Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 15-17 Μαρτίου 2019
Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των A΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Α΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσελεούσης στο Στρόβολο. Την Κυριακή, 17 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Αγλαντζιά. Ακολούθως, θα προστεί του Εθνικού Μνημοσύνου του ήρωα Στέλιου Μασιήνη.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των A΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Α΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου στη Λευκωσία. Την Κυριακή, 17 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των A΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Α΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Δασούπολη. Το Σάββατο, 16 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου στα Λατσιά. Την Κυριακή, 17 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς και θα προστεί στο εθνικό μνημόσυνο του Θεόφιλου Γεωργιάδη.
Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2019, θα χοροστατήσει κατά την ακολουθία των A΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Α΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Μετοχίου Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία. Την Κυριακή, 17 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο Ιερό Ναό.
Ο Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου την Παρασκευή, 15 Μαρτίου 2019, θα προστεί της ακολουθίας των A΄ Χαιρετισμών και θα αναγνώσει την Α΄ Στάση αυτών στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νέο κοιμητήριο Λευκωσίας. Την Κυριακή, 17 Μαρτίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον ίδιο Ιερό Ναό. Ακολούθως, θα προστεί του Μνημοσύνου του πρώην Υπουργού Εσωτερικών και Τομεάρχη της ΕΟΚΑ Πολύκαρπου Γιωρκάτζη.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
13 Μαρτίου 2019
***************************************************************
Αποστολικό ανάγνωσμα: Εβρ. ια΄ 24-26, 32-40
24 Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, 25 μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, 26μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ, ἀπέβλεπεν γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. 32 Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ἰεφθάε, Δαυῒδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐπὶ ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
Απόδοση στα νεοελληνικά
24 Ενεκα της πίστεως του ο Μωϋσής, όταν εμεγάλωσεν, ηρνήθη να ονομάζεται παιδί της θυγατρός του Φαραώ, 25 και επροτίμησε καλύτερον να ταλαιπωρήται και να κακοπαθή μαζή με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν μιας αμαρτωλής και τρυφηλής ζωής, σαν βασιλόπουλο εις τα ανάκτορα. 26 Και από τους θησαυρούς, από τα αγαθά και την δόξαν της Αιγύπτου, εθεώρησε μεγαλύτερον και πολυτιμότερον πλούτον το να χλευάζεται και να περιφρονήται, όπως βραδύτερον θα ωνειδίζετο ο Χριστός. Διότι είχε προσηλωμένα τα μάτια του και επερίμενε με πίστιν της ανταμοιβήν, που θα του έδιδεν ο Θεός στους ουρανούς. 32 Και τι να διηγούμαι ακόμη; Θα σταματήσω, διότι δεν θα με πάρη ο χρόνος, να διηγηθώ δια τον Γεδεών, τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, δια τον Δαυίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτας. 33 Αυρτοί, χάρις εις την πίστιν των, ηγωνίσθησαν και κατενίκησαν βασίλεια, ήσκησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν την πραγματοποίησιν των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λεόντων, όπως ο Δανιήλ, 34 έσβησαν την φοβεράν δύναμιν της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες, διέφυγαν τον κίνδυνον να σφαγούν με μαχαίρια, όπως ο Ηλίας, εδυναμώθησαν και έγιναν καλά από αρρώστιες, ανεδείχθησαν κραταιοί και δυνατοί στον πόλεμον, έκαμψαν και έτρεψαν εις φυγήν πολυάριθμα στρατεύματα ξένων εχθρών. 