Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιος για το Άγιον Πάσχα 2019

† ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος

Νέας Ἰουστινιανῆς καὶ πάσης Κύπρου,

Παντὶ τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι

τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου,

Χάριν, εἰρήνην καὶ εὐλογίαν παρὰ τοῦ ἐνδόξως ἐκ νεκρῶν

Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χριστὸς Ἀνέστη!

Τὸ δράμα τῆς ἁμαρτίας, ποὺ ξεκίνησε μὲ τὴν παρακοὴ τῶν πρωτοπλάστων, βρίσκει σήμερα τὴ λύση του. Ὁ θάνατος, ὁ ὁποῖος εἰσῆλθε στὸν κόσμο, ὡς συνέπεια τῆς ἁμαρτίας, παύει πιὰ νὰ εἶναι φρικτὸς γιὰ τοὺς πιστούς. “Χριστὸς γὰρ κατῆλθε συντρίβων καὶ λύων τὰς δυνάμεις αὐτοῦ”. Ὁ Ναὸς ὁ ἔμψυχος, τὸν ὁποῖο ἡ πώρωση τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας τῶν Ἑβραίων εἶχε κατακρημνίσει, ἀνοικοδομεῖται “ἐν τρισὶν ἡμέραις”. Ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, “ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες”, ἀναλαμβάνει, αὐτεξουσίως, τὴ θέση του “εἰς κεφαλὴν γωνίας”, στὰ θεμέλια τοῦ νέου κόσμου, μετατρέποντας “τὰ πάντα καινά”. Ἐκεῖνος, ποὺ γιὰ μιὰν ἑβδομάδα κατέστη τὸ ἀντικείμενο τῆς θλίψης μας, γίνεται σήμερα ἡ αἰτία τῆς χαρᾶς μας.
Ἡ “κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα” τῆς Ἀναστάσεως, ὅμως, δὲν εἶναι μόνο αἰτία χαρᾶς. Εἶναι καὶ αἰτία σωτηριώδους διδασκαλίας γιὰ ὅλους τους ἀνθρώπους καὶ ἰδιαιτέρως γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανούς.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δὲν μοιάζει μὲ τὶς ἄλλες ἀναστάσεις ποὺ διενεργήθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό, ἢ τοὺς προφῆτες προηγουμένως, καὶ τοὺς ἀποστόλους, ἢ ἄλλους ἁγίους, ἀργότερα. Εἶναι ποιοτικὰ διαφορετικὴ ἀπ’ αὐτές· δὲν συνιστᾶ μία χρονικὴ ἐπιμήκυνση τοῦ ἀνθρώπινου βίου, ὅπως συνέβη μὲ τὶς ἄλλες. Ὁ Λάζαρος κι οἱ ἄλλοι, ὅσοι εἶχαν ἀναστηθεῖ, ξαναπέθαναν. Ο “Χριστός”, ὅμως, “ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει· θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει” (Ρωμ. 6,9). Ὁ Χριστὸς πῆρε τὴ φθορὰ καὶ τὴ μετέτρεψε σὲ ἀφθαρσία. Πῆρε τὸν θάνατο καὶ τὸν μεταποίησε σὲ ζωή. Ἀπὸ τὸ κενὸ μνημεῖο τοῦ Χριστοῦ δὲν ξεπήγασε ἁπλῶς ἡ παράταση τῆς ζωῆς, ἀλλ’ ἡ αἰωνιότητα καὶ ἡ ἀθανασία. Γι’ αὐτὸ καὶ κατὰ κόρον ἐπαναλαμβάνουμε αὐτὲς τὶς μέρες: “Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν”. Καὶ ἀλλοῦ ὁ ἱερὸς ὑμνωδὸς ὑπενθυμίζει: “Οὐκέτι θάνατε κυριεύεις· ὁ γὰρ τῶν ὅλων Δεσπότης τὸ κράτος σου κατέλυσε”.