Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Λειτουργίες – Κηρύγματα 7-13 Νοεμβρίου 2019
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος την Παρασκευή, 8 Νοεμβρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ Τρυπιώτη στη Λευκωσία. Την Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Παύλου στη Λευκωσία.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αρσενίου του ιδρύματος Αροδαφνούσα στο Στρόβολο. Τη Δευτέρα, 11 Νοεμβρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Μηνά στο Γέρι.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος την Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Αγλαντζιά. Ακολούθως, θα προστεί του Μνημοσύνου του Αγλαντζιώτη ήρωα της ΕΟΚΑ Κυριάκου Καραολή. Την Τετάρτη, 13 Νοεμβρίου 2019, το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει στο πανηγυρίζον παρεκκλήσι του Αγίου Ευφημιανού, στον Κόρνο.
Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αποστόλου Βαρνάβα Αρχιμανδρίτης Ιωάννης την Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Γεροσκήπου.
Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου π. Τριφύλλιος Ονησιφόρου την Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2019, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό της του Χριστού Γεννήσεως στην Τάλα.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
7 Νοεμβρίου 2019
*************************************
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Γαλ. β΄ 16-20
16 εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. 18 εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19 ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
Νεοελληνική Απόδοση
16 Επειδή όμως ξέρουμε ότι δε δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του νόμου παρά μόνο μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό και εμείς πιστέψαμε στο Χριστό Ιησού, για να δικαιωθούμε από την πίστη στο Χριστό και όχι από τα έργα του νόμου. γιατί από τα έργα του νόμου δε θα δικαιωθεί καμιά σάρκα. 17 Αν όμως, ζητώντας να δικαιωθούμε με το Χριστό, βρεθήκαμε κι εμείς οι ίδιοι αμαρτωλοί, άρα ο Χριστός είναι διάκονος της αμαρτίας; Είθε να μη γίνει! 18 Γιατί, αν όσα γκρέμισα, αυτά πάλι οικοδομώ, παραβάτη αποδείχνω τον εαυτό μου. 19 Γιατί εγώ πέθανα ως προς το νόμο διαμέσου του νόμου, για να ζήσω για το Θεό. Μαζί με το Χριστό έχω σταυρωθεί. 20 Ζω, λοιπόν, όχι πια εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και τη ζωή που τώρα ζω στη σάρκα, τη ζω με την πίστη που έχω στον Υιό του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παράδωσε τον εαυτό του για μένα.
Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. ι΄ 25-37
25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· 28 εἶπε δὲ αὐτῷ· Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 30 ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἰεριχὼ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευῒτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ’ αὐτὸν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθὼν, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν· Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ’ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
Νεοελληνική Απόδοση
25 Και ιδού, κάποιος νομοδιδάσκαλος εσηκώθηκε και με τον σκοπόν να πειράξη τον Χριστόν και να αποδείξη εις αυτόν ότι δεν γνωρίζει τον νόμον του είπε· “διδάσκαλε, τι πρέπει να κάμω, δια να κληρονομήσω την αιωνίαν ζωήν;” 26 Ο Κυριος δε του είπε· “στον νόμον τι είναι γραμμένον; Πως αντιλαμβάνεσαι αυτό που διαβάζεις στον νόμον;” 27 Ο νομικός δε αποκριθείς είπε· “στον νόμον είναι γραμμένον, να αγαπάς Κυριον τον Θεόν σου με όλην σου την καρδίαν και με όλην σου την ψυχήν και με όλην σου την δύναμιν και με όλον σου τον νουν. (Ολος δε ο ευατός σου, ο νους, η καρδία, η θέλησις, η δραστηριότης σου, το πνεύμα και το σώμα, να πλημμυρίζουν από την αγάπην προς τον Θεόν). Να αγαπάς δε και τον πλησίον σου, όπως τον ευατόν σου”. 28 Είπε δε προς αυτόν ο Κυριος· “πολύ ορθά απήντησες· έτσι να κάνης και θα κληρονομήσης την αιώνιον ζωήν”. 29 Εντροπιασμένος ο νομικός διότι εφάνηκε εις τα μάτια των άλλων ότι δια ζήτημα πολύ γνωστόν ηρώτησεν τον Χριστόν, ηθέλησε να δικαιολογηθή και είπε προς τον Ιησούν· “και ποιός είναι ο πλησίον μου, που πρέπει να αγαπώ σαν τον ευατόν μου; 30 Επήρε δε ο Ιησούς, εξ αφορμής αυτής της ερωτήσεως, πάλιν τον λόγον και είπε την παραβολήν· “Ενας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ εις την Ιεριχώ και έπεσε εις τα χέρια ληστών, οι οποίοι, αφού του επήραν τα χρήματα, τον εγύμνωσαν, τον επλήγωσαν και έφυγαν, αφήσαντες αυτόν μισοπεθαμένον. 31 Κατά σύμπτωσιν ένας ιερεύς κατέβαινε στον δρόμον εκείνον και, μολονότι είδε τον τραυματίαν, τον επροσπέρασε, χωρίς να του δώση καμμίαν βοήθειαν. 32 Το ίδιο και κάποιος Λευΐτης, όταν έφθασε στο μέρος εκείνο, επλησίασε τον πληγωμένον, τον είδε, αλλά τον επροσπέρασε ασυγκίνητος. 33 Ενας όμως Σαμαρείτης, ο όποιος περνούσε από τον δρόμον εκείνον, ήλθε στο μέρος, όπου κατέκειτο μισοπεθαμένος ο τραυματίας, τον είδε και τον εσπλαγχνίσθηκε. 34 Επλησίασε κοντά του, έδεσε με προσοχήν πολλήν τα τραύματά του, αφού προηγουμένως τα έπλυνε και τα άλειψε μα λάδι και κρασί, τον ανέβασεν στο ζώον του, τον επήγε εις κάποιο πανδοχείον και τον επεριποιήθηκε ο ίδιος. 35 Την άλλην δε ημέρα εβγήκεν από το δωμάτιον του τραυματίου, όπου είχε διανυκτερεύσει, έβγαλε δύο δηνάρια, τα έδωσε στον ξενοδόχον και του είπε· Περιποιήσου τον, με όσην επιμέλειαν ημπορείς. Και ο,τι εξοδέψεις παραπάνω, εγώ, όταν επιστρέψω από την πατρίδα μου, θα σου το πληρώσω σαν προσωπικόν μου χρέος. 36 Λοιπόν, ηρώτησε τότε ο Κυριος τον νομοδιδάσκαλον, ποιός από τους τρεις αυτούς νομίζεις, ότι εφάνηκε πραγματικός πλησίον και αδελφός δια τον άνθρωπον αυτόν, που είχε πέσει στα χέρια των ληστών;”37 Εκείνος δε είπε· “αυτός που έκαμε πράξιν ευσπλαγχνίας και αγάπης προς εκείνον”. Είπε λοιπόν εις αυτόν ο Ιησούς· “πήγαινε και συ και πράττε όμοια με αυτόν. (Κανε το καλόν με αγάπην προς όλους, είτε Ιουδαίοι είναι είτε Σαμαρείται είτε φίλοι είτε εχθροί”).
****************************************
ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019
Η΄ ΛΟΥΚΑ
(Γαλ. β΄ 16-20) (Λουκ. ι΄ 25-37)
Η κατά Χριστό ζωή
«…ζη δε εν εμοί Χριστός»
Η αληθινή ζωή είναι συνδεδεμένη με τον Χριστό και την αλήθεια του. Αυτό αισθανόταν έντονα και ο απόστολος Παύλος, ο οποίος εναρμόνισε τα πάντα στη ζωή του με αυτή την ζωντανή πραγματικότητα. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», έγραψε απευθυνόμενος στους Γαλάτες. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι ο Χριστός είναι η ζωή των ανθρώπων. «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή» (Ιω. 11,25). Ο Χριστός είναι η αυτοζωή. Σ’ αυτόν υπάρχει η ζωή (Ιω. 1,4). Όποιος είναι ο συνδεδεμένος με τον Χριστό, αυτός έχει μέσα του τη ζωή. Οι άλλοι παραμένουν πνευματικά νεκροί. Σ’ αυτή τη διάσταση εξηγείται, γιατί ο Κύριος προέτρεψε το μαθητή του να τον ακολουθήσει και δεν τον άφησε να θάψει τον πατέρα του. Μάλιστα, απευθύνθηκε σ’ αυτόν και του είπε: «Ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθ. 8,22). Στην ίδια γραμμή πλέυσης τοποθετούνται και οι πατέρες της Εκκλησίας με τα βιώματα που αποκόμιζαν από την πνευματική τους ζωή. Τονίζουν εμφαντικά ότι η πραγματική ζωή, η όντως ζωή, είναι ο Χριστός και η παρουσία του στον κόσμο. Η συναναστροφή μας μαζί του και ακόμα περισσότερο η βίωσή του μέσα μας, είναι η πραγματική ζωή. «Ζωή έστιν αληθινή», σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος.
Τα γνωρίσματα της
Όταν ο άνθρωπος βιώνει την αγάπη του Θεού και μεταρσιώνει την ύπαρξή του στο πεδίο της αγάπης του, τότε τον κυριεύει ο θείος έρωτας. Πυρπολείται όλη η ύπαρξή του από αυτόν. Δεν ζει τότε για τον εαυτό του αλλά για τον Θεό. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2,20).
Ωστόσο, η μακράν της αγάπης του Χριστού ζωή, έχει άλλα χαρακτηριστικά και εντελώς διαφορετικά γνωρίσματα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Θεός έβαλε μέσα μας τη ζωοποιό ενέργεια. Έχουμε ζωή γιατί μάς την προσφέρει η αγάπη του Θεού. Η προαίρεσή μας, πολλές φορές, μάς οδηγεί στην αμαρτία. Ο διάβολος μετέρχεται δόλιων μέσων σπρώχνοντας την προαίρεσή μας στην αμαρτία και στον θάνατο. Ακριβώς, η Εκκλησία δεν μάς παρακινεί ν’ αρνηθούμε την φυσική ζωή, αλλά ν’ αποστραφούμε τη ζωή της αμαρτίας. Ο χριστιανός οφείλει ν’ απαρνηθεί την αμαρτωλή ζωή και να χάσει την ψυχή του που ταυτίζεται με τα πάθη. «Ος δ’ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του Ευαγγελίου, σώσει αυτήν» (Μαρκ. 8,35).
Ποια όμως είναι η ζωή του Χριστού; Είναι σίγουρα η οδός των εντολών και του θελήματός του. Ο άνθρωπος καλείται να πορευθεί στην οδό της δικαιοσύνης. Εδώ η λέξη δικαιοσύνη σημαίνει ζωή. «Εν οδοίς δικαιοσύνης ζωή» (Παρ. 12,28). Κάθε μια από τις εντολές και τις αρετές του Χριστού είναι μια σκάλα που ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό και τον καθιστά ουράνια ύπαρξη. Τότε, το Άγιο Πνεύμα στερεώνει τη ζωή του Χριστού μέσα μας. Πρόκειται ακριβώς για τη ζωοποιό δύναμη που πλημμυρίζει τα πάντα από ζωή. Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης σημειώνει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν δίνει ζωή μόνο στους νοερούς αγγέλους και στους λογικούς ανθρώπους, αλλά ακόμα και στα άλογα ζώα, τα χερσαία, δηλαδή τα πετεινά, τα ένυδρα, τα αμφίβια, τα ερπετά και τα στο βάθος της γης ζώντα, όπως τα σκουλήκια και τα ζωύφια. Η ενέργεια αυτή του Θεού ονομάζεται ζωοποιός.
Η ζωή του κόσμου
Ο κόσμος έχει σίγουρα διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, σε σχέση με τα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω. Νομίζει ότι μπορεί να ψηλαφήσει τη ζωή στα χρήματα, στα πάθη της σαρκός και γενικά στα υλικά αγαθά. Έτσι, βλέπουμε πολλούς να στρέφουν την επιθυμία τους στην κοσμική ζωή. Να έχουν διασυνδέσεις με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα στην κοινωνία, να σπαταλούν πολλά χρήματα και γενικά να παραδίδουν τον εαυτό τους στις κοσμικές επιθυμίες και ορέξεις. Τρέφονται με την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να περνούν τα χρόνια της ζωής τους με διασκεδάσεις και γλέντια. Ταυτίζουν την ζωή τους με τις πιο ματαιόδοξες καταστάσεις που κυκλώνουν τον σύγχρονο άνθρωπο και τον εκτρέπουν από την αληθινή πορεία του, που είναι η κατά Χριστό ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί δεν διακατέχονται από πραγματική πίστη στον Θεό. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει άλλη ζωή. Εμφανίζονται να είναι ολιγόπιστοι ή ακόμα και άθεοι.
Υπάρχουν ακόμα και άλλοι που αφήνουν την ζωή τους να ταυτιστεί με δραστηριότητες και διάφορα έργα. Αυτό, βέβαια, δεν είναι κακό στο βαθμό που υπάρχει συνειδητοποίηση πως η πραγματική ζωή βρίσκεται μόνο μέσα στην αγάπη του Χριστού. Μόνο σ’ αυτή την προοπτική μπορούν να καταξιώνονται και οι οποιεσδήποτε άλλες δράσεις και δραστηριότητες, που είναι φυσικό ν’ αναπτύσσει ο άνθρωπος. Όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό και ζούμε σύμφωνα με το θέλημά του, μπορούμε άνετα να αισθανόμαστε επιτυχημένοι, έστω κι αν οι άλλοι δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν αυτή την πραγματικότητα. Τα γνωρίσματα της επιτυχίας ή της αποτυχίας μέσα στον κόσμο δεν έχουν καμιά σχέση με την πνευματική ζωή. Η όντως ζωή είναι μόνο η ζωή που προσφέρει η αγάπη του Χριστού.
Αυτή την χριστοειδή ζωή θα πρέπει να επιδιώξουμε για να βρούμε, αγαπητοί αδελφοί. Αυτό έπραξαν και όλες οι αγιασμένες μορφές που κοσμούν το φωτεινό στερέωμα της Εκκλησίας μας. Θυμούμαστε ειδικότερα σήμερα τον Ολυμπά, τον Ροδίωνα, τον Σωσίπατρο, από τους εβδομήκοντα αποστόλους, τον Αρσένιος τον Καππαδόκη, τον Ορέστη τον μάρτυρα και άλλους που τιμούμε τη μνήμη τους. Αυτές οι μορφές εναρμόνισαν την ύπαρξή τους με την αγάπη του Χριστού, με το θέλημα και την αλήθεια του. Η κατά Χριστό ζωή που βάδισαν, αποτελεί οδοδείκτη και για την δική μας πορεία. Αποτελεί την πιο ισχυρή πρόκληση για το σήμερα η μίμησή τους. Γένοιτο.
Χριστάκης Ευσταθίου, θεολόγος