35 Μερικές γυναίκες, χάρις εις αυτήν την πίστιν, επήραν πάλιν ζωντανούς, δια της αναστάσεως τους νεκρούς των. Αλλοι δε εδέθησαν στο τύμπανον, στο φοβερά βασανιστικόν εκείνον όργανον, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωσιν, που τους επρότειναν οι βασανισταί των, εάν ηρνούντο την πίστιν των, και υπέμειναν το φοβερόν μαρτύριον μέχρι θανάτου, δια να επιτύχουν και πάρουν ανάστασιν ασυγκρίτως καλυτέραν από την παρούσαν ζωήν. 36 Αλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμη δε δεσμά και φυλακήν. 37 Ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επέρασαν μέσα από πολλούς πειρασμούς, απέθαναν σφαγέντες με μάχαιραν, περιήρχοντο εδώ και εκεί φορούντες, αντί για ενδύματα, προβιές και δέρματα γιδιών, στερούμενοι, θλιβόμενοι, υποβαλλόμενοι εις πολλάς κακουχίας. 38 Τετοιους αγίους δεν ήτο άξιος να τους έχη ο αμαρτωλός κόσμος. Επεριπλανώντο εις τις ερημίες, εις τα όρη, εις τα σπήλαια, εις τις τρύπες της γης. 39 Και όλοι αυτοί, μολονότι έλαβαν την καλήν και τιμίαν μαρτυρίαν, ότι ευηρέστησαν στον Θεόν χάρις εις την πίστιν των, δεν απήλαυσαν πλήρως την υπόσχεσιν της λυτρώσεως και της ουρανίου βασιλείας. 40 Διότι ο Θεός επρόβλεψε δι’ ημάς κάτι καλύτερον· δηλαδή να μη απολαύσουν αυτοί πλήρη την τελείωσιν και την μακαριότητα χωρίς ημάς (αλλ’ όλοι μαζή σαν ένα πνευματικόν σώμα να απολαύσωμεν κατά την δευτέραν παρυσίαν την μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών).
Ευαγγελικό ανάγνωσμα: Ιω. α΄ 44 – 52
44 Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. 45 ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. 46 εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. 47 καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Ἔρχου καὶ ἴδε. 48εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. 49 λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· Πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. 50ἀπεκρίθη Ναθαναήλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 51 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψῃ. 52 καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.
Απόδοση στα νεοελληνικά
44 Την άλλην ημέραν απεφάσισεν ο Χριστός να αναχωρήση από την Ιουδαίαν δια την Γαλιλαίαν. Ευρίσκει τον Φιλιππον (μαθητήν και αυτός του Βαπτιστού, από τον οποίον πολλά είχε ακούσει περί του Μεσσίου) και του λέγει· “έλα κοντά μου”. 45 Ο δε Φιλιππος κατήγετο από την Βηθσαϊδά, από την πατρίδα του Ανδρέου και του Πετρου. 46 Ευρίσκει ο Φιλιππος τον Ναθαναήλ και του λέγει· “αυτόν που έγραψε ο Μωϋσής στον Νομον και προανήγγειλαν οι προφήται εις τα προφητικά των βιβλία τον ευρήκαμεν· είναι ο Ιησούς, ο υιός του Ιωσήφ, από την Ναζαρέτ”. 47 Ο Ναθαναήλ όμως είπεν εις αυτόν· “από την Ναζαρέτ είναι δυνατόν να βγη κάτι καλόν;” Λεγει εις αυτόν ο Φιλιππος· “έλα και ιδέ μόνος σου, δια να πεισθής”. 48 Είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ να έρχεται προς αυτόν και λέγει περί αυτού· “ιδού ένας γνήσιος Ισραηλίτης, στον οποίον δεν υπάρχει πονηρία”. 49 Λεγει εις αυτόν ο Ναθαναήλ· “από που με γνωρίζεις;” Απήντησεν ο Ιησούς και του είπε· “προτού σε φωνάξη ο Φιλιππος, όταν ήσουνα κάτω από την συκήν, μακρυά από κάθε ανθρώπινον μάτι, εγώ σε είδα”. 50 Απεκρίθη τότε ο Ναθαναήλ και του είπε· “Διδάσκαλε, συ είσαι ο Υιός του Θεού, συ είσαι ο Βασιλεύς του Ισραήλ, τον οποίον, σύμφωνα με τις προφητείες, επεριμέναμεν”. 51 Του απήντησεν δε ο Ιησούς· “Διότι σου είπα ότι σε είδα κάτω από την συκήν, πιστεύεις; Θα ίδης ακόμη μεγαλύτερα από αυτά”. 52 Και εν συνεχεία λέγει προς αυτόν, ώστε να ακούσουν και οι άλλοι μαθηταί· “σας διαβεβαιώνω, ότι από τώρα θα ίδετε ανοικτόν τον ουρανόν και τους αγγέλους του Θεού ν’ ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν, να συνοδεύουν και να υπηρετούν τον υιόν του ανθρώπου (ο οποίος ως Θεός είναι κύριος και των αγγέλων)”.
*******************************************************
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019
Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
(Εβρ. ια΄ 24-26, 32-40) (Ιω. α΄ 44 – 52)
Ο θρίαμβος της πίστεως
«…πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως»
Πρώτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα και γιορτάζουμε το θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας, του πιο πολύτιμου θησαυρού που μετουσιώνεται σε πράξη πίστεως και ζωής και εκδηλώνεται στην προοπτική μιας ανεπανάληπτης βιωματικής εμπειρίας. Θυμούμαστε σήμερα την αποκρυστάλλωση της αλήθειας της Εκκλησίας μας από τη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Ιδιαίτερα τη σημαντική αυτή περίοδο που διανύουμε στη βάση μιας ασκητικής πορείας με φόντο την Ανάσταση, η Εκκλησία στοχεύει να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις εκείνες που θα μας κρατούν αγκιστρωμένους στην αλήθεια της, σαν βασική προϋπόθεση για να εισέλθουμε στην τροχιά της σωτηρίας που μας προσφέρει η αγάπη του Κυρίου.
Ανάμνηση αναστηλώσεως
Ονομάζεται Ορθοδοξίας γιατί “ποιούμεθα ανάμνησιν της αναστηλώσεως των αγίων και σεπτών εικόνων επί αυτοκράτορος Μιχαήλ και της μητρός αυτού Θεοδώρας”. Οι εικονομάχοι αρνούνταν ουσιαστικά το ίδιο το Πρόσωπο του Χριστού, διαδίδοντας την πλάνη ότι δεν είναι αληθινός Θεός. Υποστήριξαν συγκεκριμένα ότι ο Θεός ως Πνεύμα δεν μπορεί να περιορίζεται στα διάφορα υλικά αγαθά, από τα οποία απαρτίζεται η εικόνα. Τελικά, με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που επιχειρούσαν αρνούνταν την εικόνα του Χριστού και φυσικά όλων των αγίων της Εκκλησίας, κάτι που συνιστούσε τη χειρότερη μορφή απιστίας.
Η εικονομαχία που εκτυλίχθηκε με τον πιο φοβερό τρόπο και διήρκεσε περισσότερο από εκατό χρόνια, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και άφησε πολλές “πληγές” στο πέρασμα της. Πολλοί άγιοι άνθρωποι εκδιώχθηκαν, βασανίσθηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους, υπερασπιζόμενοι την ορθόδοξη πίστη. Μεταξύ των αγίων αυτών μορφών, περιλαμβάνονται και εκείνες του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη και άλλες.
Τελικά, το 843 μ.Χ., ύστερα από αγώνες και θυσίες αγίων μορφών που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας και το λαμπρύνουν με την παρουσία τους, έγινε η αναστήλωση των ιερών εικόνων, γεγονός που εορτάζουμε ως θρίαμβο της Ορθοδοξίας.
Ειδικότερα, στο Συνοδικό της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου (843 μ.Χ.), διακηρύσσεται η αλήθεια σε όσα πιστεύουν οι Ορθόδοξοι, σε όσα είδαν οι Προφήτες, σε όσα δίδαξαν οι Απόστολοι, όπως η χάρη έλαμψε και η αλήθεια αποδείχθηκε, όπως το ψεύδος εξοστρακίσθηκε, όπως η αγάπη του Χριστού θριάμβευσε. Το ίδιο φρονούμε, το ίδιο λαλούμε, το ίδιο κηρύσσουμε, Χριστό τον αληθινό Θεό μας. Αυτή είναι η πίστη των Ορθοδόξων, αυτή είναι η πίστη των Αποστόλων, αυτή είναι η πίστη των Πατέρων, αυτή η πίστη την οικουμένη στήριξε.
Αγωνιστές της πίστεως
Αγωνιστής της πίστης και ο ίδιος ο Παύλος, στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας, παρουσιάζει τους ήρωες της αλήθειας, οι οποίοι πέρασαν από περιπέτειες και μαρτύρια και αντιμετώπισαν πολλούς κινδύνους «διά πίστεως». Παρουσιάζει ειδικότερα τους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης που μεγαλούργησαν με την πίστη και έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους γι’ αυτήν. Αναφέρεται στα πρόσωπα εκείνα που υπήρξαν συνεργοί του Θεού για την πραγμάτωση της εν Χριστώ σωτηρίας. Υπογραμμίζει ιδιαίτερα τον μέγα Μωυσή, ως το υπόδειγμα αληθινής και ζωντανής πίστης. Άλλωστε, είναι η μορφή που έβλεπε στα βάσανα του λαού του τον μέλλοντα ονειδισμό και τον εκούσιο Σταυρό του Κυρίου, απ’ όπου πηγάζει η σωτηρία του ανθρώπου.
Ο απόστολος Παύλος απαριθμεί στη συνέχεια την χορεία των αγίων ανθρώπων που ομολόγησαν και μαρτύρησαν για την πίστη τους στον Θεό, στο φόντο μιας αυθεντικής κοινωνίας αγάπης. Γι’ αυτό και θαυματούργησαν και τελικά θριάμβευσαν. Άφησαν την ύπαρξή τους να στεφανωθεί με την αγιοσύνη, η οποία διάνοιγε τόση ευρυχωρία στην καρδιά τους, ώστε χωρούσαν σ’ αυτήν ακόμα και οι διώκτες τους. Ο κόσμος όμως δεν είναι άξιος για τέτοιους ανθρώπους, σπεύδει να υπογραμμίσει ο απόστολος. Καυχιέται για πολλά πράγματα ο κόσμος. Για τέχνες, για επιστήμες, για πολεμικά κατορθώματα, για εφευρέσεις, για εντυπωσιακές ανακαλύψεις. Αυτά όμως δεν έχουν αντοχές. Διαρκούν μόνο για λίγο. Είναι τόσο προσωρινά που τα «φώτα» τους σβήνουν αμέσως. Εκείνο που μένει αιώνιο και παντοτινό είναι η
υπομονή και η πίστη των αγίων μας, το αίμα των μαρτύρων, τα δάκρυα των οσίων και ο ιδρώτας των δικαίων.
Αυτή την πίστη των αγίων πολλές φορές δεν είναι σε θέση να την κατανοήσει ο κόσμος. Γι’ αυτό, άλλωστε, και η Εκκλησία πανηγυρίζει στη μνήμη τους. Αναδεικνύεται τόσο ζωντανή η παρουσία τους ανάμεσά μας. Φανερώνουν την πραγματικότητα και το μεγαλείο της πίστης. Η ένωσή τους με τον Θεό ξεπερνούσε όλα τα εμπόδια. Γι’ αυτό και «έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγαν στόματα μαχαίρας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω». Προκειμένου να κρατηθούν στο δυσθεώρητο αυτό ύψος της πίστης, όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες, «ετυμπανίσθησαν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσι … ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον».
Αγαπητοί αδελφοί, μια μεγάλη αλήθεια που δεν παύουν να τονίζουν διαρκώς οι πατέρες της Εκκλησίας, είναι πως μόνο όταν σώζεις θα σωθείς. Το μυστήριο της σωτηρίας μας, ως κοινωνία αγάπης, δεν περιορίζεται μόνο στον εαυτό μας, αλλά είναι προσφορά και δωρεά σε όλους τους ανθρώπους. Αυτό έπραξαν με τη ζωή τους και οι άγιοι, τα μεγάλα αυτά αναστήματα που έδωσαν μαρτυρία Χριστού. Μνημονεύουμε σήμερα τη μεγάλη μορφή του αγίου Αλεξίου, του επονομαζόμενου «ανθρώπου του Θεού». Πρόσφεραν όλοι τους τον εαυτό τους θυσία ευπρόσδεκτη στον Θεό και στη συνέχεια σε όλους τους συνανθρώπους τους. Ευωδιάζουν πραγματικά με την αγιοσύνη τους και μας περιμένουν «ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν», αναφέρει ο θείος Παύλος.
Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος