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γίνεται, ἔτσι, μήνυμα ἐλπίδος καὶ νίκης γιὰ ὅλους. Μήνυμα τελικῆς κατίσχυσης τοῦ δικαίου ἐπὶ τῆς ἀδικίας, τῆς χαρᾶς ἐπὶ τῆς θλίψεως, τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου· μήνυμα νίκης κατὰ τῶν ὀλεθρίων δυνάμεων· μήνυμα ἀπαρχῆς μίας νέας ζωῆς.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι καὶ τὸ προμήνυμα τῆς δικῆς μας ἀνάστασης. “Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο” (Α΄ Κορ. 15,20), διδάσκει ὁ Ἀπ. Παῦλος. Ὅλοι, ὅσοι πιστεύουμε στὸν Χριστό, ἀποτελοῦμε ἕνα σῶμα, τὴν Ἐκκλησία Του. Κεφαλὴ τοῦ σώματος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἀναστήθηκε ἡ κεφαλή, θὰ ἀναστηθεῖ καὶ τὸ σῶμα. “Ἀπαρχὴ Χριστός· ἔπειτα οἱ Χριστοῦ” (Α΄ Κορ. 15,23). Γιατί, ὅπως διακηρύσσει καὶ πάλιν ὁ Απ. Παῦλος, «δεῖ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν» (Α΄ Κορ. 13,53). Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀποκάλυψε ὅτι τὸ νόημα τῆς ὕπαρξής μας δὲν περιορίζεται στὸν φυσικὸ αὐτὸ κόσμο, ὅπου βασιλεύει ἡ φθορὰ καὶ ὁ θάνατος, ἀλλ’ ἐκτείνεται στὴν αἰωνιότητα.
Αὐτὴ ἡ πίστη στὴν ἀνάσταση καὶ στὴν ἀφθαρσία ἐγιγάντωσε τὰ πλήθη τῶν μαρτύρων, ὥστε νὰ πορεύονται “ἀγαλλομένῳ ποδὶ” πρὸς τὴ θυσία. Αὐτὴ γεμίζει ἐλπίδα καὶ δίνει παρηγοριὰ σὲ ὅσους πενθοῦν καὶ κλαίουν γιὰ ἀπελθόντας οἰκείους τους. Διότι, πράγματι, ἂν ἡ ζωή μας περιοριζόταν στὰ λίγα χρόνια ποὺ ζοῦμε στὴ γῆ αὐτή, θὰ εἴμασταν “ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων” (Α΄ Κορ. 15,19).
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὕστερα, σημαίνει καὶ κατάργηση τοῦ κράτους τῆς ἁμαρτίας, ἀφοῦ ὁ Ἀναστὰς Κύριος κατέλυσε τὸ βασίλειό της καὶ παρέχει σὲ κάθε πιστὸ τὴ δύναμη γιὰ νὰ ἀναδεικνύεται νικητὴς ἐναντίον της. Ὁ Απ. Παῦλος εἶναι καὶ πάλιν ξεκάθαρος “Παρεδόθη ὁ Κύριος διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν” (Ρωμ. 4,25). Καλούμαστε ὅλοι “ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν… οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν” (Ρωμ. 6,4). Ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ἡ πνευματικὴ ἀνάταση εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ συμμετοχὴ στὴ χαρὰ καὶ στὰ ἀγαθὰ τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία προτρέπει νὰ “καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις” προκειμένου νὰ προσεγγίσουμε τὸν νέο τρόπο ζωῆς ποὺ φέρει “ἡ ἡμέρα τῆς ἐγέρσεως”.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Εἴμαστε σίγουροι ὅτι “τὸ φαιδρὸν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα”, τὸ ὁποῖο συντήρησε καὶ περικράτησε στοὺς σκοτεινοὺς αἰῶνες τῆς δουλείας, σὲ περασμένες ἐποχές, τὸ ἔθνος μας, θὰ ἐμψυχώσει καὶ σήμερα ὅλους ἐμᾶς στὸν σκληρὸ ἀγώνα γιὰ ἀπελευθέρωση καὶ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν Τουρκικὴ κατοχή.
