτων στη μετά θάνατο ζωή.
 
O πλούσιος της παραβολής που προβάλλει σήμερα η Εκκλησία, εμφανίζεται να κατακρατεί όλα τα αγαθά αποκλειστικά για τον εαυτό του. Η εγωιστική τοποθέτησή του, τον άφηνε να κλείνεται ερμητικά στον εαυτό του και να περιφρονεί τους γύρω του. Αυτή του η στάση, βέβαια, είχε φοβερές συνέπειες πρώτα απ’ όλα για τον ίδιο. Η κατάντια στην οποία περιέπεσε άφηνε τον εαυτό του αποψιλωμένο από τη βαθύτερη έννοια του προσώπου. Δεν αναφερόταν καν το όνομά του.  Η παραβολή κάνει λόγο γενικά και αόριστα για κάποιο πλούσιο. Η γνωριμία μας μαζί του, σε αντίθεση με το Λάζαρο, δεν γίνεται μέσω του ονόματος, αλλά με την εικόνα ότι «φορούσε πορφύρα και βύσσο», δηλαδή πολυτελή ρούχα και ακόμα με την όλη συμπεριφορά του να διασκεδάζει καθημερινά και να διάγει μια ανέμελη ζωή. 
 
Ο πλούσιος για το περιβάλλον του είχε αξία, όχι ως πρόσωπο, αλλά με αυτά που είχε. Προς αποφυγή οποιασδήποτε παρανόησης θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο πλούσιος δεν επικρίνεται για τα υπάρχοντά του, αλλά για το γεγονός ότι η ταυτότητα του συνδεόταν αποκλειστικά και μόνο με την υλική απόλαυση, στερούμενη οποιουδήποτε άλλου βαθύτερου πνευματικού περιεχομένου στη σφαίρα της αξίας του προσώπου. 
 

                                                  Η περίπτωση του Λαζάρου

Σε αντίθεση με την ψυχρή ανωνυμία του πλουσίου, ο φτωχός αποκαλύπτεται ως πρόσωπο με το όνομα Λάζαρος, το οποίο σημαίνει «ο Θεός είναι βοηθός».  Η σημασία αυτή του ονόματος παραπέμπει σε μια στάση ζωής, με βάση την οποία ο άνθρωπος εναποθέτει με εμπιστοσύνη την ύπαρξή του στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού.

Ιδιαίτερα επίκαιρα φαντάζουν τα μηνύματα της παραβολής και στις δικές μας μέρες. Παρατηρούμε ότι ο πολιτισμός μας ευνοεί μια υπερτροφική ανάπτυξη του εγωισμού και του ατομισμού του ανθρώπου. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι σήμερα ο άνθρωπος στερείται της προσωπικής του ταυτότητας και έτσι αποψιλώνεται το πρόσωπό του, υπαγόμενο και συνθλιβόμενο σε συστήματα και μηχανισμούς που λειτουργούν στραγγαλιστικά και εξουθενωτικά απέναντί του.  Εξανδραποδίζεται η προσωπικότητά του και εκπίπτει σε ένα απλό νούμερο και αριθμό μέσα σε μια ανώνυμη μάζα.
 
Το όνομα Λάζαρος, όπως είδαμε και πιο πάνω, σημαίνει «ο Θεός βοηθός μου». Αυτό ακριβώς μετουσίωνε σε πράξη καθημερινής ζωής ο Λάζαρος, μέσα από την φτώχεια, τον πόνο και την αβάστακτη δυστυχία του. Προσπαθούσε να χορτάσει με ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Τόσο αδύνατος ήταν ο Λάζαρος, ώστε ακόμα και τα σκυλιά που έρχονταν και έγλυφαν τις πληγές του, δεν μπορούσε να απομακρύνει.  Και όμως, παρά τη δυστυχία και τον πόνο του, ο Λάζαρος ποτέ δεν παραπονέθηκε.  Πόσο αλήθεια μεταλαμπαδεύει μηνύματα η στάση του, ιδιαίτερα σήμερα που μπροστά στην πιο μικρή και ασήμαντη δοκιμασία, υψώνουμε φωνές διαμαρτυρίας, μεμψιμοιρίας και απόγνωσης; Σήμερα που βλέπουμε ότι ο άνθρωπος θέλει να βαίνουν όλα σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και επιλογές;  Πόσο, αλήθεια, μεγαλείο ψυχής αποκαλύπτεται από τον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων εκείνων που ακόμα και στις πιο μεγάλες δοκιμασίες της ζωής αντί να μεμψιμοιρούν και να παραπονιούνται, βγαίνει από το βάθος της καρδιάς τους ένα «δόξα σοι ο Θεός»;
                                                 Η αντιστροφή των πραγμάτων

Η ζωή εδώ σ’ αυτό τον κόσμο κάποτε τελειώνει. Πρόκειται για την πιο βεβαία αλήθεια που δεν χρήζει οποιασδήποτε επιβεβαίωσης. Και όμως, ο θάνατος με τον ερχομό του βλέπουμε ότι αποκαλύπτει τη βαθύτερη αλήθεια των πραγμάτων και δίνει πολλές απαντήσεις σε ερωτήματα που προκύπτουν τόσο βασανιστικά στη ζωή του ανθρώπου.
 
Ο θάνατος επισκέφθηκε πρώτα το Λάζαρο και μετά τον πλούσιο της παραβολής. Η ζωή του πλουσίου, με βάση τη διήγηση, μετά το θάνατο είναι γεμάτη βάσανα και θλίψη. Πονούσε περισσότερο όταν έβλεπε το Λάζαρο να είναι ευτυχισμένος στην αγκαλιά του Πατριάρχη Αβραάμ. Φαίνεται μάλιστα να στερεώνεται ακόμα πιο πολύ στην αμετανοησία του, όταν φέρεται να ζητεί από τον Θεό να αναστηθεί ο Λάζαρος προκειμένου να εξαναγκασθούν τα πέντε αδέλφια του να πιστέψουν.  Πίσω όμως από το υποκριτικό ενδιαφέρον του γι’ αυτούς, μπορεί να διακρίνει κάποιος τον εγωισμό του. Και αυτό, γιατί ουσιαστικά με την στάση του θέλει να μετατοπίσει τις ευθύνες από τον εαυτό του στον Θεό. Αφού ο Θεός δεν κάνει «θαύματα» για να μας εξαναγκάσει να τον πιστέψουμε και να είμαστε κοντά του, τότε δεν φταίμε εμείς που βιώνουμε την κόλαση της απουσίας του.
Πραγματικά, η παραβολή αυτή βρίθει βαθύτερων μηνυμάτων και νοημάτων. Πολύ σοφά ο ιερός Χρυσόστομος βλέπει πίσω από το γράμμα της να μας παρέχει φάρμακα σωτηρίας. «Διότι σωφρονίζει εκείνους που πλουτίζουν, τους δε φτωχούς παρηγορεί». Για να προσθέσει: «Αυτή την παραβολή να τη γράψετε και οι πλούσιοι και οι φτωχοί: οι πλούσιοι στον τοίχο του σπιτιού σας και οι φτωχοί στον τοίχο της διάνοιάς σας».
 
Αγαπητοί αδελφοί, η πρόσκληση που βγαίνει μέσα από την περικοπή, είναι να τολμήσουμε να αρνηθούμε να προσδενόμαστε με τόση εξάρτηση στα υλικά αγαθά και να εμπιστευθούμε τον εαυτό μας στην αγάπη του Θεού. Μόνο κοντά Του θα μπορούμε να αισθανόμαστε ότι κατέχουμε τα πάντα σε μια πληρότητα αληθινής ζωής. Η στάση που με τόση μεγάλη πίστη και υπομονή τηρούσε ο Λάζαρος μέσα από την φτώχεια και τον πόνο, ας γίνει οδηγός και στη δική μας ζωή για να είμαστε σε θέση να εισέλθουμε σε τροχιές της αυθεντικής αρχοντιάς.

Xριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος

Print Friendly, PDF & Email

Share this post