Ὅσο καὶ ἂν ὁ κατακτητὴς φαίνεται δυσπολέμητος καὶ ὅσο ἀπάνθρωπες καὶ βάρβαρες κι ἂν εἶναι οἱ μέθοδοι ποὺ ἐφαρμόζει γιὰ τουρκοποίηση τῆς πατρίδας μας, ὑπάρχει ὁ Θεὸς “ὁ καθαιρῶν δυνάστας” καὶ “διασκεδάζων βουλὰς ἐθνῶν”. Ἀντηχεῖ ἀκόμα στ’ αὐτιά μας καὶ στηρίζει καὶ ἐμᾶς ὁ προφητικὸς λόγος, ὁ ὁποῖος μέσα στὴν ἀπόγνωση τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅταν ὅλα φαίνονταν νὰ εἶχαν χαθεῖ καὶ ἡ ζωὴ “κατετίθετο ἐν τάφῳ”, ἔδινε τὸ μήνυμα τῆς νίκης. Σ’ ὅσους ἔχουν κουραστεῖ ἀπὸ τὴ σαρανταπεντάχρονη κατοχή, στοὺς ἀπεγνωσμένους, σ’ ὅσους λέγουν “ἀπόλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν”, ὁ Ἀναστὰς Κύριος διαβεβαιώνει: “Ἰδοὺ ἐγὼ φέρω εἰς ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς” (Ἰεζ.37,5).
Στὴ διαλεκτική της Ἱστορίας, στὴ ροὴ τῶν χρόνων καὶ τῶν γενεῶν, τὰ σαρανταπέντε καὶ πενήντα καὶ ἑκατὸ χρόνια λογίζονται ὡς λιγότερα καὶ ἀπὸ μία στιγμή. Θὰ παραμείνουν, στὸ μέλλον, σὰν ἕνας νυχτερινὸς ἐφιάλτης, μία κακὴ ἀνάμνηση. Περάσαμε χειρότερες καταστάσεις καὶ ἐπιβιώσαμε.
Ἡ πατρίδα μας ἄντεξε σὲ ἀλλεπάλληλες εἰσβολὲς καὶ ποικίλες κατοχές, διότι οἱ πρόγονοί μας δὲν σαγηνεύτηκαν ἀπὸ τὶς ὑποσχέσεις τῶν κατακτητῶν, οὔτε καὶ κάμφθηκαν ἀπὸ τὶς ἀπειλές τους. Ἔμειναν προσηλωμένοι, παρὰ τὶς κακουχίες καὶ τοὺς ἐξανδραποδισμούς, στὶς ἀξίες καὶ στὰ ἰδανικὰ τῆς πίστης καὶ τῆς πατρίδας μας. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο θὰ ξεπεράσουμε κι ἐμεῖς τὶς δυσκολίες καὶ τώρα, ὅσο μεγάλες κι ἂν εἶναι.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι σήμερα παρατηροῦνται, σ’ ἕνα, τουλάχιστο, μέρος τοῦ λαοῦ μας, σημάδια παρέκκλισης ἀπὸ τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά μας. Ἀποδείξεις πολλές: οἱ πιέσεις ἀπὸ κάποιους “δικούς μας”, κόμματα καὶ ἰδιῶτες, γιὰ ἀποδοχὴ μιᾶς ὁποιασδήποτε λύσης· τὰ καθημερινὰ πήγαινε – ἔλα στὰ κατεχόμενα, ὄχι γιὰ προσκύνημα στὶς ἐκκλησίες καὶ στοὺς τάφους τῶν προγόνων μας, ἀλλὰ γιὰ συναλλαγὲς μὲ τὴν κατοχή, γιὰ διασκεδάσεις, γιὰ χρήση τοῦ παράνομου ἀεροδρομίου· ἡ ποικίλη διαφθορά, ἡ ὁποία ὁδήγησε, τελευταία, στὴν καταστροφὴ καὶ τὸν Συνεργατισμό, ὁ ὁποῖος προῆλθε ἀπὸ τὸν μόχθο καὶ τὸ ὑστέρημα τοῦ λαοῦ μας.
Παρέκκλιση ἀπὸ τὶς ἀξίες μας συνιστᾶ καὶ ἡ ἐπιδιωκόμενη ἀποδόμηση τῶν ἠθῶν τοῦ λαοῦ μας, μὲ τὴ νομοθετικὴ ρύθμιση τῶν ἐκτρώσεων, τῆς “ἐπιλογῆς” φύλου, τῆς συμβίωσης ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου καὶ ἄλλων παρόμοιων θεμάτων. Εἶναι προφανὲς ὅτι τὰ νομοθετήματα αὐτὰ στοχεύουν στὴν καταστροφὴ ὄχι μόνο τῆς θρησκευτικῆς ἀλλὰ καὶ τῆς ἐθνικῆς συνισταμένης τοῦ λαοῦ μας. Ἕνας λαὸς ποὺ μάχεται τὸν ὑπὲρ πάντων ἀγώνα γιὰ ἐθνικὴ ἐπιβίωση, δὲν ὁδηγεῖται στὴν ἀποχαύνωση καὶ στὸν ἐκφυλισμὸ μὲ τέτοια νομοθετήματα. Δὲν μπορεῖ, μὲ κανένα τρόπο, μία ἠθικὴ ἐκτροπὴ νὰ συνιστᾶ πρόοδο οὔτε καὶ ἐκσυγχρονισμό, ὅπως δὲν
μπορεῖ ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς εἰρηνευτικὴ ἐπιχείρηση καὶ ἡ σφαγὴ στὴ Σμύρνη ὡς συνωστισμὸς στὴν παραλία.
Θὰ πρέπει, ὡς ἐκ τούτου, νὰ καλλιεργήσουμε τὴν ἐθνικὴ αὐτοσυνειδησία καὶ νὰ θωρακιστοῦμε μὲ τὶς αἰώνιες ἀξίες τῆς φυλῆς μας, στὴν κορυφὴ τῶν ὁποίων βρίσκονται ἡ ἀνάκτηση καὶ ἡ προάσπιση τῆς ἐλευθερίας τῆς πατρίδας μας. Καὶ μ’ αὐτὴ τὴ θωράκιση νὰ ἀγωνιστοῦμε συστηματικά, πρὸς κάθε κατεύθυνση, προκειμένου ἡ Τουρκία νὰ ἀναγκαστεῖ νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Κύπρο καὶ νὰ ἀποκατασταθοῦν πλήρως τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τοῦ λαοῦ μας καὶ τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Σ’ αὐτὸν τὸν ἀγώνα θὰ συμβάλει τὰ μέγιστα ἡ ἐπιδίωξη σύμπτωσης συμφερόντων μὲ ἄλλες χῶρες τῆς περιοχῆς, ἢ μὲ χῶρες ποὺ ἔχουν συμφέροντα στὴν περιοχή. Ἐπιδοκιμάζουμε, πρὸς τοῦτο, καὶ ἐπαινοῦμε τὶς σχετικὲς προσπάθειες ποὺ γίνονται, τὰ τελευταῖα χρόνια, ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση καὶ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία.
Μ’ αὐτὲς τὶς σκέψεις ἀπευθύνουμε καὶ πάλι πρὸς ὅλους τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμό: “Χριστὸς Ἀνέστη”! Χαιρετίζουμε ἰδιαίτερα, μὲ πατρικὴ ἀγάπη, ὅσους βιώνουν ἐντονότερα τὸ ἄλγος τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, τοὺς ἀγνοουμένους μας καὶ τοὺς συγγενεῖς τους, τοὺς συγγενεῖς τῶν πεσόντων, τοὺς ἐγκλωβισμένους καὶ τοὺς πρόσφυγες κι ὅσους βρίσκονται σὲ προσωπικὲς ἢ οἰκογενειακὲς περιπέτειες. Ἐπαναλαμβάνουμε πρὸς ὅλους ὅτι τὸ μεγάλο μήνυμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας εἶναι ὅτι οἱ θλίψεις καὶ οἱ ταλαιπωρίες εἶναι προσωρινές. Ἡ δύναμη τοῦ κακοῦ καὶ τῶν ἀντίθεων δυνάμεων εἶναι παροδική. Κύριος τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν.
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν!